Viertalig, met de statigheid
van het Palais du Rhin
Rijnvaartreglementen pluk
je bij CCR van de website
Veel verschil met 1868 is er niet. Er was toen geen
internet om de Acte van Mannheim wereldkundig te maken.
Het zal dus even geduurd hebben voor de nieuwe
vrijheden van de Rijn tot de Rijnvaarders waren
doorgedrongen.
Kijk je nu naar de zeer informatieve
website van de Centrale Commissie voor de Rijnvaart
(CCR), is het maar de vraag hoeveel Rijnvaarders
rechtstreeks de vele officiële documenten op de site
kunnen raadplegen. Belangrijk is dat ze er zíjn, die
digitale vervangers van bestofte boekwerken. En altijd
actueel. Het Web ging op reglementenjacht.
De CCR-site - www.ccr-zkr.org - is maar liefst
viertalig en dan staat er onder het menublok ook nog
een sleuteltje waarmee de leden hùn informatie kunnen
bereiken. Zo’n site is een ingewikkelde operatie. Maar
ook een schitterend medium om vanaf één plek alle
Rijnvaart-belanghebbenden op de hoogte te houden.
Uiteraard binnen de formele kaders, want behalve sterk
bedrijfstakgericht is de CCR natuurlijk ook een
officieel instituut.
De CCR zetelt in Straatsburg, in
het Palais du Rhin, dat volgens informatie op de site
oorspronkelijk in 1882 werd gebouwd als residentie van
de Duitse keizer tijdens zijn bezoeken aan
Elzas-Lotharingen. Keizer Wilhelm II verbleef er vijf
maal. Vanaf 1920 is het de CCR-residentie.
Statigheid
De site heeft wel iets van de statigheid van het Palais
du Rhin. De achtergrond is marineblauw, de binnenkomst
Frans - maar een switch naar Engels, Duits of
Nederlands is snel gemaakt. De taalkeuzeknop brengt ons
meteen bij de informatie over het secretariaat, met
taken als: organisatie van vergaderingen, redactie van
protocollen en besluiten, griffie van de Kamer van
Beroep, vertegenwoordiging van de CCR bij andere
internationale organisaties, secretariaat van het
Administratief Centrum voor de Sociale Zekerheid van
Rijnschippers. Werk voor 18 medewerkers, waarvan 3
internationaal ambtenaar.
De vrijheid van de scheepvaart is waar het om draait in
de herziene Rijnscheepvaartakte van 1868 (‘Acte van
Mannheim’), waarvan de uitvoering is opgedragen aan de
CCR. De principiële vrijheid houdt in dat bestaande of
toekomstige belemmeringen van de scheepvaart vermeden
of op zijn minst zoveel mogelijk beperkt worden. Denk
daarbij aan natuurlijke belemmeringen, aan
administratieve, fiscale, douanerechtelijke of
economische belemmeringen (heffingen) of aan juridische
en reglementaire hindernissen die leiden tot
beperkingen in het gebruik van de waterweg en indruisen
tegen de herziene Rijnscheepvaartakte.
Uniforme markt
De CCR ontwikkelt en coördineert de regelgeving, die
geldt voor alle Rijnvaarders en alle Rijnoeverstaten.
Op de site legt de CCR er de nadruk op dat de ‘uniforme
markt voor de Rijnscheepvaart’ feitelijk de kern vormt
van ‘een grote uniforme binnenvaartmarkt, die in eerste
instantie een communautaire en in ruimere zin een
Europese markt is’. De CCR heeft aan de formele
bevoegdheden nog twee belangrijke eigen doelstellingen
vastgeknoopt: de welvaart van de scheepvaart op de Rijn
en in Europa bevorderen, en het waarborgen van een hoge
veiligheidsnorm voor de scheepvaart en haar omgeving.
Daar worden nog zeer behartenswaardige opmerkingen over
gemaakt. Zelfs zo dat je je gaat afvragen waarom de
scheepvaart naast de CCR als Rijnvaartautoriteit nog
een Europese Commissie nodig heeft.
Ook de CCR heeft het over vrije mededinging,
liberalisatie, marktobservatie en meer van die termen
uit het Brusselse jargon. Maar de EU kan gerust zijn,
want: ‘De Centrale Commissie zal met betrekking tot de
Europese Unie en de Donaucommissie een bijzonder
oogmerk richten op alle toenaderingsmogelijkheden die
in aanmerking komen.’ De lidstaten zijn er trouwens
zelf bij, via de Rijnvaartcommissarissen. De hele
werkwijze met tal van gespecialiseerde comité’s en
werkgroepen wordt op de site helder geïllustreerd in
schema’s en de gevulde vergaderagenda. Wel wat
overdreven trouwens om nu nog het drietalig programma
van het laatste CCR-congres (8 en 9 november 2000 in
Luik) te presenteren. Per kwartaal publiceert de CCR
haar eigen marktobservatie (alleen in het Frans en
Duits); de actueelste (‘Die Binnentankschifffahrt
erlebte ein turbulentes III. Quartal’) heeft betrekking
op het derde kwartaal 2001. De site geeft verder een
uitgebreide beschrijving (ook in het Nederlands) van
het ‘Verdrag inzake de verzameling, afgifte en inname
van afval in de Rijn- en binnenvaart’.
Wat is PDF?
Adobe is uitvinder van het Portable Document Format.
Dit PDF is maakt het mogelijk documenten gemakkelijk
uit te wisselen en onder alle omstandigheden te kunnen
openen. Je hebt er niet de oorspronkelijke programma’s
(Word, Excel etc) voor nodig.
Met de gratis Acrobat Reader lees en bekijk je
tekstbestanden, werkbladen en spectaculaire brochures
die er exact hetzelfde uitzien als het origineel,
inclusief de lay-out, lettertypen, koppelingen en
afbeeldingen. PDF-bestanden zijn gecomprimeerd (kleiner
dan het origineel) en daardoor sneller binnen te halen
of per e-mail te versturen. De CCR maakt op de site
gebruik van PDF; VAART! biedt de nieuwste update van
Tom Dorsman’s Boordtelefoongids (12.365 mobiele
nummers) in hetzelfde formaat aan.
Gratis downloaden
Het valt de CCR zeer te prijzen dat ze regelingen en
voorschriften niet alleen bijhoudt, maar die ook via
een modern medium als het web voor iedereen gratis
toegankelijk maakt. Op de pagina ‘Documenten die
gedownload kunnen worden’ staan niet alleen de eigen
CCR-statistieken (van 1999), maar - met gevoel voor
actualiteit - ook het volledige ‘Hoofdstuk 23
ROSR-Bemanningsvoorschriften’ dat (met scheepsjongens)
vanaf 1 juli 2002 van toepassing zal zijn. In het
Nederlands zijn ook het afvalstoffenverdrag, de
voorwaarden voor inbedrijfstelling van schepen in de
Rijnvaart, het complete ADNR (3,5Mb!) en de standaard
voor elektronische vaarkaarten Inland ECDIS
beschikbaar. Nog uitgebreider is het aanbod Duits- en
Franstalige documenten, met ondermeer het
Rijnvaartpolitiereglement (RPR), het Reglement
Onderzoek Schepen op de Rijn (ROSR), en een reeks
kleinere documenten. Wie niet van downloaden en zelf
printen houdt heeft de CCR ook een keurige
bestelpagina, maar daar hangt wel per document een
prijskaartje aan.
Nog één minpuntje tot slot: onder ‘Links’ toont de CCR
zich buitengewoon eenkennig door slechts te verwijzen
naar Duitse en Franse binnenvaartsites. Van het
rijkgevulde Nederlandse web voor de binnenvaart wordt
alleen de IVR-site genoemd, geen VAART!, geen
Binnenvaartkrant. In plaats daarvan mogen we surfend
verder langs 'Rheintal Online' en
'Schiffer-Berufskolleg Rhein'...