Sofa
hèt luchtige e-zine voor de
binnenvaart
Gemaakt door:
Lilian Karin Nicolette Ingrid Korina Sybren Geertje Rianne henriette
Volgende SOFA ± 12 Jan 2006
Wij vroegen jullie: "Wat vind jij van het geven van
geld aan een "goed doel"?
Negen procent geeft aan bekende organisaties. Zesendertig procent geeft als er een ramp is
gebeurd, zoals de Tsunami. Vijfenveertig procent geeft als hij of zij er zich
bij betrokken voelt. (bijv. Hartstichting, KWF)
Nog eens zesendertig procent vindt het wel een druppel op de
gloeiende plaat, maar vele druppels vullen toch een emmer. Vijfenvijftig procent vindt dat wij moreel verplicht
zijn onze welvaart te delen met minder bedeelden. Vijfenveertig procent koopt de Straatkrant, zo weet
je zeker dat het geld aankomt.
"Wij steunen een stichting die een weeshuis op
Haïti ondersteunt. Deze stichting wordt volledig gerund door
vrijwilligers.
Zo weten we zeker dat iedere cent op zijn plaats komt. Wanneer je de
ellende van de kinderen daar ziet, word je misselijk van alle
decadentie in onze westerse maatschappij."
"Ik geef altijd graag aan het Leger des Heils als laatste redmiddel
waar je heen kunt, als er niets meer is."
"We zijn lid van WNF en Greenpeace, omdat ik vind dat we een leefbare
wereld achter moeten laten aan onze kinderen."
En: "Wat vind jij van de "Goede Doelen"-organisaties?"
Zevenentwintig procent vindt dat zij hard nodig zijn
en goed werk doen. Negen procent vindt dat ze wel hun best doen, maar
dat er niet veel van terecht komt. Drieënzeventig procent stoort zich aan de hoge
salarissen van directie en personeel. Achttien procent wordt moe van die grote TV-acties
na een grote ramp. Negen procent ziet door de bomen het bos niet meer,
het zijn er zoveel.
"In de bijbel staat: Geef en u zal gegeven worden. Dit
is geen onzin, maar je moet het wel zien. Toen in Limburg enkele jaren
geleden alles blank stond heb ik een bedrag overgemaakt voor de
gedupeerden daar. In datzelfde jaar win ik een fiets. Dit is voor mij
het bewijs dat het waar is wat er in de Bijbel hierover geschreven
wordt."
"Normaal gesproken geef ik dus bij acties, wanneer het Rode Kruis erbij
betrokken is. Gewoon mijn selectie, want er zijn zoveel goede doelen.
Maar het blijkt dat het Rode Kruis ook geen inzage in zijn papieren
geeft. Dit vind ik dus eigenlijk niet kunnen.
Verder lijkt het mij logischer maar één gironummer aan te
houden voor al die acties en het geld daar te besteden waar het nodig
is.
Dat er geld achterblijft om zo'n organisatie draaiende te houden vind
ik geen probleem en om de transporten naar de getroffen gebieden te
kunnen betalen ook niet (wij werken ook niet voor niks toch?!). Als dat
maar in goede verhouding staat.
Ik voel me dan toch wel "verplicht" iets te doen voor de minder
bedeelden."
"Af en toe zijn er uitwassen die dan ook breed worden uitgemeten in de
pers, maar over het algemeen zijn de organisaties keihard nodig omdat
de westerse politiek het verdomt om de zaken in Derde Wereldlanden eens
structureel goed aan te pakken. Zie het fiasco van de laatste G7.
Ondanks Live8 is er vrijwel niets bereikt om de armoede in de wereld te
bestrijden."
"Wat mij tegen staat is dat er geen directe controle/verantwoording is
op de uitstroom van de gelden. Zo bleek laatst dat o.a het Rode Kruis
500.000 euro kwijt was. Er loopt nog een onderzoek want ook andere
instellingen zijn verdacht."
"Wij zijn al een aantal jaren sponsor van Plan. Een jaar of wat geleden
kwam deze organisatie in opspraak, omdat bleek dat in sommige gebieden
helemaal geen hulp wordt geboden aan kinderen.
Dan sta je raar te kijken en voel je je behoorlijk bedrogen. Het heeft
de organisatie toendertijd een boel leden gekost. Maar als iedereen
besluit om op te zeggen, gebeurt er helemaal niks meer.
Ik ben er wel van overtuigd dat deze organisatie goede dingen doet. Bij
andere organisaties belandt soms ook geld niet op de goede plaats. Dat
heeft ons er tot dusverre niet van weerhouden om geld te blijven geven.
Alle kleine beetjes helpen.
Helaas blijven er overal op de wereld zulke complexe problemen bestaan
dat dat met geld 'van de burger' echt niet op te lossen is."
"Ik heb het idee dat structurele hulp, als de afname van geproduceerde
producten en het leveren van goedkope kennis, meer zoden aan de dijk
zet, dan al die inzamelingen van commerciële televisiestations."
"Het is wel moeilijk. Er zijn zoveel goede doelen en voor alles valt
wel wat te zeggen. Alleen kleine organisaties als "Red de zandvlo" of
iets dergelijks vind ik onzinnig. Je kunt wel voor ieder dier en iedere
aandoening een aparte organisatie opzetten. Maar het is volgens mij
beter dat er een paar grote organisaties zijn, zoals bijvoorbeeld het
Rode Kruis, dat zich niet bezig houdt met 1 humanitaire ramp, maar
inspringt waar het nodig is."
"Vroeger was ik donateur van Greenpeace maar toen we een paar uur in de
sluis van Birsfelden hadden gelegen omdat zij de sluis blokkeerden, heb
ik uit nijd het lidmaatschap opgezegd. We hebben ook al jaren een
sponsorkind bij Plan Nederland onder het mom van 'zorg niet alleen voor
je eigen kind maar ook voor die van een ander'.
Een paar jaar terug, toen ze zo in opspraak waren, heb ik nog wel even
getwijfeld maar ik ben er toch maar mee doorgegaan. Je zegt tenslotte
niet tegen je kind, dat je haar niet meer wilt."
Wist u dat er per jaar ongeveer 2,8 miljoen kerstbomen in Nederland
verkocht worden? Dat 60% van de verkochte kerstbomen met kluit is? Dat
8% van de Nederlandse huishoudens zelfs 2 bomen in huis heeft? Dat 33%
van de bomen bij een tuincentrum en 17% bij een straathandelaar gekocht
wordt?
Grootste kerstboom
De grootste kerstboom van Nederland staat in IJsselstein. De
tv-zendmast "Gerbrandytoren" van IJsselstein wordt jaarlijks versierd
met 121 lampjes. De mast meet maar liefst 385 meter en is van verre te
zien. De kerstboom wordt zelfs in het Guiness Book of Records vermeld
als grootste verlichte zendmast van de Benelux.
De geschiedenis van de boom
Bij veel voorchristelijke volken was de spar het symbool van groei en
bloei en verjager van heksen en slechte geesten. Vroeger bond men
sparrenboompjes hoog in de mast van een terugkerend schip, ten teken
dat men met Kerst weer thuis hoopte te zijn. In de vijfde eeuw dook de
spar op als "Boom des Levens" in mysteriespelen in Duitse kerken. Hij
was behangen met appels (de zonde) en ouwel (de redding). Later werden
de appels en ouwel vervangen door koekjes in allerlei vormen. In de
negende eeuw verbood Karel de Grote het opzetten van een kerstboom en
in de tiende eeuw deed paus Martinus II hetzelfde in Italië. Pas
in de zeventiende eeuw dook de versierde spar weer in het openbaar op.
De eerste versierde kerstboom was weer te bewonderen in 1605 in
Straatsburg. Pas in het begin van de negentiende eeuw zette deze
traditie goed door in ons land.
Niet vreemd, maar anders...
In Engeland en Amerika hangt men een mistletoe op in huis. De mistletoe
(ook vogellijm of maretak genoemd) is het symbool van vriendschap. Een
meisje dat per ongeluk (?) onder de mistletoe staat, mag door een
jongen worden gekust. En vice versa natuurlijk.
In India versiert men bananenbomen in plaats van sparren. Er worden
mangobladeren gebruikt in plaats van hulst en olielampjes in plaats van
kaarsen.
In Oost-Europa vasten mensen de dag voor Kerstmis, zodat het kerstmaal
extra goed smaakt. Men gaat aan tafel als de eerste ster aan de hemel
verschijnt en er wordt bij het diner 1 stoel vrijgelaten voor het
kerstkind.
In Polen legt men stro op de vloer en op tafel als herinnering aan de
stal van Bethlehem. Er wordt optalek (een plat brood waarin
kerstfiguren zijn gedrukt) gegeten. Het brood gaat rond zodat iedereen
een stukje af kan breken. Wie niet thuis is, krijgt een stukje
opgestuurd.
In Brazilië worden geen echte, maar plastic kerstbomen in huis
gezet. Men gaat naar de nachtmis, er wordt gegeten, gedronken en
cadeautjes uitgepakt. Vervolgens wordt er tot de volgende dag twaalf
uur knalvuurwerk afgestoken.
In Scandinavië speelt de geit een grote rol in de kerstviering. De
geit zou boze geesten die rond de jaarwisseling te voorschijn komen,
verdrijven. Men geeft elkaar geitjes van stro en kinderen verkleden
zich als geit.
Heb je wel eens een ongeluk gehad? Heb je hier wat aan
over gehouden?
Wij kregen een motorongeluk
"Ons ongeluk dateert al van augustus 2003. Een motorongeluk. Wij zaten
met zijn tweeën op één fiets, welke mijn man nog
geen week eerder gekocht had. Er moest natuurlijk een slot mee, maar
omdat er nog geen goede plek op de motor gevonden was deed ik dat ding
maar in een rugzakje, met in mijn achterhoofd het idee dat dat bij een
ongeluk daar niet thuishoorde.
Een uitgestippelde toertocht in Midden-Limburg op een zonnige zondag.
In Stramproy langs de doorgaande weg lag een tankstation, waar wij aan
voorbij reden. Ik achterop de routebeschrijving lezend. En daar kwam
een auto uit, die ons om onduidelijke redenen over het hoofd zag. Mijn
man deed een totaal mislukte poging de optrekkende wagen -die voor ons
langs kruiste- te ontwijken. Tegen het voorspatbord raakte de motor
total loss, terwijl mijn man in koprol over de motorkap verder ging en
ik van de duozit los kwam. In koprol door de lucht vloog en enkele
meters verder op mijn rug, met rugzak, tegen het wegdek smakte. Later
bleek de totaal geshokkeerde chauffeur mij niet gezien te hebben: Niet
achterop de motor, en niet in de lucht.
In no time waren wij omringd door mensen van vrijwillige brandweer,
andere motorrijders, mensen met parasols en vrijwilligers die het
verkeer waarschuwden.
Een ambulance was zo geregeld en de vrijwillige brandweer hield mij in
één houding, zodat er niet nog meer schade kon ontstaan.
Waarvoor ik nog steeds heel dankbaar ben. Uiteindelijk bleek ik een
gekneusde onderrug te hebben en mijn man een skiduim. Ik heb een goeie
vier maanden 'pret' gehad van mijn ongeval, rijd weer motor, zowel
achterop als zelfstandig. Maar mijn man heeft meer ellende gehad van
zijn skiduim. Heel wat gipsverbanden gehad en bij een latere controle
blijkt een bandje aan zijn duim afgescheurd. Op dit moment nog niet
hinderlijk. Maar ook hij rijdt nog steeds motor. Februari a.s. gaan we
met diezelfde motor een maand toeren in Nieuw-Zeeland. Maar dan zonder
rugzakje met hangslot."
Ik stak een dubbele kruising over
"Jaren geleden heb ik een keer een ongeluk gehad. Ik was bij ons thuis
en stak een dubbele kruising over. Ik had de boodschappen voor aan
boord al gehaald. De koffer dus vol met spullen zou ik terug naar boord
gaan. Toen ik de eerste helft over was dacht ik dat de 2de helft ook
vrij was. Niet dus, ik werd vanachter gepakt, vloog in de rondte en
stond dus aan de andere kant van de straat met de neus de andere kant
op. De kofferbak was opengevlogen en de spruitjes en weet ik veel wat
lagen overal rond. Het was zo snel gegaan, dat ik eerst even bij moest
komen van de schrik. Zelf had ik niets, de auto was op een klein beetje
na total los verklaard. Wat ik ook wel heel erg vond was dat net op dat
moment een hoop mensen langs kwamen die me kenden. Ik voelde me zo dom,
dat ik die aanrijding had gehad. Ben blij toe dat de kinderen toen niet
in de auto zaten, wie weet hoe dat was afgelopen."
Mijn auto reed bij een vrachtwagen achterop
"Drie jaar geleden in Duitsland met de auto achterop een vrachtauto
gereden. Auto total loss . Even geschrokken maar geen letsel dankzij
goed werkende airbags. Remschijf was blijven slepen waardoor de remolie
was gaan koken. Mijn auto is door een garage weggesleept. Ik heb ter
plaatse een andere auto gehuurd, mijn spullen overgeladen en ben weer
verder gereden."
Mijn ouders werden aangereden
"Nee, maar mijn ouders wel. Ze werden met de kinderen die nog
thuiswoonden aangereden in Zwitserland door een Zwitserse legerauto die
spookreed. Mijn moeder (zelfstandige en kostwinnaar) zat toen net
tussen twee zelfstandige banen in. Haar
arbeidsongeschiktheidsverzekering keerde niet uit, omdat het de schuld
van het leger was. Het leger keerde niet uit, omdat zij stelden dat
mijn moeder op dat moment in principe werkloos was en dus geen
inkomstenderving had. De zaak is voorgeweest, maar je begint in het
buitenland een proces tegen de staat. Dat win je nooit, omdat er teveel
belangen zijn. Ze kregen geen bijstand, omdat ze teveel eigen vermogen
hadden.
Ik weet nog dat mijn moeder in Amsterdam in het ziekenhuis lag, mijn
vader het niet meer zag zitten, mijn broertjes nog klein waren, de
geestesziekte van mijn ene zusje zich langzaam openbaarde en ik met
mijn andere zusje alleen thuis was. Mijn ouders hadden net in die tijd
de badkamer laten doen. De aannemer had gebruik gemaakt van een
onderaannemer. Die onderaannemer had weer mensen in dienst, die hadden
een kraan niet goed dichtgemaakt. Dat had de hele nacht staan lekken en
het plafond in de benedenverdieping was naar beneden gekomen. Iedereen
speelde de bal naar elkaar door en wij waren kapot en zaten met een
onbewoonbaar huis. Ik ben toen zo op de feiten gedrukt, dat je als de
nood aan de man komt, je op niks meer terug kunt vallen. Dat ik al dat
positieve geleuter van je moet de mislukkingen als kansen zien en alles
ligt aan jezelf, niet meer kan hebben.
Ik zie nu weer dagelijks, dat als het erop aankomt er geen vangnet is,
en dat welzijnswerkers hoofdzakelijk uit zijn op geld. Dat de enige
reden dat mijn geesteszieke zusje niet op straat leeft is, dat een
groot deel van de familie bereid is al zijn vrije tijd belangeloos
daaraan op te offeren. Ik hoop dat anderen dat soort dingen nooit
treffen, maar het maakt me soms angstig, dat in de maatschappij meer en
meer het recht van de sterkste geldt."
Wij reden de auto total loss
"Wij hebben vlak voordat we gingen varen onze auto total loss gereden.
We reden langs het water en ik zei: "Kijk hier kun je ook leuk liggen",
hij keek ook en vervolgens knalden we op onze voorganger. Gelukkig had
niemand iets maar de schrik zat er de eerste maanden goed in. Zodra ik
op de snelweg ergens een remlicht op zag lichten stond ik boven op mijn
rem. Gelukkig slijt dat weer na verloop van tijd."
Wij zijn aangevaren door een coaster
"Wij zijn zo'n 10 jaar geleden aangevaren door een coaster. De loods
had niet continue op het radar gekeken, doch alleen naar buiten gekeken
en heeft toen ons bakboordlicht aangezien als het licht op een rode
ton. Wij zagen die coaster op ons afkomen en je denkt eerst: Die
corrigeert weldra zijn koers. Maar als je in de gaten krijgt dat hij op
'ramkoers' ligt en dat je geroep op de marifoon geen enkel effect heeft
en hij je echt ramt ...! Dit ongeluk heeft nog steeds een grote impact
op mijn man. Nog steeds heeft hij angstgevoelens als er een schip ons
tegemoet komt, dat in zijn beleving te langzaam reageert. En nog groter
de angst als je dan ook nog geen antwoord krijgt als je marifooncontact
probeert te maken."
Ik struikelde tijdens een hardloopwedstrijdje
"Tijdens een hardloopwedstrijdje op het internaat, struikelde ik en
brak mijn been. Misschien ben ik daarom nog steeds bang om te vallen en
daardoor soms te voorzichtig."
De afgelopen jaren worden wij geconfronteerd met de ene ramp na de
andere: oorlogen, overstromingen, aardbevingen en niet te vergeten de
tsunami, nu alweer bijna een jaar geleden. We dreigen zo langzamerhand
een beetje immuun te worden voor al die ellende, doordat de beelden
bijna dagelijkse kost zijn. Verschrikkelijk eigenlijk dat het je soms
zo weinig raakt, maar misschien zit de mens zo in elkaar. Zolang het
tenminste een ‘ver van je bed’-verhaal blijft!
Mijn veertigste verjaardag moest toch een beetje in stijl gevierd
worden en ’s middags gingen we dat leuke restaurantje, waarover wij
gelezen hadden in de gids, eens eventjes uitproberen. Onder het genot
van een vers vruchtensapje en wat kleine hapjes, amuseerden wij ons met
het bijna tamme eekhoorntje en keken vertederd naar het jonge zoontje
van de eigenaar. Ja, dit was wel wat voor vanavond en wij bestelden een
tafeltje. “Maar wel komen hoor”, vroeg de eigenaar ons dringend. Na ons
vertrek stapte hij namelijk direct op de fiets om op de vismarkt
allerlei lekkers te gaan halen.
Die avond zaten wij met onze tenen in het zand, slechts enkele meters
van het strand, onder de palmbomen te genieten van een heerlijke
maaltijd. Kreeft, barracuda, garnalen. En denk nu niet dat wij in een
of ander sjieke restaurant zaten. Nee, gewoon onder een rietje dakje
met als enige licht de sterren en een gaslampje op tafel. Maar wat wil
je nog meer als je achter je de golven op het strand hoort rollen en
boven je de palmbladeren ruisen. Ver van huis was het een memorabel
verjaardagsmaal.
Dat was ergens aan de zuidkust van Sri Lanka en sinds 26 december vorig
jaar hebben wij ons vaak afgevraagd wat is er over van dat simpele
strandtentje en vooral: Hoe is het met zijn eigenaar en zijn jonge
zoontje?
Bette Bao Lord vertrok als kind uit China een keerde pas op 34-jarige
leeftijd terug in haar geboorteland. Nadat zij een boek schreef over de
hereniging van haar familie, volgde Zomermaan.
Zomermaan vertelt het verhaal over drie vrienden die
als kinderen een eed zweren: “Onze geboortedag kunnen we niet
veranderen, maar we nemen ons voor om op dezelfde dag te sterven."
Behalve deze naïeve belofte willen ze ook altijd samen blijven.
Maar het lot beslist anders en zij worden meegenomen in de maalstroom
van de woelige Chinese geschiedenis. Overgeleverd aan de grillige
politiek van Mao. Een politiek die het klaarspeelt vrienden en
echtgenoten van elkaar te vervreemden en kinderen tegen hun ouders uit
te spelen.
Ondanks de vriendschap tussen de twee mannen en de liefde van beide
voor de vrouw – Zomerwensen – verloopt hun leven meestal langs
gescheiden wegen.
Uiteindelijk in 1989 – als tanks de studenten van het Plein van de
Hemelse Vrede afjagen – zijn de vrienden op een indirecte manier weer
verenigd.
Zomermaan is een fijn boek om te lezen, ook als je
niet hevig geïnteresseerd bent in China.
Vorige maand hielden de V.N. een wereldwijde opiniepeiling.
Er werd slechts 1 vraag gesteld, namelijk:
"Wilt U alstublieft uw eerlijke mening geven met betrekking tot een
oplossing voor het tekort aan voedsel in de rest van de wereld?"
De peiling is echter jammerlijk mislukt, want:
- in Afrika wisten ze niet wat "voedsel" was
- in Oost-Europa wisten ze niet wat "eerlijk" was
- in West-Europa wisten ze niet wat "tekort" was
- in China wisten ze niet wat "mening" was
- in het Midden-Oosten wisten ze niet wat een "oplossing" was
- in Zuid-Amerika wisten ze niet wat "alstublieft" was
- in de V.S. wisten ze niet wat "de rest van de wereld" was
Ja, ja, Jozef en Maria, zo tegen de kerst moest ze daar toch wel om
grinniken. Hoe hadden ze elkaar zo uit kunnen zoeken.
Balen! Jozef was niet thuis. Er lag een briefje op de keukentafel.
“Liefste, ben nog even naar de stad, kook maar niet. We halen wel wat.”
Lekker, dan ga ik in bad en steek straks de open haard aan. Liefdevol
streek ze over haar bolle buik. Terwijl Maria in bad zat, kwam Jozef
thuis. Hij riep dat als ze klaar was ze maar naar beneden moest komen,
omdat het eten anders koud werd. Vijf minuten later verscheen ze in de
huiskamer waar Jozef de open haard aanmaakte, wat verwende hij haar
toch. Jozef stond op, gaf Maria een zoen op haar kruin en drukte haar
even tegen zich aan,
"Goh, nog een week of drie dan worden we Papa en Mama. Nog 1 keer Kerst
en Oud & Nieuw met zijn tweetjes." Liefdevol keek hij haar aan. Ze
schepten beiden een bord chinees op en kropen op de bank om het nieuws
te zien. Het nieuws was alles behalve vrede op aarde: hier een
bomaanslag, daar een natuurramp. Hield het dan nooit op?
De tv-weerman had nog minder goed nieuws dan die van de radio.
Nederland zou een witte kerst krijgen en niet zo’n klein beetje ook.
Vragend keek Jozef haar aan. Maria haalde haar schouders op. "We zien
wel wat er gebeurt. Ik neem aan dat iedereen toch wel begrip heeft als
we wegens de weersomstandigheden niet kunnen komen? 't Is ook niet
bepaald naast de deur, Bleiswijk-Hengelo."
Jozef knikte. De telefoon ging en Maaike, het jongste zusje van Jozef,
hing aan de lijn.
"Hé Maria, hoe gaat t’ie? Schopt mijn nichtje/neefje al lekker?"
Ze schaterde het uit. "Sorry, grapje van het huis. Effe serieus, denken
jullie hier op tijd te zijn op kerstavond?" Maria antwoordde niet
direct.
"Hallo, hallo ben je er nog?"
"Jawel", zei Maria, "maar ik moest even nadenken. In principe is Jozef
overmorgen vanaf 13.00 vrij. Dus ja, we zouden als de
weersomstandigheden het toelaten nog voor het eten bij jullie kunnen
zijn."
"Oké, dan rekenen we op jullie met eten", zei Maaike en een paar
minuten later legde Maria de telefoon neer.
"Zo", zei ze, "dan hoeven wij niet veel meer te doen, tas inpakken,
langs de bakker en bloemist en dan op naar het Oosten, waar de wijzen
vandaan komen." Terwijl ze dit zei gleed er een glimlach om haar
lippen.
De onverwachte bekende
's Nachts sliep ze slecht. Ze draaide en woelde, dan weer koud, dan
weer warm. Tegen de ochtend viel ze in slaap en liet Jozef haar maar
liggen.
Tegen 11.00 werd ze wakker van de bel. Zo vlug als mogelijk liep ze
naar de deur. Daar stond de postbode met een enorm pakket in zijn
handen. "Pakketje uit Canada," riep hij achter de doos vandaan. "Wacht,
dan zet ik het wel binnen." Behendig liep hij langs haar heen naar de
woonkamer. "Hé Siep ben jij het, ik dacht het al te horen, maar
ja zien kon ik je niet!"
"Maria, dat is lang geleden!" Ze omhelsden elkaar. “Wat doe jij nou in
Bleiswijk?” Weer begonnen ze gelijktijdig te praten.
"Ho wacht," riep Siep, "jij bent de laatste vandaag en als jij je nou
aankleedt, zet ik koffie of drink je liever thee?"
"Nee, oké koffie dan."
Zo vlug als Maria kon beklom ze de trap en kleedde zich aan. Zo, een
beetje mascara, lipgloss en haar haar in een staart. Vijftien minuten
later was ze weer beneden. Siep schonk net de koffie in en ze gingen
aan de keukentafel zitten. “Net als vroeger.” Siep begon eerst. "Toen
het tussen jou en mij uitging ben ik direct uit Hengelo vertrokken.
Via, via ben ik in Rotterdam terechtgekomen waar een achterneef van mij
bij een containerterminal werkte. Daar heb ik een poosje gewerkt. Niks
voor mij. Bij het arbeidsbureau hadden ze een baan voor mij bij de post
en nu zit ik op de afdeling pakket bezorging. Sinds twee maanden wonen
mijn vrouw en ik hier in Bleiswijk. Rotterdam werd te groot en ook bij
ons is er een kleine opkomst. Marianne is 25 januari uitgerekend. Zo,
een paar jaar in vogelvlucht."
Het onverwachte geschenk
Maria keek hem aan. "Tja, ik vond het al zo raar dat ik je nooit meer
zag. Enfin, nadat ik het dus uitgemaakt had met jou ben ik een poosje
bij tante Nel in huis geweest, de zus van mijn moeder. Die is een
kleine drie jaar geleden geëmigreerd. Daarna kwam ik, en lach
niet, Jozef tegen en daar ben ik mee getrouwd."
Ongelovig keek hij haar aan. "Jozef? Hoe verzin je het en nee ga nou
niet zeggen dat je met de kerst bent uitgerekend?"
"Nee, de tiende van de volgende maand pas. Maar wat zei je nou net, een
pakket uit Canada? Het zal toch niet waar zijn zeker?"
Vlug opende ze het. Ja hoor, haar eigen wiegje van vroeger en een brief
van tante Nel.
"Zeg Siep, gaan jullie nog naar Hengelo met de Kerstmis naar je ouders?"
"Jawel, want Marianne haar ouders wonen vlakbij Hengelo. We wilden
morgen na de middag vertrekken hoezo?"
"Nou, het zou misschien gezellig zijn om met z’n allen die kant op te
gaan." Maria keek Siep vragend aan. "Goed idee. Ik overleg met Marianne
en als jij nou met Jozef overlegt, dan hebben we vanavond nog wel even
contact.
Siep belde en ze spraken af om 14.00 uur bij Jozef en Maria.
De onverwachte gebeurtenis
Vol goede moed begonnen ze aan de heenweg, Maria was een beetje
misselijk en schreef dit toe aan wagenziekte. Nog maar koud op de A12
begon het zachtjes te sneeuwen. Ze begonnen kerstliedjes te zingen en
te bedenken waar ze de sneeuwpop konden bouwen. Terwijl de dames
gezellig aan het kletsen waren, werd het voorin stiller en stiller.
Ineens viel Maria het op, ze keek naar buiten en schrok want het
sneeuwen hield niet op en werd alleen maar erger. Ze maakte een grapje,
hier bij Hoevelaken hoeven we in ieder geval niet linksaf.
De gezichten van de mannen begonnen steeds strakker te staan. "Dit kon
nog wel eens een lange rit worden, vrees ik", zei Siep. Maria pakte
haar mobieltje en belde Jozefs zusje Maaike. "Hai, hier Maria. Zeg, we
halen, denk ik, het avondeten niet. Het sneeuwt als een gek en er is
net bij Amersfoort een ongeluk gebeurd, dus kans op file. Ik hou je op
de hoogte."
Ineens voelde ze een pijnscheut in haar buik, ze hapte even naar adem.
Weeën? Wel nee, het zou de spanning wel zijn, die was inmiddels om
te snijden. Net voorbij Kootwijk reden ze de file in. Op de radio
hoorden ze dat er inmiddels een file stond van 10 kilometer en dat het
sneeuwen erger en erger werd. Indien je niet de weg op moest, werd je
geadviseerd thuis te blijven. Lekker opbeurend.
Inmiddels was het donker aan het worden en voelde Maria zich steeds
vervelender worden. Hoelang zou het nog duren? Ze stonden al een uur
stil. Hé weer zo een scheut, moest ze iets zeggen? Maria besloot
om haar mond nog even stil te houden, anders werd iedereen maar
ongerust en ze konden niet echt ergens naar toe.
Inmiddels reden ze weer met een slakkengangetje. De pijnscheuten namen
toe en ze moest moeite doen het niet uit te schreeuwen. Langzaam pufte
ze ze weg.
"Jozef," zei ze met een klein stemmetje, "ik geloof dat ik weeën
heb." Jozef draaide zich met een ruk om. "Ach meisje, gaat het?"
"Jawel," knikte Maria.
Het onverwachte onderdak
Jozef begon op de Tom-tom te zoeken, het dichtstbijzijnde ziekenhuis
was nog ver. Ze waren wel dicht bij Stroe. Aan Maria te horen zou ze
het ziekenhuis ook niet halen.
Jozef belde met zijn zusje: "Zeg lief, we zitten muurvast en het zal na
middernacht worden als we het al halen. Ja balen, maar niks aan te
doen." Dat de weeën begonnen waren, hield hij maar voor zich. De
mannen overlegden en Marianne steunde Maria zo goed en zo kwaad als het
ging.
"Dames we gaan bij Stroe eraf, zoeken een huis en bellen 112 of een
dokter. Een andere mogelijkheid is er niet. Het duurde nog ruim een uur
voordat ze er bij Stroe afkonden. Bij de eerste boerderij die ze zagen,
reden ze het erf op. Een grote hond kwam al blaffend op hun afrennen.
"Ho, koest, Hector", een jonge boer kwam het erf op. "Wat kan ik voor
jullie doen zo laat op de avond?"
"Wij zijn onderweg naar Hengelo en min of meer gestrand. Dat is normaal
niet zo erg, maar Maria hier achterin is te vroeg begonnen met
weeën krijgen en we durfden niet in de file te blijven staan."
De jonge boer knikte begrijpend. Hij stelde zichzelf voor als Koen en
glimlachte toen hij Jozef en Maria hoorde. "Dat op kerstavond, jullie
hoeven niet in de stal hoor."
Het gezelschap was inmiddels binnen en Koen legde aan zijn vrouw
Greetje uit wat er aan de hand was. Snel nam Greetje de regie op zich.
"Koen zet water op en bel dokter Kleinstra."
Weer belde Jozef met zijn zusje. "We zijn gestrand op een boerderij en
kijken morgen wel weer verder, vertel jij het de rest van de familie?"
Maaike was teleurgesteld, maar begreep wel dat dat niet hielp en dat
het voor haar broer en zijn gezelschap een stuk vervelender moest zijn.
Gelukkig dat Maria nog niet uitgerekend is, stel je voor! Jozef moest
op zijn tanden bijten om het nieuws niet te vertellen, immers iedereen
zou er maar nerveus van worden.
Het onverwachte kerstgeschenk
Een oudere man kwam binnen en stelde zich voor als Berend Kleinstra.
Hij woonde hier vijf minuten vandaan en dat was echt in dit geval een
gelukkie. Ook hij kon een glimlach niet onderdrukken, toen hij de namen
van de aanstaande ouders vernam.
De weeën kwamen nu wel heel snel en de dokter maakte zich klaar
voor de bevalling. Iedereen op Jozef na werd de kamer uitgestuurd en
het nerveuze wachten begon.
"Goh," zei Siep. "Als het nog een goed uur duurt is het een
kerstkindje, dat zou wel heel bijzonder zijn."
Een uur ging voorbij en nog een en nog een. Greetje probeerden de
wachtenden gerust te stellen. "De eerste kan altijd wat lang op zich
laten wachten. Ik ga gewoon koffie zetten", en terwijl ze dit zei klonk
er in de kamer ernaast babygehuil. Jozef stormde naar buiten en met een
enorme glimlach om zijn mond kondigde hij aan, dat hij en Maria zojuist
de trotse ouders van een zoon waren geworden.
Wat een wonder, een zoon in kerstnacht op een boerderij. Hoe anders dan
bij die andere Jozef en Maria, niet in een stal, maar bij onbekende
mensen die zonder aarzelen hun hulp hadden aangeboden. Naastenliefde
bestaat. In dit geval wist Jozef het zeker en keerde hij terug naar
zijn zoon en zijn Maria.
We lagen in Datteln water te laden bij de brug aan de haven. Heerlijk
water, het zit er heel snel in ook als het vriest en ... het is gratis.
Dus een vaste pitsstop voor ons.
Het vakantieseizoen is nog niet aangebroken, maar het weer is zo
heerlijk dat je in je korte broek kan lopen. In de haven ligt ook een
jachtje. Wanneer men zo vroeg met een jachtje op pad is, vraag ik me
altijd af of er mensen aan boord zijn die verre reizen maken. Van die
mensen die veel meer vrije tijd aan boord doorbrengen dan thuis.
Ik zie een man op het jachtje van naar mijn schatting ergens in de 50.
Zo te zien is hij alleen. Dus vast zo'n wereldreiziger. In de tijd dat
wij water laden rolt hij vast zijn waterslang uit naar het
watertappunt. Hij komt een praatje met ons maken.
Ik vraag hem waar de reis heen gaat. Hij begint te vertellen en al gauw
blijkt dat mijn idee over wereldreiziger totaal niet klopt.
Het bewijs dat een mens niet zo gauw moet oordelen. Deze jachtschipper
is inderdaad alleen aan boord en vaart een paar dagen in een straal van
een paar kilometer rond de haven rond. Als ontspanning blijkt. Om even
helemaal weg te zijn van zijn vrouw en van de situatie thuis.
Binnenkort komt zijn vrouw wel voor het weekend aan boord, maar nu even
niet!
Maar wat is er thuis dan aan de hand. De man vertelt dat hij op zijn
leeftijd nog een tiener van dertien in huis heeft. Niet omdat hij er
voor gekozen heeft. Nee, het is de dochter van zijn zus. Zijn zus en
zwager waren gestorven aan de gevolgen van drank en wat daar verder
door ontstaat.
Het meisje was opgegroeid op de bar van vele cafe's en aan opvoeding
was dus niets gedaan. Natuurlijk had hij en zijn vrouw het meisje met
liefde in huis gehaald. Maar hun rustig leven was totaal op de kop
komen te staan en ook dus hun relatie.
Gelukkig had hij zijn jachtje en kon hij even "de boel, de boel" laten.
45 m hoher Baum erstrahlt in festlichem Glanz
Der Markt mit dem wohl bekanntesten Superlativ lädt seit dem 17.
November in die Dortmunder City ein. Hier gruppieren sich die
Marktstände um den nach Angaben des Markt- und
Schaustellerverbandes Westfalen weltgrößten Weihnachtsbaum -
45 Meter hoch, 30 Tonnen schwer und mit 13.000 Lichtern perfekt in
Szene gesetzt.
Im nahe gelegenen Weihnachtsdorf können Kinder nach Anmeldung dem
Weihnachtsmann Gedichte oder Lieder vortragen und mit ihm basteln und
backen.
Bis zum 23. Dezember ist der Dortmunder Weihnachtsmarkt mit seinen rund
300 Ständen montags bis samstags von 10 bis 21 Uhr und sonntags
von 12 bis 21Uhr geöffnet. Am Totensonntag (20.11.) bleibt der
Weihnachtsmarkt geschlossen.
Ausführliche Infos gibt es unter www.weihnachtsmarkt-dortmund.de,
Auskünfte bei Thomas Winkler Werbung & PR, Telefon:
02306/75588-0.
Speurtocht 'Met zonder jas' - t/m dinsdag 31 januari
2006 in Rotterdam.
Kinderen ontdekken in Diergaarde Blijdorp allerlei bijzonderheden over
de 'jassen' van dieren (dik, dun, waterdicht, gevoelig). En in het
Natuurmuseum bekijken ze wat er allemaal onder die jassen verborgen zit
(scherpe tanden, lange tongen, 4 magen enz.). De speurtocht is
vormgegeven in één boekje voor beide instellingen en is
te koop voor ? 1,- bij Blijdorp, Blijdorplaan 8, (010) 443 14 95 of bij
het Natuurmuseum, Museumpark, (010) 436 42 22. www.diergaardeblijdorp.nl
en www.nmr.nl
We kunnen heden ten dage kiezen uit een woud van goede doelen in
Nederland. Welk goed doel past echter bij jou? Aan wie kan ik met een
gerust hart geven? Welk goed doel besteedt het meeste van zijn
inkomsten aan salarissen? Wie komt zijn doelstellingen na? En zo zijn
er nog vele vragen te verzinnen.
De donateursvereniging; een nog vrij jonge vereniging probeert ons
wegwijs te maken in het doolhof van goede doelen.
Volgens een overzicht overgenomen van hun site wordt daaraan op de
volgende wijze invulling gegeven:
• Inzicht geven in goede doelen en hun activiteiten: wie
is wie en wie doet wat.
• Verantwoording van goede doelen verbeteren.
• Transparantie en toegankelijkheid van informatie vergroten.
• Belangen behartigen van iedereen die geld geeft aan goede doelen.
• De dialoog stimuleren tussen donateurs en goede doelen, om de wensen
en behoeften
• van beide kanten beter op elkaar af te stemmen.
AFK Brobackautomat voor EUR 40.00. Als goedkoopste uit een test,met
vlag en wimpel geslaagd.
Gezien bij Blokker.
Bakt broden van: 680 of 900 gram.
Heeft duidelijke handleiding en heeft een extra maatbeker en schepje,
plus 13 uurs timer.
Bakt prima brood en is handig in het gebruik.
Minpuntje is: Hij is wat rumoerig tijdens het kneden.
Bron: Alg Dagbl.
Internet Explorer biedt gebruikers de mogelijkheid om wachtwoorden die
voor bepaalde websites moeten worden ingevoerd op te slaan voor later
hergebruik. Erg gemakkelijk maar in deze tijd van digitale bandieten
vaak ook erg onveilig.
Het is dan ook beter om wachtwoorden, en natuurlijk ook andere
gevoelige informatie, niet meer zomaar op te slaan maar ze gewoon in te
tikken wanneer daarom wordt gevraagd.
De mogelijkheid om wachtwoorden en dergelijke op te slaan kunt u als
volgt uitschakelen:
Kies in de Internet Explorer voor Extra >> Internet-opties
>> tabblad Inhoud
Klik op het tabblad Inhoud bij Persoonlijke gegevens op de knop
AutoAanvullen
Verwijder bij AutoAanvullen gebruik voor het vinkje voor de optie
Gebruikersnamen en wachtwoorden op formulieren
Bron. PCM
Back-up van Windows Register
Als u regelmatig aanpassingen en wijzigingen in het Windows Register
maakt, dan kan het verstandig zijn af en toe een back-up te maken van
de complete inhoud van het Windows Register. Het maken van een
dergelijke back-up doet u als volgt:
1. Kies Start >> Uitvoeren.
2. Typ regedit en klik op OK.
3. Kies Bestand >> Exporteren.
4. Zorg dat in het dialoogvenster Registerbestand exporteren onder
Exportbereik de optie Alles is geselecteerd.
5. Selecteer een map waar u de back-up wilt opslaan.
6. Vul achter Bestandsnaam een naam in, bijvoorbeeld Register_12dec05,
en klik op Opslaan.
7. Sluit de Register-editor.
Mocht er onverhoopt iets fout gaan met het Register, dan kunt u een
back-up als volgt installeren:
1. Kies (in Veilige Modus) Start >> Uitvoeren.
2. Typ regedit en klik op OK.
3. Kies Bestand >> Importeren.
4. Selecteer het gewenste back-up (.REG) bestand en klik op Openen. Het
bestand wordt geïmporteerd.
5. Sluit de Regr-editor.
6. Herstart de computer.
Het hele jaar sta ik heerlijk in het bos,
niet in een standaard, maar gewoon lekker los.
De hele familie gezellig om me heen,
allemaal net als ik; op één been.
Maar dan komt December; fijn voor de mensen,
wij bomen kunnen ons wel wat beters wensen.
Mannen met bijlen om ons om te kappen,
staan doodleuk je hele familie om te hakken!
Daarna liggen we op een hoop in de wagen
ik lig bovenop,dus mag niet klagen.
Bij de handelaar liggen we op de grond.
Een nare ervaring als je eerst altijd stond!
Dan het gezeur van de klanten over ons figuur,
we zijn te vol, te kaal en dan te duur.
Er gebeurt heel wat voor men de koop dan eindelijk sluit,
ze pakken je bij je nek en schudden je uit!
Je verlangt naar de plek vanwaar ze je haalden!
Per klant verlies ik wel tientallen naalden.
Maar het ergste komt als je bent verkocht,
want men dan uithaalt is zeer ver gezocht!
Je word in een hoek van de kamer geplant,
met een piek op je kop en een bal in je hand!
Pas tegen de avond is men met je klaar,
ik zit onder de kaarsjes en engelenhaar.
Ik denk 'dat is dat' maar terwijl ik geeuw,
komt ma met een spuit met sneeuw!
Ze hadden zitten denken onder het eten,
wat ze toch aan mij waren vergeten!
Zo sta ik dan een aantal dagen voor gek,
en halen ze me opnieuw van mijn plek.
Alles gaat eraf, ik wordt weer afgetuigd,
ik voel me zo vrij en mijn hartje juicht!
Dan pakken ze me beet; ik ben wat verwonderd
want ik word zonder meer het raam uit.........
Zeker 15 jongens rennen op mij af,
en slepen mij naar huis in een snelle draf.
Eindelijk zijn we er na een half uurtje,
en gooien ze me weer in een schuurtje.
En daar ben ik niet de enige boom!
Ik ben bij mijn familie en denk dat ik droom!
Dan op een avond gaan we weer op een hoop.
Ik lig op mijn buurman, dennenboom Joop!
Dat is het laatste wat ik weet
Want daarna werd het verschrikkelijk heet....
Nodig:
Kabeljauw of andere witvisfilet
Pakje tagliatelle-roomsaus (honig)
Tagliatelle
Prei
Diepvries-erwtjes
Knoflook/peper/olie
Maak de saus volgens pakje en doe een bodempje in een ovenschaal.
Leg hier de visfilets in, maal er nog wat kruiden/peper over en giet de
rest van de saus erover.
Zet dit in de oven op 160 graden....ongeveer 20/30 minuten (verschil
hangt af of de filets bevroren zijn of vers)
Kook de slierten.
Was en snijd de prei in dunne ringen, doe wat olie in een wok en fruit
de prei even.
De diepvries-erwtjes erbij met wat water (en/of witte wijn)... deksel
erop en even smoren tot de erwtjes gaar maar nog mooi lichtgroen zijn
en het vocht nagenoeg verdampt.
Knijp er een teen knoflook over uit en doe de gekookte slierten erbij
met een scheutje olijfolie, goed mengen... Klaar.
Een kinderlokker gaat achter zijn bureau zitten om een kerstwens te
schrijven aan Jezus. Hij schrijft: 'Lief kindeke Jezus, ik ben het hele
jaar een lieve man geweest, dus wil ik een nieuwe....' Hij kijkt ernaar
en verfrommelt het dan tot een bal en gooit het weg. Hij pakt een nieuw
stuk papier en begint opnieuw te schrijven: 'Lief kindeke Jezus, ik ben
het grootste deel van het jaar een lieve man geweest, dus wil ik een
nieuwe....' Hij kijkt er weer met afgrijzen naar en gooit het weer weg.
Dan krijgt hij een idee. Hij gaat naar de kamer van zijn moeder en pakt
het beeld van de Maagd Maria, zet het op het toilet en doet de deur op
slot. Hij pakt een nieuw stuk papier en schrijft: 'Lief kindeke Jezus.
Als je ooit je moeder nog terug wilt zien...'
De kerstman wil scheiden en staat voor de rechter.
'Waarom wilt u scheiden?', vraagt de rechter.
'Nou kijk', antwoordt de kerstman. 'Ik zaai kerstbomen en ik oogst
kerstbomen. Ik zaai rode kerststerren en ik oogst kerststerren.' De
rechter kijkt de kerstman vragend aan. 'Maar zaai ik een kerstman...
dan oogst ik een neger.'
Verbouw jij wel eens iets aan je schip/woning/huis? Doe je dat dan zelf
of laat je het doen door vakmensen? Vind je het leuk om te verbouwen of
schiet je in de stress?
Het volgende SOFA e-zine verschijnt rond 12 Jan 2006
E-zine SOFA kan niet zonder de steun van
zijn lieve lezers die altijd weer stukjes mailen voor zijn rubrieken.
De redactie is via e-mail te bereiken op dit adres.
VASTE RUBRIEKEN MET LEZERSBIJDRAGEN
BOEKENWURM, is de boekenrubriek van Lilian. Zij
zoekt voor deze rubriek stukjes waarin jij één of
meerdere boek(en) beschrijft, waarop je anderen wilt attenderen.
Ook reacties op eerder behandelde boeken zijn van harte welkom.
Een bijdrage mail je naar Lilian.
SOFA PANEL, Wordt verzorgd door Ingrid. Ben jij
actief varend, lees je niet mee op de mailinglist 'vaart-familie' en
vind je het leuk om 15 minuten per 14 dagen aan het invullen van de
panel vragen te besteden?
Dan kun je je opgeven bij Ingrid.
WHAT'S IN A NAME, is de rubriek over scheepsnamen.
Jeanine is voor deze rubriek altijd op zoek naar mensen die iets willen
vertellen over hun scheepsnaam.
Opgeven kun je bij Jeanine.
HUISHOUDMAND, Korina is driftig op zoek naar
allerhande, praktische huishoudtips!
Heb jij besparingstips, schoonmaaktips of persoonlijke ervaringen met
nieuwe producten, die op de
markt komen?
Dan word je verzocht die te mailen naar Korina.
IN HET NIEUWS: Welk nieuwsbericht maakte de
afgelopen weken de meeste indruk? Petra verzamelt deze nieuwsberichten
graag.
Kleine of grote indrukwekkende nieuwsberichten kunnen gemailed worden
aan Petra.
OVERIGE RUBRIEKEN MET LEZERSBIJDRAGEN:
REACTIES: Reacties op een artikel uit het E-zine SOFA KOMKOMMERTIPS: Ellenlange melige lijsten of lange
moppen OP DE HAK: Moppen TECHIES: Computervragen RECEPT: Snel klaar recepten
Bijdragen voor de 'overige rubrieken met
lezersbijdragen' kunnen gemailed worden naar E-zine SOFA
