|
|
Sofa hèt luchtige e-zine voor de binnenvaart
Gemaakt
door: Jeanine Lilian Ingrid Marijke
& Monica Henriette J. van Halst
Volgende SOFA ± 30 May 2007
|
|
|
SOFA PANEL:
Door: Ingrid
De uitslag van onze "Gezinsbedrijf"-Peiling:
Wij vroegen jullie: Hoe ziet volgens jou de toekomst van het gezinsbedrijf eruit?
Eenentwintig procent denkt dat het gezinsbedrijf een continubedrijf zal worden met vrijetijdsregeling.
Veertien procent denkt dat het gezinsbedrijf waarbij men vrijwel altijd aan boord is, vooral zal blijven bestaan op kleinere schepen.
Eenenzeventig procent denkt dat beide vormen van gezinsbedrijven zullen blijven bestaan.
"Als we niet oppassen zijn we zelf schuld aan ons voortbestaan. We
gaan er zonder meer maar mee door om ons te kronkelen in allerlei
bochten. Auto erop en eraf wordt een steeds groter probleem (steeds
langere autokranen en nog niet lang genoeg), afspraken over laden en
lossen maken we wel maar als het ergens fout gaat, proberen we het door
extra inspanning zelf wel weer op te lossen.
Zo ook de vrachtindicator. Heel leuk opgezet, maar er zijn al genoeg
mensen die niet meer melden door de bevrachter die zegt dat ze dat niet
mogen doen, of collega's die het als pressie middel gebruiken bij de
bevrachter.
Ik denk dat we in de toekomst terug vallen in de tijd van onze opa's.
We varen veels te graag en daar hebben we alles voor over."
En: Welke gezinsbedrijfsvorm heeft jouw voorkeur?
Zevenenvijftig procent gaat voor de traditionele, het hele gezin aan boord.
Veertien procent heeft liever een continubedrijf met vrije tijd en eventueel vreemd personeel.
Zeven procent vindt het afhangen van het soort schip, op een kleiner schip het traditionele en op een groter schip het continubedrijf.
Vijfendertig procent vindt het jammer dat steeds meer schippers overgaan op het continu varen, het wordt steeds ongezelliger in de vaart.
Veertien procent zou niet continu willen varen omdat hij/zij s'nachts niet wil werken.
Zeven procent heeft geen voorkeur omdat hij/zij voor een firma vaart.
"De traditionele, het hele gezin aan boord... Ondanks het
onvoorspelbare karakter van onze 'werktijden' blijft het voor mij een
op het lijf geschreven manier van werken/leven."
"Dit vind ik dus een moeilijke, want wij varen maar gewoon met zijn
tweeën op een zgn. "kleiner" schip; vooral niet 's nachts. Ik heb
dus geen ervaring met al die andere keuzes. Omdat wij geen kinderen
hebben ken ik het gerace ook niet in de weekenden richting internaat.
Met kinderen zou het traditionele gezinsbedrijf überhaupt niet
mijn keus zijn. (Ik spreek alleen voor mezelf en wil niemand voor het
hoofd stoten)"
"Heb geen ervaring met continubedrijf. Zoals wij het samen op ons
"kleine" schip hebben bevalt me wel. We kunnen onze vrije tijd nemen
wanneer wij het willen. Hebben een fijn huis aan de wal, daar geniet ik
van mijn vrije tijd maar ook als we onderweg eens een dagje moeten
wachten, ben ook gewoon heel graag aan boord. Vermoedelijk zal dit in
de toekomst welverdwijnen.
Temeer ook omdat de jongere generatie zich niet voor kan stellen dat je
ook zoals wij leven goed kunt bestaan en er een leuke cent mee kunt
verdienen."
Hoe vind je het als ouders hun kind in hun vrije week van het internaat af halen?
Zeven procent vindt het niet goed, als je kiest voor een internaat moet je daar niet maar voor de helft gebruik van maken.
Nog eens zeven procent vindt dat daardoor het voortbestaan van de internaten in gevaar wordt gebracht.
Veertien procent vindt het niet prettig maar zou het ook doen als hij/zij in die situatie zat.
Eenentwintig procent vindt het prima, je wilt je kind toch zo veel mogelijk thuis hebben.
Negenentwintig procent vindt het sneu voor de kinderen die wel de hele week op internaat moeten blijven.
Veertien procent denkt dat kinderen niet meer in de groep passen als ze vaak niet op internaat zijn.
"Wanneer ouders kinderen maar voor de helft van de tijd naar het
internaat brengen, moeten ze niet gaan zeuren dat ze dan ook maar de
helft hoeven te betalen aan ouderbijdrage en andere kosten voor het
internaat."
"Zolang er een regelmaat is kunnen groepsgenootjes, en de kinderen zelf, er heel goed mee omgaan denk ik."
"Het lijkt me niet goed voor de kinderen, die moeten iedere keer weer
overschakelen. Als ik in zo'n situatie zou komen, dan zou ik eerder
kiezen voor aan de wal te gaan wonen voor de kinderen."
"Dat weet ik niet hoor, ieder heeft zo zijn/haar eigen argumenten om
het wel of niet te doen. Het heeft ook te maken met het kind zelf. Het
ene kind zal er wel tegen kunnen, het andere niet. Ik weet niet wat ik
zou doen in die situatie, maar ik denk dat onze kids erg graag op het
internaat zouden zijn. Ook in de vrije week van papa en mama......"
"Als het de kinderen zelf kenbaar maken dat ze willen blijven moet dat kunnen."
"Als kinderen niet vaak op internaat zijn passen ze niet meer in de
groep. En wordt het voor het personeel heel moeilijk om dingen te
organiseren. De motivatie verdwijnt want vaak is de helft of een x
aantal er niet.
Denk ook wel dat het voortbestaan van het internaat hierdoor gevaar
loopt. Alhoewel je, na ik vermoed, wel voor het hele jaar zult moeten
betalen, maar dat weet ik niet hoe dat dat geregeld is."
"Wij hebben bewust voor een bepaald internaat niet gekozen omdat daar
veel gezinnen met vrije tijd varen en de groepen vaak maar halfvol
zijn. Omdat onze kinderen wel altijd op internaat zouden zijn leek ons
dat niet prettig. Maar als ik in dezelfde situatie zou zijn, zou ik
mijn kinderen ook in mijn vrije tijd thuis willen hebben."
"Kun jij ons nog iets vertellen over jouw ervaringen met verschillende vormen van gezinsbedrijven?"
"Ik heb alleen ervaring met 'altijd allemaal aan boord'...(en
'tijdelijk allemaal aan de wal'...), dit voelt goed en al zal het best
eens wat lastiger worden als de kinderen groter zijn en andere
weekendwensen krijgen...dan groeien we daar ook wel weer in, net zoals
we in het school-internaat-rijden-leven gegroeid zijn."
"Ik maak me wel zorgen over de terugloop op de internaten, de
gebrekkige ligplaatsen onderweg enz. Wij willen gewoon als gezin op een
schip blijven en nog gewoon ouderwets naar het internaat brengen als de
leeftijd daar is. Mijn vrouw aan de wal, en ik met personeel varen,
zien we echt niet zitten."
"Ik ben van de wal ingestapt in een erg traditioneel gezinsbedrijf: Pa,
ma en de zoon die samen een schip exploiteren. Met de bedoeling dat
junior dat dan voortzet. Dat is dan gelukt, junior en ik runnen het
bedrijf alweer tien jaar samen.
Meer ervaringen heb ik niet. Omdat ik zelf vrij bijtijds uit mijn
ouderlijk huis ben weggegaan, gewoon omdat ik op eigen benen wilde
staan, heb ik dat als vrij benauwend ervaren: ouders en (ruimschoots)
volwassen kinderen die nog op elkaars lip zitten. Ook dit is iets waar
ik zelf nooit (meer) voor zou kiezen. (Ook hiermee wil ik niemand voor
het hoofd stoten)"
"Het ideale vind ik familie mee op het schip, maar dat gaat er steeds
meer uit. M'n verloofde en ik gingen ook voor deze vorm kiezen, voor ze
het tijdelijke voor het eeuwige leven inruilde.
Eerst is de tankvaart begonnen met vrije tijd varen, nu is de
containervaart aan de beurt en de gewone droge lading volgt ook nog
wel, gezien de schepen te duur en te groot beginnen te worden en er
steeds meer continu gevaren wordt."
"Mijn ervaring met ons gezinsbedrijf is dat het het moeilijkst is als
je je kinderen naar het internaat moet gaan brengen. Dan wordt het
vervelend als afspraken over laden en lossen niet kloppen. Door de
autoafzetproblematiek ben je tijdens het weekend soms genoodzaakt om
eerder te blijven liggen, dat kost erg veel tijd. Na tien jaar bijna,
zie ik het niet erg positief in. De collegialiteit laat erg te wensen
over, de internaten kampen steeds meer met werkdruk door bezuinigingen
ea. Maar dat is mijn mening.
Moet er ook niet aan denken dat ik er ergens maar af gezet word en
later weer hoor waar ik eventueel weer terug moet komen en hoe laat.
Zoals wij het tot nog toe hebben gedaan ben ik zeer tevreden over. Heb
de lagere school van de kinderen veel van meegemaakt, bijna altijd
maandagmorgen naar school gebracht, door zondagavond naar huis te gaan
dat gaf veel rust. Nu gaan we vaker zondag samen heen en weer of het
weekend naar huis, dat heeft te maken met de leeftijd van de kinderen.
We zijn niet meer zo afhankelijk van vrijdagmiddag op tijd bij
internaat te zijn en zondagavond kunnen we eventueel ook eerder
vertrekken als we verder weg liggen."
"Ik vond altijd aan boord zijn heerlijk toen de kinderen klein waren en
nog allemaal aan boord. Nu ben ik blij dat we een aflosser kunnen nemen
en zeker tegen de kinderen kunnen zeggen. Dan en dan zijn we vrij, dus
kunnen we de hele dag op bijvoorbeeld Aquakids, judo, teakwondo kijken."
"Voor mij persoonlijk is er niets mooiers dan het traditionele
gezinsbedrijf aan boord. Maar daar moet je wel samen voor 110 % achter
staan en achter blijven staan. In ons geval was dat niet meer zo,
daarom hebben we besloten het bedrijf te verkopen en aan de wal te
gaan. Dat is zwaar, maar niet onoverkomelijk. Nadat ik een jaar aan de
wal heb gewerkt, blijkt het varen toch weer harder te trekken dan ik
verwacht had. Ik ga binnenkort proberen hoe systeemvaart bevalt.
Wellicht komt er daarna weer een eigen schip, maar zonder mijn vrouw en
kinderen aan boord heb ik daar op dit moment eigenlijk niet zoveel zin
in."
Naar het begin van SOFA e-zine.
|
SPORTTIP:
Door: Ingrid
Aquakids
Op 2 juni is het weer zover, dan vindt Aquakids, het jaarlijkse
voetbaltoernooi voor schipperskinderen, weer plaats in Rotterdam.
Het evenement zal weer net als andere jaren worden gehouden bij de voetbalvereniging VVOR en zal om negen uur beginnen.
We hopen op een sportief toernooi, met veel zon en enthousiaste toeschouwers.
Meer informatie over onder andere de wedstrijdschema's, routebeschrijving en sponsoring is te vinden op de website www.aquakids.nl.
Naar het begin van SOFA e-zine.
|
ONLINE:
Door: Henriette
Nieuw schippersforum
De binnenvaart is een gezellig kletsforum rijker. De kapiteins van het
forum zijn Jane van Hasselt (ms Vervanti) en Jeanine Appeldoorn (ms
Montignac).
http://schippers.multiforum.nl/
Naar het begin van SOFA e-zine.
|
WOORDENKRAAM:
Door: Lilian
Geachte landrotten,
Niemand beter dan wij varenden kennen waarschijnlijk de
aantrekkingskracht van het water en begrijpen waarom jullie eraan
willen leven, wonen en werken. Waren jullie eerst nog tevreden met een
slootje, meer of plas; nog leuker is het natuurlijk om aan een rivier
te leven; daar zie je nog eens wat. Het moet er vanaf de waterkant
heerlijk relaxt uitzien, die ‘voorbij dobberende scheepjes'. “Die
mensen hebben toch eigenlijk het hele jaar vakantie?”
Zo nemen jullie in snel tempo ieder beschikbaar stukje grond in beslag
voor alweer een flat, appartementencomplex of kantoorgebouw. Wij
dreigen daarbij steeds verder teruggedrongen te worden. Wel de lusten,
maar niet de lasten is waarschijnlijk jullie motto! Het is leuk om die
‘scheepjes' te zien varen, maar we willen ze liever niet hier voor onze
deur.
Maar – geachte landrotten – wij hébben niet het hele jaar
vakantie. Wij werken en léven op deze schepen. Ook wij moeten
boodschappen doen, onze kinderen naar school brengen of arts en
tandarts bezoeken. En ook wij willen wel eens naar een feestje, een
bioscoopje pakken of gezellig een avondje stappen. En dat kan niet
wanneer wij gewoon door blijven ‘dobberen’. Jullie lopen jullie
voordeur uit en stappen in de auto. Wij willen ook onze voordeur uit en
in de auto kunnen stappen. Maar daarvoor hebben wij een ligplaats
nodig. Een ligplaats die door jullie voorkeur voor leven aan het water
steeds meer in het gedrang komt.
Dus mocht u aan het water leven; denk dan ook een beetje aan ons.
Geniet van het leven aan het water, maar laat ook ons genieten van ons
leven óp het water.
Hoogachtend….
Naar het begin van SOFA e-zine.
|
MARIJKE & MONICA:
Door: Marijke & Monica
E-mail wisseling tussen twee schippersvrouwen
Hoi Monica,
Ik heb al een tijdje niets van je gehoord, maar ik neem aan dat je het
druk hebt met het plannen van de meivakantie. Waar komen de jongens aan
boord en kunnen we een leuk reisje naar boven krijgen. Eens temeer ben
ik blij dat wij geen kids hebben. Met lede ogen zien wij diverse
ligplaatsen langs de Rijn verdwijnen en daarmee natuurlijk ook de zo
broodnodige auto-afzetplaatsen. Of valt dit laatste wel mee? Aan de
andere kant; zoals jullie nog met je gezinnetje varen: Wat heb je aan
een auto-afzetplek wanneer je er verder niet kunt liggen? Zoals het
geval in Bingen. Je mag er wel liggen om de auto af te zetten en waar
blijf je dan verder? Schip onder de arm en meenemen. Gewoon de stop
eruit trekken en pfffft. Zou dat even gemakkelijk zijn. Maar alle
gekheid op een stokje; wij hoeven niet iedere vrijdag en zondag de auto
eraf en erop voor de kinderen. Volgens mij hebben wij wat dat betreft
heel wat minder stress. Ons beestenspul heeft gelukkig nog niet
aangegeven een of andere opleiding te willen volgen. Maar we willen wel
eens naar een feestje of gewoon eens een keertje de benen kunnen
strekken. Volgens mij is het de bedoeling dat we allemaal non stop met
bemanning gaan varen en de vrouwen aan de wal. Dat zou toch een stuk
ongezelliger zijn?
Het varen is toch al een stuk ongezelliger geworden, vergeleken met
'vroeger'. Wanneer mijn ouders om 5 of 6 uur 's avonds een bekende
tegenkwamen werd er meestal niet lang over nagedacht; anker eronder en
gezellig buurten. Als je nu iemand zo vroeg achter zijn anker ziet
liggen, vraag je je af of hij soms motorschade heeft. Nu heeft de komst
van de GSM een en ander wel gemakkelijker gemaakt en kun je nog eens
wat afspreken, maar het zou toch heerlijk zijn. "Hé, jullie ook
hier? Tijd voor een bakkie?" Rond, anker eronder en liggen maar... Maar
ja; de hele wereld is een stuk sneller gaan draaien en wij
dientengevolge ook. Mijn opa voer nog op een sleepschip en wanneer ze
met een lange sleep onderweg waren, konden ze 's avonds soms de plek
nog zien waarvandaan ze 's morgens waren vertrokken. Alhoewel ik het
vermoeden heb dat dit verhaal door de jaren heen wel wat aangedikt is.
Maar feit is dat het toen nog échte familiebedrijven waren;
vader en moeder met alle kinderen aan boord. Personeel was vaak niet
nodig; er was altijd wel een zoon voorhanden. Alleen de internaatstijd
was een stuk onaangenamer dan nu; de kinderen waren alleen met de
vakanties aan boord en tussendoor mochten de ouders eventjes op bezoek
komen. Ik denk dat jij daar niet aan moet denken en gezellig of niet
gezellig, dan maar niet met het hele gezin aan boord. Maar zoals ik al
zei; zonder kids hebben wij al die stress niet.
Dus als je inderdaad aan het plannen bent succes ermee en tot mails.
Groetjes Marijke
Hi Marijke,
Ik houd het even kort, want het is hier inderdaad razend druk aan
boord. We hebben lekker twee weken meivakantie, dus ons gezinsbedrijf
is voor veertien dagen compleet. Even veertien dagen geen gereken,
gestress en gerace over de autobahn. Zo erg als jij denkt dat het is,
is het trouwens niet of misschien ben ik er inmiddels wel aan gewend.
Het heeft ook echt zijn voordelen voor de schippersvrouw. Ik kom
regelmatig van boord en kan dan gelijk de post halen, verse
boodschappen inslaan en even bijkletsen. Ook de afspraken met de
tandarts en de kapper maak ik op vrijdag.
Maar je hebt gelijk dat het er voor ons niet makkelijker op wordt als
er autoafzetplaatsen verdwijnen en terreinen worden afgesloten.
Voorlopig blijven wij nog een beetje in de buurt, het liefst gaan we
niet verder dan Koblenz.
We genieten nu lekker van het heerlijke weer in de meivakantie, ze
hebben zelfs al een paar keer gezwommen, het was wel koud maar goed te
doen. Ik ben dus druk met handdoeken wassen, ijs, cola en chips
aanslepen en grote pannen met eten koken. Maar het is heel gezellig en
ik geniet er met volle teugen van.
Over het buurten hebben wij trouwens meestal niet te klagen, soms zelfs
meer dan mij lief is. Deze week al drie keer! Daarbij hoorde ik nog een
leuk verhaal. Een schipperszoon (kennis van een kennis) had zich, in
beschonken toestand tijdens het stappen in een Duitse stad, misdragen
en was in de politiecel beland. Toen de WSP zijn ouders wilden
waarschuwen, bleken zij hem, samen met de buren, ook al flink geraakt
te hebben. Er onstond een ruzie en pa en ma belandden ook in de cel. Zo
bracht het gehele gezinsbedrijf een nachtje in de bak door. De volgende
dag mocht de schippersvrouw samen met een agent de borg uit een
geldautomaat pinnen! Haha, zo hoor je nog eens wat!
Doei,
Monica
Naar het begin van SOFA e-zine.
|
BOEKENWURM:
Door: Lilian
Over een dappere Afghaanse vrouw
Nelofer PaziraNacht over Kabul
Wanneer men de doorsnee Nederlander zou vragen wat weet je van
Afghanistan, zullen waarschijnlijk de volgende drie dingen genoemd
worden: de Taliban, Osama Bin Laden en de boerka. Na het lezen van Nacht over Kabul gaat men hopelijker wat genuanceerder over dit door oorlogen geteisterde land denken.
In 1989 vlucht Nelofer samen met haar ouders en broer en
zus vanuit Afghanistan naar Pakistan en later na Canada. Op zoek naar
haar achtergebleven vriendin Dyana herleeft zij haar jeugd in Kabul; de
bezetting van haar land door de Russen en het verzet van de
Moedjahedien. Zij haat de Russen en de ‘moedjahed’ zijn haar helden.
Al snel na de inval van de Russen in 1979 wordt er gepraat over
vluchten, maar pas 10 jaar later – na weer een verschrikkelijk nacht
vol raketten en geweervuur – is Nelofer’s vader bereid zijn land te
verlaten. Tijdens hun vlucht vanuit Kabul naar Pakistan en hun verblijf
aldaar blijken de helden van Nelofer
wolven in schaapskleren. Het zijn radicale geloofsfanatici die elkaar
net zo fel bestrijden als hun gezamenlijke vijand; de Russen. En met
hun onderlinge strijd maken zij de weg vrij voor een nog fanatiekere
groepering; de Taliban.
Nelofer blijft middels brieven contact houden met haar vriendin
Dyana en wanneer op een gegeven moment de stroom brieven stopt, besluit
Nelofer terug te gaan naar haar geboorteland; inmiddels 'bevrijd' door
de Amerikanen!
Een boek waard om gelezen te worden.
ISBN 9789069745466
Naar het begin van SOFA e-zine.
|
WHAT'S IN A NAME:
Door: Jeanine
M.m.v. Derk & Henriette m/s Mia-Amore
Mia-Amore
Dit eerste stuk na een lange afwezigheid begon problematisch. Ik had
eindelijk een slachtoffer gevonden en m'n verhaal in elkaar gedraaid.
Ik mail het door en waarschuw vervolgens het slachtoffer dat ze in de
volgende sofa staat. Vol spanning wacht ik de sofa af. Om vervolgens
ietwat teleurgesteld te moeten vaststellen dat het er niet in staat.
Blijkt m'n mailtje niet aangekomen te zijn. Zelfs in deze moderne
tijden gaat er wel eens wat mis.
Wat betekent de naam van het schip?
Mia-Amore betekent Mijn Liefde
Hoe kom je aan de naam?
Voor een jaar of 5 geleden zijn we bezig geweest om een schip te kopen,
dit was het eerste schip waar we mee bezig zijn geweest, de casa mia
heette het schip. De eigenaar had liever niet dat als de koop door zou
gaan we de naam over zouden nemen omdat hij een ander schip kocht en de
naam zelf weer ging gebruiken. Als je casa mia offiecieel vertaald
krijg je HUIS MIJN maar ja mia casa klinkt weer zo raar. Maar ja we
vonden het wel een leuke naam dus hebben we mia vooraan de naam
gehouden en wij hebben er amore aan geplakt wat liefde betekent. Dat
hebben we van een nummer van bzn waar we graag naar luisteren. Derk
mijn man heeft me een stuk van deze tekst per sms gezonden toen we net
verkering hadden. Het ging over witte stranden en palmbomen en
natuurlijk over liefde. Onze liefde staat nog altijd vast en hij heeft
het jaar dat we verkering kregen de tekst uit laten komen. We zijn
namelijk de zomer naar spanje geweest naar de palmbomen. Zo zijn wij
dus aan Mia-Amore gekomen.
Waarom heb je voor de naam gekozen?
De naam hebben we gekozen omdat we het natuurlijk een mooie naam vinden
maar daar buiten om duidelijk onze liefde voor elkaar te laten zien en
de liefde voor het varen wat wij zo bijzonder vinden.
Heeft de naam speciale betekenis voor jullie?
Ja het heeft zeker een hele bijzondere betekenis dat onze liefde voor
elkaar en de liefde voor het varen ons zo sterk heeft gemaakt dat we
door moeilijke tijden heen zijn gegaan maar met het uiteindelijke
resultaat dat we nu varen op ons eigen schip de mia-amore en we heel
erg trots op ons zijn.
Krijg je reacties op je scheepsnaam?
Ja best wel heel veel, we worden eigenlijk overal als mi amore
aangesproken en overal zo te naam gezet omdat dit eigenlijk het
italiaanse is voor mijn liefde....
Heb je een anekdote met betrekking op de de scheepsnaam?
Nee niet echt.
Heb je een website over je schip of bedrijf?
ja namelijk www.mia-amore.nl
Als ik Mia-Amore intik op google krijg ik veel links naar muzieksites.
Er schijnt een muziekstuk te zijn dat heet Amada mia, amore mio van ene
El Pasador. Misschien heeft u het niet door maar mij zegt het echt
helemaal niets. Ook kom ik een site tegen met hulpmiddelen. Soort van
romantische assecoires zeg maar. Ik neem aan dat iedereen hier wel
snapt wat ik bedoel. *hint hint* Deze
vond ik zelf wel grappig. Het is een site waar je t-shirts kan
bestellen met captain Mia Amore erop. Ik kom ook wat italiaanse
restaurants tegen. De rest is vooral italiaanse sites en blogs waar men
zijn of haar geliefde in het zonnetje zet.
Jeanine
Naar het begin van SOFA e-zine.
|
MARITIEME TONDELDOOS:
Door: henriette
Een warme exploitatie
‘Rob hoe laat ga jij af’, vroeg Annie tegen middernacht. Het schip was
aan Keulen in de opvaart en werd bemand door twee gezinnen. Met zijn
vieren beschikten ze over voldoende papieren om dag en nacht te mogen
varen. Voor het gemak hadden ze er een matroos bijgenomen.
‘Over twee uurtjes’, antwoordde Rob.
‘Dan houd ik daar rekening mee. Ik kijk wel even tv met je mee. Mijn Jan ligt toch te slapen’, zei Annie.
Jeanet kwam boven. ‘Hoi lieverd. Hoe laat kom jij?’ Ze glimlachte naar
Annie, die opvallend dicht bij haar man zat. Annie glimlachte
vriendelijk terug.
‘Over een uur of drie’, antwoordde Rob.
‘Dan ga ik vast slapen.’
‘Geen enkel probleem, schatje.’
Twee uur later sloop Rob de slaapkamer van Annie binnen. Ze maakten er
een geweldig uurtje van en Rob kroop even later uitgeput naast Jeanet.
Het viel hem op dat haar haren er verdacht verzorgd uitzagen.
‘Jan hoe laat ga jij af’, vroeg Jeanet tegen middernacht. Het schip was
aan Mainz in de opvaart en de gezinnen voeren om de beurten de nacht.
‘Over twee uurtjes’, antwoordde Jan.
‘Oké, dan lees ik hier even de krant. Rob ligt nog lekker te slapen’, zei Jeanet.
Annie kwam boven. ‘Hoi lieverd. Hoe laat kom jij?’ Ze kroelde Jan kort door zijn haar. Jeanet keek niet op van haar krant.
‘Over een uur of drie’, antwoordde Jan.
‘Ik ga vast slapen, afgelopen nacht kon ik de slaap niet vatten.’
‘Prima hoor.’
Een paar reizen later loste het schip in Basel.
‘Hoe is het bij jullie aan boord?’, vroeg de collegamatroos die aan dek stapte.
‘Goed. Achterop zijn beide schippersvrouwen net in verwachting. Ik
kreeg bij de koffie gebak’, vertelde de matroos, terwijl hij het lossen
in de gaten hield.
‘Op schepen met twee gezinnen gaan de kinderen op de man van de andere ploeg lijken’, fluisterde zijn collega.
De matroos keek ongelovig, maar moest acht maanden later zijn collega gelijk geven.
Naar het begin van SOFA e-zine.
|
KOMKOMMERTIPS:
Door: J. van Halst
M.m.v. Jos
Liefde
Ik was ze al de hele winter kwijt. Elke avond als ik met mijn hond het
laatste rondje maakte zag ik ze lopen. Altijd samen. Door niets en
niemand van hun stuk te brengen.
Soms probeerde mijn niets ontziende viervoeter ze uit elkaar te jagen.
Glimlachend zag ik ze zich enkele meters verder weer verenigen.
Lekker kwekkend. Liefde zo als het zou moeten zijn. Waarschijnlijk
hadden ze weinig luxe nodig in het leven. Slechts de warmte van elkaar
als ik ze weer eens heerlijk tegen elkaar zag schurken. Daarom was ik
ook verbaasd ze niet meer samen tegen te komen. Er zou toch niets
gebeurd zijn?
Soms had ik het idee een van hen te treffen. Maar aangezien ik de
individuen slechts als duo kende wist ik het niet zeker. Het gebeurt me
wel vaker. Dat ik me ga hechten aan duo's En dat die dan wreed uit
elkaar worden getrokken.
Door scheiding, levensgroei of, erger nog, dodelijke ziekte's. Het
leven leven zou eigenlijk niet zo mogen zijn. Samen uit ,samen thuis.
Zoiets als tot de dood ons scheidt.
Als ik al die ellende om me heen verneem, schiet het schrikbeeld regelmatig door mijn hoofd...
Doodgeschoten worden door een ex .TBS -er, door financiele problemen je gezin uitroeien of een dodelijk ongeluk in het verkeer.
Afgelopen weken was het weer een en al droefenis.
Daarm was ik ook zo blij mijn gelukzalige duo gisteren weer te treffen.
Al sjokkend naast mijn hond zag ik ze vanuit mij ooghoeken weer
schuifelen.
Twee eendjes die als van ouds door het leven waggelden. Waar waren ze gebleven?
Om te kunnen genieten van hun geluksbeeld bleef ik even staan.
Mevrouw Eend had iets in haar bek. Liefdevol gaf ze het het aan meneer
eend. Verbeelde ik me nou, of keken ze me aan? Ik voelde dat mijn
verharde aangezichtspieren een glimlach niet komden onderdrukken.
Dit was liefde pur sang. Zoals iedereen ter wereld het zou moeten kunnen beleven.
door Jan van Halst, uit : "De Brug" een gratis weekkrant
Naar het begin van SOFA e-zine.
|
VOLGENDE SOFA:
Zomerstop SofaSofa stopt altijd in de zomer, want het is te warm en lastig om dan achter de laptop te zitten. Maar wat ga je doen in de zomer?
Het volgende SOFA e-zine verschijnt rond 30 mei 2007
Naar het begin van SOFA e-zine.
|
ABONNEMENT:
U kunt zich gratis abonneren op e-zine SOFA door een e-mail te sturen naar: majordomo@vaart.nl
met de tekst: subscribe vaart-sofa
Naar het begin van SOFA e-zine.
|
COLOFON:E-zine SOFA is een onafhankelijk E-zine dat op vrijwillige basis gemaakt wordt door:
Henriette
Ingrid
Lilian
Korina
Peter
Petra
KAREF
Jeanine
E-zine SOFA kan niet zonder de steun van zijn lieve lezers die altijd weer stukjes mailen voor zijn rubrieken.
De redactie is via e-mail te bereiken op dit adres.
VASTE RUBRIEKEN MET LEZERSBIJDRAGEN
BOEKENWURM, is de boekenrubriek van Lilian. Zij zoekt voor deze
rubriek stukjes waarin jij één of meerdere boek(en)
beschrijft, waarop je anderen wilt attenderen.
Ook reacties op eerder behandelde boeken zijn van harte welkom.
Een bijdrage mail je naar Lilian.
SOFA PANEL, Wordt verzorgd door Ingrid. Ben jij actief varend,
lees je niet mee op de mailinglist 'vaart-familie' en vind je het leuk
om 15 minuten per 14 dagen aan het invullen van de panel vragen te
besteden?
Dan kun je je opgeven bij Ingrid.
WHAT'S IN A NAME, is de rubriek over scheepsnamen. Jeanine is
voor deze rubriek altijd op zoek naar mensen die iets willen vertellen
over hun scheepsnaam.
Opgeven kun je bij Jeanine.
HUISHOUDMAND, Korina is driftig op zoek naar allerhande, praktische huishoudtips!
Heb jij besparingstips, schoonmaaktips of persoonlijke ervaringen met nieuwe producten, die op de
markt komen?
Dan word je verzocht die te mailen naar Korina.
IN HET NIEUWS: Welk nieuwsbericht maakte de afgelopen weken de meeste indruk? Petra verzamelt deze nieuwsberichten graag.
Kleine of grote indrukwekkende nieuwsberichten kunnen gemailed worden aan Petra.
OVERIGE RUBRIEKEN MET LEZERSBIJDRAGEN:
REACTIES: Reacties op een artikel uit het E-zine SOFA
KOMKOMMERTIPS: Ellenlange melige lijsten of lange moppen
OP DE HAK: Moppen
TECHIES: Computervragen
RECEPT: Snel klaar recepten
Bijdragen voor de 'overige rubrieken met lezersbijdragen' kunnen gemailed worden naar E-zine SOFA
Naar het begin van SOFA e-zine.
|
|
|
