Sofa hèt luchtige e-zine voor de binnenvaart
Gemaakt door: Henriette, Lilian, Ingrid, tante Lourentia, Peter, Korina en enkele bewust anoniem gebleven inzenders.
Volgende SOFA ± 10 maart
De uitslag van onze
peiling onder de SOFA-lezers voor onze "Geld of vrije tijd"-SOFA:
Wij vroegen jullie: "Hoe
belangrijk is geld voor jou?"
Elf procent vindt het heel belangrijk. Tweeëntwintig procent vindt het heel belangrijk, zij
willen een appeltje voor de dorst voor later. Drieëndertig procent vindt het wel belangrijk maar geeft
daarbij ook aan dat familie, vriendschap, gezondheid e.d. ook erg
belangrijk is.
Nog eens Drieëndertig procent vindt geld niet belangrijk
zolang zij er voldoende van hebben om van te leven.
"Belangrijk. Ik zou mijzelf voor de gek
houden als ik zou zeggen niet belangrijk, alhoewel ik het met de
onderstaande stelling - Niet belangrijk, geluk, familie, vriendschap,
gezondheid e.d. is veel belangrijker - ook helemaal eens ben."
"Ik vind geld een noodzakelijk kwaad.
Het zorgt voor veel ellende in de wereld, want bijna alle ruzies en
oorlogen zijn terug te voeren op geld en alle honger in de wereld is
terug te voeren op een gebrek aan geld, of liever gezegd een verkeerde
verdeling van het beschikbare geld."
"Het houdt een beetje het midden. Als je later (als je dat redt)
niets over houdt heb je waarschijnlijk een probleem. Doorwerken tot je
ver in de 60 bent is geen aanlokkelijk vooruitzicht. Maar je moet
vooral niet
vergeten op dit moment ook te leven; en geld alleen is geen
leven."
"De ellende is dat heel de maatschappij
om geld draait. Ook al ben je nog zo gelukkig met niet materiële
zaken, je hebt toch geld nodig om van te leven."
"Ik vind dat wel heel veel mensen alleen
maar lijken te leven om zoveel mogelijk geld en materiaal te
verzamelen. Je hebt geld nodig om te leven en iedereen wil een
bepaalde luxe maar het lijkt wel nooit genoeg. Ze willen tegen elkaar
opboksen met dure merkkleren, grote auto's en huizen etc."
"Genoeg geld en genoeg geld wat
momenteel aardig lukt. Helaas is dat niet altijd het geval met een
eigen bedrijf. [tijdverlet door reparaties of ziekte, wat alleen maar
geld kost doordat je inkomsten stil staan]
Wat heb je liever, geld of vrije
tijd?
Tweeëntwintig procent wil geld én
vrije tijd. Elf procent wil vrije tijd. Drieëndertig procent kiest voor minder geld en meer vrije
tijd.
"Minder geld, meer vrije tijd. Helaas
heb je voor meer vrije tijd, meestal ook meer geld nodig!!!
"Zoals het nu gaat, zijn we dik
tevreden. Als we varen varen we door, maar elk jaar kan er wat aan de
kant gezet worden, een keer lekker op vakantie. De kinderen geven wat
ze nodig hebben maar niet overdreven, net als niet elk jaar of alle 2
jaar een nieuwe auto.
We blijven gewoon doen en dan kun je goed varen, lekker leven en zo nu
en dan eens lekker een extra weekje thuis liggen."
"Geld en vrije tijd samen."
"Zoveel vrije tijd dat je voldoende geld
overhoudt. Laten we zeggen dat dat in balans moet zijn. Je moet
natuurlijk wel wat kunnen doen met al je vrije tijd."
"Anders nl. moeilijk, ik vind dat ik met
geld vrije tijd kan kopen, maar ik ben zeer tevreden met mijn bestaan.
Ik heb genoeg om van te leven, leuk werk en ik kan er wat naast
doen."
Hoe vind jij het varen met een
vrijetijds systeem (bijv. 14 dagen op, 14 dagen af)
Vijfenvijftig procent vaart niet zo hard
en heeft zo nu en dan hun vrije tijd. Elf procent vindt dat het sociale leven in de binnenvaart
achteruit is gegaan sinds de continuvaart met vrijetijdssysteem.
Nog eens elf procent vindt dat het vrijetijdssysteem het einde
van de familiebedrijven betekent.
"14/14 hoeft
van mij niet, want hoe doe je het dan met de kinderen, 14 dagen op het
internaat en vervolgens 14 thuis? Het lijkt mij niet ideaal want dan
missen ze ook weer een boel dingen op het internaat of valt dat mee?
Maar wat meer vrije tijd als nu zou wel lekker zijn, het is nu wel erg
minimaal en ontspanning op z'n tijd heb je echt wel nodig."
"Wij bepalen zelf onze vrije tijd en dat
is best veel en ook meestal als het personeel naar school moet. Elk
weekend probeert hij thuis bij het gezin te zijn en dat lukt
aardig, wij hebben dus geen klagen."
"Wij hebben geen systeemvaart en zouden het
ook niet willen. Dan heb je twee huishoudens en leef je nooit echt in
je eigen woning volgens mij. Je moet het toch min of meer delen met de
andere helft."
"Ik zou het zelf niet willen, dan leef
ik continu in een verhuizing heb ik het idee. Zo is het goed, we varen
volcontinu met genoeg personeel en als we eraf willen is een aflosser
-mits verkrijgbaar- geen probleem."
"Het sociale leven tijdens de vaart is
wel minder geworden, maar als wij beneden eens een vrije dag of avond
hebben dan komt het geregeld voor dat er vrienden hun vrije week
hebben."
"Momenteel hebben we de luxe
van 4 dagen per week semi-continu varen en 3 dagen vrij. Daarbij
houden we het langer vol dan elke avond de "soaps" te
bekijken en dan 7 dagen in de week te moeten varen.
Reken maar na: 7x14 uur per dag is 98 uur in de week. 7x18 uur per dag
is 126 uur in de week. 126-98= 28 uur of te wel 2 extra dagen van
iemand die 14 uur per dag vaart.
De afstand blijft gelijk maar je omloopsnelheid is vlugger en heb je
dus meer per ton per dag. Maar niet iedereen wil dat. En velen denk ik
moeten dat van hun "sponsor"."
Mij werd gevraagd om eens een klein stukje in elkaar te steken over de vrijetijdsbesteding van de vrijgezellen onder ons. Dus is dit
enkel toepasselijk op mij natuurlijk, want waar de andere vrijgezellen hun vrije tijd doorbrengen, wil ik niet altijd weten.
Ik vaar zelf internationaal en dan is de vrije tijdsbesteding eerder een keuze van op het moment zelf.
Door weersomstandigheden kunnen die plannen helemaal fout lopen of verbeteren.
Neem nu mijn laatste vrije weekend in Breisach, 3 dagen heb ik daar gelegen, maar door weersomstandigheden liep daar alles fout wat
fout kon lopen.
Het kwam al de week ervoor tijdens het laden in Terneuzen, door die storm van eind januari, liep het daar al fout.
Ik moest die bewuste vrijdag gaan eten bij een vriendin die in de buurt 'Kaprijke' woont, alles was mooi geregeld, vrijdagmorgen
laden, blijven liggen, 's avonds voetjes onder tafel met enkele vrienden -die trouwens niets met scheepvaart te maken hebben- en
zaterdagmorgen gaan varen, als ik geen kater zou hebben, maar dat leek me bijna niet mogelijk, aangezien ik voor de drank ging
zorgen.
De zeeschepen, die voor de kant lagen, konden niet vertrekken, doordat de loodsdiensten hun werkzaamheden hadden gestaakt, vanwege
de storm.
Resultaat! Tijdens het voorgerecht telefoon -één van de weinige bedrijven die deze service geven- van Verbrugge in het Zevenaardok,
binnen een uurtje gaan we beginnen met laden. Afscheid genomen en terug naar boord. Wel mijn wijn weg natuurlijk, want die neem je niet
terug mee.
Na 5 uren aan boord gezeten te hebben, zijn we eindelijk begonnen met laden. 's Morgens om 6 uur geladen en dan maar gaan varen, zoals
voorzien, alleen met een minder volle maag dan voorzien, daar ik mijn vaarplan zo had gemaakt, dat ik die volgende donderdagavond in Kehl zou zijn, om vrijdag te lossen. Dus rustig
opgevaren, zonder overuren te maken, want die hadden we al genoeg bij het laden gehad en dan over het weekend naar de laadplaats te
varen, dacht ik dus. Aldus een nieuwjaarsbrunch in Antwerpen afgezegd, want ik zou toch aan het varen zijn.
Geen vrienden verwittigd die daar in de omgeving wonen, want ik bleef er toch niet lang.
Maar fout gedacht, want vrijdagmorgen kwamen ze van Rhenania vertellen: "Wij moeten maar een deel hebben, de rest gaat naar Breisach
-ook Rhenania- en pas dinsdag lossen, want we hebben al een schip voor maandag."
Ik belde dus naar enkele vriendinnen, maar die hadden al andere plannen gemaakt, want ik had toch moeten varen dat weekend. De ene
ging tegen haar zin op familiebezoek, want de kinderen wilden het, de andere ging een weekendshift werken, anders was ze toch alleen
thuis.
Dus ik peinsde in mezelf, geen probleem... auto in en naar Antwerpen, is toch allemaal autobaan, op een uurtje of 4-5 moet ik er wel
zijn. Tot ik in Breisach aankwam...
Daar was het weer zo een wisselvallig weer, regenbuien en dan weer zon en dan weer stormachtig, dat ik maar besliste om aan boord te
blijven.
Zaterdag kreeg ik telefoon van een vriendin, die in Karlsruhe woont en die ik ook had verwittigd dat ik onderweg was, maar niet had
gezegd wanneer en hoe de planning verder ging lopen, om daar 's middags te komen eten, want dan kon ze zich in de keuken eens
uitleven, omdat ik bijna alles eet en zeker als zij het klaarmaakt, want ze is vegetarische kokkin van beroep en ze moest pas
's avonds beginnen werken. Dus efkes naar Karlsruhe gereden, met een fleske wijn en boske bloemen. Dit was dus weer een
voortreffelijke maaltijd. Zo tegen 18 uur daar doorgereden, want zij moest naar haar werk en moest om 19 uur beginnen. Ik wist dat er een vriend en zijn vrouwke in Birsfelden lagen, die eind december een schattig dochterke gekregen hadden. Dus op
de terugweg, belde ik ermee. Geen probleem zeiden die, kunnen morgen uitslapen, dus kom maar langs. Terwijl we daar samen zitten,
maakten we plannen om de zondag een toertje te gaan doen met de auto, tenslotte is het Schwarzwald één van de schoonste
natuurplekken in Duitsland en wij lagen er bijna midden in.
's Nachts tegen 2 uur terug aan boord, nog efkes de laptop aangezet, om de binnengekomen emailkes te lezen en nog wat aan het chatten
geweest tot een uur of 6.
Tegen de middag werd ik wakker van het lawaai, die de wind veroorzaakte -bij mij staat heel het jaar 's nachts een raam open, zomer
en winter- en dacht bij mezelf, 'in dit weer ga ik niet van boord'. Ik heb dus een rustig namiddagje achter de laptop gezeten. Dus al
bij al, toch nog een gezellig weekendje geweest, alleen anders dan voorzien.
Het grote nadeel is eigenlijk als vrijgezel 'bewust of noodgedwongen' in de Internationale vaart, dat ge totaal nix kunt plannen,
tenzij ge er echt een paar dagen op voorhand blijft voor liggen. Maar gezien ik een timecharter heb, is dit natuurlijk niet zo
evident. Ook al houden ze er bij VTG-Lehnkering wel rekening mee, indien ze het op voorhand weten en dit mogelijk is.
Maar een geluk dat tegenwoordig internet steeds beter functioneert aan boord, dit maakt veel goed van de vrije tijd die we
moeten inleveren, om toch in contact te blijven met vriendinnen, vrienden en kennissen, die niet altijd iets met scheepvaart te maken
hebben. Die sociale contacten onderhouden, die zijn dan weer niet goed voor de rekening. Alhoewel de boekhouder zegt dat we te
weinig onkosten hebben, dus bij deze volg ik zijn wijze raad op. Maar ik denk wel dat hij andere onkosten bedoelt.
Een jongen van 17 stelt zijn vriend voor om de komende zaterdagavond eens flink te gaan stappen.
Zijn vriend antwoordt: "Nee, joh dan ben ik hartstikke moe. Ik doe zwaar werk. Ik werk toch in de binnenvaart, 's morgens om 5 uur beginnen 's avonds om 11 uur klaar. Boenen, ruimen uitspuiten, schuren, verven en touwen vastzetten, ik doe het allemaal."
"Jemig zeg," zegt zijn vriend verbaasd: "Hoelang doe je dat al?!"
"Volgende week maandag ga ik beginnen," is het antwoord van zijn vriend.
Heb je ergens een 'job' van 9 tot 5 weet je zeker: het weekend heb ik vrij en is helemaal voor mij!
Aan boord echter moet je je vrije tijd zelf nemen; leg je het schip niet eens
een paar dagen neer en trek je erop uit, dan kun je er wel eens bekaaid afkomen.
Alhoewel!!!!
Soms krijg je opeens een vrije dag zomaar in de schoot geworpen;
een onbekende Franse feestdag of een paar collega's die net wat sneller zijn,
kunnen daar debet aan zijn. Meestal leidt dit tot een hoop gemopper; het zo mooi
uitgekiende schema (het liefst 3 reizen in het vooruit) loopt nu helemaal in het
honderd. Maar zijn we eenmaal uitgemopperd (toch een favoriete bezigheid van
'ons' Nederlanders) leggen wij ons bij het onvermijdelijke neer en gaan eens
verder denken. De 100%-schipper hoopt op mooi weer en duikt gelijk het verfhok
in om zijn voorraad schuurpapier en lak te inspecteren. Wij denken altijd in een
heel andere richting; zijn er bergen, bossen en beekjes in de buurt? Kunnen we
dat belopen, befietsen of moet de auto aan de wal? En...zou er een ook leuk
restaurantje in de buurt zijn!!
Meestal vinden we wel wat te lopen, fietsen en
natuurlijk eten en komen 's avonds moe maar voldaan weer terug aan boord. Lui op
de bank zittend en toch wel een beetje schuldbewust bedenken we wat we vandaag
allemaal hadden kunnen klussen aan boord. Maar ach... tenslotte zwerven we
liever dan we verven en deze mooie vrije dag kan niemand ons meer afnemen.
Schaduw van de Maan / Het Verre Paradijs M.M. Kaye
Ik lees in een dusdanig tempo dat ik allang geen boeken meer koop. Dan zouden
de boeken overal al tot het plafond opgestapeld liggen en wij een hoop verlies
hebben. Maar op de een of andere manier wilde ik
Schaduw van de Maan en Het Verre Paradijs persé in mijn bezit
hebben. Misschien door mijn fascinatie voor India of gewoon omdat het twee mooie
boeken zijn.
Schaduw van de Maan vertelt het verhaal van Winter de Ballesteros en Alex
Randall. Winter wordt in India geboren als dochter van een adellijke Engelse en een Spaanse Don. Als beide ouders sterven gaat zij terug naar haar familie in Engeland ,
maar blijft verlangen naar India . Samen met haar Indiase kindermeisje Zobeida
haalt zij herinneringen op aan het "Roze Paleis" waarin zij haar
eerste levensjaren doorbracht. Als op
11-jarige leeftijd haar veel oudere neef Conway Barton de familie komt opzoeken
en Winter belooft haar later te trouwen en mee te nemen naar India, is dit het
enige waar Winter nog aan kan denken.
Jaren later bereikt Winter de huwbare leeftijd. Conway, inmiddels een oude,
vadsige dronkaard durft zijn nichtje niet zelf uit Engeland op te gaan halen en
stuurt zijn assistent Alex. Geheel tegen zijn zin vervult Alex deze opdracht en
als hij Winter eenmaal ontmoet heeft, probeert hij haar op allerlei manieren te
waarschuwen voor het feit dat 'Conway' niet de romantische neef is die Winter
zich in haar gedachten gevormd heeft. Maar Winter ziet maar een ding; zij keert
terug naar haar geliefde India .
En dat is het begin van een lange reis van Engeland naar het 18e eeuwse
India. Het land was in die tijd nog een kolonie van Engeland en het verhaal
speelt zich af tegen de achtergrond van het beginnende verzet tegen de systematische onderdrukking
van de Engelse overheersing en de vaak domme bewindvoering van de zich superieur
voelende Europeanen.
Ook Het Verre Paradijs speelt zich tegen deze achtergrond af, maar
vertelt het onmogelijke liefdesverhaal van een Engelse officier - Ashton
Pelham-Martyn - en de Indiase prinses Anjuli.
Ook Ashton's beide ouders sterven als de jongen nog een baby is. Omdat er op
dat moment opstanden zijn tegen alle Engelsen, en zijn kindermeisje Sita vreest
voor het leven van de baby, voedt zij Ashton op als haar eigen kind en trekt
naar de stad Gulkote in Noord-India . Daar ontmoet Ashton in het "Paleis der
Winden" het prinsesje Anjuli met wie hij goede kameraadjes wordt.
Voordat Sita jaren later ook sterft vertelt zij Ashton dat hij niet haar zoon is,
maar een kind van Engelse ouders. Ashton gaat op zoek naar zijn familie en neemt
dienst in het Engelse leger.
Als hij de opdracht krijgt om de bruidsstoet van de Rana van Bhithor te
vergezellen, weet hij niet dat de kleine Anjuli een van de bruiden is...
Tijdens de lange, gevaarlijke reis naar Bhithor worden Ashton en Anjuli verliefd
op elkaar. Anjuli is echter vastbesloten met de Rana te trouwen, omdat zij haar
jongere zusje - eveneens een bruid van de Rana - niet in de steek wil laten.
Beide boeken zijn meer dan 650 pagina's dik, maar ik heb ze inmiddels al
diverse malen herlezen en alhoewel beide liefdesromans zijn, zijn ze allerminst
zoetsappig en geven naar mijn idee een goed beeld van India uit die zo woelige
periode.
Je kunt een ander evenveel leesplezier bezorgen als je nu zelf ervaart!
Stuur deze SOFA door naar een goede bekende en nodig hem/haar uit zich te
abonneren met een e-mail naar: majordomo@vaart.nl met de tekst: subscribe
vaart-sofa
Je kunt ook deze link als leestip doorsturen: www.vaart.nl/familie
KLEINE GASTJES:
Door: Tante Lourentia
Hallo walkinderen en kleine matroosjes,
Weet je, bij ons is er iets zieligs gebeurd. Zoals sommigen van jullie
misschien weten had ik een hond aan boord. Ze was al 11 1/2 jaar oud en dat
is erg oud voor een hond. 1 hondenjaar moet je vergelijken met 7 mensenjaren. Wanneer onze Cindy een mens was geweest was ze 11 1/2 x 7 = 80 1/2
jaar geweest. Een bejaarde dame dus.
We waren met haar naar de dierenarts
geweest omdat ze een wrat op haar staart had. Ze zou geopereerd worden om
die wrat weg te laten halen. De dokter onderzocht haar hart en keek verder
naar haar gezondheid. Niks in de weg, ze kreeg nog complimenten dat ze er
voor haar leeftijd nog zo goed uit zag. Dat was ook zo want iedereen die in
de buurt van ons schip kwam stuurde ze blaffend weg. En lekker rennen en
dollen deed ze ook. Had je haar in de zomer maar eens moeten zien wanneer
zwemmers aan boord probeerden te komen. Die kregen er mooi de kans niet toe.
Maar nu de laatste week had ze geen zin meer. Geen zin meer in eten, geen
zin meer in wandelen, zelfs liet ze het niet toe dat ik haar verwende met
haar lievelingskostjes. Zoals een appeltje, een stukje vlees, een plakje
brood, een bakje melk. Je snapt wel dat ze hierdoor ook erg afviel. In 10
dagen tijd wel 3 kilo. Ik had haar nog een aspirientje gegeven omdat ze zich
niet lekker voelde. Niets hielp.
Toen we weer bij de dierenarts kwamen was
ze totaal uitgedroogd en kon helemaal niet meer lopen.De dokter vroeg zich
af of dit dezelfde hond wel was? De dokter kon haar niet meer opereren en
toen heeft ze een spuitje gekregen zodat ze eerst in slaap viel en toen
stierf. Je kunt je voorstellen dat we allemaal moesten huilen de eerste
dagen wanneer we aan haar dachten. Maar we weten ook dat ze een fijn leven
bij ons heeft gehad en ze nu in de dierenhemel is. Ik hoop dat het bij de
echte hemel is, want een vriendje van mij is vroeger overleden tijdens een
schoolreisje. Ik hoop dat Peter nu met Cindy speelt en ze samen vanuit de
hemel naar ons zwaaien.
Heb jij ook al eens iemand moeten missen waarvan je veel hield? Je mag dan
veel huilen en er over praten, want dan ben je diegene nog niet vergeten.
Ken je het volgende liedje nog?
Ik heb hem al eens eerder aan jullie geleerd
in juli 2001 deel 6.
Er was een hond zo zwart als roet, en Bingo was zijn naam.
Er was een hond zo zwart als roet, en Bingo was zijn naam.
B-I-N-G-O B-I-N-G-O B-I-N-G-O en Bingo was zijn naam.
Lieve kinderen tot de volgende keer,
het duurt misschien 2 weken dan e-mailen we elkaar weer.
Knuffels van tante Lourentia.
We liggen al 2 maanden in Terneuzen vanwege reparaties die gigantisch uit de hand zijn gelopen. Maar we zijn nu klaar, dus ik heb vooral veel boodschappen gedaan. Zorgen dat alle voorraden weer aangevuld zijn. Valt niet mee op de fiets met windkracht 7.
Meer dan duizend jaar geleden was Stavoren een bloeiende havenstad, die over heel de wereld haar faam genoot. In het stadje woonde een redersweduwe, ze had het bedrijf van haar veel te vroeg overleden echtgenoot succesvol overgenomen en leidde het met ijzeren hand.
Het overdadige huis.
Het ging de redersweduwe goed en dat was overduidelijk te zien aan haar huis.
De stoep voor haar huis was van glimmend gepoetst metaal. Wie het gouden hek, afgezet met robijnen, opendeed,
zag dat het pad naar haar huis bestraat was met zilveren platen.
De trap was van massief zilver en de leuning was gemaakt van 24 karaats goud. Mocht je in de gelegenheid zijn geweest om de met parels versierde gouden deurknop vast te pakken, die om te draaien en de deur open te doen, zodat je de kans had een stukje het huis in te kijken, dan zag je dat dezelfde overdadige stijl binnen werd voortgezet.
Schepen vol met lading.
Bijna iedere dag liep er weer een schip van het vrouwtje de haven binnen.
"Schipper, wat hebt gij voor me meegebracht?," vroeg het vrouwtje dan.
"Zuiver goud, vrouwe," antwoordde de schipper meestal.
"Heel goed," glimlachte het vrouwtje dan innig tevreden.
Als de schipper geen goud had meegebracht, was het antwoord steevast, "Zuiver zilver, vrouwe"
of "Kostbare robijnen, vrouwe" of "Echte parels, vrouwe."
Bij zo'n antwoord moest het vrouwtje altijd even slikken, direct daarna
had ze haar gezicht weer in de plooi, ze antwoordde dan op een iets lagere toon: "Heel goed."
Een bijzonder schip.
Op een dag liep er weer een schip de haven binnen.
Het vrouwtje zag gelijk dat dit schip niet zo diep lag als haar andere schepen. Ze vroeg zich af wat voor een bijzondere lading dit schip wel niet geladen had.
Eindelijk lag het schip vast, de schipper klom de wal op en het vrouwtje liep nieuwsgierig naar buiten. Het was marktdag en op de havenkade was het een
drukte van belang, het vrouwtje moest een beetje dringen om het schip te bereiken. Eindelijk was ze op de kade en stond ze oog in oog met de schipper.
Een lading graan.
Nieuwsgierig vroeg ze hem: "Schipper, wat hebt gij nu toch voor me meegebracht?!"
"Vrouwe, dit heeft nog geen schip voor u meegebracht," antwoordde de schipper.
Nog nieuwsgieriger vroeg ze aan de schipper: "Je bent toch hopelijk niet leeg teruggekomen?."
"Nee," zei de schipper. "Ik ben helemaal naar Denemarken gevaren en daar heb ik..."
"Zeg het dan, laat me niet langer wachten," smeekte het nieuwsgierige vrouwtje.
"Kostbaar, gouden graan voor u meegebracht!," antwoordde de schipper.
"GRAAN!," krijste het vrouwtje, "GRAAN!?, is dat alles!?"
"Ja!," antwoordde de schipper rustig.
"Over welke kant heb je het geladen?!," krijste het vrouwtje nog steeds oververhit.
"Over stuurboord!," antwoordde de schipper onverstoord.
"Mooi, werp het buiten de haven over bakboord uit!," beval het vrouwtje.
De schipper haalde ongeïnteresseerd zijn schouders op, voer rustig met zijn schip naar buiten en loste het graan over bakboord in het zoute, golvende water van de Zuiderzee.
De oude grijsaard en de ring.
Plotseling werd het vrouwtje op haar schouder getikt. Ze draaide zich om en stond oog in oog
met een oude, grijze man. Hij kwam niet uit Stavoren dat wist ze zeker, ze dacht hem vaag te kennen uit een naburig dorp.
"Vrouwe," sprak de man met dwingende toon, "Vrouwe beef maar, in tijden van gebrek zal dit voorval
u berouwen!"
Het vrouwtje was nog nauwelijks bekomen van haar eerste woede-aanval of de volgende welde alweer explosief op. Ze snauwde de oude, grijze man toe: "Zwijg, jij oude grijze gek! Zie jij deze ring hier, deze dikke gouden met die enorme parel!?"
De oude grijze man knikte rustig.
Het vrouwtje stampvoette en krijste met een van emoties roodaangelopen hoofd tegen de oude, grijze man: "Gebrek ken ik niet, gebrek zal ik nooit hebben! Ik heb zoveel dat ik deze ring best kan missen. Deze ring werp ik in de zee. Op het moment dat de zee hem aan mij teruggeeft, dan pas zal ik gebrek hebben!"
Hierop rukte het vrouwtje de ring van haar vinger, wierp de ring met een zwaai in zee en beende woedend naar haar huis.
Een lekkere, malse, grote vis.
Acht dagen later riep het vrouwtje een stoere vissersjongen uit het dorp bij zich.
Ze gaf hem de opdracht 'een lekkere, malse, grote vis' voor haar te vangen.
Een paar uur later kwam de jongen terug, over zijn schouder hing een enorme vis. Het
vrouwtje betaalde en bedankte de jongen uitvoerig. Ze nam de vis mee naar haar keuken en gaf haar dienstmeisje de opdracht de vis op haar lievelingsmanier te bereiden. Het vrouwtje was nauwelijks in haar voorkamer terug of het dienstmeisje klopte op de deur. Geërgerd liet ze het dienstmeisje binnen.
Het meisje begon schuchter: "Vrouwe, moet u eens zien welk geheim de vis in zijn maag met zich meedroeg."
Het vrouwtje keek nieuwsgierig in de hand van haar dienstmeisje en bij de aanblik van haar eigen ring, voelde het of alle vaste grond in één keer onder haar voeten weggeslagen werd. Ze werd bleek en rilde, ze hoopte stellig dat dit geen slecht voorteken was...
Slechte mededelingen en schuldeisers.
De volgende ochtend verscheen een boodschapper met een slechte mededeling.
Vijf van haar schepen waren in een zware storm vergaan...
Tegen de middag verscheen weer een boodschapper met een slechte mededeling.
Tien van haar schepen waren overvallen door piraten...
In de namiddag verscheen er weer een boodschapper met een slechte mededeling.
Zeven van haar schepen waren op de rotsen gelopen, lek geslagen en gezonken...
Binnen een week was het vrouwtje al haar schepen kwijt en bij het verschijnen van de eerste schuldeisers op de massief, zilveren trappen
van haar huis, wist het vrouwtje dat ze berooid was.
Korenaren.
Het eens zo rijke vrouwtje van Stavoren sleet haar dagen als bedelares.
De haven van Stavoren verzandde en waar de eens zo diepe, ruime invaart lag, wuifden een paar
jaar later korenaren. Een bijkomende ramp voor de snel verarmde bevolking van Stavoren was dat zelfs deze korenaren geen levensvatbare korrels droegen. Een lange periode van armoede begon voor het eens zo rijke Stavoren.
Nieuwsgierig geworden?!
Het vrouwtje van Stavoren kijkt tegenwoordig nog steeds uit over de voormalige Zuiderzee.
Het beeld van 'het vrouwtje van Stavoren',
is te vinden aan de Rijkshaven, bij de gerestaureerde oude sluis in Stavoren.
Bron: Een stencil gekregen in Stavoren, waarop een lied van 'Het
vrouwtje van Stavoren' stond, augustus 1988.
Deze keer in 'What's in a name' de scheepsnaam 'Valinta'. Het is een mooie naam en ik had geen idee wat het betekende. Het is Fins en dat zal nog moeilijk blijken kwa
zoeken op internet.
Wat betekent de naam van je schip?
'Valinta' betekent "keuze".
Hoe komen jullie aan deze naam?
Deze naam hebben wij gevonden in een Fins woordenboek.
Waarom hebben jullie voor deze naam gekozen?
Wij hebben deze naam gekozen omdat we iets zochten met de betekenis alternatief of keuze. Het
schip van mijn schoonouders heette Alterna en met deze betekenis zijn we naar de bibliotheek
gegaan om daar een goed uit te spreken en nog niet voorkomende naam te vinden.
Heeft de naam een speciale betekenis voor jullie?
Voor ons zeker, want keuzes moeten we heel ons leven maken.
Krijgen jullie reacties op de scheepsnaam?
Soms wordt wel eens gevraagd naar de betekenis van de naam of waar het vandaan komt.
Hebben jullie een anekdote met betrekking tot de scheepsnaam?
We hebben geen anekdote.
Hebben jullie een website over jullie schip/bedrijf?
Nee, wij hebben geen website.
Op het world wide web heb ik een poging gewaagd om iets leuks te vinden over de naam 'Valinta'.
Ik kan jullie vertellen: dat viel niet mee, en eigenlijk heb ik niets gevonden. Ik kwam nog wel op
een caravansite terecht. Als ik het goed begrepen heb is er een caravan die Valinta heet.
Verder kwam ik alleen maar Scandinavische sites tegen en ik heb een paar keer doorgeklikt maar er
is werkelijk geen touw aan vast te knopen. Dus tot mijn schande moet ik toegeven dat ik niets gevonden
heb. Wel heb ik een foto van de 'Valinta' varende bij Xanten gevonden. Dat is dan toch nog iets.
Rond eind april hebben wij als thema voor de SOFA 'Uiterlijk'.
Graag zouden wij in contact komen met een schipper of schipperse die plastische chirurgie heeft ondergaan of erover denkt het te ondergaan, en die zijn of haar medewerking wil verlenen aan een e-mailportret.
Bij wijze van uitzondering kan dit anoniem.
DINAND WOESTHOFF blijft alleen achter als papa van de zeven maanden oude DEAN MADDY. Een dag na het overlijden van zijn grote liefde GUUSJE NEDERHORST vond Dinand de onvoorstelbare kracht om een ode aan zijn ‘Guus’ te schrijven. Toen hij vorig jaar zijn ex-vriendin MADDY aan kanker verloor, was het Guusje die hem troostte en samen besloten ze hun kind naar haar te vernoemen. Nu, een jaar later, verloor hij ook zijn vrouw aan een verwoestende vorm van kanker. Wie is er nú om hem te troosten? Het antwoord op deze vraag deze week in STORY. Exclusief: hoe WENDY VAN DIJK, CHRIS ZEGERS, KATJA SCHUURMAN, BABETTE VAN VEEN, BAS WESTERWEEL en JOHNNY DE MOL Dinand op de zwaarste dag van zijn leven een troostende schouder boden...
Hardnekkig gerucht in Barcelona:
Patrick Kluivert heeft buitenechtelijk kind!
Voetballer PATRICK KLUIVERT is in Barcelona het gesprek van de dag, en niet vanwege zijn prestaties binnen de krijtlijnen! Het gerucht over zijn huwelijkscrisis met ANGELA is nauwelijks weggeëbd, of een volgend vermeend schandaal dient zich alweer aan. Patrick zou een kind verwekt hebben bij een collega van zijn vrouw Angela!
Goede Tijden voor Ludo en Janine!
Ze hebben hard voor hun geluk moeten knokken, maar momenteel stralen CAROLINE DE BRUIJN en ERIK DE VOGEL als nooit tevoren! In het begin van hun relatie werden ze achtervolgd door problemen die een echtscheiding ‘om een ander’ nu eenmaal met zich meebrengt, gooiden onwillige buren roet in het eten bij het bouwen van hun droomhuis, en hield Caroline aan een doodsmak van een bioscooptrap blijvend nekletsel over. Alle tegenslagen ten spijt lijken ze het geluk nu dan toch helemaal gevonden te hebben!
De nieuwste Story ligt iedere woensdag in de winkel. Voor EUR 1,70 weet u alles!
Benodigdheden:
- pakje kerriesoep (Indiase van Honig)
- potje kipbouillon (met kippenvlees)
- sperziebonen
- een ui
- 1 kleine prei
- 1 winterwortel
- halve paprika (rood is leuk)
- vier bolletjes gember
- gare zilvervliesrijst (restje van gisteren)
De soep maken volgens de verpakking, iets meer water i.v.m. bouillon.
De groenten in reepjes/blokjes/plakjes...wat je leuk vindt..snijden en even meekoken (boontjes eerst i.v.m. "gaartijd", winterwortel in plakken, dan reepjes dan kleine blokjes op 't laatst erin ).
De gember in kleine stukjes, en gare rijst kort voor het opdienen erbij doen.
*i.p.v. boontjes is broccoli in kleine stukjes (inclusief de steel) ook lekker.
*iets minder snel is kipfilet in blokjes snijden peper/zout/kerrie mengen en even aanbakken.
*als je zelf kippenbouillon hebt kan een pakje kerriesaus ook i.p.v. kerriesoep.
*helemaal geen pakjes/zakjes? Dan heb je goede kerrie nodig met bloem bouillon en wat room.
Kwarkblini's
voor ongeveer 12-15 stuks;
Benodigdheden:
- 175 g witte bloem of zelfrijzend bakmeel
- 1 ei
- +/- 1dl melk
- 150-200 g kwark
- zakje vanillesuiker
- 1 appel
- sinaasappelsap
- jam van abrikozen (of je eigen favoriet die je toch al open hebt)
Van meel, ei, melk en kwark een dik beslag maken, vanillesuiker en geraspte appel
erdoor.
Oven aan, bord of schaal erin om de blini's die klaar zijn warm te houden. (Zet er meteen kleine dessertbordjes bij om voor te warmen)
Boter in de koekenpan, één volle eetlepel beslag per blini (dik minipannenkoekje) in de pan doen en aan twee zijden bruin en gaar bakken.
Jam en sinaasappelsap in (glazen) kom even in magnetron verhitten, goed doorroeren.
Drie blini's op een bordje, saus erover en een toef slagroommmmm naar wens (of een bolletje ijs naar smaak, vanille of abrikozen ofzo)
Je kunt een ander evenveel leesplezier bezorgen als je nu zelf ervaart!
Stuur deze SOFA door naar een goede bekende en nodig hem/haar uit zich te
abonneren met een e-mail naar: majordomo@vaart.nl met de tekst: subscribe
vaart-sofa
Je kunt ook deze link als leestip doorsturen: www.vaart.nl/familie
KOMKOMMERTIPS:
Door: Henriette
De eerste keer...
Hij was ontzettend zenuwachtig, het was zijn allereerste keer. De lege maan stond helder aan de inktzwarte hemel en de zomerlucht was dik en zwoel. Hij snoof eens diep, geuren van het pasgemaaide gras drongen zijn neusgaten binnen. Het zenuwzweet parelde van zijn voorhoofd en zocht zich een weg naar beneden. Ongemerkt probeerde hij zijn voorhoofd met zijn rechtermouw af te vegen. Hij kneep zijn oogleden nog eens tot spleetjes, in het duister kon hij haar contouren met moeite onderscheiden. Haar opening was nauw dat wist hij en droop waarschijnlijk van het gladde vocht. Van te voren had hij er enorm tegenop gezien en alle twijfels van - zou hij het wel goed doen - overspoelden hem weer.
"Gaat het wel goed zo?," vroeg hij zachtjes.
"Niet zo, je zit er niet recht voor," was het heesklinkende antwoord.
Heel zachtjes verplaatste hij zich wat met zijn linkerhand. Hij voelde hoe zijn hart in zijn keel bonkte en hij probeerde het gevoel tevergeefs weg te slikken.
"En zo?," vroeg hij weer.
"Zo... is het beter," het klonk een beetje opgelucht.
Heel voorzichtig, durfde hij zich met zijn rechterhand zachtjes wat naar voren te verplaatsen. Hij voelde aan een kant een lichte weerstand, hij schrok ervan. Zijn adem stokte even in zijn keel en het deed hem gelijk een klein beetje van zijn enthousiasme inhouden.
"Gaat het nog?," vroeg hij schor, terwijl hij voelde hoe het zenuwzweet in straaltjes van zijn rug afgutste.
"Ja joh, je zit er al bijna in," klonk het hese commentaar van zijn partner.
Hij keek eens vlug op zijn horloge. De wijzerplaat gaf een flauw zachtgroen licht in het donker. Al zo'n 20 min. lagen ze zo samen in het donker te stuntelen. In zijn herinnering leken het wel uren. Hij vroeg zich af of het iedereen zo verging, wat nu als hij het niet goed deed. Alle twijfels kwamen gelijk weer bovendrijven; deed hij het wel zachtjes genoeg, ging hij niet te snel en wekte hij wel een zelfverzekerde indruk.
"Kom nou maar, het gaat echt hartstikke lekker," was het commentaar.
Heel voorzichtig... schoof hij nog een heel klein stukje verder naar binnen...en nog een stukje... en nog een stukje. Weer was daar aan één kant wat weerstand, nog voorzichtiger schoof hij verder de duistere diepte in, de weerstand bleef. In zijn beleving leek de gladde, vochtige opening nog nauwer te worden. Hij hield zijn adem even in... zijn lichaam trilde van inspanning. Daarna kneep hij zijn oogleden heel eventjes stijf dicht, om zich zo voor even af te sluiten voor de gevolgen. Ongemerkt gleed hij verder en voor zijn gevoel verdween hij helemaal in de luchtledige. Toen kwam ineens het verlossende antwoord: "Het is ons gelukt! Je bent binnen!"
Hij keek eens om zich heen, achter hem werd het licht aangedaan, van schrik kneep hij zijn ogen weer samen.
"Da's niet gek joh! Voor..., 'Voor de eerste keer', de kleine sluis van Kostheim in het donker met een 11.40!"
Het lovende commentaar van zijn schipper, klonk hem als muziek in zijn oren.
De volgende SOFA die rond 10 maart verschijnt heeft als thema: Boeken en tijdschriften.
Lees jij veel?
Wat is je favoriete boek?
Ben je lid van de bieb?
Wat zijn je favoriete tijdschriften?
Mail alle bijdragen die ook maar iets met lezen en boeken te doen hebben naar SOFA
En zoals altijd zitten wij te springen om bijdragen voor de rubrieken:
Reacties: Heb jij een reactie op de vorige SOFA of op SOFA in het algemeen, dan is dit dus een bijdrage voor deze rubriek.
Komkommertips: Denk hierbij aan ellenlange lijsten of lange moppen.
Op de hak: Hiervoor zijn we op zoek naar korte moppen.
Techies: Hiervoor zijn alle computervragen ontzettend welkom!
Recept: Alle recepten zijn welkom!
Alle bijdragen voor bovenstaande rubrieken kunnen gemailed worden aan SOFA.
Boekenwurm: Hiervoor zijn we op zoek naar stukjes waarin jij één of meerdere boek(en) beschrijft, waarop je anderen wilt attenderen.
Ook reacties op eerder behandelde boeken zijn van harte welkom. Alle bijdragen voor 'de boekenwurm' kunnen gemailed worden aan
Lilian.
SOFA Panel: Wil je meedoen in het SOFA panel en lees je niet mee op vaart-familie. Als het niet teveel moeite is om 15 min. per 14 dagen aan het invullen van de panel vragen te besteden, dan lijkt het ons leuk als jij je opgeeft. Opgeven voor het 'SOFA panel' kan bij Ingrid.
What's in a name: Voor onze rubriek over scheepsnamen, zijn we op zoek naar mensen die wat willen vertellen over de betekenis van hun scheepsnaam of een leuke anekdote hebben over hun scheepsnaam. Opgeven voor 'What's in a name' kan bij Jeanine.
Wat heb jij gedaan dit weekend: Wil jij in max. 2 x 40 woorden vertellen wat je dit
weekend hebt gedaan en komend weekend gaat doen? Opgeven voor 'Wat heb jij gedaan dit weekend' kan bij Korina
Huishoudmand: Voor deze rubriek zijn wij op zoek naar allerhande huishoudtips!
Denk hierbij aan eierkook tips, besparingstips, schoonmaaktips of
persoonlijke ervaringen met nieuwe producten die op de
markt komen,bv nieuwe drankjes,kant en klare groentesausjes,
magnetronmaaltijden, huishoudelijke apparaten,
nieuwe schoonmaak en poetsmiddelen enz. enz.. Al je tips kun je mailen naar Korina
Let wel, bovenstaande rubrieken kunnen alleen bestaan als men zich hiervoor opgeeft!
Schroom dus niet en geef je nu op!!!
Contact:
Heeft u een reactie?
Ook een reactie? Mail naar Henriette.
of maak gebruik van het formulier:
Je kunt een ander evenveel leesplezier bezorgen als je nu zelf ervaart!
Stuur deze SOFA door naar een goede bekende en nodig hem/haar uit zich te
abonneren met een e-mail naar: majordomo@vaart.nl met de tekst: subscribe
vaart-sofa
Je kunt ook deze link als leestip doorsturen: www.vaart.nl/familie