Hoe het verder ging
30 mei 1998
Even een klein berichtje tussendoor.
De Hylke ligt nu afgemeerd bij de vrienden van de Maasvogels in Eijsden, op
zichtafstand van de sluis van Ternaaien.
De autobanden zijn al binnenboord en vervangen door touwtrossen en
stootwillen.
Morgenochtend om 9 uur draaien we het gat hier uit, kopen op de sluis ons
bonnetje voor Bfr 35 en hopen dan in de middag in Huy vast te maken.
Wat betreft het aggregaat:
We zijn vrijdag na hemelvaart weggevaren na de reparatie.
Ik heb na lang zoeken uitgevogeld dat de tweede brandstofpomp een defect had
en de monteur, Jan Bakker, was dus zo klaar met de reparatie. Defecte
terugslagklep.
Deze Jan Bakker blijkt mij en de Hylke te kennen en om het nog even sterker
te zeggen, hij is een kennis van Daan Schoonwater van de Burro uit Leiden.
Om het nog sterker te zeggen, Koos ligt nu naast hem met zijn Loeki voor
het laswerk aan de roef. Zo zie je maar, de wereld is klein tegenwoordig.
Jan heeft een eigen bedrijfje opgestart omdat hij niet met Verschuur mee
wilde verhuizen naar de nieuwe lokatie inj Nijmegen.
Hij heeft een enorme kennis van Ruggerini, Lombardini, Sabb, Renault Marine
en zo voort. Ik was blij dat hij me op Hemelvaartsdag nog kwam helpen.
In ieder geval draait de zaak hier naar behoren en we verheugen ons al op de
grote tocht. Inmiddels al een paar jachten ontmoet die dezelfde route gaan
volgen dus we zien elkaar onderweg wel terug.
Op dit moment liggen er al een twintigtal jachten te wachten voor de
stremming op het Canal de l'Est boven Charleville. Het kanaal gaat de eerste
juni weer open als.... (normallement...)
Tot zover even dit korte berichtje... U hoort nog van ons...
Met groet... Frank
Huy
31 mei 1998
Nou, dat was me het dagje wel!
Vanmorgen vertrokken we vroeg uit Eijsden maar waren pas om 5 uur in Huy....
Ternaaien gaf de nodige problemen en dat eindeloze wachten... en wachten...
En de kleine sluisjes draaiden niet. Reken daarbij nog een fikse wandeling om
boven in dat bureau dat verrekte briefje te halen voor 35 frankjes..
Maar goed, we zetten een flinke spurt in naar Ivoz-Ramet, de rampensluis bij
uitstek en ziedaar, we vallen weer in de prijzen.
Er liggen meer dan 14 schepen en duwbakken te wachten in de opvaart. Na
eindeloos wachten en rondtollen in schroefwater van duwboten kunnen we
eindelijk met twee jachten achter en naast de duwboot liggen. Uren verloren
hier, als gebruikelijk. Wanneer beginnen ze nou eens met de nieuwe sluis?
Maar goed, we karren met 1600 toeren omhoog, achteloos 22 liter per uur
wegblazend... en ziedaar, de sluis beneden Huy staat open.
Dan is het nog maar een stukje en alvast genietend van de mooie omgeving zijn
we zo in het haventje boven de stad.
Chip wil gelijk zijn poot optillen en dat mag dan ook wel na zo'n lange dag.
Hij is erg braaf aan boord moet ik zeggen maar geef hem geen touw want zijn
hobby is knagen. Dan blijven er alleen nog maar stukjes over ;-))
Net voor het eten lopen hier nog 3 stel Engelsen met narrowboats het haventje
binnen. Prachig beschilderd met authentieke motieven. Ze komen van de Midi
waar ze in februari vertrokken zijn en willen nu in ons land de zomer
doorbrengen. Voor de winter willen ze weer in Zuid-Frankrijk terug zijn.
In het gesprek blijkt wel dat ze ontzettend op de penning zijn dus de
haventarieven in ons land zal ze dus wel een fikse schrik geven.
Met groet... Frank
Record gebroken
3 juni 1998
Dat ging als een speer gisteren! In drie dagen door België en nu zitten we in
de hoosregen in Givet.
Door de feestdagen konden we goed opschieten omdat er geen beroepsvaart
geschut wordt. Ik had daarmee rekening gehouden en een "plaisance" bonnetje
gevraagd zodat wij gewoon konden doorkachelen.
De sluizen stonden open en we hadden geen problemen, behalve bij Hun.
Daar zag een jongenman onze boot en riep zijn baas. Dat was effe lachen want
die chef was precies een kloon van de Franse komiek Louis de Funès! Zelfde
figuur, scherp koppie zonder haar en even druk...
'Aha... Remorquer... Aha... fermee...'
Tot ik hem mijn bonnetje liet zien waarop duidelijk stond aangegeven dat wij
"plaisance" waren en dus door mochten. Dat was even vervelend want toen moest
hij 'werken'...
Komen we bij de grens, is de olieboer dicht. Daar zijn we maar blijven liggen
en de volgende ochtend als nummer 9 aangeschoven om 400 liter 'rood' te
tanken. Kostte Bfr 10 /liter. Mooie prijs. De jachten betalen meer.
Gaan we de grens over en op de sluis staat het kantoor van de VNF waar het
Vignet wordt uitgegeven.
Ik laat mijn eerder gehaalde vignet zien en die vrouw grijnst en zegt 'C'est
Bon.' Waarop ik boos kijk en zeg: 'C'est pas bon!!!'
Zij weer: 'C'est bon pour moi', en ik weer: 'C'est pas bon pour moi!'
Het spel eindigt wanneer ik duidelijk maak dat het nou toch echt de laatste
keer is omdat het vignet veel te duur geworden is.
Daar kan ze het mee doen en ik kan de sluis uit naar de stad.
Met groet... Frank
