Mijn dag niet
17 augustus 1998
Vandaag had ik echt mijn dag niet. We zijn uit Dub vertrokken want de
brande zon iedere dag, geen wolkje te zien, kan een mens ook wel eens
wat teveel worden.
Ik weet nog een plekje bij Stenay beneden de sluis, waar je vanaf 4 uur
in de schaduw ligt en met de stoelen onder een paar appelbomen kunt
bivakkeren. Perfect dus en ik ga onverwijld aan het werk aan het
achterdek wat nodig ontroest moet worden. Wolken stof en stukken roest
vliegen in het rond en onvermijdelijk komt er een stukje in mijn oog
terecht. Notabene achter langs de veilgheidsbril. Niks waard zo'n ding
dus...
Verdikkeme, wat nu. Op het punt naar een dokter te gaan komt Annelies
met de leesbril en een wattestaafje aanzetten om het nog eens te
proberen, nadat eindeloos spoelen niet heeft geholpen. Geluk bij een
ongeluk en het stukje roest wat net aan de rand van de iris zit wordt
eruit gewipt. Zucht van verlichting!
Na het verfwerk een frisse douche en ik word gestoken door een wesp!
Shit! Die neemt natuurlijk wraak voor de moord op zijn 250 soortgenoten
die de afgelopen dagen in mijn wespenval terecht zijn gekomen...
Tot slot ben ik ook nog te moe om te koken, en prompt mislukt onze
maaltijd... Maar geen nood, een goede fles maakt veel goed en ik heb nog
een lekker stuk geitekaas op een toastje voor straks. Wat een dag...
Met groet... Frank
Wereldreiziger
17 augustus 1998
Gaan we weer verder. Na dat mooie plekje in de vrije natuur varen we
weer door naar Dun sur Meuse, waar een steiger ligt. Alle voorzieningen
en van 30 FF mag je niks zeggen.
Het is echter zeer moeilijk om een plekje te vinden want we zijn laat.
Eerst nog op drie plaatsen geprobeerd een mooi walletje te vinden, maar
helaas. De damwandkanten waren veel te ondiep.
Nu dus even een fikse verbale ruzie met een Belg, die weigert een
paar meter op te schuiven zodat wij er dus net niet bij kunnen. Wat nu?
Een Nederlander met een tjalk hoort onze pittige woordenwisseling en
nodigt ons langszij zijn tjalk. Wordt het nog een geszellige avond, en ik
leg een contact dat mij later van pas kan komen.
De volgende dag maken we kennis met een kersverse wereldreiziger uit
Grave. Is met 49 1/2 jaar met de FLO gegaan, een soort VUT dus, en heeft
huis en haard verkocht om een paar jaar naar de Middellandse Zee te gaan
met zijn 12-meter kruiser. Hij is militair geweest en dat verklaart zijn
vroege verlof. Zware baan hebben die jongens en hij ziet er dan ook goed
uitgesleten uit! Maar dat komt meer van het bier denk ik...
Hij is trombonist geweest in de militaire kapel.. Tjs.. echt een zwaar
leven gehad dus. Veel op oefening in de kantine geweest denk ik ;-))
Maar goed, hij heeft stukken aan een pomp en natuurlijk helemaal niks
bij zich. Mijn magazijn biedt weer eens uitkomst en hij kan weer verder.
In het gesprek blijkt dat hij slecht voorbereid vertrokken is. Zomaar
aan boord gestapt, of het een tripje naar Groningen is. En hij heeft geen
idee wat hij tegen zal komen. Geen reservedelen, geen hulpmiddelen voor
de sluizen, geen marifoon (kapot), gewoon op goed geluk dus. Wel de
goede kaarten gekocht op het laatste moment, dat wel...
Ben benieuwd of het hem lukt in het zuiden te komen...
Met groet... Frank
Donau story
19 augustus 1998
Hier in Stenay blijven we een paar dagen liggen, net beneden de sluis.
Hier is schaduw en ik ben druk bezig mijn dek te ontroesten en in de
dekkenverf te zetten.
Oh... had ik maar een naaldenhamer!
Sinterklaas!!... en dan ook maar meteen de compressor erbij als het effe
kan... ;-))
Maar nu ik met de grote komborstel bezig ben in wolken stof en roest,
bega ik de stommiteit om een luikje niet te sluiten. Dat geeft na een
tijdje een soort beperkte kernoorlog, want Annelies ziet dat haar
pasgekuiste roef onder de rode stof zit... Ai..., maar even een kleine
werkonderbreking gemaakt voor mijn eigen veilgheid ;-))
Halverwege de verfklus trap ik nog even snel de verfpot om, ha... Lijk
mijn vader wel! Maar gelukkig ligt er een stoffer en blik en ik kan de
hele zaak nog redden. Met dat blik schep ik alles weer netjes in de pot
en de rest smeer ik met een plamuurubber uit over de plaatsen waar het
heen moet. Ging prima, je hebt eigenlijk geneens een kwast nodig ;-)
Morgen de laatste mooie dag dit jaar volgens de meteo, dus ik moet er nog
even tegenaan.
Het liep al tegen de avond toen er een stoer motorjacht, een Stentor 13,
bij ons kwam liggen. Weggejaagd door een lawaaig aggregaat van iemand in
de haven die geen fatsoen heeft.
We raken in gesprek en het blijkt dat de eigenaar, een Duitser, die boot
gekocht heeft in Roemenië. Het is een Nederlands ontwerp, dacht ik, maar
vanwege de productiekosten wordt de complete boot, inclusief aankleding,
op een Roemeense werf gebouwd. Tijdens de bouw is hij nog een keer naar
de werf gevlogen om de zaak in de gaten te houden maar de begeleiding
was perfect. Wat een prachtig schip! Stoer, degelijk gebouwd en veel
opgelast roestvast staal als wrijfhout en zo. Echt een uitschieter
vergeleken bij al die witte troep die hier langs vaart.
Nou heeft hij de boot zelf van Roemenië naar Koblenz gevaren, en wel in
de moeilijke periode net na de oorlog en de blokkade van het voormalige
Joegoslavië. Daar hebben hij en zijn vrouw een goed gedocumenteerd
verhaal van gemaakt ter lering aan anderen die de Donau eens willen
varen vanaf de Zwarte Zee. Hun boot heeft dan ook 'Black Sea'.
Maar wat gebeurd en nou met hun verhaal? Het bekendste blad in
Duitsland, "Boote", wil het niet plaatsen omdat... ze een contract
hebben met Rollo Gebhard, een bekende vreemdvaarder en zo die dezelfde
tocht dit jaar gaat maken. En dat is een broodschrijver die op die
manier probeert een graantje mee te pikken.
Jammer eigenlijk dat er weer een stukje particulier initiatief verloren
gaat.
Wij beleven nog een gezellige avond met dit ondernemende stel, dat
overigens voordat ze deze boot kochten al meer dan 40.000 km met een
camper rond de wereld is geweest...
Met groet... Frank