|
|
Sofa hèt luchtige e-zine voor de binnenvaart
Gemaakt door: Marijke en
Monica Lilian Henriette Nu SOFA Peter Ingrid
Volgende SOFA ± 03 May 2007 | | SOFA PANEL:Door: Ingrid
De uitslag van onze Baby-peiling:Wij vroegen jullie: "Heb jij een baby aan boord?"
Negen procent heeft een baby aan boord.
Drieënzeventig procent heeft grotere kind(eren)
Achttien procent heeft geen kinderen.
"Ze is 20 maanden dus een dreumes heet dat, geloof ik."
En: "Kun/kon jij je werk (aan boord of aan de wal) goed combineren met een baby?"
Zevenentwintig procent vindt het prima te combineren.
Negen procent verdeelt het werk tussen papa en mama.
Achttien procent vindt dat het wel extra moeite kost.
Nog eens achttien procent vindt het wel gaan en heeft/had altijd het gevoel alle bordjes draaiende te moeten houden en is vaak heel moe.
Negen procent is minder gaan werken.
"Wij hebben altijd een leerlingmatroos aan boord gehad, maar die is
helaas iets anders gaan doen. Nu zijn we zoekende, want de nieuwe
lichting leerlingmatrozen komen pas in juni, maar in de tussentijd zal
er toch gevaren moeten worden. Dus nu staan we er noodgedwongen met z'n
tweeën voor en dat valt me toch wel zwaar, met zo'n rondlopende
hummel!"
"Ja, hoor maar het kostte wel wat extra moeite......vooral het 's morgens vroeg opstaan."
"Ging goed, tot we in het Mittellandkanaal afgebroken in een
sneeuwstorm moesten varen, waarbij we allebei op moesten letten. De
baby (nu een gezonde vent van tien jaar) lag naar zijn zin veel te lang
zonder aandacht in zijn wiegje. Daarna wilde hij nooit meer naar bed!"
"Het is altijd goed gelukt, maar soms voelde ik me wel heen en weer gesleurd tussen schip en kind."
Hoe vind/vond je het om met een baby aan boord te varen?
Vierenzestig procent vind het hardstikke leuk, je bent de hele dag bij elkaar.
Achttien procent vindt het wel gaan, het heeft voordelen maar zeker ook nadelen.
"Het is meestal hardstikke gezellig, maar tijdens lange reizen (we
varen veel Donau) bij slecht weer niet naar buiten kunnen, dan gaat ze
zich vervelen en dat is dan weer vervelend voor mama. Want op dan duur
heb ik geen inspiratie meer voor weer een andere spelletje.
Ik ben in ieder geval blij dat de zomer weer in zicht is, dan wordt het aan boord een stuk makkelijker met de box op de roef."
"Zeer verantwoordelijk."
"Ik vind het nu leuker dan toen de kinderen klein waren."
"Ik kijk nog wel eens een beetje jaloers naar buren die al hun kinderen
nog aan boord hebben en nog niet naar internaat hoeven te rijden maar
ik vind het ook wel weer prettig om wat meer vrijheid te hebben en niet
steeds te hoeven opletten of de buitendeur op slot zit, het traphekje
dichtzit etc."
Heb jij nog iets leuks te vertellen over jouw baby aan boord?
"Mij werd ooit tijdens een van mijn sollicitatiegesprekken gevraagd
of ik ook in zo'n kooi gezeten had. Zij zagen wel eens schepen varen
met zo'n kooi aan dek en vonden dat zóóó zielig!!
"Wij hadden eerst een konijn, en daarna een baby. Zolang de baby in de
box was was er geen probleem, maar baby ging kruipen en de vloer was
konijn z'n domein.
Konijn wil geen indringer en beschiet 'm met keutels vanuit zijn kooi,
zodra en zolang baby rondkruipt... Dus is konijn afgevoerd naar een
kinderloos huishouden!
De eerste baby was nogal klein en geel, had zonlicht nodig...hij heeft
úren doorgebracht op de knieën van z'n vader die met z'n
voeten op het radar zat en die z'n grote handen om het babyhoofdje
vouwde als een zonneklep........
De tweede baby kwam drie jaar later. Na weer een middag kraamvisite
rukt baby1 de gordijntjes van de wieg helemaal dicht en meldt;"vin baby
nu eventjes nie leuk meer"...en kruipt naast mama in bed !!
Na geknuffeld en voorgelezen te zijn stapt hij er weer uit, trekt gordijntjes open, zegt: "zo"...en gaat weer naar z'n 'duplo'".
"Toen ik er middenin zat had ik er geen last van. Bij drie kinderen
vond ik het zelfs wel grappig die enorme chaos die overal ontstond.
Ik gaf ook eindeloos lang borstvoeding, omdat ik vond dat ik nu van de
baby moest genieten, want ik wilde nooit meer een nakomertje.
Nu ben ik blij dat ze zichzelf aan kunnen kleden, dat ik niet bang hoef
te zijn dat ze zich in de inhoud van de chloorfles verslikken en dat ze
kunnen vertellen wat ze willen.
Ik zou niet terug willen naar die tijd, maar vond het toen beslist niet
slecht. Ergens was het ook wel schattig zo'n afhankelijk wurmpje, maar
nu vooral bij anderen. Ik ga ook opgewekt met mijn 'grote' kinderen op
kraamvisite en dan ben ik blij dat ik dat achter me heb liggen."
"De baby- en kleutertijd van onze kinderen vond ik de mooiste tijd aan
boord. Daarna werd het leven één grote rekensom om iedere
week op tijd op de stoep van het internaat te staan en toch het bedrijf
draaiend te houden."
"Ik vond het heel gezellig toen ze baby waren, als het mijn beurt om te
varen was dan sleepte ik alles de stuurhut in, de baby, de voeding, de
speeltjes, de babydoekjes en de luiers. Vaak genoeg duwde ik papa
tijdens het sturen ook baby en fles in zijn handen, tijd zat onder het
varen toch? Ook als ze vroeg wakker waren gingen ze vliegensvlug de
stuurhut is, dan kon mama nog even slapen.
Later deed ik ook spelletjes en de kleutermap onder het varen.
Eén hand voor het schip en één voor het kind,
tegenwoordig kijk ik met één oog naar buiten en met
één oog naar het computerscherm."
Naar het begin van SOFA e-zine.
| WOORDENKRAAM:Door: Lilian
Bevallen aan boordToen wij het stel ontmoetten op de
Kaapverdische eilanden, konden wij niet vermoeden dat zij nog eens bij
ons aan boord zouden bivakeren. Maar zoals hij toen al zei: “Ik ga net
zo lang zeuren, totdat wij een keer met jullie mee mogen varen.” Het
toeval wilde dat wij kort na deze vakantie een weekje bij hen in de
buurt stillagen, zodat zij een weekendje proef konden draaien.
Hij was dat weekend jarig en haar cadeau was de mededeling dat zij een
kindje zouden krijgen. Wijzelf hoorden dit blijde bericht pas enkele
maanden later, nadat wij al lang toegegeven hadden en hen een
Rijnreisje beloofd hadden. “Mogen wij dan van de zomer meevaren en –
even tussendoor – we krijgen een baby en die is dan 7,5 maand
onderweg!” Niet alleen haar moeder had zo haar bedenkingen over een
hoogzwangere vrouw aan boord, maar ook wij moesten even slikken. Weten
we überhaupt iets van zwangere vrouwen en bevallingen? We zagen
ons al helemaal in de weer met gekookt water en schone doeken;
tenminste zo lees je dat altijd in de boeken.
Maar 7,5 is geen 9 en rond en gezond kwam onze vakantiegangster aan
boord, vooral om heerlijk uit te rusten en toe te leven naar de
bevalling. De schone doeken konden dus in de kast blijven, alhoewel zij
vooral mijn partner soms de stuipen op het lijf joeg door hem haar
vreemd bewegende buik te laten zien.
Zij kregen kort daarna een dochtertje – en intussen heeft zij ook een
broertje – dus in plaats van een zwangere vrouw kunnen we binnenkort
een baby en peuter verwachten?? Gaat dat bevallen hier aan boord?
Naar het begin van SOFA e-zine.
| VAREND VRIJGEZEL:Door: Peter
Wanneer je verdrietig bentWanneer je verdrietig bent, blik dan opnieuw in je hart en je zult zien dat je weent om wat je vreugde schonk
Ondertussen zijn er al meer dan 2 maanden voorbij sinds het overlijden
van m'n verloofde Annie. En al zegt iedereen, dat het wel zal beteren,
ik mis haar nog steeds elke minuut van de dag. Bij sommige beelden,
geluiden of liedjes, denk ik als vanzelf aan haar, net als we toen
telkens aan elkaar dachten bij zo een gebeurtenis.
Laatste maanden hebben bepaalde mensen en ik serieus gepraat over
verdere plannen en resultaat is, dat ik nu toch op het schip zit, waar
Annie en ik samen zouden opgaan.
Op het schip waar het ongeluk gebeurd is, daar ging ik kapot van
verdriet en schuldgevoelens, maar kon het niet laten zien, opdat de
meesten verwachten dat ge normaal verder werkt, maar dat kon ik dus
echt niet en nog niet helemaal eigenlijk, maar heb effe geen keuze.
Hier is het wel heel zwaar, want we varen containers met een minimum
bemanning, dus komt het hier op neer, dat zodra de ABC gestart word,
dat ik in die stoel zit.
Dit voelt toch aan als 'ons' schip, al is ze hier niet aanwezig,
lichamelijk, maar ik weet dat ze bij me is en gelukkig is, omdat ik
toch deze stap gezet heb.
Op dit schip heb ik enkel het gevoel, dit had onze thuis geweest, maar
meer herinneringen heb ik niet op dit schip. Denk en hoop wel dat het
gemakkelijker wordt, hier op dit schip, omdat er geen rechtstreekse
confrontatie is met het gebeurde.
Maar makkelijk is het ook niet, want ik mis haar enorm en zou liefst
hebben dat ze me zo rap mogelijk komt halen, maar ik weet dat ik dit
niet kan of mag forceren, want dan vinden we elkaar nooit en moeten we
blijven ronddolen, dat wil ik haar niet aan doen.
Want ooit zijn we weer samen, daar ben ik van overtuigd en dan zijn we weer gelukkig.
Naar het begin van SOFA e-zine.
| MARIJKE & MONICA:Door: Marijke en Monica
E-mailwisseling tussen twee schippersvrouwenHallo Monica,
Soms zie je op de achterruit van een auto zo'n stickertje geplakt:
"Baby aan boord". Zouden ze die ook in de versie "HELP, Baby aan boord"
hebben?
Mijn zusje Karin belde namelijk vorige week met de vraag of zij en haar
dochtertje Carmen van de zomer een reisje mee mogen varen. Dat meevaren
is inmiddels een beetje een traditie geworden, maar tot nu toe kwam zij
zonder baby. Jij hebt toch drie jongens en dus met babies aan boord
rondgevaren? Dus help!
Moet ik nog speciale dingen aan boord halen en ergens op letten? Mag de
melk gewoon met kraanwater aangemaakt worden? Zou dat hummeltje door de
motor heen slapen? Je zult denken: waar maakt ze zich druk over. De
moeder is er toch bij? Maar Karin is een verhaal apart. Zij komt rustig
mét Carmen, maar zonder luiers, flesjes, speentjes etc. etc. aan
boord. Ik ben razend dol op mijn zusje, maar kan af en toe ook
dolrazend op haar worden. Zij zwiert zo achteloos en nonchalant door
het leven. Alles komt bij haar meestal op haar pootjes terecht, maar
dat ten koste van weer een paar grijze haren bij ondergetekende. Dus
toen zij twee jaar geleden voor het eerst in haar eentje naar Mallorca
vertrok om volgens daar 'heerlijk te feesten en te beesten', kon ik het
als haar oudere zus niet laten te vragen om toch een beetje op te
passen. Want ook in haar keuze van mannen is zij achteloos en
nonchalant en als zij het van tevoren al heeft over 'feesten en
beesten' dan weet ik genoeg. "Hoezo uitkijken?", vroeg zij mij nog
achteloos. Ik bedoelde natuurlijk aids, zwanger worden en zo. "Wat ben
jij toch ouderwets, zussie!", antwoordde zij. Na haar terugkeer was het
Ramon voor en Ramon na en zij was helemaal in de wolken toen zij
zwanger bleek. "Ik wordt een bom-moeder" kreeg ik per e-mail te horen.
Carmen is echt een schatje, maar het moederschap heeft Karin niet veel
veranderd; alhoewel gek op Carmen is zij nog even achteloos en
nonchalant.
En dat komt van de zomer bij ons aan boord! Kees is al niet zo voor
kinderen en hoe moet dat met al ons beestenspul? Je hoort zo vaak van
kinderen die vingertjes in ogen van honden of katten willen steken. En
ik weet niet of dat beestenspul van ons daar van gediend is. Maar ik
vind het veel te gezellig om mijn zussie een paar weken aan boord te
hebben om nee te zeggen. We kunnen samen zo heerlijk kletsen en onze
gezamenlijke inspanningen in de keuken leiden meestal tot de meest
overheerlijke gerechten. Dus bij Kees slaat de weegschaal van 'ik ben
niet zo voor kinderen' tegen 'lekker eten' vast door naar de lekker
eten kant. Ook bij hem gaat - een deel - van de liefde door de maag.
Dus - help - heb jij nog tips of zal ik het gewoon over ons laten
komen? Tenslotte zei ik het al, bij Karin komt alles altijd op zijn
pootjes terecht. Dus zal dat hier aan boord ook wel zo zijn.
Tot mails,
Marijke
Hi Marijke,
Ik zou me maar niet zo druk maken als ik jou was. Hooguit dat Kees even
een keertje extra aan moet leggen of de bijboot moet laten zakken om
wat vergeten baby-accessoires te halen. Ik zou wel een extra kratje Spa
Blauw aanschaffen als ik jou was, want met het drinkwater aan boord
weet je het maar nooit. Thee en koffie zet ik er wel mee, maar als ik
zelf een glas water drink, pak ik ook een fles bronwater. Toen de
kinders nog aan de fles waren gebruikte ik ook altijd bronwater om de
melk mee aan te maken.
De katten zullen hoogstwaarschijnlijk wel maken dat ze wegkomen als ze
de baby zien, maar met je hond moet je toch een beetje oppassen. Hij is
tenslotte alleen die twee bezadigde volwassenen gewend en niet een
ondernemende baby die aan zijn oren trekt of ineens een handje haar in
haar handen heeft. Nooit de baby alleen met de dieren laten dus en het
slaapkamertje dicht voor de katten.
En houd alsjeblieft de buitendeuren goed dicht, want zo klein als ze
zijn, ze zijn zo buiten. Onze oudste was net een jaar geweest toen hij
ineens buiten in het gangboord zat. Je moet er niet aan denken wat er
had kunnen gebeuren en jouw zus zal waarschijnlijk de gevaren niet zo
zien. Schippersouders zijn altijd in de weer met hekjes, afgeloten
deuren, boxen en zwemvesten om hun kind te beschermen tegen het water.
Tja, de tijd vliegt, de oudste is bijna alweer aan de fles maar dan
zo'n bruine met een kroondop erop. Als ik zo'n kleine hummel zie, dan
smelt ik altijd weer maar later herinner ik mij weer hoe intensief die
tijd was. Intensief gelukkig maar ook verschrikkelijk druk.
Aan de ene kant was het varen goed met baby's te combineren, als het
mijn beurt was om te sturen dan nam ik de baby met alle attributen
gewoon mee de stuurhut in en als papa zat te sturen dan gaf hij ook
vaak de fles of deed een spelletje met ze. Maar zoals met manoeuvreren
was het wel eens heftig, dan had ik twee kinderen voor me op de plank
boven de radar en terwijl ze allebei het hoogste woord hadden, blafte
de hond naar alles wat bewoog aan de wal en voorop stond mijn
echtgenoot breed te gebaren dat het aanleggen niet helemaal naar zijn
wens ging.
Het gebeurde ook wel eens dat ik net een sluis in voer en op de
babyfoon hoorde dat de baby precies op dat moment vreselijke honger
kreeg. Tegen de tijd dat het schip dan eindelijk eens vast lag en ik
naar beneden kon, was hij helemaal over zijn toeren. Dan voelde ik me
vaak heen en weer geslingerd tussen mijn schip en mijn kind en was het
wel makkelijk geweest als we een matroos aan boord hadden gehad.
Alhoewel je dan als vrouw alleen maar nuttig bent voor de catering en
de luiers en dat gaat vast ook gauw vervelen.
Ik had in die tijd vaak het gevoel dat ik alle bordjes draaiende moest
houden en was dan ook heel vaak doodmoe 's avonds. Maar het was ook een
heel gezellige en knusse tijd, lekker met z'n allen aan boord. Daar
denk ik nu nog vaak aan als ik in de auto zit zondagavond op de
terugweg van het internaat naar boord.
Groeten,
Monica
Naar het begin van SOFA e-zine.
| BOEKENWURM:Door: Lilian
Het verhaal van SabineSabine DardenneIk was twaalf en fietste naar school
Toen ik dit boek van iemand mocht lenen, was mijn eerste gedachte: “Ben
ik niet een stiekeme voyeur, wanneer ik dit boek ga lezen?”
Maar als Sabine
had gewild dat haar verhaal niet bekend zou worden, had zij het
misschien wél van zich afgeschreven, maar niet laten publiceren.
Zoals zij zelf zegt, is dit een waarschuwing voor de toekomst. Opdat
zoiets nooit meer kan gebeuren of in ieder geval dat er nooit meer
zulke verschrikkelijke fouten gemaakt zullen worden. In dit geval
kostte het veel onschuldige kinderen het leven.
De ondertitel van het boek is Tachtig dagen in de kelder van Dutroux.Het verhaal is waarschijnlijk iedereen bekend en hoeft geen nadere toelichting. Sabine
is geen ervaren schrijfster, maar haar woorden laten ons duidelijk zien
op welke perverse manier Dutroux haar eigenwaarde en zelfvertrouwen
trachtte te ondermijnen en wat voor een kracht dat jonge meisje had om
ondanks alles te proberen te overleven. Als we allemaal zoveel moed
bezaten...
ISBN 90-499-9971-9
Naar het begin van SOFA e-zine.
| MARITIEME TONDELDOOS:Door: Henriette
Een virtuele baby‘Zullen we een virtuele baby nemen? Dan
kunnen we kijken of een kindje ons bevalt’, zei de schipperse. Ze
surfte op het internet, terwijl haar man het schip de Betteck omstuurde.
‘Het lijkt me een strak plan. Kost dat eigenlijk’, vroeg haar man.
‘Drie euro per maand. Dat kan er wel af. Niet?’ Even later betaalde ze
met haar creditcard en maakt een virtuele baby aan. Ze noemde haar Lucy
en stuurde het geboortekaartje naar iedereen die in haar adresboek
stond. Haar vrienden waren dolenthousiast over kleine Lucy. Al hoopten
ze dat Lucy spoedig vervangen werd door een echte variant.
‘Wil de ouder een sms hebben als Lucy huilt, honger heeft of een schone
luier moet?’ vroeg de computer. Natuurlijk wilde de schipperse dat en
ze vulde vlijtig haar mobiele telefoonnummer in. Vijf minuten later
kreeg ze een sms. Lucy huilde en wilde eten. ‘Druk op 5 om een flesje
te geven’, de schipperse drukte op 5. Een uur later kreeg ze weer een
sms. Lucy moest een schone luier. De schipperse drukte op 7 voor een
schone luier. ‘Wat kost zo’n sms?’, vroeg de schipper.
‘Het gewone tarief plus tien cent’, antwoordde ze. Ze kreeg veertien
sms’en die dag. De verzorging van Lucy belemmerde haar in het
huishouden merkte ze, maar dat was in het echt ook zo, verzekerde ze
haar man. Die maakte zich niet zo druk en berekende dat hij voor EUR
1,40 per dag niet over de kop ging.
Het schip ging voor anker en het echtpaar kroop onder de dekens. Ze
lagen nog geen kwartier of de schipperse kreeg een sms. Lucy huilde.
‘Druk op 9 om een rondje te lopen. Druk op 5 voor een flesje. Druk op 7
voor een schone luier.’ De schipperse drukte op 9, maar het was geen
oplossing. Ze drukte op 5, maar het was geen oplossing en ook 7 wilde
niet helpen. Lucy bleef huilen en leek niet te stoppen.
‘Kan dat niet morgen?’, vroeg de schipper geïrriteerd.
‘Ik kan dat kind toch niet laten huilen?’
‘Het is een computerbaby, wat maakt het uit’, zei de schipper. Maar de
schipperse ging uit bed en nam plaats achter de pc. Het bed van Lucy
was nat constateerde ze. Ze verschoonde de lakens en kroop in bed.
Drie uur later piepte haar telefoon. Lucy huilde en twee uur later weer.
‘Kan dat grafjong haar bek niet houden?’, vroeg de schipper. Hij maakte
zich zorgen om zijn nachtrust en wilde uit pure frustratie de telefoon
die een draadje met Lucy vormde tegen de wand gooien. De schipperse
verhinderde zijn gooien, door op 5 voor een flesje te drukken. Het was
de juiste keuze.
Tegen zessen zou het echtpaar de ankers opdraaien, maar eerst gaf de
schipperse Lucy een flesje, een schone luier en liep een rondje. De dag
verstreek en Lucy wilde dit en Lucy wilde dat, elke twee uur was er
wat. Na een week had de schipperse zwarte wallen rond haar ogen en de
schipper liep op de toppen van zijn zenuwen.
‘Ik trek de stekker uit Lucy’, dreigde de schipper. De zweetdruppeltjes parelden van zijn voorhoofd.
‘Dit is de ultieme test of we een baby aankunnen’, schreeuwde de
schipperse terug. Gelukkig belde een vriendin met een praatje over haar
peuter. ‘Heeft een baby echt elke twee, drie uur iets nodig?’, klonk de
schipperse door de telefoon.
‘Ja natuurlijk, hoezo?’
‘Nou gewoon.’
Lucy huilde weer. Het schermpje van de telefoon lichtte op.
‘Ik moet hangen’, riep de schipperse. Ze nam de telefoon in haar hand en drukte op 5, toen keek ze haar man aan.
‘We moeten nog eens heel goed nadenken of we wel een baby willen’, zei ze.
‘Je kunt ook deze houden? Die kunnen we wegleggen en kost maar een paar euro per dag.’
Het leek beiden voorlopig de beste oplossing. Lucy groeide uit tot een
tevreden peuter, kleuter en kreeg later een broertje, Jamie genaamd. Ze
vermeldden hun twee virtuele kinderen op elke verstuurde
verjaardagskaart tussen twee v’tjes.
Naar het begin van SOFA e-zine.
| IN DE BLADEN:Door: Nu
Online roddelsFrans Bauer gaat op dansles
AMSTERDAM - Frans Bauer gaat binnenkort op dansles, zodat hij zonder
problemen de openingsdans kan doen op zijn eigen bruiloft. Dat vertelt
de volkszanger aan het showbizzprogramma RTL Boulevard.
Lees elders
Emile Ratelband opnieuw vader
AMSTERDAM - Emile Ratelband wordt opnieuw vader. Zijn vriendin Moon is
vijf maanden zwanger, zo liet de positiviteitsgoeroe maandag weten.
Lees elders
Chelsy woest op prins Harry
AMSTERDAM - Chelsy Davy is woedend op haar vriend Harry, omdat hij een
warme vriendschap zou onderhouden met een presentatrice. Dat meldt de
Britse krant Daily Star.
Lees elders
Natasha Bedingfield houdt vast aan geloof
AMSTERDAM - Natasha Bedingfield zegt steun te vinden in haar geloof. De
25-jarige zangeres weigert zich daarvoor te verontschuldigen.
Ze nam onlangs enkele nummers op voor haar kerk, een pinkstergemeente
in Londen. "Ik ben met de Bijbel opgevoed en het heeft me gevormd tot
wie ik ben", zegt ze in een interview op de website Monsters &
Critics. "Ik ben trots op mijn brandschone imago."
Lees elders
Hilary Duff voelt zich gedwongen om dun te zijn
AMSTERDAM - Hilary Duff zegt nooit gewichtsproblemen te hebben gehad.
De druk die zij voelt om dun te zijn wordt veroorzaakt door de media,
zo vertelt zij deze week in het Amerikaanse tijdschrift People.
Roddelbladen suggereerden de afgelopen jaren regelmatig dat Duff aan de eetstoornis anorexia nervosa zou lijden.
Lees elders
Naar het begin van SOFA e-zine.
| OP DE HAK:Door: Lilian
M.m.v.een mailmaatje
Twee mopjesToen ze terugkwam van een verre vakantie vernam
Saartje dat tijdens haar verblijf in het buitenland, haar grootvader
overleden was. Als goede kleindochter ging ze dadelijk bij haar
95-jarige grootmoeder om te "condoleren". Aangezien ze wist dat opa in
blakende gezondheid verkeerde toen ze op reis vertrok, vroeg ze aan
grootmoeder waaraan opa overleden was. “Mijn kindje" antwoordde ze,
"grootvader kreeg een hartaanval, vorige zondagmorgen toen we de liefde
bedreven......"
Waarop Saartje reageerde met te zeggen dat seks voor mensen van bij de
honderd toch af te raden was...... "Maar neen, mijn schatje"
repliceerde oma, "reeds enkele jaren lang - en gelet op onze ouderdom -
hadden we ons voorgenomen dat het beste ogenblik voor ons beiden om
seks te hebben was het ogenblik dat op zondagmorgen de kerkklokken
begonnen te luiden; dat was voor ons het juiste ritme, niet te snel,
maar ook niet te traag, gewoon erin bij de DING, eruit bij de DONG..”
Plotseling moest oma een traantje wegpinken, waarop ze zei: “En had dat
stomme ijscokarretje niet voorbijgereden had opa nu nog geleefd..."`
EVEN DUWEN!
Lig ik vannacht heerlijk te slapen, wordt er om 4 uur flink op de deur
gebonkt en aangebeld. Ik schrik me rot en vlieg naar het raam om te
kijken wie het is. En ja hoor; ladderzat staat daar iemand aan de deur
te schreeuwen: “Hé, kom me effe helpen duwen!”
Ik schrik me rot en vlieg naar het raam om te kijken wie het is en ja
hoor ladderzat staat daar iemand aan de deur te schreeuwen:
Ik roep terug: “Doe normaal. Het is 4 uur ’s nachts. Ik ken je niet
eens en jij wilt dat ik kom duwen? Doeoeiii!!” Terug in bed zegt mijn
vrouw: “Doe niet zo overdreven. Het is jou toch ook wel eens overkomen
dat je met panne stond en toen was je ook blij dat iemand jou hielp met
duwen. Kun je die sukkelaar écht niet even helpen?” “Hoezo?”,
sputter ik tegen: “die vent is ladderzat.” Waarop zij zegt: “Nou ja, zo
ken ik je helemaal niet?”
Dus is me maar weer aankleden en naar beneden toe. Ik doe de voordeur
open en roep: “Hé kerel! Ik kom je effe helpen duwen. Waar zit
je?”
Hoor ik de dronkaard schreeuwen: “Hier in de tuin; op de schommel!”
Naar het begin van SOFA e-zine.
| KOMKOMMERTIPS:Door: SOFA
Het verhaal van de ANY keyPress any key. Ongetwijfeld heb je
dit vriendelijke verzoek ooit wel eens gehad op je beeldscherm. Meestal
gaat het schuil achter correct engels, zoals bij:
» PRESS ANY KEY «
Maar sinds een groot aantal gebruikers terecht zijn gekomen in de
geniepige valkuil die het in zich draagt, kreeg het in vakkringen de
naam "Eniki". Een kennis van mij, van beroep "systeembeheerder" lichtte
dit toe aan de hand van het volgende verhaal:
Op een mooie ochtend, hij had net zijn derde kopje koffie uit de
automaat gehaald en was dus pas vijf minuten op zijn werk, ging zijn
GSM. Hij nam op en een verontruste gebruiker antwoordde met: "Het
programma barst van de fouten! U zei dat het op mijn PC kon lopen, maar
het heeft helemaal niet zo'n toets!"
Na het eerste gedeelte ("U zei dat het...") wilde de vriendelijke
systeembeheerder eigenlijk al aankomen met een instructie over rustig
achter de computer gaan zitten, maar het tweede gedeelte, over de
"ontbrekende toets", hield hem tegen. "Pardon? Wat voor toets bedoelt u
dan?"
"Nou, de Eniki-toets! Op mijn beeldscherm staat: "Press Eniki", maar op
het hele toetsenbord is geen enkele toets te vinden die zo heet! Hebben
ze me belazerd of zo?"
"Oh, ik snap het al. Nee hoor, dat is Engels en moet eigenlijk "Press ANY key" zijn, dus "Druk op een willekeurige toets.""
"Een willekeurige?"
"Een willekeurige."
"OK" Door de telefoon was het geklik van een toets te horen en
vervolgens weer de kwade beller: "Houd je mij voor de gek of wat is
dit? Er gebeurt helemaal niks!"
Dit kan zelfs een gerenommeerd specialist in gebruikersfouten aan het
denken zetten. Maar wacht: "Op welke toets heeft u dan gedrukt?"
"Nou, zomaar één, op die rechtse, naast het vraagteken!"
"Rechts naast het vraagteken? O, dat is de SHIFT-toets! Die kunt u niet
gebruiken, die is er alleen maar voor om met behulp van de normale
letter-toetsen hoofdletters te kunnen maken. Probeert u eens een
andere."
"Ik dacht, dat u een willekeurige zei, maar goed."
Opnieuw was er een paar keer geklik van toetsen te horen en opnieuw
werkte het niet. Trefzeker had de gebruiker nu de toetsen CTRL en ALT
uitgekozen. Die werken eveneens alleen in combinatie met andere
toetsen; als je ze alleen indrukt geeft dat aan de kant van de computer
geen reactie. Het programma is vervolgens veranderd. Op het beeldscherm
verscheen vanaf dat moment alleen nog het verzoek:
» TO CONTINUE PRESS A «
In de tijd daarna werd het wat rustiger op zijn kantoor, aanvankelijk
dan. Want enkele weken daarna stroomde een zee van e-mailberichten en
faxen binnen, waarin gebruikers klaagden over de onbegrijpelijke,
averechts werkende verbeteringen" en de opnieuw "bewerkelijke
toepassing" van het programma, je moest nu kennelijk Shift+A typen om
verder te komen, er werd tenslotte een hoofdletter A gevraagd (een
Engelse gebruiker vroeg tenslotte nog "I should press a...what?!"). Dus
werd ook dit probleem verholpen en verschijnt er sindsdien in
onvriendelijke kleine letters:
» to continue press a «
Tot nu toe leek dit ook te werken, maar mijn collega heeft gisteren een
open spreekuur (zoals hij dat noemt) gehouden met betrekking tot deze
software. En het eerste telefoontje dat hij kreeg, was de klacht:
"Op het toetsenbord zit helemaal geen toets met een kleine a erop!"
Naar het begin van SOFA e-zine.
| VOLGENDE SOFA:Toekomst gezinsbedrijfHoe
ziet het gezinsbedrijf er in de toekomst uit? Verwacht je dat het
verdwijnt? Gaat iedereen vrije tijd varen? Wil je persé geen
systeemvaart? Wat heeft dat voor gevolgen voor de internaten? Hoe kijk
je aan tegen het doordeweeks ophalen van het internaat van kinderen van
wie de ouders een systeem varen. Wat vind je beter zondag of maandag
brengen? Kortom hoe zie jij dat voor jou persoonlijk?
Het volgende SOFA e-zine verschijnt rond 3 mei 2007
Naar het begin van SOFA e-zine.
| ABONNEMENT:U kunt zich gratis abonneren op e-zine SOFA door een e-mail te sturen naar: majordomo@vaart.nl
met de tekst: subscribe vaart-sofa
Naar het begin van SOFA e-zine.
| COLOFON:E-zine SOFA is een onafhankelijk E-zine dat op vrijwillige basis gemaakt wordt door:
Henriette
Ingrid
Lilian
Korina
Peter
Petra
KAREF
Jeanine
E-zine SOFA kan niet zonder de steun van zijn lieve lezers die altijd weer stukjes mailen voor zijn rubrieken.
De redactie is via e-mail te bereiken op dit adres.
VASTE RUBRIEKEN MET LEZERSBIJDRAGEN
BOEKENWURM, is de boekenrubriek van Lilian. Zij zoekt voor deze
rubriek stukjes waarin jij één of meerdere boek(en)
beschrijft, waarop je anderen wilt attenderen.
Ook reacties op eerder behandelde boeken zijn van harte welkom.
Een bijdrage mail je naar Lilian.
SOFA PANEL, Wordt verzorgd door Ingrid. Ben jij actief varend,
lees je niet mee op de mailinglist 'vaart-familie' en vind je het leuk
om 15 minuten per 14 dagen aan het invullen van de panel vragen te
besteden?
Dan kun je je opgeven bij Ingrid.
WHAT'S IN A NAME, is de rubriek over scheepsnamen. Jeanine is
voor deze rubriek altijd op zoek naar mensen die iets willen vertellen
over hun scheepsnaam.
Opgeven kun je bij Jeanine.
HUISHOUDMAND, Korina is driftig op zoek naar allerhande, praktische huishoudtips!
Heb jij besparingstips, schoonmaaktips of persoonlijke ervaringen met nieuwe producten, die op de
markt komen?
Dan word je verzocht die te mailen naar Korina.
IN HET NIEUWS: Welk nieuwsbericht maakte de afgelopen weken de meeste indruk? Petra verzamelt deze nieuwsberichten graag.
Kleine of grote indrukwekkende nieuwsberichten kunnen gemailed worden aan Petra.
OVERIGE RUBRIEKEN MET LEZERSBIJDRAGEN:
REACTIES: Reacties op een artikel uit het E-zine SOFA
KOMKOMMERTIPS: Ellenlange melige lijsten of lange moppen
OP DE HAK: Moppen
TECHIES: Computervragen
RECEPT: Snel klaar recepten
|
Contact:
Ook een reactie? Mail naar Henriette.
of maak gebruik van het formulier:
Verder nog wat te vragen?
Mail dan naar: SOFA
Naar het begin van SOFA e-zine.
|
|
|
