Door Dirk van der Meulen
(ook te lezen in de Binnenvaartkrant van 7 januari 2003)
Websurfen met GSM gáát mits je geduldig van aard bent;
veel vaker is het een tenenkrommende bezigheid.
E-mailen lukt prima, maar even snel iets opzoeken op
internet is er niet bij. GSM-vriendelijke websites zijn
er nauwelijks, webpagina’s lopen traag het scherm
binnen. De telefoontikker houdt met deze mobiele
handicap geen rekening en telt gewoon door. Behalve
traag is surfen per GSM dus ook nog eens duur. Met een
mobiele provider, die je niet alleen goedkoop onderling
laat bellen maar tegen hetzelfde tarief ook
internettoegang biedt, heb je dan nog enigszins geluk.
Toch blijft het Digitaal Ongemak nummer 1, bleek
tijdens een VAART!Peiling op de Telematicadag eind
december in Nijmegen. Binnenvaarders mèt internet zijn
naarstig op zoek naar een goedkoper alternatief, en
voor veel schippers zónder internet is het een reden er
nog maar niet aan te beginnen.
MB’s in plaats van tijd
Met GPRS gaat surfen al sneller, vergelijkbaar met een
vaste telefoonverbinding aan de wal. Je hebt er wel een
speciaal toestel of een PC-kaart voor nodig en een
extra abonnement. Over de grens werkt GPRS anders, en
vraagt dus om een buitenlands abonnement erbij, tenzij
je genoegen neemt met (vaak dure) roaming. Tijd telt
bij GPRS niet; je kunt de hele dag online zijn
(‘allways on’) zonder dat het meteen geld kost. Wat
telt zijn de ontvangen en verzonden data-hoeveelheden.
Die koop je in aantallen MB’s per bundel.
Zeker in het
begin vliegen de MB’s erdoor, omdat het downloaden van
foto’s, muziek en filmpjes zoveel sneller gaat dan bij
GSM. Noodgedwongen leer je selectief te zijn. Bij een
abonnement neem je maandelijks zo’n bundel MB’s af.
Bijkopen kan altijd, maar niet-verbruikte MB’s mogen
niet mee naar de volgende maand. Die ben je kwijt.
Gewoon afrekenen op basis van verbruik is er voor de
netwerkaanbieders (nog) niet bij.
Zijn er meer alternatieven voor de mobiele
internet’er?
Internet via de satelliet is een mogelijkheid die ook
door sommigen in de binnenvaart wordt gebezigd.
Razendsnel veel informatie binnenhalen rechtstreeks van
de satelliet met een volgschotel (die àl volgend
overuren maakt) werkt in combinatie met data verzenden
via GSM of - nog beter en zeker goedkoper vanwege dat
‘allways on’ waarbij tijd niet telt - GPRS. De
positieve ervaringen van enkelingen hebben nog niet
geleid tot navolging op grote schaal..
Digitale Rijn
Na eerdere fantastische
projectvoorstellen voor een ‘Digitale Rijn’, met
breedbandige verbindingen over korte afstanden tussen
walantennes en varende schepen, besloot Bureau
Telematica Binnenvaart tot een eigen
behoefteninventarisatie.
Naarmate navigatie
(automatische updates van kaarten, waterhoogten,
scheepvaartberichten) en vervoer (laadlijsten,
elektronische documenten, zeehavenplanningen, tracking
& tracing) met steeds meer datacommunicatie gepaard
gaan, is duidelijk dat af en toe online contact via GSM
niet volstaat. De verbinding moet vrijwel permanent
zijn, in ieder geval draadloos en bij voorkeur
breedbandig. Kenners wijzen dan al snel naar
netwerktechnieken als Wireless LAN (local area network)
of WiFi, waarmee dorpen en steden van goedkoop en snel
internet worden voorzien. Een volledige dekking met dit
soort netwerken langs alle Europese vaarwegen vraagt om
een woud van antennes. Dat lijkt een utopie. Maar
lokaal zijn er wel mogelijkheden.
Dat het werkt bleek
wel uit de proefopstelling tijdens de Telematicadag in
Nijmegen: met een webcam op een RWS-vaartuig op de
Waal, snel internet op een drietal schepen in de
Waalhaven en draadloze communicatie tussen pc’s in het
schipperscentrum. De vraag is hoe je op deze manier de
behoefte aan breedbandig draadloos internet in de
binnenvaart dekt.
Gratis voor klanten
ADT Dieseltechniek in Dordrecht stelt als eerste
bedrijf langs de waterkant de eigen
breedband-internetverbinding open voor draadloos
gastgebruik door klanten. ‘We hadden er zelf behoefte
aan, en als het dan draait heb je na een kleine
investering in WiFi verder geen kosten’, zegt
commercieel directeur Ton Aarts. Hij ziet het als een
extra reclame en raadt het ook andere watergebonden
bedrijven aan.
‘Denk maar aan scheepswerven en
bunkerstations, waar schippers een tijdje voor de kant
liggen, lang genoeg om een update van een virusscanner
of andere grote bestanden te downloaden. Tijdens de
koffie haal je zo 40 of 50 Mb binnen. Die
breedbandverbinding via de kabel of ADSL hebben
bedrijven meestal wel. Kleine moeite om je klanten daar
gebruik van te laten maken.’
Meer dan een WiFi-kaart in z’n PC of notebook heeft de
schipper volgens Aarts niet nodig. Die wireless
netwerkkaarten zijn bij elke computershop al voor rond
de 70 euro te koop. Aanmelden bij ADT kan per e-mail
naar info@adtbv.nl. Daar wordt met het unieke nummer
van de kaart de toegang vrijgemaakt en vervolgens kan
de schipper binnen het bereik van de antenne van ADT
z’n gang gaan. ‘Dat nummer gebruiken we als
beveiliging’, legt Aarts uit. ‘Want het is natuurlijk
niet de bedoeling dat de hele buurt via ons gratis het
internet op gaat.’ De ‘wireless’ verbinding is met ca.
40 Kb per seconde tot 40 keer sneller een
internetverbinding via GSM.
‘Eerlijk gezegd vind ik het dom dat benzinestations of
bedrijven waar je een klantenpas van hebt zoiets nog
niet doen’, zegt Aarts. ‘McDonalds roept dat ze nu ook
internet hebben, met één PC binnen. Leuk voor de
kinderen, maar het zou ze veel meer opleveren als ze
mensen onderweg draadloos toegang zouden geven om even
hun mail op te halen.’
ADT heeft de afgelopen maanden
nog geen aanmeldingen van internet’ende binnenvaarders
gehad, maar Aarts is er van overtuigd dat die zullen
komen. ‘Het is een kip-en-ei verhaal. Toen de telefoon
nog maar pas was uitgevonden, vroeg men zich ook eerst
af waarom je zou bellen als je ook een brief kon
schrijven...’
