Presentatrice met kinderen naar zonnig Turkije
Caroline kan ex-minnaar niet vergeten

Beveiligingsmensen moeten fans op afstand houden
Stralende Leontine na trauma weer gelukkig

Schrijver Tomas Ross vermoedt waarom Beatrix de man van Margarita stiekem screende
´Dreigt Edwin Bernhards afschuwelijke geheim te onthullen?`

Tankstation levert straks waterstof

De verovering van de macht?

Review: Ape Escape 2 (PS2)

De uitslag van onze peiling onder de SOFA-lezers voor onze Liefde-"SOFA".

Wij vroegen jullie: "Geloof jij in de ware Liefde voor altijd?

Negentwintig procent gelooft er niet in.
Zevenvijftig procent  gaat voor de "Ware Liefde".
Veertien procent zit er tussen in.

"Daar heb ik eigenlijk nog nooit over nagedacht. Als je trouwt doe je dat maar 1 keer, tenminste de meesten beginnen er wel aan met die gedachte. Als je dan kijkt naar het aantal echtscheidingen, dan lukt dat toch niet zo goed. Ik vind soms de mensen wel makkelijk op dat gebied. "Tja er was niets meer,  de koek was op" Soms loopt het bij ons ook niet super, maar dat hoort erbij en om dan maar direct het bijltje erbij neer te gooien vind ik te simpel."

"Nee, niet echt. Met hoeveel mensen lopen we niet rond op de aarde. Dan zou het wel toevallig zijn, dat je net de ware tegen het lijf loopt!!!!"

"Ja, alleen voor ik erachter was wie nou die ware liefde was..... ;o) Ik dacht altijd al heel snel: Dat is de ware liefde! Wat elke keer weer niet zo bleek te zijn, maar nu heb ik 'm!!!!"

"Ja en Nee. Persoonlijk ben ik er altijd vanuit gegaan, dat je de huwelijksbelofte na moet komen, wat ik ook gedaan hebt. Mijn vrouw is nu drie jaar geleden overleden en heb ik haar ook gedurende haar ziekte tot het einde verzorgd. Wij zijn ook 40 jaar getrouwd geweest.

"Nee, tenminste voor mij niet. Dat wil niet zeggen dat ik op stel en sprong van mijn partner af ga. Ook ga ik niet uit van het doemscenario dat een ander zijn of mijn pad kruist, maar wanneer een van de twee komt te overlijden kun je ook weer gelukkig worden met een ander."

"Voor mij wel, maar misschien niet voor iedereen."

En wij wilden van jullie weten: "Waar heb jij je partner leren kennen?"

Vijftien procent ontmoette zijn of haar partner op internaat.
Nog eens vijftien procent vond de ware gewoon aan boord.
Zeven procent leerde zijn of haar partner kennen in de kerk.
Eenentwintig procent vond zijn of haar geluk in het uitgaansleven
Vijftien procent via vrienden of familie
Zeven procent vond de liefde van haar leven op vakantie.
En twintig procent deed dat op een andere manier

"Op vakantie op Mallorca in 1986. Ik was daar met een vriendin, hij met 3 vrienden.
Hun eerste avond kwamen we ze tegen in de discotheek VOOM VOOM  en kreeg ik een vakantiescharreltje met zijn vriend en mijn vriendin met hem. Twee weken trokken we met elkaar op en gingen zij naar huis.
We bleven bevriend en 2 jaar later sloeg alsnog de vonk over. Ik stond daar wel een beetje huiverig tegenover. We waren immers vrienden.
Alles pakte goed uit en in 1990 kochten we een schip en in datzelfde jaar zijn we ook getrouwd, en we zijn dat nog steeds."

"Aan boord bij een vriendin, waar hij met een jongen mee kwam waarvan de ouders elkaar uit de vaart kenden."

"Wij zaten allebei op een jeugdvereniging van de kerk. Mijn zusje wees mij die jongen met die sloffen (deksloffen of zoiets!!!! aaargh!!) en die stekels, of dat nix voor mij zou zijn.
Na nog 'es kijken en 'es kletsen bleek dattie helemaal niet zo verkeerd was, en nadat ik een valentijnskaart had gestuurd, en hij uitgevogeld had dattie van mij kwam, was het raak! En binnen het jaar waren wij een echtpaar!! ;o)

"Ik ontmoette haar in 1959 tijdens de viering van Amersfoort 700 jaar stad.
Ik was net terug van een reis van 6 maanden op een tanker en ging 's avonds even een pilsje pakken en ontmoette haar bij haar zuster, die een café had. Zij woonde daar boven met haar ouders."

"Onze ouders zijn vrienden, ik kende mijn vrouw dus al vanaf het bewustzijn.
Mijn ouders lagen in de Volkeraksluis, toen mijn aanstaande schoonvader bij ons in de sluis kwam liggen. Wij moesten allebei naar Vlissingen. Bij elkaar langszij gevaren naar Vlissingen, toen ik zag dat dat meisje mijn vrouw moest worden. Bij haar duurde het wat langer.
Goed, wij zijn dus vorig jaar getrouwd."

"Ik was uitgenodigd om een toneelstuk te bekijken in theater "Kunstmin" te Dordrecht en daar liep hij, toen nog met iemand anders aan zijn arm."

"Hij voer op een tanker en kwam onregelmatig in de kroeg waar wij toendertijd met een grote groep altijd op stap gingen. Heel rustig aan de bar, met van die mooie bruine ogen. Als ik er dan weer bijna in verdronk, zag ik hem weer een hele tijd niet meer. Na verloop van tijd weer eens een ander vriendje en daar zat ie weer. Verkering uit en hij was ook weer vertrokken. Ja, zo ging het dus een paar keer en tot slot gingen we dus samen varen. En dat doen we nog steeds. Inmiddels alweer 16 jaar.
Dus ja, voor mij bestaat de ware liefde, in voor- en tegenspoed, al kunnen we mekaar ook wel eens even wat doen, we zijn er voor mekaar."

"Een vriendin had een café, waar mijn partner regelmatig kwam; dus bij vrienden in het uitgaansleven.
Alhoewel we in de ongeveer vier jaar die daar aan vooraf gingen in dezelfde kroegen op stap gingen en geen oog voor elkaar hadden. We hebben in diezelfde periode zelfs in hetzelfde vliegtuig naar Rhodos gezeten -en de retourvlucht ook- en mekaar niet gezien."

"In het uitgaansleven, mijn 1e partner, helaas dus géén liefde voor immer"
Mijn huidige partner heb ik als sleepagente ontmoet, hij was toen sleepschipper; na enige jaren ben ik dus zelfs bij hem aan boord gaan varen en inmiddels al weer ruim 10 jaar samen."

"Mijn vrouw werkte aan boord bij mijn zus en daar heb ik haar leren kennen."

"In bed. Ik woonde destijds op de Loopplank, waar ook mijn (latere) zwager woonde. Aangezien wij (allemaal rond de 18 jaar) de nare gewoonte hadden een hoop matrassen naast elkaar te parkeren en zo een megabed te creëeren waarop we met de hele groep sliepen, ontdekte ik op een mooie dag in 1985 een heel leuk meisje naast mij in bed. Ze bleek bij haar broer te logeren. Mijn latere schoonzus lag overigens in hetzelfde bed."

Liefde is.......

.............toch maar weer al die snacks voor hem te kopen, ondanks het feit dat ook hij al een buikje krijgt.

.............proberen niet al te domme opmerkingen te maken tijdens de zoveelste voetbalwedstrijd.

.............omdat hij al ligt te slapen zonder licht aan je bed proberen te vinden, ondanks blauwe tenen en knieën.

.............niet te kritisch de telefoonrekening bekijken, omdat hij alwéér zoveel met zijn vrienden gebeld heeft.

.............de verjaardag van zijn moeder niet vergeten, omdat hij dat zelf wel eens doet.

.............proberen niet jaloers te worden op al dat bloot op TMF, omdat je zelf niet meer zo strak in het vel zit.

samen oud worden; ondanks buikjes, voetbal, blauwe tenen en knieën, schoonmoeders en los vel.

Lilian

Een bijzondere Boekenwurm deze keer, over wiegendood aan boord.

SERENA IS NIET MEER AAN BOORD - Henja Meyer

De Belgische Henja Meyer vaart samen met haar man Rudi, hun twee dochtertjes, een poes en een hond op hun motorschip "Centurion". Hun geluk wordt wreed verstoord als Henja op een ochtend hun twee maanden oude dochtertje Serena dood in bed vindt. Het boekje bevat de brieven die Henja aan haar dochtertje schreef vanaf de dagen kort na haar dood tot haar eerste verjaardag, bijna een jaar later. Het is een hartverscheurend verslag van verlies, vragen, woede en diepe rouw. Voorin het boek een voorwoord met uitleg over hun leven als binnenschippers en achterin informatie over de actuele stand van het wetenschappelijk onderzoek rondom wiegendood en heel veel preventieve tips en raadgevingen. Ook kun je in dit boekje alle adressen vinden van verenigingen die werkzaam zijn op gebied van wiegendood en preventie in België en Nederland.

Ik vond het boekje heel mooi en indringend geschreven. Het heeft veel indruk op mij gemaakt, omdat het de angst van iedere ouder is, om zijn of haar kind te verliezen. Bovendien zijn hun leefomstandigheden aan boord heel herkenbaar. "Serena is niet meer aan Boord" is een prachtig persoonlijk monument geworden voor Henja's dochter, en hopelijk kunnen anderen er troost uit putten of beter begrijpen wat iemand doormaakt die door een dergelijk verlies wordt getroffen.

"Serena is niet meer aan Boord" wordt uitgegeven door Aqua Fortis Uitgeverij b.v.b.a,  tel. +3216/820544 e-mail: aqua.fortis@busmail.net, en is verkrijgbaar in de Belgische boekhandels, voor Nederland wordt nog naar een distributeur gezocht. 

"Gisteren, op het kerkhof, heb ik je verteld dat we zouden wegvaren maar dat jij gewoon met ons mee vaart. Jij bent bij ons. Nog steeds bij ons. Van vrienden kregen we een boek waarin ergens stond dat je kleine lichaam niet meer bij ons is, maar dat je niet dood bent. Je bent pas dood als iedereen je vergeten is. En hoe zouden wij je kunnen vergeten. We vergeten je nooit."

"Overdag hou ik me groot, maar 's avonds wordt het moeilijk. Ik zou kunnen huilen. Ik hoef mijn tranen voor je grote zus niet te verbergen, maar ik wil niet dat zij zich later een mama herinnert die altijd huilde. En soms zijn er plotseling blije momenten die me zomaar overvallen. Ik probeer me bewust voor te stellen hoe je op de laatste avond van je zo korte leventje op je papa reageerde en kirrende geluidjes maakte en met je armpjes zwaaide en met je beentjes bewoog... Dan krijg ik een warm gevoel over me heen. En dan meteen daarna word ik weer treurig en besef dat het een herinnering is. Iets dat voorgoed voorbij is."

"Vanaf het moment dat jij geboren bent, waren we het meteen gewoon om met vier te zijn. Het leek allemaal zo logisch en vanzelfsprekend. Net of het altijd al zo geweest was. In gedachten zijn we nog steeds met zijn vieren, maar we gaan maar met drie verder... Daaraan kan ik niet wennen. Wat achterblijft is een lege plaats. Een plaats die niet meer kan opgevuld worden. Het leven zal nooit meer zijn zoals voorheen. Je gelooft het niet, maar iedere keer als we weggaan heb ik het gevoel dat ik iets vergeet en dan besef ik weer dat het komt omdat jij er niet meer bent."

"Een gevoel van grote leegte vandaag. Ik loop weer verloren. Kirsten speelt buiten. Het is hier veel te stil. Normaal had ik jou nog hier bij me gehad. Als ik eraan denk dat Kirsten in september op internaat moet (de zwarte bladzijde uit ons beroep), weet ik niet of ik het zal kunnen uithouden. Het zal hier iedere dag veel te stil zijn.
Voor een groot deel slaan we er ons dankzij onze Kirsten doorheen. Zij haalt gekke dingen uit en brengt ons aan het lachen. Als zij er niet was geweest, was ik je achterna gekomen..."

"Soms ben ik bang dat er op een dag niemand nog over jou zal praten. Kennissen en vrienden zullen me niet meer vragen hoe het met me gaat, hoe ik je dood verwerkt heb, wat jij voor mij betekende en zal blijven betekenen. Het leven gaat zomaar gewoon verder en ik word er gek van. Ik wilde dat de tijd kon stilgezet worden.... Even de aardbol doen stoppen met draaien. Niet meer hoeven mee te draaien. De kans krijgen om me te concentreren op jou en mij, want die gekke aardbol draait almaar voort, vlugger, hectisch, alsof er niets aan de hand is, alsof ik niet gebukt ga onder het enorme gemis dat jij er niet meer bent. Je krijgt een klap waar je niet goed van bent en de hele wereld verwacht dat je gewoon maar verder meedraait alsof er niets gebeurd is."

Heb jij ook een bijdrage voor deze rubriek in de SOFA?
Dus heb je zojuist of ooit (en staat een veel gelezen exemplaar van dit boek in je kast) een boek gelezen en vond je dit ontroerend, spannend of gewoon mooi; stuur een kort verhaaltje met de inhoud en de reden waarom je het boek zo mooi, ontroerend of anderszins vond naar Lilian.
 

Kaasboerderij Schellach - Middelburg, nabij Vlissingen

Familiebedrijf

Excursies

Brasserie Restaurant "De Waterman" - Werkendam.

Positief denken

Oeps schat!!!

Ik houd van hem
Hij van zijn scheepje
Ik kuste hem
Hij zijn scheepje
Hij brak mijn hart
Ik zijn scheepje

De SOFA liefdestest.

Antwoorden:

Tegeltjes spreuken.

De volgende SOFA verschijnt rond 21 mei en gaat over:
Wie doet wat??

Heb jij ook een bijdrage voor deze rubriek in de SOFA?
Dus heb je zojuist of ooit (en staat een veel gelezen exemplaar van dit boek in je kast) een boek gelezen  en vond je dit ontroerend, spannend of gewoon mooi; stuur een kort verhaaltje met de inhoud en de reden waarom je het boek zo mooi, ontroerend of anderszins vond naar Lilian.
 

Begin.

Ook een eigen rubriek in SOFA?
Mail naar: Henriette