Vignet
3 april 1998
Zo, de eerste paal is geslagen zeg ik maar. Het vignet voor Frankrijk is
binnen, minus de 10% beloofde korting.
Nog een hoop geld hoor om daar te mogen varen, maar ja...
Ik heb het vignet dit jaar besteld in Straatsburg. Daar spreken ze trouwens
geen Frans want ik kreeg een keurige in het Duits gestelde brief terug.
Wat zijn onze plannen dit jaar?
Vooropgesteld dat we het aankunnen met onze krakkemikkige lijven willen we
eerst de Maas op naar Void, vlak boven Toul waar we het Marne-Rijnkanaal
pakken naar Vitry le Francois. Vandaar pakken we het Marne à la Saone kanaal
naar St Jean de Losne aan de Saone, en dan zal naar gelang het weer de
beslissing vallen hoe we verder gaan. Ofwel de Doubs naar Mullhouse,
Straatsburg en Toul, of eerst door naar Chalon sur Saone en dan het Canal du
Centre in naar Parijs.
Alles hangt daar af van de neerslag. Teveel water als afgelopen jaar, dan
kunnen we de Doubs wel vergeten, te weinig water, dan gaat het Centre dicht.
Met Groet... Frank
Problemen onderweg
22 april 1998
Sprak ik laatst weer iemand die de vele stukjes van mijn hand over het Franse
leven bijhoudt en hij vraagt me: 'Waar ben je nou het meeste bang voor als
jullie zo alleen onderweg bent?'
Tja... hij is niet de eerste die me die vraag stelt.
Wij zijn inderdaad altijd alleen op pad omdat we onderweg genoeg ellende
gezien hebben van mensen die zonodig ook nog eens in de vakantie met twee of
meer boten samen een reis gaan maken. Hoe vaak wij niet als 'psych' op moeten
treden en al die verhalen moeten aanhoren...
Nee, alleen op weg is het beste. Onderweg tref je altijd erg aardige mensen
en als het klikt dan trek je daar een aantal dagen mee op, waarna ieder weer
zijn eigen weg gaat. En vaak kom je diezelfde figuren jaren later weer ergens
tegen.
Je bent dus eigenlijk toch niet 'alleen' als je van die kant bekijkt.
Maar even terugkomend op de vraag:
Ik ben alleen bang voor twee dingen.
Op de eerste plaats noem ik dan het gebeuren van een vervelend ongevalletje
aan boord. Stel dat ik een misstap maak en een poot of heup breek, in de
machinekamer donder of wat dan ook. Dan zijn we wel gesjochten! Mijn vrouw
zit dan daar omringd door techniek waar ze weinig van af weet en het
boordleven moet doorgaan.
Gelukkig hebben we nu GSM dus dat scheelt, je kunt
112 drukken en om hulp roepen, maar een ongeval aan boord blijft een grote
ramp. Denk maar aan ziekenhuis, boot ergens achterlaten... Gelukkig heeft
de ANWB een steunpunt in Lyon. Heb eens een keer een zieke gast aan boord
gehad en sta nog verbaasd hoe snel en goed alles geregeld werd.
Op een goede tweede plaats is er dan de kwestie van de tunnels. Daar ben ik
niet bepaald gek op gezien mijn claustrofobie (engtevrees).
Stel dat je motor uitvalt op een stuk waar geen mens woont of in een 6 km
lange tunnel... Of dat de elektrische kettingboot het begeeft en alle spitsen
hun walmende en stinkende motoren starten in die beperkte ruimte...
Nachtmerries heb ik daarvan!
Het ademen wordt je dan onmogelijk gemaakt en vluchten kan niet. Zelfde geldt
voor brand in een tunnel. [brrrrr]
Ik heb er wel eens over gedacht om vriend Cees om een zuurstoffles te vragen
voor het geval dat....
Kijk, komen we St Quentin uit na 2 uur en een kwartier in de berg te hebben
gezeten. Ik laat de hond uit langs het jaagpad en spreek een paar mensen van
de tunnelmaatschappij.
Zeggen die lui: 'Weet je wat echt leuk is? Als de stroom uitvalt en de sleper
stilvalt. Dan moeten de spitsen volaan achteruit draaien omdat ze anders over
de keting varen die zou kunnen breken. Dan hangt er zo'n dikke rook in de
tunnel dat je een lamp op twee meter afstand niet meer kunt zien!'
'Nou, bedankt nog voor die opkikker!', zeg ik maar.
Kijk, dat bedoel ik nou... maar verder is het varen daar een paradijs.
Met groet... Frank
Druk, druk
10 mei 1998
De laatste lootjes.. en zo..
Vanmiddag gaan we alvast aan boord en volgend weekend vertrekken we dan
definitief. Deze week hebben we de auto nog bij de sluis staan dus kunnen we
op ons gemak het huis aan kant maken en de laatste 'papieren' zaken regelen.
Tjonge, wat hebben we een bagage aan boord gesjouwd afgelopen week. De ene
auto na de andere werd gelost en de boot kwam steeds dieper te liggen.
Alle kastjes en iedere bergruimte zit barstensvol, de machinekamer puilt
uit..
Het lijkt wel of we een wereldreis gaan maken....
Nu nog de bunkers bijvullen en met 3,5 ton gasolie liggen aan de ijk. Dat is
voor ons gelukkig niet dieper dan 1m55 en dat is ideaal voor de kanalen.
Je merkt ook echt aan het gedrag van de boot dat hij diep en zwaar ligt. De
slingerperiode is rustiger, bewegingen gaan trager.
Net als heel vroeger, toen hadden we nog een "varken" (keerkoppeling)
achterin en een schroef van 1m55. De diepgang bedroeg toen maar liefst 1m85!
en het berghout raakte het water.
Nadien hebben we vele tonnen ballast verwijderd, varken vervangen door een
Twin-Disc, de hak afgebrand en een bronzen schroef van 1m05 aangehangen.
Daardoor is de diepgang aanmerkelijk afgenomen en in lege toestand nog maar
1m46. Nu kunnen we eigenlijk overal komen.
Voor het sluizenwerk in de Franse kanalen is een zware boot met veel
dekruimte echt ideaal. We hoeven eigenlijk nooit vast te maken en in
tegenstelling met die rondtollende jachtjes blijven wij gewoon op de plek
liggen.
Geen paniek, geen geduw en getrek, alles gaat vanzelf.
Het boordleven past zich naadloos aan aan het levenstempo van de dorpjes
onderweg, waar alles drie versnelingen langzamer schijnt te gaan dan wij hier
gewend zijn. Ik zal proberen om jullie op de hoogte te houden van onze
belevenissen want de laptop gaat weer mee aan boord en eens in de week zal ik
even inloggen om de post op te halen.
Voorlopig wordt het hier rustig denk ik want de Sleepbootdagen staan voor de
deur, de vakantieperiode komt eraan en het is beslist veel leuker om van de
buitenlucht te genieten dan achter je toetsenbord te zitten.
Cees, wil jij hier een beetje de honneurs waarnemen tijdens mijn afwezigheid?
Verder wens ik jullie een best vaarzeizoen toe.
Met Groet... Frank
06-54723384
Alles wel
15 mei 1998
Wat een weertje op het moment! Echt even proefdraaien voor de echte zomer..
Tussen de karweitjes door zitten we in de koelte onder een dikke
kastanjeboom.
Onze voortent staat erop en dat scheelt enorm in de warmte in de roef en
stuurhuis.
Ken je nog die plaatjes van die slepers uit de kanalen, jaren dertig... Die
waren allemaal uitgerust met een tent over de roef maar de kleur daarvan was
meestal donkerbruin tot zwart vanwege de roet uit de pijp!
Vandaag is de olieboot langsgeweest en we zijn weer rijkelijk voorzien van
olie en gas, genoeg tot eind september.
Nog wat zaken regelen en maandag klinkt het startschot!
Wel heb ik het gevoel tegen de stroom op te zwemmem omdat ik waarschijnlijk
de enige boot ben die naar het zuiden koers zet.
Iedereen gaat naar Zwartsluis..
Dat moet weer een enorm succes worden als ik zo hoor van het aantal
deelnemers!
Prettige Sleepbootdagen en tot volgende week.
Met groet... Frank
Nog niet weg
20 mei 1998
Nou had ik toch echt Murphy met vakantie gestuurd, maar die zak komt nou net
even terug om mijn aggregaat lam te leggen!
Ben nu al vier dagen aan het sleutelen en inmiddels heb ik na veel zoeken de
oorzaak gevonden. Blijkt dus niet in de generator te zitten of in de
injectors, maar een van de brandstofpompen is de schuldige.
Daar heb je speciaal gereedschap en kennis voor nodig dus nu moet er toch
echt een monteur komen. Donderdag is me beloofd. Afwachten maar.
Inmiddels is er wel een bijkomend foutje in de generator gevonden en
gerepareerd en ik heb meteen ook maar de rubberblokken van de koppeling
vervangen. Als toch alles open ligt....
Weet je wat de importeur me zei? 'Meneer, zet u dat ding maar even in uw
auto en breng hem maar.'
%$#@!!
Zo werkt het dus niet. We gaan niet alles uitbouwen, takelen en sjouwen voor
een defecte pomp. Een goede servicemonteur moet dat zo kunnen fiksen.
Maar intussen liggen we nog steeds bij de Noordersluis en zo langzaam aan
beginnen we onrustig te worden. Een boot moet varen. Het is per slot geen
stacaravan...
Met groet... Frank
