|
|
Sofa hèt luchtige e-zine voor de binnenvaart
Gemaakt door: Lilian henriette Josef Wiklo SOFA
Volgende SOFA ± 21 februari 2008
|
|
|
WOORDENKRAAM:
Door: Lilian
De Sofa in een dip!
We zitten net in een fris nieuw jaar en er is alweer bijna een maand
voorbij. Een maand alweer! Een drukke maand; waarin het afgelopen jaar
nog eens doorgelopen wordt, de boekhouding afgesloten moet worden,
niemand vergeten mag worden een gelukkig en gezond 2008 te wensen en
aan alle goede voornemens vaak alweer een einde is gekomen. Laatst
hoorde ik op de radio dat januari de maand is dat de mensen het meest
somber en depressief zijn; alweer een héél jaar voor de
boeg en – zoals ik al zei – van al die goede voornemens is nú al
niets meer over. De mensen zitten in een dip!!
Ook de Sofa zit in deze dip! Na jaren enthousiasme onder de bezielende
leiding van Henriëtte werd iedere maand een klein bescheiden
‘e-zine’ in elkaar gezet, maar steeds vaker moeten wij medewerkers er
op het laatste moment aan herinnerd worden onze bijdrage te plaatsen.
Dit is geen gebrek aan inspiratie of enthousiasme, maar tijd. Want
zitten we in januari in een dip, het héle jaar hebben we het
druk en ook de Sofa lijdt aan dit meest voorkomende virus van vandaag:
het ‘druk, druk, druk-virus’. Want heeft de computer onze wereld een
stuk vergroot, hij heeft hem ook een stuk sneller en drukker gemaakt en
naast onze bescheiden bijdrage aan de Sofa hebben velen een regelmatig
te onderhouden site, MSN-en we, zijn we vrienden van Hyves, MSN en
anderen, zijn we lid van diverse forums, skypen we even met onze tante
in Afrika of chatten we met onze vriendin opzij. Kortom we hebben het
druk, druk, druk. En worden wij volwassenen geacht de jeugd een beetje
af te remmen in hun ‘druk-zijn’…. Wie remt ons af? En wie helpt zo de
Sofa uit zijn dip?
Naar het begin van SOFA e-zine.
|
EN DAN:
Door: henriette
Het afgelopen jaar
En dan is er ineens een avond als vroeger. Een avond waarop er even
niets is en de SOFA gevuld kan worden. Het afgelopen jaar heb ik die
avonden niet gehad, terwijl ik minder online was dan ooit. Het was
ongeveer een jaar geleden dat ik dacht: ‘Kom, ik ga eens een opleiding
voor logistiek management volgen.’ De leertijd vrat hoofdzakelijk aan
de SOFA -tijd. Nu is het wachten op het examen en hoewel het voor mijn
gevoel goed was te combineren met de rest, blijkt dat er
verschrikkelijk veel tijd in zat. En dat heb ik dus zo ongeveer gedaan
het afgelopen jaar. Dan weet u dat ook.
Naar het begin van SOFA e-zine.
|
BOEKENWURM:
Door: Lilian
Nog niet helemaal uit.....
W.D. CramerBreuklijnIk heb het boek nog niet helemaal uit, maar vind het nu al een vermelding in de boekenwurm waard.
Breuklijn
is het verhaal van de 17-jarige Jeremy die na de dood van zijn moeder
haar laatste wens vervult. Namelijk zijn oom Aidan opzoeken, die na een
zwaar ongeluk ernstig verminkt raakte en van de familie vervreemd is
geraakt. Bij ditzelfde ongeluk kwam ook de vader van Jeremy om; een
dood waaraan zijn broer Aidan schuld heeft. Jeremy's moeder schrijft in
een brief: "Jij hebt iets wat ik hem niet kon geven en hij heeft iets
wat ik jou niet kon geven."
Dus pakt Jeremy kort na de dood van zijn
moeder zijn spulletjes bij elkaar en zoekt zijn oom op. Hij komt
terecht in de ruige wereld van de mijnbouw en bij een oom bij wie hij
niet welkom is.
Zoals ik al zei, heb ik het boek nog niet uitgelezen, maar er groeit
vast een mooie band tussen Jeremy en zijn oom. De achterflap zegt niet
voor niets: 'Een fijnzinnige roman over vader-zoon-relaties, vergeving
en hoop.'
ISBN 90-435-1041-6
Naar het begin van SOFA e-zine.
|
MARITIEME TONDELDOOS:
Door: henriette
Sneeuwballen
Kleine kraampjes stonden op de kade. De schippersvrouw bekeek ze met
meer dan gemiddelde aandacht toen het schip vastmaakte. Ze trok haar
winterjas aan en stapte de kade op.
‘Kijk jij uit, want op deze markt verdwijnen nogal wat varenden’, waarschuwde haar man.
‘Doe ik’, zei ze enthousiast en ze wierp hem een kushand na.
De inhoud van de kraampjes direct op de kade bestond uit groente,
fruit, goedkope kleding en toiletartikelen. De schipperse stapte een
zijgang in, die uiteindelijk uitliep op de rode bakstenen muur van een
school. Aan weerskanten van de gang verkochten ze er snuisterijen. Een
van die kraampjes was gevuld met olielampen. De koopman hield er een
omhoog. ‘Schei uit. Ik heb elektrisch licht’, zei de schipperse. Ze
bekeek de kraam tegenover hem, waar ze oerlelijke porseleinen beeldjes
verkochten. Toen ze verder liep, viel haar oog op een donker afgesloten
kraampje tegen de muur. Niet veel later schoof ze het doek opzij en
stapte binnen. De lamp die aan een stroomdraad hing knipperde af en
toe. De accu die de stroom leverde was bijna leeg.
‘Wat mag het zijn?’, kraakte de stem van de dwerg.
‘Ik kijk even rond, als dat mag.’
‘Toe maarrr’, kraakte de dwerg weer.
De ogen van de schipperse gleden over de tafel waar koopwaar stond
uitgestald en zagen sneeuwballen met poppetjes erin. Elke sneeuwbal had
een uniek poppetje. In een van de sneeuwballen zat een poppetje van de
WSP, een ander leek sprekend op haar vermoedelijk overboord gevallen
moeder en ze herkende er in één een verdwenen varende
vriendin.
‘Je moet nooit een sneeuwbal kopen, waarvan het poppetje op een bekende
lijkt’, waarschuwde de dwerg. De schipperse vroeg waarom, maar er
volgde geen helder antwoord. Ze betaalde de sneeuwbal met het poppetje
dat op haar moeder leek en wilde het kraampje verlaten. Voordat ze het
doek openschoof, zakte er een stolp over haar heen. Vocht stroomde naar
binnen. Ze kreeg het benauwd, voelde alles krimpen en alles werd zwart.
‘Dan moet je maar luisteren’, zei de dwerg. Hij schudde de sneeuwbal
op, hield hem tegen het licht en keek hoe de sneeuwvlokken rondom haar
dwarrelden. Hij kuste de sneeuwbal en zette hem op tafel. ‘De collectie
groeit’, kraakte hij verheugd.
Na negenen was de markt verlaten. De dwerg deed alle sneeuwballen in
zijn knapzak, verliet zijn kraam, lichtte het putdeksel en klom in het
riool. Het putdeksel schoof hij dicht. Het licht van de lantaarnpaal
scheen door het kleine gaatje van het putdeksel. In dat smalle streepje
licht schudde hij elke sneeuwbal op, kuste die, wreef hem op en legde
hem teder in zijn knapzak. Pas toen hij elke sneeuwbal in zijn handen
had gehad, viel hij in een gelukzalige slaap.
Naar het begin van SOFA e-zine.
|
GEDICHT IN JE MAILBOX:
Door: henriette
Coster lezer
Beste Coster-lezer,
Coster is op zoek naar nieuwe abonnees, en daarvoor willen we u om hulp
vragen. We zouden graag willen dat u voor ons uit ronselen gaat, want
er zijn vast wel mensen in uw omgeving -- familie, vrienden en
bekenden, collega's -- die ook iedere werkdag een gedicht toegemaild
willen krijgen.
Als u voor ons gaat werven, stellen we daar ook iets tegenover, want
iedereen die ons naam en mailadres van een nieuwe abonnee opgeeft (via eon@planet.nl),
sturen wij als blijk van waardering een nog ongepubliceerd gedicht van
Patty Scholten of Ingmar Heytze. En we gaan ook nog prijzen verloten,
want uitgeverij Podium heeft twee exemplaren van de
reisgedichtenbloemlezing 'Het verre gedicht' ter beschikking gesteld --
en er zijn een paar vorig jaar verschenen bundels beschikbaar.
Dus stuur naam en mailadres van een nieuwe abonnee naar eon@planet.nl, en vermeld erbij welk gedicht u wilt ontvangen: dat van Patty Scholten of dat van Ingmar Heytze.
Bij voorbaat dank
Raymond Noë & Marc van Oostendorp
Hieronder volgt een gedicht dat ik ontving in mijn mailbox van het
project Coster. Ik krijg al jaren elke dag een gedicht. De dienst
bevalt me goed en de mailtje zijn in ASCII, dus ook goed op je mobiel
te lezen.
Nieuwe reis
De zilvren eilanden van Denemarken,
In 't zomers-vroege licht waar ik ze zag,
Lagen als perken in de waterparken
Waardoor ik voer bij 't opgaan van de dag.
Geen morgen was ooit lieflijker, ooit reinder.
Een pasgeslepen wereld toonde nog
In land en water en verborgen einder
Haar vreemdheid, maar geen aanvang van bedrog.
En ook wij beiden waren, bij 't beginnen
Van zulk een nieuwe reis, in hoop en schroom,
Als zonder zonde, als met gebade zinnen
Open naar 't waken en nog vol van droom.
Albert Verwey (1865-1937)
uit: Oorspronkelijk dichtwerk (1938)
Naar het begin van SOFA e-zine.
|
RECEPT:
Door: SOFA
Luikse wafels
Ingrediënten:
250 gr bloem
7 gr gedroogde gist
1 theelepel suiker
0,5 theelepel zout
115 ml lauwe melk
15 gr boter
2 eieren
200 gr parelsuiker
Benodigdheden:
Wafelijzer
Bereidingswijze:
Meng 75 gr bloem met de gist, suiker en zout.
voeg de lauwe melk toe en roer het geheel tot een glad beslag. Laat dit een half uur rijzen op een warme plaat.
Roer de rest van de bloem, boter en eieren door het gerezen beslag.
Schep de parelsuiker erdoor en laat het beslag 15 minuten rusten.
Verhit het wafelijzer en vet het goed in. Gebruik een flinke eetlepel
per wafel. Baktijd van een wafel is vier of vijf minuten.
Naar het begin van SOFA e-zine.
|
IN DE BLADEN:
Door: SOFA
Online roddels
Sarkozy en Bruni klagen Ryanair aan
AMSTERDAM - De Franse president Nicolas Sarkozy en zijn geliefde Carla
Bruni spannen een rechtzaak aan tegen Ryanair. De vliegtuigmaatschappij
plaatste deze week ongevraagd een foto van het koppel in een Franse
krant.
Nu.nl
Arts tevreden over vooruitgang Jan Smit
AMSTERDAM - De KNO-arts is tevreden over de vooruitgang die Jan Smit
boekt. De Volendamse zanger moest zich woensdag weer bij zijn
behandelend arts melden.
Nu.nl
Froukje de Both wil snel kinderen
AMSTERDAM - Froukje de Both wil zo snel mogelijk kinderen. Dat vertelt
de 35-jarige presentatrice, die sinds vorig jaar een relatie heeft met
de 26-jarige Jeroen te Rehorst, deze week in Story. "Ik weet dat het
snel is, maar we willen het allebei gewoon heel graag."
Nu.nl
Naar het begin van SOFA e-zine.
|
KOMKOMMERTIPS:
Door: Josef
*iets waar je over gaat nadenken...*
Op een dag vroeg een lerares aan haar leerlingen de namen van alle
klasgenoten op een papier te schrijven en naast de naam enige ruimte te
laten. Daarna zei ze tegen deze leerlingen dat ze het beste wat ze over
deze klasgenoten zouden kunnen vertellen achter de naam moesten
schrijven en dat ze achter iedere naam iets moesten schrijven. De
opdracht duurde het gehele lesuur. En aan het einde van de les moest de
opdracht ingeleverd worden bij de lerares.
In het weekeinde nam de lerares van iedere leerling een blad en schreef
per leerling al deze positieve en opbouwende opmerkingen op zijn of
haar blad.
Op maandag gaf ze tijdens haar les aan deze klas aan alle leerlingen
hun lijst. Na slechts korte tijd begon iedereen te lezen en te lachen.
'Is dat echt zo?', kon je horen fluisteren, 'Ik wist niet dat ik voor
iemand anders waarde had!' en 'Ik wist niet dat anderen mij zo leuk
vinden', waren de over het algemeen gehoorde commentaren.
Na enige tijd werd er over deze lijsten niet meer gesproken. Ook wist
de leerkracht niet of de leerlingen onderling of met hun ouders
hierover gesproken hadden, maar dat was ook niet het belangrijkste. Die
oefening had zijn effect gehad. De leerlingen waren gelukkig met
zichzelf en met de anderen.
Enkele jaren later was een van haar leerlingen omgekomen in een
oorlogsgebied en de lerares werd uitgenodigd voor de begrafenis en ze
ging.
De kerk was overvol met vele vrienden. Een voor een gingen de mensen
die van hem gehouden hadden of hem gekend hadden bij zijn graf voorbij
en bewezen hem zijn laatste eer.
De lerares ging als een van de laatste naar zijn graf en bad voor hem.
Nadat zij daarmee klaar was vroeg een collega soldaat van Mark aan haar:
'Bent u Marks wiskunde lerares?' Zij knikte bedroeft en zei zachtjes;
'ja'. Toen zei hij; 'Mark heeft zeer vaak over u gesproken'.
Na de begrafenis was er gelegenheid tot condoleren en de meeste van
Marks vroegere klasgenoten, ook aanwezig, waren bij elkaar gaan zitten.
Marks ouders waren blij haar te zien en spraken haar aan. 'We willen u
iets laten zien', zei Marks vader en haalde een portefeuille uit zijn
broek. 'Dit vonden we toen we door Marks spullen gingen kijken nadat
hij gesneuveld was en we dachten dat u het zou herkennen'.
Uit de portefeuille trok hij een sterk verouderd, veelgebruikt, bij
elkaar geplakt blad, welke duidelijk zichtbaar vaak opengevouwen en
weer dichtgevouwen was. De lerares wist zonder verder te kijken dat dit
het blad was waarop alle goede, opbeurende en positieve dingen stonden
die zijn medeklasgenoten opgeschreven hadden en zij bijeen geschreven
had.'Wij willen u hiervoor zeer bedanken, dat u dit gedaan heeft', zei
Marks moeder.
'Zoals u kunt zien heeft Mark dit enorm gewaardeerd.'
Hierna verzamelden alle voormalige leerlingen zich rondom de lerares.
Charlie lachte een beetje en bekende: 'Ik heb mijn lijst ook nog. Deze ligt in de bovenste lade van mijn bureau'.
Heleen, de vrouw van Joost, zei: 'Joost heeft me gevraagd of ik uw lijst in ons trouwalbum wilde plakken'.
'Ik heb mijn lijst ook nog', zei Marylin. 'Ik heb hem in mijn dagboek geplakt'.
Toen deed Vicky, een van de andere leerlingen, haar handtas open en
haalde haar agenda hieruit en toonde haar lijst aan de anderen.
Helemaal bijeen geplakt en duidelijk veel gebruikt. 'Ik neem hem overal
mee naar toe', zei Vicky en voegde er aan toe: 'Volgens mij heeft
iedereen die lijst nog, en onder handbereik'.
De lerares was totaal ontroerd, zo dat ze begon te huilen en moest gaan
zitten. Ze huilde om Mark en al deze vrienden die hij nooit meer zou
zien.
In het samenzijn met onze medemensen vergeten wij vaak, dat ieder leven
eens eindigt en dat we niet weten wanneer dit zal zijn. Daarom is het
zo belangrijk dat we de mensen die we liefhebben, die ons dierbaar
zijn, zeggen dat ze speciaal, bijzonder en belangrijk zijn. Zeg het ze
voordat het te laat is.
Je kunt het op verschillende manieren doen, bijvoorbeeld door deze
boodschap naar hen te sturen. Doe je dit niet dan heb je weer een
geweldige mogelijkheid laten gaan om iets moois en goeds te doen voor
deze mensen.
Als je deze brief ontvangt dan is het daarom, omdat de afzender om je
geeft en aan je gedacht heeft. Het betekent dus dat er tenminste
één persoon is voor wie je iets betekent.
Wanneer je te druk bent of het te druk hebt om een paar minuten op te
offeren om iemand dit bericht te sturen dan is dit mogelijk en hopelijk
de eerste keer, dat je niets gedaan hebt om een ander te bemoedigen.
Denk hierom:
Wat je oogst is wat je zaait.
De invloed die je in het leven van een ander hebt komt terug in je
eigen leven. Deze dag zou een gezegende dag moeten zijn en ten minste
even bijzonder als dat jij dat bent.
Voel je vrij om deze bemoedigende brief aan iemand door te sturen.
Stuur deze brief alleen aan mensen die van betekenis zijn voor jou en het resultaat zal je verbazen.
Naar het begin van SOFA e-zine.
|
OP DE HAK:
Door: Wiklo
Diverse moppen
Blijf alert!
Ik reed afgelopen nacht op de ringweg van Amsterdam, tamelijk gehaast
want ik was moe en wilde naar huis. Zie ik plots een geel mannetje
langs de weg staan huilen, die mij gebaart te stoppen. Ik stop, ga
ernaartoe, en vraag wat eraan scheelt.
"Ik ben geel, kom van Venus, ben homofiel en heb honger...".
"Tja, zeg ik. Ik kan je een boterham geven, maar verder kan ik je spijtig genoeg niet helpen".
Ik gaf hem een boterham en reed verder...
Even later zie ik langs de weg een rood mannetje staan huilen, wuivend
of ik aub wil stoppen. Min of meer tegen mijn zin stop ik en vraag wat
eraan scheelt.
"Ik ben rood, kom van Mars, ben homofiel en heb dorst..."
Dus ik zeg tegen hem: "Ik kan je een blikje cola geven, maar verder kan
ik je niet helpen". Ik geef het mannetje een blikje cola en rijd weer
verder... Kilometertje of 10 verder staat daar @#$%^&@##$%^@#$! een
groen mannetje midden op de weg.
Ik weet net op tijd te stoppen en vraag boos wat ie moet.
"Ik ben groen, kom van {luto, ben homofiel, kettingroker en mijnsigaretten zijn op.
Boos zeg ik: "Hier heb je een peuk, verder zoek je t maar uit !"
Staat er verderop een blauw mannetje langs de weg @#$%^&@##$%^@#$! Ook deze gebaart mij te stoppen.
Ondertussen behoorlijk geirriteerd. Stop ik weer, stap uit, ga naar het
mannetje toe, en roep: "ZO BLAUWE HOMO, VAN WAT VOOR KUTPLANEET KOM
JIJ, EN WAT WIL JE VAN ME HEBBEN!!??"
Waarop het mannetje antwoordt: "Uw rij- en kentekenbewijs graag"
In coma
Een man ligt na een ernstig ongeval al weken in coma en zijn vrouw
wijkt geen minuut van zijn ziekbed. Op een dag komt de man bij
bewustzijn en wenkt zijn vrouw meteen dichterbij.
Hij fluistert haar zachtjes in het oor: " In alle kwade dagen bleef jij
bij mij; toen ik ontslagen werd op mijn werk, was je er voor mij..."
"Toen later mijn zaak failliet ging, heb je me niet in de steek gelaten, maar me gesteund."
"Toen ons huis afbrandde, zijn we samen meteen ander onderdak gaan zoeken..."
"Zelfs toen mijn gezondheid slechter en ik erg chagrijnig werd, bleef je steeds aan mijn zijde..."
En nu sta je hier wéér aan mijn bed. Ik heb er nu lang over nagedacht en weet je wat ik denk?
De ogen van de vrouw vullen zich met tranen van ontroering.
"Zeg het maar mijn lief schatje, zeg het maar...." zegt ze snikkend.
"Ik denk dat jij me ongeluk brengt, rotwijf !!"
Twee mannen zijn aan het golfen en plotseling nadert er een
begravenisstoet, waarop een van de mannen zijn pet afdoet en de pet
voor zijn borst houdt, net zo lang tot de stoet gepasseerd is. Daarna
zegt de ander: "Dat is nou eens een tof gebaar, kerel wat heb jij een
stijl, wat een uitmuntend gevoel voor normen en waarden. "
"Och", zegt de ander: "dat is wel het minste wat ik kon doen na twintig jaar huwelijk."
Naar het begin van SOFA e-zine.
|
VOLGENDE SOFA:
Is een gezinsleven nog wel mogelijk aan boord?De internaten
lopen in een rap tempo leeg en alle voorspellingen van het kindertal
blijken al jaren te positief te zijn. Hoe zien jullie dat eigenlijk? Is
het nog mogelijk om een gezinsleven aan boord te hebben? Zie jij nog
toekomst in de huidige opzet van de internaten? Verwacht jij dat jouw
kinderen het internaat nog af kunnen maken? Zou jij je kinderen nu nog
naar het internaat doen?
Het volgende SOFA e-zine verschijnt rond 21 februari 2008
Naar het begin van SOFA e-zine.
|
ABONNEMENT:
U kunt zich gratis abonneren op e-zine SOFA door een e-mail te sturen naar: majordomo@vaart.nl
met de tekst: subscribe vaart-sofa
Naar het begin van SOFA e-zine.
|
COLOFON:E-zine SOFA is een onafhankelijk E-zine dat op vrijwillige basis gemaakt wordt door:
Henriette
Ingrid
Lilian
Korina
Peter
Petra
KAREF
Jeanine
E-zine SOFA kan niet zonder de steun van zijn lieve lezers die altijd weer stukjes mailen voor zijn rubrieken.
De redactie is via e-mail te bereiken op dit adres.
VASTE RUBRIEKEN MET LEZERSBIJDRAGEN
BOEKENWURM, is de boekenrubriek van Lilian. Zij zoekt voor deze
rubriek stukjes waarin jij ??n of meerdere boek(en) beschrijft, waarop
je anderen wilt attenderen.
Ook reacties op eerder behandelde boeken zijn van harte welkom.
Een bijdrage mail je naar Lilian.
SOFA PANEL, Wordt verzorgd door Ingrid. Ben jij actief varend,
lees je niet mee op de mailinglist 'vaart-familie' en vind je het leuk
om 15 minuten per 14 dagen aan het invullen van de panel vragen te
besteden?
Dan kun je je opgeven bij Ingrid.
WHAT'S IN A NAME, is de rubriek over scheepsnamen. Jeanine is
voor deze rubriek altijd op zoek naar mensen die iets willen vertellen
over hun scheepsnaam.
Opgeven kun je bij Jeanine.
HUISHOUDMAND, Korina is driftig op zoek naar allerhande, praktische huishoudtips!
Heb jij besparingstips, schoonmaaktips of persoonlijke ervaringen met nieuwe producten, die op de
markt komen?
Dan word je verzocht die te mailen naar Korina.
IN HET NIEUWS: Welk nieuwsbericht maakte de afgelopen weken de meeste indruk? Petra verzamelt deze nieuwsberichten graag.
Kleine of grote indrukwekkende nieuwsberichten kunnen gemailed worden aan Petra.
OVERIGE RUBRIEKEN MET LEZERSBIJDRAGEN:
REACTIES: Reacties op een artikel uit het E-zine SOFA
KOMKOMMERTIPS: Ellenlange melige lijsten of lange moppen
OP DE HAK: Moppen
TECHIES: Computervragen
RECEPT: Snel klaar recepten
Bijdragen voor de 'overige rubrieken met lezersbijdragen' kunnen gemailed worden naar E-zine SOFA
Naar het begin van SOFA e-zine.
|
|
|
