Stommiteiten
19 augustus 1998

Kom ik net boven een sluis de bocht om zeilen om de sluis in te varen, komt daar opeens een geladen spits uitzetten!!
Zo zie je maar, even niet opletten, wat nonchalant de bocht nemen en je gaat voor de bijl.

Flink achteruitslaan en bijsturen helpen niet meer en ik beland in de blubber, met de schroef vast. Afgelopen uit, niks meer te beginnen. God straft onmiddellijk..
Wat nu? En ik loop rap naar voren om met een armgebaar aan te geven dat ik geen kant meer uit kan. Aan de overkant ligt een jacht afgemeerd en de doorgang is wel erg krap.

Maar de Franse schipper ziet onmiddellijk wat er loos is en gooit de schroef eraf zodat hij langszaam langs ons heen schuift. Hij glimlacht vriendelijk en ik verdenk hem ervan dat hij denkt: "Weer zo'n plaisancier die nodig eens op vaarcursus moet..."

Met het laatste restje zuiging en een klapje van zijn schroefwater worden we mooi naar het midden van de vaargeul gezogen en kunnen we alsnog de sluis in. Hehe... weer goed afgelopen en "we praten er niet meer over".

Doet me denken aan de Somme twee jaar geleden.
Wij willen de sluis uit langs een spits die even verderop met een touw in zijn schroef totaal vleugellam lag te wezen.
Het was wel erg krap daar, maar ik wilde verder. Dus alle autobanden en wrijfhouten binnenboord want staal op staal glijdt beter. En dan langszaam naar voren en langs de spits naar achteren glijden. Mooi niet dus! Bij de eerste middenbolder lopen we klem aan de grond. Hij zit klem aan de andere kant want het kanaal heeft maar een zeer beperkte bodembreedte. Daar liggen we dus als een kurk in de fles.

En dan bega ik de fout om met enig geweld te proberen verder te komen. Nooit doen dus! De schoef maakt geluiden alsof hij zijn laatste uurtje hoort slaan, en nu kan ik helemaal niet meer weg want het water stuwt achter me op en drukt me nog vaster.

Vaarpraktijk heren! Leer je veel van, maar kan erg duur uitpakken ;=< Uiteindelijk, nadat het water weer rustig is, kunnen we ons langzaam terugtrekken in de sluis, en 's middags als de schroef van de spits geklaard is komt het allemaal weer in orde. Gewoon een stukje achteruit waar iets meer ruimte is en iedereen kan zijn weg vervolgen. Weer een les geleerd.

Nou ik het toch over lessen heb... julie moeten de groeten hebben van "Vaarschool Grietje" uit Amsterdam. Madam kwam hier vanmiddag langs met nogal wat schoons aan boord. "Vaarles in Frankrijk" heet dat toch?

Met groet... Frank

Morgen gaan we weer de Ardennen in en dat vinden wij altijd een perfecte afsluiting van een vaartocht. De rivier meandert daar langs hoge beboste heuvels, rotswanden waar bergbeklimmers aan hangen, en vriendelijke dorpjes waar het goed toeven is. Iemand merkte eens op dat de Ardennnen mooier zijn dan de Duitse Rijn. Weet ik niet, want ben er nooit geweest.

Wij genieten altijd intens van het laatste stukje want daarna slaat de drukte thuis weer toe. En met in het achterhoofd het feit dat we volgend jaar helemaal niet weg kunnen, zijn de Ardennen echt even een soort laatste afscheid van een prachtige reis. Onze 8e als ik me niet vergis.

En om even over de Rijn door te gaan...
Het viel iemand op dat er zoveel Nederlanders deze route terugnemen ipv de Rijn. Dat zou misschien kunnen zijn omdat sinds januari een vaarbewijs verplicht is tot 15 meter. En er zijn heel wat mensen met een jachtje die dat niet hebben en dus na een stuk Moezel weer moeten omdraaien.

Een Duitser meldde al dat er in zijn land veel grotere boten te koop aangeboden worden, want boven 15 meter zit je met het sport-Rijnpatent. Zelfde probleem krijgen we met de vaartuigen boven de 24 meter waarvan er hier in Frankrijk veel rondvaren. Hoewel er een overgangsregeling geldt, moet bij verkoop de nieuwe eigenaar in het bezit zijn van een professioneel vaarbewijs en hoe kom je daaraan. Gevolg? Prijzen van omgebouwde spitsen zakken als een baksteen.

Maar goed, wij zijn over twee weken weer in Maastricht en ik begin nu al een stijve nek te krijgen van het achteromkijken ;-))

Eerst nog een weekje de neefjes aan boord, dus we hebben onze handen nog vol. Ondertussen ben ik nog wat aan het schilderen om alles een beetje op orde te krijgen voor de winter.

We ontvangen hier de Nederlandse radio en ik kreeg al een 'Telegraaf' cadeau van een dankbare klant. Na het horen en lezen van al die ellende begin ik weer een beetje te wennen.

Welnu, als de tijd het toelaat zal ik af en toe nog even inloggen en ik hoop dat mijn amateuristische schrijfsels niemand geergerd hebben. Is dat wel het geval dan sluit je je maar aan bij de vorig jaar hier gemaakte opmerking dat "Frank een beste jongen is, maar dan op een ijsschots en flink afduwen!". En zo zij het.

Met groet... Frank, Annelies en Chip

Het Canal de l'Est, de belangrijkste Noord-Zuidverbinding doet het niet goed. De VNF heeft na het privatiseren overal geld vandaan geschraapt, (zeg maar rustig mensen afgeperst) en volgens Jean-Claude is daar een mooi duur kantoor van gebouwd in Béthune.

Vervolgens is men begonnen met een onderzoek naar de 'rentabiliteit' van de waterwegen en er zijn 4 klassen gemaakt. Bij iedere klasse hoort een getal aan vervoerd tonnage of een aantal jachten. De Seine bijvoorbeeld valt onder klasse 1.

Jean-Claude zegt dat dit kanaal niet eens de laagste (4e) klasse haalt, omdat er net niet het vereiste aantal van 2000 jachten -of- 50.000 ton lading doorkomt. Kun je nagaan! Dit jaar verwacht men overigens 1500 jachten te tellen.

Nu wordt er alleen in hoogstnoodzakelijke gevallen geld vrijgemaakt voor bepaalde werkzaamheden. Het departement wil ook zijn vingers niet aan het kanaal branden en steekt er geen cent in. Baggeren is erg duur en wat te denken van beschoeingswerken...

Dus, zegt Jean-Claude, in het ergste geval gaat de zaak gewoon 's winters dicht (1 nov-1 mrt), net zoals andere kanalen die ook niet rendabel zijn. In de praktijk is het kanaal sowieso twee maanden per jaar dicht wegens hoogwater en werkzaamheden, zo meldt de schipper van de spits Picaro...

En dan zegt Jean-Claude dat ze vanwege de waterschaarste jachten moeten groeperen. Er gaan er meestal drie in een schutting.
Maar het vervelende is dat ze niet willen. Ze halen allerlei truuks uit om maar alleen in de sluis te kunnen. Vooral de Duitsers en de Hollanders zijn daar goed in. En dan die 'voiliers' (zeilboten) met die lange masten...
Rampen zijn dat in de sluis.

Ik had hem eigenlijk moeten vragen of er iets in de reglementen staat over 'uitstekende' delen van een vaartuig. Daar kunnen behoorlijke ongelukken mee gebeuren. Het lijkt me ook een heel gehannes om altijd die liggende mast aan dek te hebben. Het is toch veel gemakkelijker om dat kreng goed te verpakken en per bode naar Port St Louis te verzenden?

Onlangs is er nogal wat opschudding geweest hier, vervolgt hij zijn verhaal. Een geladen spits kwam de sluis uit en een grote zeilboot draaide een hele slag in de rondte waarbij de mast dwars door de zonnetent van de spits ging. De schipper hing gelijk in de telefoon, de gendarmes kwamen kijken... Hoop gesodemieter en de sluis twee uren gestremd.
Hoop drukte om niks...

Tja... die Jean-Claude heeft het er maar druk mee...

Met groet... Frank

Volgende