|
|
Sofa hèt luchtige e-zine voor de binnenvaart
Gemaakt
door: Lilian Marijke &
Monica Ingrid Henriette Peter SOFA Jim,
Nu, Story
Volgende SOFA ± 29 maart 2007
|
|
|
SOFA PANEL:
Door: Ingrid
De uitslag van onze Huisdieren-peiling
Wij vroegen jullie: Heb jij huisdieren aan boord?
Vijfentwintig procent heeft helemaal geen huisdieren.
Nog eens vijfentwintig procent heeft geen huisdieren aan boord maar wel thuis.
Drieëndertig procent heeft een hond.
Nog eens drieëndertig procent heeft een of meerdere katten.
Acht procent heeft een konijn.
Zestien procent heeft een ander klein knaagdier in een kooi (cavia, hamster, rat e.d.)
Acht procent heeft vissen.
Zestien procent heeft een vogel.
"Wij hebben thuis een kat, vorig jaar hadden wij twee katten, maar
die hadden wij maar kort. We hadden de katten normaal thuis, maar in de
vakantie aan boord, toen is een kat er in de sluis op de Main
afgestapt, en we hoorden dat bij de volgende sluis. Toen de auto er af
gezet, en hem gaan zoeken, dat is toen gelukt.
En in de afvaart was hij er weer af gestapt, en wisten toen niet meer
of hij bij de ene of bij de andere sluis er af was gegaan. Toen hebben
we maar niet meer de moeite genomen om hem te zoeken. De andere kat is
een vakantie later aan boord, na ziek worden, binnen een halve dag dood
gegaan."
"Nee, ik heb geen huisdieren. Een hond zou leuk zijn, maar aangezien we
juist de grotere honden leuk vinden, vinden we het niet eerlijk voor
die hond om 'm een thuis met beperkte ruimte te bieden."
"We hebben een hond gekocht op de spits. Een Jack Frutsel. Hij was acht
weken oud toen hij aan boord kwam. Na een jaar kwam onze dochter ter
wereld. En toen ging het een beetje mis. Ten eerste werd hij steeds
banger voor het varen (motor, laden, lossen) en ten tweede was hij vaak
aan het grommen tegen Jacoline. We denken dat Jacoline eens wat bij hem
gedaan heeft, wat wij niet gezien hebben. Afijn, de sfeer werd er niet
beter op. Nu woont hij bij mijn ouders, waar hij een geweldig leven
heeft."
"Wel gehad, een Mechelse herder, een asbakken rashond en goudvissen."
"Ik vind een huisdier aan boord heel gezellig omdat je ze de hele dag
om je heen hebt. Toen onze andere hond nog leefde, riep ik altijd dat
ik een hond veel te veel werk vond en dat deze hond de laatste zou
zijn, maar toen ze onverwacht overleed wilde ik binnen een week een
nieuwe."
En mag jouw hond of kat regelmatig naar de wal?
"Onze kat die thuis is gaat regelmatig de deur uit en komt vanzelf
weer terug. De laatste tijd heeft hij er echter niet zoveel aardigheid
in, het is hem waarschijnlijk te koud nu. Op een schip gaat dat naar
mijn mening ook altijd wel goed, als het schip niet weg zou varen, of
er schepen tussen uit gaan, waardoor hij de weg kwijt raakt."
"Toen Poes aan boord was, vond hij de buitendeur, soms het achterdek al ver zat."
"Onze honden mogen wel aan de wal, maar niet op de sluis. Dan kunnen we
ze gaan zoeken. De één heeft hoogtevrees en wil niet naar
de rand lopen. Het is lastig om de hele sluis rond te lopen."
"Als er een mogelijkheid is dan gaan wij met onze hond wandelen. Goed
voor de hond, maar ook voor ons. Want er is niks verleidelijker om
lekker op de bank te ploffen als je ergens aangekomen bent en nu maken
we toch even een flinke wandeling voor de hond."
Is het zielig om een huisdier aan boord te houden?
Zestien procent vindt dat er te weinig ruimte is aan boord.
Acht procent vindt dat er te veel lawaai is aan boord.
Vijfentwintig procent vindt het soms zielig, als een dier nooit van boord af komt.
Tweeënveertig procent vindt het niet zielig.
"Ja, want er is te veel lawaai... Van andere huisdieren weet ik het
niet, maar honden schijnen zeer geluidsgevoelig te zijn en hoewel wij
dik tevreden zijn met de huidige decibellen is het voor zo'n beest
misschien toch een continue house-party."
"Dat hangt van het soort dier af. Een windhond, beagle, husky e.d. zijn
honden die door hun aard/karakter het aan boord naar hun zin zullen
hebben."
"Nee, onze hond kwam uit een "kan kont niet keren" huisje en had bij
ons aan boord veel meer ruimte om vrij te bewegen. Ze was bij ons
alleen maar buiten met haar eigen geïsoleerde hondenhok."
"Nee, wij zijn bijna altijd aan boord en houden ons dier veel
gezelschap; en gaan we eens meer als een overnachting naar huis gaat
hij mee."
"Ze weten toch niet beter."
"Het hangt er natuurlijk van af hoeveel moeite de baas voor zijn dier
doet maar dat is aan de wal niet anders. Elke dag hetzelfde kleine
blokkie om is voor een hond ook niet veel aan."
Gedraagt jouw dier zich anders aan boord of heb je nog iets leuks te vertellen over jouw huisdier aan boord?
"Wij hadden ooit een kat die we niet naar buiten wilden hebben, en
als we hem buiten betrapten, maakten wij hem op een of andere manier
nat, waardoor hij het aardig afgeleerd had.
Hij mocht wel naar buiten op de schouder, en als je dan buiten stond,
dan wilde hij graag proberen op je schouder te komen. Op een keer
sprong hij ook bij de havenmeester op de schouder, die zich natuurlijk
naar schrok.
Hij was op een gegeven moment ook eens aan de wal gegaan, en toen ik
hem zag, en hem boos toe riep, was hij zich ineens bewust dat hij fout
zat, en rende terug, maar ik kwam hem op de plank tegen. Als hij terug
binnen was zou hij veilig zijn, en verder geen sanctie krijgen, echter
buiten zou hij nat gemaakt worden. Maar hij sprong toen van de
loopplank het water in en zwom verder naar boord, rende daarna naar
binnen waarbij hij haast door zijn snelheid de bocht uit vloog. Je
vraagt je af waarom, want nat was hij toch al.
We zijn deze kat later toch een keer kwijt geraakt doordat hij in de
sluis van Groningen er af was gestapt, wat we niet meteen door hadden.
Zoeken later in de omgeving, en een paar advertenties in plaatselijke
bladen heeft niet mogen baten, om hem terug te krijgen."
"Poes (Perzische kater), zeventien jaar, is sinds november aan de wal.
Bij vrouw en kinderen. Hij heeft het daar naar zijn zin."
"Ze is helaas dood. Ze was voor iedereen een kreng, met als gevolg dat
wij in een volle haven alleen op een steiger lagen. Maar voor ons was
ze een schat met karakter. Ze keek me bijvoorbeeld boos aan als we de
auto aan de wal zetten."
"Wij hebben een kat (Milou) en een konijn (Furby) aan boord. De kat
gaat soms aan een riempje aan de wal, maar dat doen we liever niet
omdat de kans bestaat dat ze vlooien meeneemt naar boord.
Ik vind het niet zielig om de kat aan boord te hebben. Ze mag overal
komen, ook in de stuurhut. Waar wij zijn is de kat ook vaak. Het konijn
zit in haar eigen kooi en mag soms los maar dan moet de kat even weg
want de kat gaat achter het konijn aan jagen en dat vindt ons konijn
niet echt prettig.
Onze kat is niet bang voor water en dat is soms wel eens een probleem.
Iemand had de deur van de woning niet goed dicht gedaan en ze zat mooi
in het gangboord te kijken naar het water. Aangezien we geladen waren
kwam er ook wel water in het gangboord maar dat deed haar niks, ze
bleef zitten waar ze zat. Als ze in de stuurhut zit denkt ze dat ze de
vogels kan vangen, dit leidt vaak tot leuke stunts van haar.
's Avonds als mijn man de krant wil lezen heeft ze zoiets van: nou ben
jij aan de beurt en springt dan gewoon boven op de krant, mijn man kan
haar dan weer op de grond zetten maar een paar tellen later volgt het
ritueel opnieuw. Ze gedraagt zich aan boord niet anders dan thuis, soms
is ze heel erg druk om dan een uur later lekker te slapen.
Het konijn maakt het allemaal niet uit waar ze is, als ze maar eten en drinken krijgt, vindt ze het prima."
"Onze piet -die naar de naam Sjaak "luistert"- is aan boord veel
enthousiaster. Kwettert met het toerental van de motoren mee en eet
gelijk met ons mee. Thuis zit hij meestal wat beduusd op zijn stokje en
duurt het een dag of zo voordat hij begint te eten. En dan nog heel
weinig. Ooit hadden we twee parkieten, maar een van de twee is dood.
Daardoor hebben we hem niet handtam gemaakt; hij pikt ook vervaarlijk
als je te kort met een hand bij hem komt."
"Mijne maltezer zit nu bij mijn ouders, omdat ik geen schip meer heb.
In het begin dat hij aan de wal was, deed hij nergens z'n behoefte,
omdat hij dat normaal op het ijzeren roefdek deed en nu voelde hij dat
niet onder z'n pootjes, dus dacht hij, dat mag hier niet. We hebben in
de tuin een stalen plaat moeten leggen, en sindsdien doet hij alles
daarop.
Het is wel prettig met een hond erbij en gezien hij erg aan m'n
verloofde hing, hadden we hem in april mee genomen op de "Theodela 1",
waar we samen op hadden gegaan. Maar nu ik er alleen op stap, opdat het
haar wens zou geweest zijn dat ik onze plannen verder zette, laat ik
hem bij mijn ouders thuis, omdat ik ongeregelde vrije tijd zal hebben."
"Ja, zodra ze op de wal zijn luisteren ze beduidend minder. Aan boord
gaat het perfect. En ze pissen het huis van mijn ouders onder, omdat
dat niet naar hun ruikt. Echt overal tegenaan, het is niet normaal, de
stoelen, het vest van mijn moeder, de strijkplank.
Ze moeten echt gecastreerd worden. Zo kunnen ze niet mee op visite. Daarover discussieer ik momenteel met de bemanning."
Naar het begin van SOFA e-zine.
|
WOORDENKRAAM:
Door: Lilian
De Ark van Noach
Als wij het verhaal moeten geloven verzamelde Noach
ééuwen geleden van elk diersoort een paartje op zijn
boot. Al onze honden, katten, cavia’s, konijnen en andere knuffels
móeten hiervan afstammen, want volgens ditzelfde verhaal ging de
rest ten onder aan de zondvloed. Het kan dan ook niet anders of al onze
beestjes moeten zich aan boord thuis voelen als een vis in het water;
tenslotte was een schip ooit hun redding en daar is vast nog iets van
blijven hangen tijdens hun evolutie van woeste wolf naar brave
schoothond. Dus niks zielig, beesten aan boord. Zij horen hier thuis.
En tel je alle dieren die wij als kinderen aan boord gehad hebben bij
elkaar op, kom je toch al gauw tot een klein ‘Arkje van Noach’. De
muizenmannetjes bleken een muizenpaartje dat zich op enthousiaste wijze
vermenigvuldigde; het bosje selderie dat gehaald moest worden bij de
groenteboer had zich op wonderbaarlijke wijze veranderd in twee katten
en omdat ze bij mijn vader vroeger aan boord ook een fox terrier
hadden, kregen wij er ook eentje. En waren we even ‘dierenloos’ vingen
we hagedisjes die vast heel verbouwereerd van de vrije natuur in een
glazen doosje terecht kwamen.
Alleen een herder op een kempenaar bleek geen goed idee. Mijn vader
wilde nog wel eens naar voren rennen en onze jonge, enthousiaste pup
zag dat als een wedstrijdje hardlopen door het smalle gangboord. Toen
mijn vader voor de derde keer met zijn vingertoppen om het bestek
geklemd buitenboord hing, zei hij: “Of dat beest van boord of ik!” Het
werd het beestje, voor wie – met tranen in de ogen – een goed plekje op
een boerderij werd gevonden. Daar kon hij niemand buitenboord rennen.
Inmiddels zit ik alweer wat jaren op een eigen ‘arkje’ en er loopt hier
altijd wel een huisdier rond. Ik ben een echte kattenmelker, dus daar
hebben we er op dit moment twee van. Mocht echter de zeespiegel nog
veel meer gaan stijgen dan nu al somber wordt voorspeld en een volgende
zondvloed zich aankondigen, laat de rest ook maar komen. Wat Noach kon,
kunnen wij ook.
Naar het begin van SOFA e-zine.
|
VAREND VRIJGEZEL:
Door: Peter
M'n schatteke
Allereerst wens ik iedereen te bedanken, die me hier gesteund hebben,
door de talrijke mailkes en telefoontjes die ik sinds vorige uitgave
mocht in ontvangst nemen.
Wat er gebeurd is, dat weten de meesten ondertussen al, op enkele
details na, die maar heel weinigen weten. Maar al kon ik haar niet
redden, toch blijven die schuldgevoelens.
De gevaarlijkste trap, van stuurhuis naar het roefdek heb ik haar
gevolgd met m'n ogen en als ze beneden was, heeft ze nog gezwaaid naar
mij. Er vanuit gaande dat ze veilig beneden was, ben ik terug in de
stoel gaan zitten.
1 Meter verder bij de vaste trap, mispakt ze zich, door nat of wind,
niemand die het zeker kan zeggen. Als ik de zijcamera's had aangehad,
dan had ik dit zien gebeuren en kon ik anderen roepen.
Ook al had ik haar niet kunnen redden, ze had dan toch niet alleen geweest toen ze stierf.
Maar gezien ze rond Nijmegen naar beneden is gegaan om te slapen, zou
ze toch niet gered geweest zijn. Hebben hier op schip een kind van 3
jaar rondlopen, van de eigenaar. Op 15 februari waren we opvarig en de
kleine valt, resultaat, hoofdwonde die stevig bloedt.
Van Post Nijmegen kregen we alle hulp, die noodzakelijk was. Maar wat
kregen we van de artsen te horen? We zullen een afspraak maken tegen
20h (het was nog maar 18h toen ik belde). Want voor zo een
kleinigheidje komen onze artsen niet aan boord van een schip...
En Annie haar hoofdwonde was aan buitenkant nog kleiner, dan deze van
de kleuter, dus hadden ze zeker de moeite niet gevonden om te komen.
Toen ik m'n schatje vond, leek het of ze sliep. Had eerst niet in de
gaten dat het erger was. Toen ze niet wakker werd, hebben we de
havendienst geroepen en heb ik een deken over haar gelegd, zodanig da
ze geen kou zou hebben. Ben toen onze koffer gaan pakken, want als ze
haar naar kliniek brachten, moesten we toch kleren en dergelijke
meenemen, daar ging ik toch vanuit.
Maar toen die van ambulance haar niet mee wilden nemen, moest ik me
effe neerzetten, want dit had ik niet verwacht en geloofde dit echt
niet, nu soms nog niet.
Ben toen wel goed opgevangen door eigenaar en de Rotterdams zeehavenpolitie, maar het bleef iets dat ik niet kon en wou geloven.
We zijn reeds enkele weken van elkaar lichamelijk gescheiden, door een tragisch ongeval, m'n schattie.
Maar geestelijk slechts enkele dagen.
Ik kon je niet vroeger loslaten, liefste.
Sorry dat ik je hier gehouden heb, waardoor je ongelukkig werd en je reis naar het hiernamaals niet kon beginnen.
Maar ik kon niet aanvaarden wat er gebeurd is.
Anderen hebben me echter wakker geschud en me dit gezegd.
Ik ben blij dat ik dit gedaan heb, schatje, want je hebt me iets laten
weten, waardoor ik begreep dat je me dankbaar was en je opweg was naar
je eindbestemming.
Hopelijk kom je daar snel aan, m'n liefste.
Nu kun je beginnen aan een nieuw leven, al is het niet een aards leven. Ik voel je aanwezigheid hier nog steeds.
Je was een engelke tijdens ons samenzijn, maar nu ben je een engelke dat over me waakt.
Al had ik liever met je samen geweest in dit leven, in plaats van dat er een wereld tussen ons zou zijn.
Maar hoop spoedig weer bij je te kunnen zijn.
Naar het begin van SOFA e-zine.
|
MARIJKE & MONICA:
Door: Marijke & Monica
E-mail wisseling tussen twee schippersvrouwen
Hallo Monica,
Volgens mij heb ik jullie de vorige week in Rotterdam zien varen. Ik
heb maar geen poging gedaan jullie te roepen op 10, want daarop was
weer het gebruikelijke gekrakeel te horen. Marifoon, telefoon - het
heeft een hoop gemak gebracht, maar volgens mij hadden onze ouders het
veel rustiger aan boord. Alhoewel rustig; iedere sluis met wat
verzamelde muntjes naar een telefooncel hollen om alweer over de vracht
te onderhandelen en een eindeloos roepen met Scheveningen Radio om te
lukken bellen; papa foxtrot, papa foxtrot. Ik hoor het mijn moeder nog
zeggen.
Van de week zat ik mijn digi-foto's van de reünie te bekijken (ja,
ik weet het ik ben een beetje sentimenteel) en werd toen weer
geconfronteerd met het scharminkeltje van Juf Nel; zoals jij dat arme
beestje noemde. Kan dat beestje er iets aan doen. Om eerlijk te zijn,
hebben wij hier ook zo'n scharminkeltje rondlopen. Hij zag er als puppy
zó lief uit, maar is inmiddels tot een onduidelijk harig monster
getransformeerd. Maar wel érg lief!! Hij heeft het dan ook niet
gemakkelijk met onze drie katten en Sammy de papegaai. Ik weet het; het
is een beetje veel van het goede, maar ik kan geen nee zeggen. En heel
onze verzameling is een beetje aan komen waaien. Een tip: ga
nóóit naar de vogeltjesmarkt in Luik, wanneer je gek op
dieren bent. Daar komt in de eerste plaats ons 'scharminkeltje' Timmy
vandaan en twee van de katten. Sammy is weer een ander verhaal. Neefje
Pieter wilde een papegaai en aangezien mama geen nee kan zeggen tegen
haar hartediefje, stond er enige weken later een enorme kooi met Sammy
in de kamer. Een beetje ingewonnen info had haar al snel kunnen
vertellen dat zo'n beest een enorme rotzooi kan maken en wanneer je dan
een Miep Kraak bent, gaat dat al gauw op de zenuwen werken. "Willen
jullie Sammy misschien voor mij verzorgen tot ik groot ben?", smeekte
Pieter terwijl grote tranen over zijn wangen biggelden. Wie kan dan nee
zeggen? We zaten nog een beetje in de rats; katten en een hond! Past
daar een papegaai bij? Maar wanneer een van de viervoeters iets te
nabij komt, zet Sammy even een grote mond op en iedereen druipt af. Wij
incluis!! Wij hebben geen waakhond, maar een 'waakgaai'.
Ik heb de indruk dat sommige mensen het maar zielig vinden al die
dieren aan boord, maar volgens mij hebben ze een luizenleventje bij
ons. Ze hebben het wel eens over een hondenleven, maar
gééf mij maar een hondenleven! Oké, ze hebben wat
minder uitloop dan aan de wal, maar met al die verwennerij van ons...
Iets teveel verwennerij vrees ik eigenlijk. Vooral ons kattengebroed
moeten we echt in de gaten houden, want die zijn niet te beroerd om het
vlees van de aanrecht te stelen. Ik verdenk ze er zelfs van stukken
vlees van het aanrecht te gooien voor Timmy, want wanneer wij
onverwachts iets op de aanrecht laten liggen en tot de ontdekking komen
dat er weer wat 'gestolen' wordt en ik de boel vermanend toegil, zit
Timmy even schuldbewust als de rest te kijken. Alleen Sammy zit dan op
zijn stok te springen: "Stelletje dieven, stelletje dieven." En dan
hebben ze het over domme beesten, alhoewel ik niet wil weten hoelang
Kees bezig is geweest om hem dit te leren, want alhoewel Sammy
voldoende lawaai maakt, zegt hij - nog - niet veel verstaanbaars.
Jullie hebben toch ook een beest van boord? En die is toch ook niet zielig?
Groeten Marijke en al het beestenspul
Hoi Marijke,
Wij hebben inderdaad een Duitse Herdershond, genaamd Beau, aan boord.
Wij zijn helemaal verslingerd aan het ras Duitse Herder. Misschien dat
ik, als ik oud en traag ben, zo'n scharminkel aanschaf maar voorlopig
houden wij het bij de Duitse Herdershond.
Ze komt niet dagelijks aan de wal maar als het even kan, maken we een
flinke wandeling met haar. Niet alleen goed voor haar maar ook voor
ons! Dat is het voordeel van een hond; dat je eens wat vaker de benen
strekt. Als we ergens aankomen waar het mogelijk is om te wandelen, kan
ik het niet over mijn hart verkrijgen om op de bank te ploffen, wat ik
eigenlijk het liefste zou doen.
Uit schuldgevoel pak ik dan toch maar de riem. Maar als ik dan eenmaal
aan het wandelen ben, vind ik het heerlijk en als ik dan zie wat een
bokkesprongen van vreugde Beau maakt, ben ik blij dat ik toch de
energie nog ergens vandaan heb weten te halen.
Op veel plaatsen kun je heerlijk wandelen. Als we bijvoorbeeld in
Ruhrort Hafenbecken C lossen, dan loop ik sluis Meiderich over en dan
kun je eindeloos langs het kanaal wandelen. Favoriet bij mij zijn ook
IJzendoorn, Mannheim langs de Neckar en veel plaatsen langs de Rijn. In
Haaften moet ik wel voorzichtig zijn als de schapen los lopen.
We gaan dan wel niet elke dag wandelen maar als we gaan dan is het leuk
en dat kan niet iedere hond aan de wal zeggen. Soms zie ik een hond
moedeloos achter zijn baas het zelfde blokkie om sjokken.
Ze zwemt ook heel graag, als wij buitenboord gaan zwemmen, heeft ze
maar een half woord nodig om tussen ons in te plonzen. Gelukkig kan ze
zelf ook weer de trap op klauteren.
Nee hoor, wat dat betreft mag Beau niet klagen. Alleen is ze soms erg
zenuwachtig als het te keer gaat met lossen en laden of als er een touw
knerpt. Ik denk dat ze dat van ons overgenomen heeft; wij lopen ook
nogal eens te rennen en te schreeuwen als er iets mis gaat.
Het voordeel aan boord vind ik ook dat je veel thuis bij je huisdier
bent. Een hond schept wel verplichtingen, maar we hebben ook heel veel
plezier en gezelligheid aan haar.
En hoe gaat dat met die drie katten van jou? Worden die ook wel eens
uitgelaten of mogen ze zelfstandig op pad? Ben jij ook zo'n buurvrouw
die 's morgens om vijf uur aan de wal met een pak kattenbrokken loopt
te schudden, terwijl de echtgenoot, met het stoom uit zijn oren, dreigt
weg te varen? Zulke taferelen heb ik namelijk al meerdere malen gezien
bij de buren en dat lijkt me het nadeel van een kat aan boord.
Zo zie je maar dat dieren, al dan niet aan boord, genoeg stof geven om over te schrijven!
Groeten en tot mails,
Monica
Naar het begin van SOFA e-zine.
|
BOEKENWURM:
Door: Lilian
Over een groen paradijs en een zwarte hel
RoseMartin Cruz Smith
Bij de mijningenieur en avonturier Jonathan Blair zit Afrika in zijn
bloed, maar hij moest dit werelddeel verlaten wegens een schandaal.
Teneinde terug te kunnen keren naar Afrika neemt hij – met tegenzin –
van de rijke bisschop Hannay de opdracht aan om de verdwenen verloofde
van diens dochter Charlotte terug te vinden. Het verhaal speelt zich af
in het mijnstadje Wigan, waar Blair toevalligerwijs geboren werd.
Wigan
bestaat uit twee werelden; bovengronds een groen paradijs voor de
rijken en ondergronds een zwarte hel waar de mijnwerkers de kolen
delven. Al snel raakt Blair verstrikt in deze twee werelden die
enerzijds wordt vertegenwoordigd door de kille, afstandelijke Charlotte
en aan de andere kant door de mysterieuze ‘mijnmeid’ Rose.
Is het überhaupt de bedoeling dat de verdwenen verloofde gevonden wordt of heeft de bisschop andere bedoelingen?
ISBN 90-414-0109-1
Naar het begin van SOFA e-zine.
|
MARITIEME TONDELDOOS:
Door: Henriette
Huismensjes te koop
‘Huismensjes te koop! Huismensjes te koop!’ De schipperse stond stil
bij de marktkoopman die zijn waar luidkeels onder de aandacht bracht.
In de kraam stonden verschillende aquaria, waarin huismensjes
gesorteerd op geslacht in pensions in poppenhuisformaat leefden. De
mensjes waren bijzonder bedrijvig. Ieder had een eigen kamertje, dat
die zo mooi mogelijk versierde. Ze babbelden, dansten en een enkeling
kookte. Toen de schipperse naar de aquaria keek, zwaaiden de
huismensjes uitnodigend en wezen op hun borstje.
‘Hebben ze veel verzorging nodig?’, vroeg ze aan de marktkoopman.
‘Valt mee, elke dag een halve boterham of wat restjes van jullie eten,
een bedje en schoon water. De rest is bijzaak en kun je zelf bouwen. Je
moet een mannetje en een vrouwtje nemen. Dan krijgen ze na verloop van
tijd een baby.’ Het leek de schipperse wel wat en ze ging tot de
aanschaf over. Het mannetje en vrouwtje mocht ze zelf uitkiezen.
De schipper keek verbaasd, toen de schipperse met de huismensjes en een
aquarium aan boord stapte, maar hij ruimde bereidwillig een plekje in
de stuurhut in. Hij legde het bedje en een kartonnen doos in het
aquarium. De schipperse haalde het water. De motor werd gestart. Toen
het schip eenmaal voer, vertrok de schipperse naar de roef, waar ze
begon aan het poppenhuis.
‘Daar zitten we dan!’, zei het huismensvrouwtje tegen haar net verworven huisgenoot.
‘Helaas wel’, zei het huismensmannetje. Hij had nu al heimwee naar het
gezellige pension, waar hij genoeg te bekijken had. Hij nam plaats in
een hoek van de doos, sloeg zijn armen om zijn benen en mokte. Het
huismensvrouwtje klopte het tweepersoonsbedje op. Vormde papieren
bloemen van snippers op de vloer, versierde de muren en bracht haar
mannetje zijn eten. Hij at het met een chagrijnig gezicht op.
De schipperse keek in het aquarium.
‘Hij heeft het niet zo naar zijn zin.’
‘Dat viel mij ook al op, misschien moet hij even wennen’,
veronderstelde de schipper. Ze dronken koffie en maakten plannen om
voor anker te gaan.
Het huismensvrouwtje sloeg het dekbed open. ‘Kom je erbij?’, vroeg ze
aan haar mannetje. Die huiverde, maar kwam toch naast haar liggen. Hij
bleef zorgvuldig op het uiterste randje van het bed liggen. Het
huismensvrouwtje klakte afkeurend met haar tongje en rolde met haar
ruggetje naar het huismensmannetje toe. Niet veel later viel ze in
slaap. Het huismensmannetje klom uit bed, liep uit de doos en keek door
het stuurhutraam naar de sterren. Hij walgde, wanneer hij dacht aan het
vrouwtje, dat ontspannen in het bedje sliep. Neerslachtig liep hij de
doos in, pakte zijn kussen en drukte die bij zijn vrouwtje in het
gezicht. Ze spartelde hevig, maar hij was sterker en drukte door. Hij
voelde haar voor eeuwig verslappen. Pas toen het kippenvel op zijn
armen verslapte, haalde hij het kussen van haar gezicht. Opgelucht
kroop hij onder de dekens, sloeg zijn arm om haar heen en viel in een
diepe slaap. Hij werd pas wakker toen het ineens heel licht werd en
keek recht in de verbaasde ogen van de schipperse.
‘Het vrouwtje is dood en hij ligt er notabene rustig bij te slapen.’ De
schipper keek verbaasd naar zijn vrouw, maar pakte het huismensvrouwtje
aan haar jurkje en wierp haar met een zwaai overboord. Haar jurkje
wapperde in de wind en in het water verscheen een kleine kring. Het
huismensmannetje voelde zich gelukkig, toen hij haar in het water zag
belanden.
De schipperse bekeek de inhoud van de prullenbak. Ze viste de bruine
zak met het nummer van de marktkoopman te voorschijn. Ze belde en de
man beloofde dat ze de volgende reis een nieuw vrouwtje kon komen halen.
Een week later stapte de schipperse met het nieuwe vrouwtje aan boord.
Het huismensmannetje rilde toen ze zijn woning instapte en hem met twee
zoenen op zijn wangen blij begroette. Het vrouwtje ging weer eenzaam
slapen en merkte nauwelijks dat het mannetje zijn handen rond haar
keeltje vouwde en keihard kneep. De schipperse reageerde opnieuw
verbaasd. De schipper bekeek in de stuurstoel het dode huismensvrouwtje
van alle kanten. Het vergrootglas maakte de striemen in haar nekje
zichtbaar. Hij keek naar het huismensmannetje dat vanuit het aquarium
toekeek naar wat hij deed. Het mannetje tikte uitdagend op het glas en
knipoogde. Toen gooide de schipper het huismensvrouwtje met een zwaai
in het water en hielp zijn vrouw van boord stappen.
De schipperse liep direct naar de marktkoopman en luisterde naar een
verklaring van niet plaatsbaar en ruilen, of een niet plaatsbaar
mannetje erbij proberen. Ze koos voor het laatste en kocht ook een hoge
bruine kledingkast plus extra kleding voor in het poppenhuisje. De
huismensmannetjes reageerden verrukt op elkaar. Toen ze het erg
gezellig kregen werd het ineens heel licht met twee donkere vlekken. Ze
keken omhoog. Het was nacht, maar de verlichting in de stuurhut
brandde. De duimen van de schipper raakten hun recht in het gezicht en
drukten stevig door. Daarna legde de schipper de kledingkast bovenop
hen, ging naar beneden en stak een peuk op. Om vijf uur ’s morgens
werden de touwen losgegooid. Om acht uur ontdekte de schipperse de twee
lijkjes onder de kledingkast. Ze was best verdrietig. Haar man gooide
met een opgewekte zwaai de twee huismenslijkjes overboord.
Naar het begin van SOFA e-zine.
|
IN DE BLADEN:
Door: Jim, Nu, Story
Online roddels
Jim Bakkum is blij dat hij nog leeft
Zo, daar was ik weer op de site... Ik moet natuurlijk even iedereen bedanken die mij zijn/haar steun heeft betuigd...
25 bossen bloemen, een hele hoop kaarten, 150 smsjes en natuurlijk heel
veel mailtjes en belletjes. Mede dankzij dit, voel ik me nu goed. De
mailtjes en kaarten van mensen die erbij waren op de bewuste avond dat
het ongeluk gebeurde, raakten me. Over hoe mensen dat ervaren als
opeens een auto van het toneel afdondert en hoe niemand dat verwacht.
Op dit moment heb ik nog erg last van mijn arm, die echt heel stijf is
met hele pijnlijke spieren, dat komt uit mijn schouderblad, die
gescheurd is. Ik kan er echt totaal niks mee! Ook ging ik gisteren even
naar buiten, mee boodschappen doen. Je merkt dan gelijk dat het al gauw
teveel wordt, door de hersenschudding. Ook merk je het met visite die
langskomt, superlief, maar toch heb je gewoon je rust nodig en kan je
het niet hebben als 7 mensen door elkaar heen aan het praten zijn. Al
vond ik het heerlijk om iedereen te zien, want na zo'n ongeval ben je
blij dat je nog leeft...
Lees elders
Robbie viert vertrek uit afkickkliniek uitbundig!
Robbie Williams heeft zijn vertrek uit de afkickkliniek waar hij de
laatste drie weken is gehandeld voor zijn verslaving aan antidepressiva
op toepasselijke wijze gevierd; De zanger is met vrienden uitgebreid
gaan stappen in een nachtclub in Los Angeles.
Lees elders
Afkicken valt Britney zwaar
AMSTERDAM - Britney Spears is recentelijk op de vingers getikt door
medewerkers van de kliniek waar ze momenteel verblijft, omdat ze zich
niet aan de regels zou houden.
Lees elders
Dochter Johnny Depp ernstig ziek
AMSTERDAM - Johnny Depp heeft woensdagnacht de hele nacht gewaakt aan
het bed van zijn zieke dochter in een ziekenhuis in
Groot-Brittannië. Dat meldt de Britse krant The Sun
Lees elders
Robbie viert vertrek uit afkickkliniek uitbundig!
Robbie Williams heeft zijn vertrek uit de afkickkliniek waar hij de
laatste drie weken is gehandeld voor zijn verslaving aan antidepressiva
op toepasselijke wijze gevierd; De zanger is met vrienden uitgebreid
gaan stappen in een nachtclub in Los Angeles.
Lees elders
Naar het begin van SOFA e-zine.
|
OP DE HAK:
Door: SOFA
Moppen over huisdieren
In de dierentuin
Komt een man in de dierentuin bij de apen, ziet hij daar een grote
gorilla in een kooi met daarop een bordje: "Aanraken op eigen risico".
Die man, toch wel nieuwsgierig, steekt voorzichtig zijn vinger door de
tralies en raakt hem aan. Staat opeens die gorilla op, buigt de tralies
en gaat die man achterna. De man vlucht uit de dierentuin, springt in
zijn auto, maar de aap blijft hem achtervolgen. De man zwemt het kanaal
over, springt op een motor, rijdt naar het vliegveld, pakt het
vliegtuig naar een ver land, nog steeds wordt hij achtervolgd door de
aap. De man zet het op een lopen, maar de aap blijft hem achtervolgen.
Na 3 uur gelopen te hebben stort de man van vermoeidheid neer en denkt:
"Dit was het dan, ik ga dood."
Staat de aap voor hem steekt zijn vinger uit en zegt: "Tikkie, jij bent hem."
In de supermarkt
Er komt een man een supermarkt binnen, loopt naar de afdeling
dierenvoeding, pakt twee blikken hondenvoer en loopt vervolgens naar de
kassa. Vraagt de kassiere: "Meneer heeft u een hond?"
Hierop antwoordt de man: "Ja, natuurlijk heb ik een hond, anders had ik die twee blikken toch ook niet nodig?"
Zegt de kassiere: "Het spijt me meneer, maar vanaf deze week mag ik
niemand meer dierenvoeding meegeven tenzij ik zelf kan zien dat de
persoon een huisdier heeft... U zult de hond dus moeten meenemen..." De
man vloekt een paar keer vanwege deze absurde nieuwe regeling, smijt de
twee blikken op de grond en loopt kwaad weg. De volgende dag is hij
weer terug, loopt naar de afdeling dierenvoeding, pakt twee blikken
kattenvoer en gaat naar de kassa. Vraagt die kassiere: "Meneer, heeft u
een kat?"
Waarop de man, zichtbaar geïrriteerd, antwoordt: "Ja natuurlijk
heb ik een kat, ik kom deze blikken toch niet voor mezelf halen?"
De kassiere: "Meneer, dit vind ik nou niet slim van u. U was hier
gisteren ook, dus had u kunnen weten dat ik u geen dierenvoed...."
De kassiere is nog niet uitgesproken of de man is de winkel al luid
vloekend en tierend uitgelopen... De blikken bij de kassiere
achterlatend. De dag daarop komt de man met een bruine papieren zak in
z'n hand de winkel binnen, loopt direct door naar de kassa en zegt
tegen de kassiere: "Mevrouw, steekt u hier uw hand eens in."
De kassiere doet dit en roept vervolgens: "He, het is zacht en warm..."
"Ja", zegt de man, "Ik had graag drie rollen WC papier!"
Naar het begin van SOFA e-zine.
|
KOMKOMMERTIPS:
Door: SOFA
Natte moraal
Een verhaal met een moraal
In een bos is een vijvertje. Boven het vijvertje zoemt een bij, in het
vijvertje zwemt een zalm. De zalm denkt: "Als die bij wat naar beneden
komt, dan pak ik die bij."
Naast het vijvertje staat een bruine beer en die bruine beer die denkt:
"Als die bij wat naar beneden komt dan pakt die zalm de bij en pak ik
de zalm."
Achter de bruine beer staat een jager en die jager denkt: "Als die bij
wat naar beneden komt dan pakt die zalm de bij, pakt de bruine beer de
zalm en schiet ik de bruine beer dood."
Achter de jager zit een muisje op de grond en dat muisje denkt: "Als
die bij wat naar beneden komt, dan pakt die zalm de bij, pakt de bruine
beer de zalm, schiet de jager de bruine beer dood en valt het
kruimeltje van de schouder van de jager op de grond en dan pak ik dat
kruimetlje."
Achter het muisje zit een poes in de boom en die poes denkt: "Als die
bij wat naar beneden komt dan pakt de zalm de bij, pakt de bruine beer
de zalm, schiet de jager de bruine beer dood, valt het kruimeltje van
de schouder van de jager op de grond, pakt het muisje het kruimeltje en
eet ik het muisje op."
Zo gezegd zo gedaan!
De bij gaat wat naar beneden, de zalm pakt de bij, de bruine beer pakt
de zalm, de jager schiet de bruine beer dood, het muisje pakt het
kruimeltje wat op de grond is gevallen en de poes springt en... hij
springt mis en belandt in de vijver!
Wat is nu de moraal van dit verhaal?
Hoe langer het voorspel, hoe natter de poes!
Naar het begin van SOFA e-zine.
|
VOLGENDE SOFA:
Baby'sZijn er nog veel baby's aan boord tegenwoordig of trekt
het gezinsleven naar de wal. Als jouw kinderen groot zijn, had je dan
nog een nakomertje willen hebben? Hoe is het om te varen met een baby
aan boord? Waren jouw kinderen lang geleden klein en heb je daar een
verhaal over.
Het volgende SOFA e-zine verschijnt rond 29 Mar 2007
Naar het begin van SOFA e-zine.
|
ABONNEMENT:
U kunt zich gratis abonneren op e-zine SOFA door een e-mail te sturen naar: majordomo@vaart.nl
met de tekst: subscribe vaart-sofa
Naar het begin van SOFA e-zine.
|
COLOFON:E-zine SOFA is een onafhankelijk E-zine dat op vrijwillige basis gemaakt wordt door:
Henriette
Ingrid
Lilian
Korina
Peter
Petra
KAREF
Jeanine
E-zine SOFA kan niet zonder de steun van zijn lieve lezers die altijd weer stukjes mailen voor zijn rubrieken.
De redactie is via e-mail te bereiken op dit adres.
VASTE RUBRIEKEN MET LEZERSBIJDRAGEN
BOEKENWURM, is de boekenrubriek van Lilian. Zij zoekt voor deze
rubriek stukjes waarin jij één of meerdere boek(en)
beschrijft, waarop je anderen wilt attenderen.
Ook reacties op eerder behandelde boeken zijn van harte welkom.
Een bijdrage mail je naar Lilian.
SOFA PANEL, Wordt verzorgd door Ingrid. Ben jij actief varend,
lees je niet mee op de mailinglist 'vaart-familie' en vind je het leuk
om 15 minuten per 14 dagen aan het invullen van de panel vragen te
besteden?
Dan kun je je opgeven bij Ingrid.
WHAT'S IN A NAME, is de rubriek over scheepsnamen. Jeanine is
voor deze rubriek altijd op zoek naar mensen die iets willen vertellen
over hun scheepsnaam.
Opgeven kun je bij Jeanine.
HUISHOUDMAND, Korina is driftig op zoek naar allerhande, praktische huishoudtips!
Heb jij besparingstips, schoonmaaktips of persoonlijke ervaringen met nieuwe producten, die op de
markt komen?
Dan word je verzocht die te mailen naar Korina.
IN HET NIEUWS: Welk nieuwsbericht maakte de afgelopen weken de meeste indruk? Petra verzamelt deze nieuwsberichten graag.
Kleine of grote indrukwekkende nieuwsberichten kunnen gemailed worden aan Petra.
OVERIGE RUBRIEKEN MET LEZERSBIJDRAGEN:
REACTIES: Reacties op een artikel uit het E-zine SOFA
KOMKOMMERTIPS: Ellenlange melige lijsten of lange moppen
OP DE HAK: Moppen
TECHIES: Computervragen
RECEPT: Snel klaar recepten
Bijdragen voor de 'overige rubrieken met lezersbijdragen' kunnen gemailed worden naar E-zine SOFA
Naar het begin van SOFA e-zine.
|
Contact:
Ook een reactie? Mail naar Henriette.
of maak gebruik van het formulier:
Verder nog wat te vragen?
Mail dan naar: SOFA
Naar het begin van SOFA e-zine.
|
|
|
