Peking, 21 juli 2001
Binnenvaarders in China (1)

Als je het niet gewend bent, is 8,5 uur vliegen naar
Peking een flinke ruk. Ik slaakte op 10 km hoogte boven
Novosibirsk tenminste een diepe zucht: nog drie uur...
Op het videoschermpje in de stoelrug voor me
kroop/vloog de tijd tergend langzaam voorbij. De crew
van vlucht 346 van China Southern Airlines had alle
lichten gedoofd om een vroege nacht te suggereren, maar
je bioritme moet dan wel meewerken... 

Prima reis verder, en iedereen is er. Reisleidster Oe
spreekt als Chinese perfect Duits. Zij wacht ons op met
een ielig bordje 'Tiara Tours' dat de concurrentie met
Jos Hubens' vlag van Vereniging De Binnenvaart
verliest. De voorzitter is met een paar STC-collega's
vooruitgereisd om nog wat zaken te regelen en de boel
te 'verkennen'. Dat heeft in ieder geval het
proefondervindelijk bewijs opgeleverd dat Chinees bier
niet onderdoet voor Hollands gerstenat. 

Niet alleen het weer (dichtbewolkt, regen, wel warm)
werkt niet mee, ook het verkeer zit tegen. Alle ring-
en snelwegen zijn duidelijk niet genoeg om de snelle
groei van het wegverkeer in een stad met 12 miljoen (!)
inwoners op te vangen. En bij het hotel zijn ze niet
helemaal op de binnenstormende menigte voorbereid.
Volgens het programma hadden we al onderweg moeten zijn
naar het Zomerpaleis, maar haast kennen ze in China
niet. Ze trekken zich er in ieder geval weinig van aan
bij het inchecken. Verder allervriendelijkst, een
prettige accomodatie. 

Varen willen we, varen zullen we op deze reis. Een
wankel bootje, dat de schippers onder ons doet
twijfelen aan de kwaliteit van het varend materieel in
China, brengt ons van de stad via het laatste stukje
Grote Kanaal naar het Zomerpaleis. Later stappen we
over in een drakenboot, overdekt gelukkig, want het
blijft maar regenen rondom het Zomerpaleis. Bij goed
weer is het beslist een fijnere attractie. 

Onderweg naar het dinerrestaurant verbaast iedere
Westerling in de bus zich over de enorme aantallen
bouwvakkers bij de aanleg van een nieuw stuk snelweg.
'Ze zitten hier te werken', grapt iemand in de bus over
de groepjes die ineengedoken met plastic omhulsels de
regen trotseren. Als China ergens geen gebrek aan
heeft, is het aan mensen om klussen te klaren, stellen
we vast. 

In het restaurant eten we goed en gezellig rond
draaiplateautafels. Na zo'n dag weet je ongeveer wie
wie is, maar het blijft een bont samengesteld geheel,
met schippersechtparen, een gepensioneerde brugwachter,
een Kop-van-Zuid-projectleider, meerdere STC-docenten,
een mevrouw die met haar gezin heel graag meer wil zien
van China waar ze pas in 1986 voor het eerst haar
grootouders zag, een historicus met
binnenvaartervaring, een stel op huwelijksreis, deze
journalist en anderen... iedereen met eigen redenen en
ideeen om hier te zijn. 

Na zo'n dag slaat ook de vermoeidheid toe. Gids Oe
vertelt dat zondagochtend (vandaag) om 8 uur de bus
weer rijdt; eerst naar de Minggraven en daarna naar de
Muur. Of je daar ook kunt varen...? ;-) 

Nog voor het wektelefoontje van de hotelreceptie klinkt
ganggezang: 'Lang zal papa leven...' Oeps!!! We hadden
beloofd het 'stil' te houden, maar nu is het duidelijk:
vandaag wordt de Dag van voorzitter Jos! Gezellig dat
ie niet alleen z'n vrouw en dochters maar zelfs alle
2000+ leden van Vereniging De Binnenvaart voor z'n
verjaardag in Peking heeft uitgenodigd... 

Groeten uit Peking,
22-7-2001, 06.40 uur

Dirk van der Meulen
VAART!Info 

Meer 'Binnenvaarders in China': 
[1] [2] [2a] [2b] [3] [4] [5] [6] [7] [8] [9] [10]
[11] [12]