Het Kanaal
29 juni 1998
Even wat wetenswaardigheden over het kanaal waar we nu zitten.
Het verbindt de Marne met de Saone, oftewel het gebied van Parijs met de
rivier de Saone/Rhone.
Men begon in 1860 met het eerste deel vanaf Vitry naar St Dizier en iedere
keer als er weer geld was of economische noodzaak dan gingen de werkzaamheden
verder.
Het belangrijkste was een goedkope transportader te graven waarover de
producten van de hoogovens in de streek van de Haute Marne tussen St Dizier en
Langres naar de Parijse regio konden worden vervoerd.
Uiteindelijk kwam er in 1900 geld vrij voor het laatste stuk dat de doorvaart
naar de Saone mogelijk maakte via een 10 km lang kanaalpand met tunnel en 43
sluizen naar beneden. Dat bracht de totale lengte op 224 km.
In 1907 werd het kanaal dan uiteindelijk geopend en daarmee is het eigenlijk
het 'nieuwste' kanaal van Frankrijk. Het Canal du Nord even buiten beschouwing
gelaten.
Wij zijn nu dus onderweg en moeten 71 sluizen naar boven nemen, totaal 239
meter hoger dan Vitry, om op het plateau van Langres aan te komen waar niet
alleen de Marne maar ook de Maas en de Seine hun bron hebben.
Om het kanaal van water te voorzien liggen er op het plateau 4 grote
waterreservoirs met een totale inhoud van 40 miljoen kuub. Deze meren worden
gevoed door de Marne die hier nog maar een beekje is.
Het landschap is beneden vrij plat, als in ons land, maar verder naar boven
komen de heuvels weer in zicht en wordt het steeds mooier. Er zijn eigenlijk maar
een vijftal echt goede ligplaatsen op de hele route te vinden dus het is echt
ouderwets improviseren. Soms vind je een oude dicht begroeide kade waar je
een pen in de grond kunt slaan, soms moet de neus in de wal en knoop je de
zaak maar vast aan een boom. Avontuurlijk, dat wel. Wij willen zoveel mogelijk
gaan zien en nemen daar alle tijd voor want deze streek is de moeite waard.
Vanaf St Dizier kom je een aantal sluizen tegen uit 1872 die afwijkend zijn
van constructie. De drempel van de bovendeur ligt flink boven het waterpeil in
lege toestand en je vraagt je af hoe je daarover komt. Toch ligt die drempel
als de sluis vol is twee meter onder water, evenals de benedendrempel. Voor
ons geen probleem maar wij hebben de Romantica, een spits, drie pogingen
zien doen om de benedendrempel te nemen. En de schipper maar mopperen dat die
drempels te 'hoog' liggen, terwijl hij natuurlijk gewoon veel te diep
afgeladen ligt, maar ja...
Het water wordt niet binnengelaten door kleppen in de sluisdeuren maar via een
schuif in de muur boven de sluis en het komt dan onder in de sluis naar binnen
zetten. Je ligt wat rustiger in zo'n sluis moet ik zeggen.
Een deel van de sluizen is al geautomatiseerd en je moet voor de bediening een
boven water hangende stang draaien. Ook diverse bruggen op dit traject werken
geheel automatisch. Draai de stang, het licht wordt rood/groen en de procedure
zet zich in werking. Na doorvaart passeer je een lichtoog en de brug gaat weer
naar beneden. Werkt perfect.
Mijn vrouw draait onderweg netjes aan de stang voor zo'n brug en vervolgens
barst daar een enorm kabaal los. Bellen rinkelen en licht knippert. Ze valt
bijna overboord van schrik! Grapje van de VNF denk ik, want dat hebben we nog
niet eerder meegemaakt. Meestal is het alleen een lampje dat aangeeft dat het
signaal is ontvangen en de procedure gestart wordt...
Met groet... Frank
De Menhir en het IJzeren Paard
29 juni 1998
We hebben een mooie kade gevonden voor de zondag, niet ver van Joinville. Het
kanaal is hier dicht en we liggen er met een spits met een maffe Engelsman als
schipper. We kennen hem van eerdere ontmoetingen en hij komt straks even
langs... Hij is nu van domicilie veranderd, van Rotterdam is het nu Brugge
geworden. 'Too much paperwork in Holland', zegt hij.
Dat zegt veel over België???
Op de fiets gaan we met de hele familie op stap, Chip in het bakje, op weg
naar de Menhir. Een uitgehouwen steen van 7 meter hoog en 2.5 meter dik. Die
staat volgens zeggen in een dorpje hier vlakbij en is meer dan 4000 jaar oud.
In het dorp, Fontaine au Marne, aangekomen staat er eerst op het dorpsplein een
prachtige oude Peugeot 103 uit 1920 te glanzen. Wat een plaatje!
Verder loop ik gelijk door naar de bron van een of andere heilige, ik ben zijn
naam vergeten. Dat is een 'lavoir', een oud publiek washuis.
Een werkelijk heel mooi exemplaar en ik maak gelijk een plaatje voor de
verzameling. Prachtige overkapping en uitgesleten granieten bankjes en
wasvloer. En dan al die bloemen... Heel mooi!
De hele streek is hier trouwens vergeven van de bloemen. Elk behoorlijk huis
heeft wel een bloementuin of een paar bakken met geraniums aan de vensterbank
hangen.
Maar dan die verrekte Menhir. Waar is dat exemplaar, misschien wel gemaakt
door Obelix in zijn beste tijd ;-) 'Dan moeten we de berg op', zegt iemand.
Mijn vrouw: 'Altijd weer die verrekte berg op. Die kerels zaten vroeger daar
feest te vieren en rond te kijken of de vijand kwam en zo. Altijd zitten die
interessante dingen op een berg. Mooi niet vandaag... Mij krijg je niet weer
een berg op.'
En we komen dus niet verder dan het bordje met de pijl naar boven...
In de middag pak ik weer mijn stalen ros en snel over het jaagpad naar het
dorp Curel 5 km verderop. We zitten hier in de streek van de hoogovens en het
standbeeld van het IJzeren Paard staat op een grote sokkel in het water van de
Osne, een klein watertje. Het paard is een overblijfsel van de techniek van
het ijzergieten in de streek. Mooi beest trouwens.
De oude gieterijen zijn allang gesloten, maar ik hoor net dat hier vlakbij, in
Val d' Osne de hoogoven heeft gestaan die het Vrijheidsbeeld heeft gegoten!
Dat is in delen gemaakt en naar Amerika verscheept. Een kleine kopie staat in
Parijs langs de Seine. Wij hebben daar al eens naast gelegen in de Bras de la
Grenelle.
Verderop in de Marne, die als een flinke beek langs het kanaal loopt, zie je
overal vliegvissers staan in de stroom. Dat is een moeilijke techniek om met
een vliegenhengel op forel te vissen. Overal maken ze hier reclame voor dat
vissen en je kunt vergunningen kopen voor bepaalde watertjes. Ik maak nog een
paar foto's van vissers die met zwiepende hengels met drijflijn en een
kunstvlieg proberen de forel tot een beet te verleiden. Lijkt me moeilijk..
Met groet... Frank
GSM
29 juni 1998
Tot nog toe is er bijna iedere dag GSM-dekking geweest op de route. Volgens de
kaart verwacht ik dat we nog wel tot de grote stad Langres onder de pannen
zijn, maar dan lijkt het erop dat het even moeilijker wordt.
Hoe was jouw ervaring trouwens Richard?
Steeds als er een grote autoweg in de buurt is dan heb ik minstens 80%
ontvangst. Emailen gaat prima moet ik zeggen, al wordt mijn gsm datacard af en
toe niet herkend door Win95.
Opnieuw insteken en nog eens proberen is de oplossing. Hopelijk blijft alles
goed werken...
De telefoon protesteert soms en geeft een melding als "Netwerk bezet" of zo,
maar over het algemeen pakt hij de carrier snel op en heb ik maar een 3/4
minuut nodig om de post uit te wisselen. Max snelheid 9600 baud.
Wat een wonder van techniek eigenlijk.
En als ik dan even in dat Engelse tijdschrift zit te lezen wat ik net van een
ander jacht gekregen heb, dan staan daar al de eerste advertenties in over
'satelliet' telefoons, vaste en mobiele, vanaf 3000 Engelse pond, +- 9000
gulden.
Kun je overal ter wereld bellen, onafhankelijk van het voorkomen van aardse
zendmasten. Voor wie geld teveel heeft...
Met groet..... Frank
Joinville
3 juli 1998
Na een tochtje van bijna 3 uur aangelegd in de stad Joinville.
Onder de brug zit een doorlopend stuk rechte kade met twee paaltjes waar we
dankbaar gebruik van maken. Diep genoeg, en het is een mooi en rustig plekje
aan de rand van het centrum.
Het stadje is zeer de moeite waard om te bezoeken, en wij plakken er dus maar
een dagje aan.
Het stadje ligt ingeklemd tussen een berg, waar in 1050 een groot kasteel stond,
en de Marne die zich hier even splitst en zo een eiland vormt. Vroeger werd
een arm van de rivier gebruikt voor de watermolen, maar die is ook verdwenen.
Wel zie je tussen de huizen stukken stadsmuur met complete torens die in de
woningen opgenomen zijn. Gek gezicht!
We wandelen langs de oude kades waar overal bloembakken hangen. De sfeer is
erg gezellig met terrasjes en winkeltjes.
In een straatje kun je bron van de Heilige Anna bekijken waar nog steeds
helder water uitstroomt. Er zit een dakje boven, en je kunt goed zien dat hier
generaties lang de was gedaan is... In hetzelfde huis is een etalage gemaakt
waar een heilig verklaarde inwoner van de stad heel vroom staat te wezen.
Net buiten het centrum vindt je het Chateau du Grand Jardin uit 1500, gebouwd
door Claude de Loraine, echtgenoot van Antoinette van Bourbon. Het is te
bezichtigen en vooral de prachtig aangelegde tuinen zijn het bekijken waard.
Er is zelfs een aparte 'medicinale' kruidentuin en een 'doolhof'.
In de stad staat het standbeeld van een van de Heren van Joinville. Volgens de
tekst op het bordje was hij Raadsheer geweest van de een of andere koning
Het grote kasteel raakte in verval nadat de eigenaar ter Kruistocht toog in
1248. Nu is er eigenlijk bijna niets meer van terug te vinden. Wel heb je
vanaf de berg een fantastisch uitzicht over de wijde omgeving. Maar ook
spierpijn en ademnood van de steile klim ;-))
Met groet... Frank
Aan het werk
3 juli 1998
Tot mijn stomme verbazing komt er een autootje van de DDE aangereden en de man
stapt uit bij de boot. De DDE is een departementale dienst die belast is met
het onderhoud van de wegen, bruggen en andere kunstwerken. Aangezien de VNF
geen geld heeft om sluiswachters in dienst te nemen, maken ze gebruik van de
technische figuren van deze dienst.
Het verbaasde me dan ook niet dat, terwijl ze ons door het kanaal begeleiden om
de sluizen te bedienen, er ook steeds onderweg gestopt wordt voor las- en
reparatiewerk aan de diverse bruggen.
Op het vrachtwagentje staat een kanjer van een lasaggregaat en een hoop
materiaal.
Maar nu komt er dus een figuur ons vriendelijk vragen of we een dienst kunnen
verlenen. En jullie raden het natuurlijk al, ik vraag wat het opbrengt omdat
ik zoveel voor mijn vignet heb moeten betalen...
Nop natuurlijk. geen geld..
Maar goed, we zijn natuurlijk heel vriendelijk en zeggen onze hulp toe door
morgen om 9 uur 15 bij de volgende brug te zijn alwaar de heer Ingenieur van
de DDE zich aan boord zal begeven voor het opmaken van een rapport aangaande
de slechte staat van de brug.
We zullen zien...
Met groet... Frank
