De bakker
2 juli 1998
's Avonds komt er iemand langs de boot gereden en kijken... en kijken...
Cees had het wel eens over 'kwijlen'... Nou, dat was hier dus ook het geval.
Alles wilde die man weten...
Hij bleek zelf een grootvader te hebben gehad die met een spits gevaren heeft.
Na een heel gesprek over zijn passie voor de boten en vooral de 'remorquers'
verdwijnt hij weer richting stad.
De volgende ochtend, kort voor vertrek, fiets ik nog even de stad in om
een vers stokbrood en twee croissants te halen, en ik loop een bakkerij
binnen. Vrouw kijkt me aan en roept naar achteren: "C'est l'homme du
bateau", en er stuift een man de bakkerij uit.
Laat dat nou diezelfde figuur zijn van gisteravond!
Hij trekt me de bakkerij in, en tussen de stuivende bloem en de
broodvormen praten we verder over boten, en hij sleept me mee naar
allerlei reproducties van stoomslepers die aan de wand hangen.
Ik lees dat de orginelen in het 'Musée de la Batellerie in Conflans St
Honorin' hangen. Dat is op de splitsing van de Oise en de Seine,
benedenstrooms van Parijs.
Vol trots toont hij me ook nog een grote foto van de spits van zijn
'grand-père'...
Veel later sta ik weer op straat met mijn brood en moet me haasten want
ik heb nog een afspraak bij de brug...
Om precies 9 uur 15 lig ik onder de bewuste brug, en daar stapt de heer
ingenieur met zijn gevolg aan boord. Meteen klimmen ze op de
machinekamer en beginnen de onderkant van de brug te inspecteren,
opmeten, fotograferen etc etc.
Ik moet af en toe een stukje vooruit, achteruit en de GM doet zijn best
en braakt vanwege de lage toeren af en toe een klodder vettigheid uit
wat best wel aardig staat op een net colbertje... ;-))
Maar goed, de heren zijn tevreden, ik krijg een lekker warme handdruk en
de rest van de dag een perfecte begeleiding door de sluizen.
Voor ik vergeet te vermelden...
De Marne kronkelt hier links en dan weer eens rechts van ons door het
dal en iedere keer passeren wij een aquaduct waarbij we over dat kleine
riviertje varen. Ik denk dat we er wel acht keer overheen zijn gegaan en
het langste aquaduct was bijna dertig meter lang en een meter of acht boven de
Marne. Mooi gezicht is dat, maar wel erg smal.
Zo komen we aan in het plaatsje Froncles, waar behalve een enorme
ijzergieterij niks te beleven valt. Afmeren, hoezo afmeren... We liggen
drie meter van de wal aan een boom vast, de kont bijna midden in het
kanaal en de loopplank is maar net lang genoeg. De spitsenschippers
zeiden het al: "Je kunt nergens aan de kant komen, zo ondiep is het
langs de oevers." Maar het kan geen kwaad want we zijn helemaal alleen.
Geen schip voor ons, niks achter ons, niemand. Het is hier zo
ongelooflijk rustig!
Met groet... Frank
Chaumont
4 juli 1998
Zijn we weer, aan de kade in de stad Chaumont. Onder aan de berg
natuurlijk, dus ik had het al gauw bekeken en een taxi laten komen. Die
bracht ons voor 15 piek naar het midden van de stad, van waaruit we een
prachtige wandeling maakten langs al de bezienswaardigheden. Lekker
weer, pittig zonnetje en een frisse bries.
Prachtig, wat is hier veel te zien. Boven op de stadsmuren staat de oude
Donjon, de vestingtoren, maar deze is vierkant. Normaal is een Donjon
altijd rond. Gebouwd na de 11e eeuw.
Verder de beroemde basiliek van St Jean le Baptist. Zijn leven staat in
beelden uitgehouwen in het portaal bij de ingang. Gebouwd in fasen
tussen de 11e en de 14e eeuw. Echt de moeite waard om eens te bekijken.
Dan het beroemde Viaduct, 52 meter hoog (omstreeks 1850 gebouwd) en allemaal
stenen bogen waar de trein over rijdt. Je kunt zelf op halve hoogte te
voet de oversteek maken en wat een uitzicht over het dal en de wijde
omgeving! Schitterend.
Verder het stadhuis, dat net na de Franse Revolutie gebouwd is, en de vele
kleine torentjes, de Tourettes, die je overal in de straten ziet. Ze
maken deel uit van de huizen, net als stukken van de oude vestingmuur.
Makkelijk om op die manier een stevig huis te bouwen.
Na een heerlijke coupe aardbeienijs en een espresso op een terrasje
konden we de tocht bergaf naar de haven maken. De weg heeft een
hellinghoek van 10% dus je voelt je benen wel. Niks te fietsen hier
dus...
Met groet..... Frank
Brise-Glace
4 juli 1998
Voor ons aan de kade ligt de Neptunus 2 van de VNF. Ik ben wezen kijken
want het is een oude sleper, gebouwd in Duitsland, (Bayrische
Schiffswerft 1934). Wat hebben ze met die boot uitgehaald! Er zit een
enorme kist voor de kop gelast, als een dichtgebouwde duwstoel van een
duwboot. je denkt dat hij straks enorme duwbakken door het kanaal gaat
duwen wat natuurlijk onmogelijk is.
De schipper is aan boord en ik er rap op af.
Hij vertelt dat het een IJSBREKER is. Het klimaat hier geeft zeer
strenge winters en dan ligt er 20 cm ijs in het kanaal. De boot met die
enorne stalen doos voor de kop moet dan het kanaal open houden. Hij laat
me de machinekamer zien en daar staat een nieuwe(!) Iveco van 280 pk met
oplading. Wel op de Franse manier ingebouwd en gekoppeld aan het kleine
dunne uitlaatje van de vorige motor!
De boot heeft een tunnel waar de schroef in draait en ik zie aan de verf
in de machinekamer dat er veel plaatwerk buitenop gelast is. De schipper
moppert dat de boot niet breekt maar snijdt! Het is geen goed systeem
zegt hij. De zijden zijn recht, er zit geen rond stukje ijzer aan.
"Heeft u ook vaak gaten in de boot tijdens het varen?", vraagt hij.
Wat blijkt...?
Ze hebben enorme problemen gehad met die boot. Hij breekt niet goed en
het ijs sneed overal door de huid heen!! De hele romp is bedekt met
stukken plaatwerk. Wat dat niet allemaal gekost heeft...! Zo word je
weer wat wijzer...
Met groet..... Frank
De Pompiers in actie!
7 juli 1998
Hallo Cees,
Dat was wel even lachen hoor! Er komen hier een achttal brandweer auto's
het terrein opgereden met allerlei modern materiaal.
Ze gaan een oefening houden, "Feu de Bateau" zegt er één.
Prachtig allemaal als ze maar niet mijn boot bedoelen...
Maar kijk eens aan, ze pakken de Neptunus 2 van de VNF als oefenobject
en slepen er gelijk een hoop rotzooi heen. Dan... niet lachen hoor... komt
er een ijverige brandweerman vragen of hij misschien mijn kabelhaspel
mag lenen want... Is toch wel erg zeg, niet eens een verlengsnoertje!
Maar goed, ze zetten een soort rookmachine aan in het achteronder van de
boot en de jongens met perslucht komen aangerend. Ik word gelijk
uitgenodigd om te komen kijken en ik maak alvast een serie foto's van
die gehelmde koppen. Mooi! Dan verdwijnen er twee de rook in om
verstoppertje te spelen of zo en zie, daar gaat een bootje te water met
twee duikers. Zij gaan oefenen om de boot voor zinken te behoeden. Dat
doen ze door het aanbrengen van reddingskleden onder de romp door. Zal
wel nodig zijn voor de komende winter als ze weer gaan ijsbreken ;-))
Prachtige oefening, maar het is zoals Cees al eerder opmerkte: 'Wat te
doen als het een geladen spits betreft die niet dichter bij dan 4 meter
van de wal kan komen?' Dan ziet het er even anders uit want over water
kun je niet lopen, laat staan dikke slangen sjouwen. Ik zie nog niet
iedereen in dat kleine bootje klimmen. Maar goed, het was een leuke
happening zo pal voor onze neus.
Met groet... Frank