De uitslag van onze peiling onder de SOFA-lezers voor
onze "Uiterlijk"-SOFA:
Wij vroegen jullie een gewetensvraag: "Ben jij tevreden
met je uiterlijk?"
Vierenveertig procent is best wel tevreden. Tweeëndertig procent vindt het wel gaan. Dertien procent is niet tevreden, maar het is niet
anders. Zes procent zou graag iets veranderen aan zijn of
haar uiterlijk door plastische chirurgie.
"Ik zou wel niet van die werkhanden willen hebben, maar
ik lijd er niet
onder. Ben nog te lui om er crème op te smeren."
"Gaat wel. Je hebt van die dagen!!!!!!!!!!!!"
"Gaat wel........op een paar dagen per maand na dan ...in die tijd heb
ik een zwierige make-up koffer nodig om fatsoenlijk over straat te
mogen ;-))) en m'n "winterjas" raak ik de laatste jaren minder
makkelijk kwijt helaas ....en dit jaar was het een strenge winter :-((
hihi...maar dat ik daar nou van wakker lig...neuhhh."
Ook vroegen wij: wat doe jij aan je uiterlijk?
Tweeëntachtig procent kijkt regelmatig in de
spiegel van de kapper. Zes procent bezoekt een schoonheidsspecialiste. Vierenveertig procent let op zijn of haar gewicht.
Nog eens zes procent sport regelmatig. Vierenveertig procent draagt moderne en/of mooie
kleding.
"Ik onthaar regelmatig armen en benen met een epilady."
"Als het moet kleed ik me heus wel net aan, maar om nu met gekapte
haren en lange nagels het schip vast te maken als dat moet..."
"Eigenlijk van alles een beetje; soms naar de kapper, soms make-up,
mooie kleding als we weg gaan. Alleen de sportschool ontbreekt bij ons
aan boord nog"
Mijn persoonlijk mening: De inside is veel belangrijker als het
uiterlijk. Als iemand jong blijft in de geest dan straalt hij ook jong.
Ik zorg persoonlijk dat ik gezond blijf door gezond te eten en veel aan
beweging te doen. Make-up vind ik maar niets. Schoonheidsspecialiste
vind ik ook maar niets. Ik ben een keer geweest met mijn schoonzus,
maar daar heb ik totaal geen geduld voor en ook de troep wat zij smeren
begon te prikken. Misschien word ik een lelijke oude mevrouw, maar dat
interesseert mij niet zoveel."
"Ik let op mijn gewicht.....ofwel ik zou moeten letten op wat ik
eet....
Ik gebruik vaak make-up......zeker in de winter, maar eigenlijk ben ik
er te ongeduldig voor.
Ik draag moderne en/of mooie kleding...vooral in de ugly-week redden
een rokje /panty's /make-up/ en een hakje me van eenzame opsluiting."
"Ik probeer regelmatig te sporten, hardlopen / wandelen, verder doe ik
weinig aan mijn het uiterlijk."
En als de zwaartekracht toeslaat en er gaat het een en
ander hangen, er verschijnen wallen onder je ogen en in je gezicht
kraaienpootjes en lach- en fronsrimpels, zou je dan gebruik maken van
plastische chirurgie of middelen als Botox?
Zes procent wil dat alleen als hij of zij het echt
lelijk vindt worden. Negentien procent denkt van niet. Achtendertig procent wil op natuurlijke wijze oud
worden. Vijfentwintig procent is tegen die uit Amerika
overgevlogen trend, dat iedereen er perfect uit moet zien.
"Belachelijk toch die opgepompte uiterlijke toestanden.
Ik kan een heleboel tv-vrouwen niet meer uit elkaar houden. Het lijken
wel zussen en ze zijn nog niet eens familie van elkaar.
Verder hoeven ze inhoudelijk niets te melden te hebben, heel erg
storend allemaal...
Ze kunnen de televisie beter siliconevisie noemen tegenwoordig."
"Nee, ik ben tegen die uit Amerika overgevlogen trend dat iedereen er
perfect moet uit zijn. Maar wie weet hoe ik erover
denk als het allemaal de spuigaten gaat uitlopen!!!"
"Nee, maar ik verf mijn haar wel, want met grijs haar zou ik me heel
veel ouder voelen dan ik me nu voel."
"Absoluut geen Botox en plastisch chirurgie. Ik vind alle twee vormen
van jong blijven zo onnatuurlijk. Pak het voorbeeld van Vanessa van
Breukhoven. Zij is echt een lelijke vrouw geworden, of de vrouw die
jury is bij de Idols. Vrouwen die gebruik maken van Botox of face lift,
hebben hun gezicht zo strak dat zij weinig expressie kunnen tonen.
Erbij kleuren zij hun gezicht zodanig dat het geen porem is. maar ik
ben wel voor plastische chirurgie als iemand is verminkt door een
operatie of brand of ongeluk."
"Anders nl.rimpelloze oude mensen zijn eng, maar of ze zelf zó
gelukkiger zijn??? Lekker doen!! Als ik beroerd van mezelf wordt, en
dat
doet zeerder als de pijn van een ingreep (of de pijn in m'n
portemonnee), dan blijft het een mogelijkheid"
"Houd niet van prikken en snijden in mijn lijf, dus als het niet anders
zou kunnen dan misschien wel."
"Als ik hele dagen een bril zou moeten dragen, eventueel "Laseren". Dat
is het enigste wat ik zou laten doen als ik het zou kunnen betalen."
Anders nl. enkel door een ongeval of ziekte zou ik dit overwegen."
Irene Bruyninckx is schippersvrouw en schrijfster van
boeken en columns, artikelen en recensies in tijdschriften en kranten.
Met de Maasbrachter Havendagen kun je haar op zaterdag vinden in de
stand van de Binnenvaartkrant.
Hoe ziet uw gezin eruit?
Wij hebben samen twee dochters, waarvan eentje nog thuiswonend is. De
andere is getrouwd en heeft twee dochtertjes. Thuis is er de kat Rasa,
en de hond Misty gaat steeds mee van boord naar huis.
Bent u zelf schippersdochter of komt u van de wal?
Ik ben schippersdochter. Maar zoals velen ben ik met mijn zesde naar
pensionaat gegaan. Met veertien jaar gingen we in Rotterdam wonen en
daarna werd het Maasbracht. Pas op mijn vijfentwintigste ging ik weer
varen.
De scheepvaartwereld kent u van uw Vareling in de
Binnenvaartkrant, schrijft u ook over andere onderwerpen en in andere
tijdschriften of kranten?
Ik heb een column in het blad 'Religie & Mystiek'. Hiervoor schrijf
ik ook artikelen en 'Ontmoetingen' met bekende Nederlanders. Ook
recenseer ik boeken en soms muziek. Dan zijn er nog stukken in 'Lotus’
en ‘Spiegelbeeld' geplaatst. Uiteraard zoek ik nog meer stekjes. De
kerstverhalen staan al jarenlang in diverse scheepvaartbladen. Maar of
iemand met die drukke dagen ze leest? Ik hoor er nooit iets over.
Wat heeft u met mystiek?
Het mysterieuze van het leven heeft me altijd al getrokken. Dat is ook
een eigenschap van het sterrenbeeld Schorpioen. Vroeger was ik alleen
geïnteresseerd. Inmiddels weet ik er wel veel van en ik wil ook
weleens als amateur kaarten leggen. En al zeg ik het zelf. Het is vaak
zeer treffend. Ook heb ik de reïncarnatie van mijn eigen hond
meegemaakt. Dit staat in het boek ‘Flessenpost’ beschreven.
Heeft u ook boeken geschreven?
'Ramon', 'Fata Morgana' en 'Oude en nieuwe dromen'. En als laatste
'Flessenpost' samen met Nel Hamerslag
Zijn uw boeken verkrijgbaar bij de reguliere boekhandel?
Flessenpost is nog steeds verkrijgbaar bij de reguliere boekhandel. De
eerdere boeken zijn alleen nog via mij te verkrijgen.
Wilde u als kind al schrijven of is dat een talent dat
zich pas later ontwikkeld heeft?
Achteraf gezien was ik daar al heel jong mee bezig. Maar dat besef je
pas later. Met een jaar of veertien wilde ik een Western schrijven en
bij de nonnen maakte ik met twaalf jaar reeds een Duits gedicht. Hier
werd ik echter genadeloos mee omlaag gehaald, zodat het tot mijn
achttiende duurde voor ik me daar weer aan waagde. Vroeger meende ik
altijd dat iedereen dat deed. Ook heb ik amateurtoneel gespeeld en
fotoreportages gemaakt. Met zelf ontwikkelen en al. Muziek was mijn
passie en ik leerde als kind blokfluit en gitaar spelen. Je zou kunnen
zeggen dat ik erg creatief was en altijd iets zocht. Ik ben nu ook erg
blij met het feit dat ik een goede opleiding heb genoten want ik spreek
en schrijf meerdere talen en dat is voor een schrijfster natuurlijk erg
handig.
Hoe bent u als schrijfster ontdekt, stuurde u
bijvoorbeeld een manuscript van een boek naar uitgeverijen of uw
Varelingen naar de Binnenvaartkrant?
In maart 1990 had ik een droom over een donkere man. Hier moest en zou
ik een boek over schrijven en ik wist kort daarna zeker dat dit een
goed boek zou worden. Een uitgever had ik, na vele afwijzingen, pas
nadat ik ook het tweede boek klaar had. Later ben ik andere dingen gaan
publiceren. Omdat ik al kerstverhalen had geplaatst was er een contact
met de Binnenvaartkrant en aan de hand van een artikel van mijn hand is
de serie toen ontstaan.
Heeft u altijd inspiratie voor een Vareling en hoe lang
schrijft u erover?
De inspiratie voor een Vareling is wisselend. Soms schrijf ik ze zo
snel als ik ze bedenk. En dan enkele tegelijk. Maar ik kijk ze wel
iedere dag even na ter verfraaiing voor ik ze opstuur. Soms is er geen
inspiratie.
Gaat het schrijven vlot of zit u ook wel eens te
puzzelen op een mooie zin of uitdrukking?
Als je eenmaal kunt schrijven gaat het schrijven op zich heel
gemakkelijk. Dat is een kunst die je je eigen maakt. Dat staat los van
de inspiratie. Dat is een heel ander verhaal. En natuurlijk wil je
steeds beter en vloeiender schrijven.
Heeft u de Varelingen op voorraad of hikt u regelmatig
tegen een deadline aan?
Ik heb altijd Varelingen op voorraad. Als ik zie dat het er nog maar
een paar zijn geef ik de Varelingen voorrang. Maar omdat ik ook voor
andere bladen schrijf en recenseer en nu ook aan een nieuw boek bezig
ben, moet ik dat echt in de gaten houden.
Twee van uw vier boeken hebben andere thema's dan het
schippersleven. Waar haalt u uw inspiratie vandaan en put u dan ook uit
eigen ervaringen?
Mijn inspiratie komt vaak uit eigen ervaringen. Ik ben opgegroeid bij
de nonnen en heb mij daarna stevig in de Flower Power tijd gestort.
Ik ben een van de oprichters van een bekend Jeugdhuis in Maasbracht
waar veel, destijds beroemde, groepen hebben gespeeld. Van Focus tot
Bintangs en Blues Dimension.
Daarna ben ik getrouwd, ben weer gaan varen en kreeg twee prachtige
kinderen. Later kwam daar de interesse in het paranormale er bij. Heb
zelfs ooit een hond afgericht. Mijn interesse gebied is dus zeer breed.
In Fata Morgana wilde ik iets van het schippersleven neerzetten zodat
mensen van de wal hierover konden lezen. Maar al schrijvend eiste de
muziek een steeds grotere rol op in het geheel. Flessenpost is een
briefwisseling tussen twee schippersvrouwen. Dit idee is ontstaan
tijdens een telefoongesprek met Nel Hamerslag maar ook dit boek is in
feite veel meer. Het laat namelijk het groeiproces zien van twee
vrouwen van vijftig die terugblikken maar ook vooruit kijken! Het is
best een spiritueel boek. Je zou kunnen zeggen dat de boeken en
eigenlijk alles wat ik schrijf een basis van eigen gevoelens hebben
maar dan in een ander jasje zijn gestoken.
In ‘Oude en Nieuwe Dromen’ moet de ongehuwde moeder steeds haar kind
achterlaten door werkzaamheden. En hoewel dit zich niet aan boord
afspeelt is het wel gebaseerd op het wegbrengen van mijn eigen kinderen.
Ik schrijf zelden puur autobiografisch. En dat wil ik ook niet. Ik heb
van beginsafaan een scheidslijn getrokken tussen wat ik als schrijfster
naar buiten wil brengen en dat wat echt privé is. Mensen denken
vaak dat ikzelf steeds die schippersvrouw ben. Maar dat is niet zo.
Bent u nu ook bezig met het schrijven van een boek?
Momenteel schrijf ik aan 'De kleur van Stout'. Dat gaat over twee
vriendinnen die het stoute weer in hun leven terugbrengen en zo weer
passie ervaren. Het varen is er als randverschijnsel in opgenomen en
dromen en muziek voeren de boventoon. Als dit boek klaar is moet het de
puurheid van ‘Ramòn’ hebben. De wildheid van ‘Fata Morgana’, de
schrijfstijl van ‘Oude en Nieuwe Dromen’ en de spiritualiteit van
'Flessenpost'.
Het schrijven en de werkzaamheden die daarbij horen,
zoals het signeren van boeken, is dat goed te combineren met uw
werkzaamheden aan boord?
Ik ben geen televisiekijker. Dus is er ’s avonds meestal wel tijd om te
schrijven. En het signeren is natuurlijk niet zo heel erg vaak. Wel
zijn de afspraken met anderen moeilijk te regelen. Daardoor kan ik niet
alles doen wat ik zou willen en kunnen. En ik moet voor het schrijven
natuurlijk niet altijd aan boord blijven zitten want dan droogt de
inspiratiebron onherroepelijk op.
Schrijft u dagelijks?
Als ik niet daadwerkelijk schrijf, ben ik wel vaak in mijn eigen
wereldje! En dat is iedere dag. Alles wat ik verzin of meemaak onthoud
ik en gooi ik er later uit. Ook mag ik vaak eigen en andermans
groeiprocessen gebruiken voor het schrijven.
Er verschijnt ook een Duitse Fahreling. Schrijft u zelf
in het Duits of worden uw Varelingen door iemand anders van het
Nederlands in het Duits vertaald?
Mijn moeder is een Duitse. Dus het vertalen was geen probleem. En de
redactie van de Binnenvaartkrant keek ze na. Overigens verschijnen ze
al een poosje niet meer. Ik heb mijzelf wel op een Duitse Site terug
gevonden en dat is toch wel een enorm stuk waardering. Zo zie je dat
ook de Duitse vrouwen dezelfde problemen kennen als wij. Er was er
eentje bijzonder gevoelvol vertaald!
Ik vind de Vareling vaak een beetje negatief over het
schippersleven, een sombere schippersvrouw, uitjes die vaak verstoord
worden omdat er gevaren moet worden, en een echtgenoot die alleen maar
oog voor het varen heeft. Ervaart u zelf het schippersleven ook zo?
(Deze vraag is zeker niet onaardig bedoeld, maar ik lees de Vareling
vaak en het ergert me wel eens dat ik nooit lees over een enthousiaste
schippersvrouw die bewust zelf voor het varen gekozen heeft en weet dat
er aan het varen nu eenmaal nadelen kleven)
De Varelingen gaan over de mens aan boord met al zijn kleine en grote
gevoelens. En daar vallen de grote en kleine problemen zeker onder. Als
columniste moet je dit open durven te breken. Mij wordt vaak gezegd dat
ik gewoon schrijf hoe het is en dat men dit herkent! Daarnaast wissel
ik de Varelingen af met wat lichtere kost. En natuurlijk kan er ook een
enthousiaste schippersvrouw bij. Maar zelfs kleine verhaaltjes kennen
een plot. Ooit een roman gelezen waarin niet eerst een berg problemen
opgelost werden voor ze elkaar kregen? Dus met het enthousiast zijn
alleen komt er nog niet zoveel op papier.
Ook in de ‘Groeiling’ van ‘Religie & Mystiek’ schrijf ik vaak over
dingen die me ergeren. Want ook mensen die zichzelf ‘zeer spiritueel’
noemen kunnen erg uit hun verband gerukte uitspraken doen en aangezien
ik geen beginneling op dat gebied ben vind ik mijzelf deskundig genoeg
om daar eens flink tegenaan te schoppen.
In de Binnenvaartkrant staat overigens dat de taakverdeling bij de
meeste schippersgezinnen traditioneel is. Dat is in een onderzoek
gebleken. Daar is natuurlijk in een Vareling prima op in te haken. Want
hoe voelt een eigenlijk zeer geëmancipeerde vrouw zich daaronder?
Moet ze nu de ruimen en de machinekamer in om zich te bewijzen? Ook als
haar (misschien wel vele) talenten op een heel ander vlak liggen en ze
daar aan boord mogelijk niet zoveel mee kan? En als de schipper in zijn
eentje het schip lost en zij rijdt op haar beurt van Mannheim naar
Dordrecht en terug? Is dit traditioneel met de kindertjes bezig zijn of
mogen we dit toch wel geëmancipeerd noemen? De vrouw die hierover
gaat mijmeren wordt al somber bij het feit dat ze altijd bezig is en
ondanks dit alles in een ongeëmancipeerd (tweederangs?) hokje
geplaatst wordt! Maar als we eens in het woordenboek opzoeken wat
emancipatie nu precies betekent en we daar nog eens wat over door
filosoferen... En zo krijg je zelfs een heel boek bij elkaar gedacht!
Wat zijn uw favoriete schrijvers en leest u zelf ook
veel?
Tjee, wat zijn mijn favoriete schrijvers. Momenteel lees ik erg veel
over populaire psychologie en New Age zaken. Eigenlijk zijn dit
studieboeken en dat vind ik zeer interessant. Aan romans kom ik nu niet
toe. Want naast het schip is er ook nog het huis en de kinderen en
kleinkinderen. Wel heb ik veel gehad aan de boeken van Wayne Dyer en
die kan ik echt iedereen aanraden die zichzelf een beetje kwijt is
geraakt.
Op uw website las ik dat u de eerste wereldwinkel aan
boord bent begonnen. Hoe is dat gegaan en heeft u die winkel nog steeds
aan boord?
Op een bepaald moment moet je toch je tijd gaan vullen als de kinderen
naar het internaat zijn want anders val je in een enorm gat. Ik wilde
iets zinvols doen en zo werd het een Wereld Winkel. Ook dit heb ik in
Flessenpost beschreven. Ik verkocht overigens buitengewoon goed. Maar
toen ik meer ging schrijven stopte ik daarmee. Een mens kan niet alles
doen.
Dit jaar vindt op 15 mei in Rotterdam het jaarlijkse nationale
voetbaltoernooi voor schipperskinderen plaats.
Voor dit voetbaltoernooi zijn negen internaten benaderd, en we
verwachten ongeveer 28 voetbalteams in diverse
leeftijdscategorieën. Het belooft weer, zoals ieder jaar, een
sportieve en sociale happening met veel deelnemers en supporters te
worden.
Adres: Lagelandsepad 48, Rotterdam. Info sponsoring bij A. Veldman tel. 06-51855453 e-mail: A. Veldman
Een datum om alvast te noteren is
de VAART!verjaardag op vrijdag 4 juni
van 17.00 tot 20.00 in het KSCC in Nijmegen. Daarna kan men als men dat
wil op eigen kosten mee uiteten.
Opgeven kan op www.vaart.nl/verjaardag
Binnen niet al te lange tijd zal ik een operatie
ondergaan om gewicht te verliezen. In dit eerste verslag zal ik
vertellen hoe ik er toe kwam om dit te gaan doen, en zal jullie op de
hoogte houden van alle ontwikkelingen!
Ik ben altijd al stevig geweest, en heb tientallen diëten gevolgd,
meestal met succes op korte termijn. Na een tijdje kwam er altijd weer
het gewicht bij wat ik was afgevallen en met de nodige kilo's extra.
Dat ging zo maar door en ik ging steeds meer wegen. Nu ben ik op een
punt beland dat er echt iets moet gebeuren, anders gaat het de
verkeerde kant op. Ik krijg lichamelijke klachten en ook geestelijk is
het niet altijd even makkelijk. Soms kan ik me er nog wel met een
grapje vanaf maken, maar van binnen voel ik me dan rot!
Nu had ik jaren geleden al gehoord dat je een operatie kon ondergaan
waarbij men een bandje om je maag maakt, en dat je op die manier heel
weinig meer kunt eten. Dat wilde ik! Maar mijn manlief wilde er niets
van weten. Hij vond het te eng. Heel begrijpelijk, dus bleef het bij
dromen en hopen. Maar nu hebben we samen de knoop doorgehakt en gaan we
er toch voor.
Het maagbandje ofwel Gastric Band is een siliconen bandje wat de
chirurg plaatst net onder de slokdarm.
De doorgang naar de maag wordt dan behoorlijk nauw. Daardoor kun je
niet zoveel eten en duurt het een tijdje voor je voedsel door dat
bandje naar de rest van de maag kan. Het mooie hiervan is dat je
hongergevoel erg snel over is. Door dit alles ga je gewicht verliezen
en kom je niet weer aan omdat je simpelweg niet meer kunt eten.
Het bandje wordt geplaatst door middel van een kijkoperatie, wat
natuurlijk een groot voordeel is. Het is een definitieve plaatsing, dus
ik zal de rest van mijn leven met dat bandje moeten leven.
Het gaat onder begeleiding van een heel legertje mensen, dus het gaat
op een verantwoorde manier. Ik zal in de gaten worden gehouden door een
arts en diëtist en een psycholoog, voor een jaar lang. Zij
bekijken of je er goed mee omgaat en of je geen vitaminentekort krijgt.
De datum is nog niet bekend, want ik moet eerst voor een screening bij
de Obesitaskliniek. Dat zal a.s. 15 april gebeuren, dus ik zal jullie
op de hoogte houden van alles wat er gebeurt!
Spiegeltje, spiegeltje aan de wand....
Ik ontdek steeds meer rimpels in de spiegel en ook de grijze haren
beginnen de bruine in aantal te evenaren. Doe ik een stapje terug is
het totaalbeeld ook al niet bemoedigend; teveel vet hier en teveel vet
daar, borsten en billen worden slap............
Maar ik laat mij niet ontmoedigen; de haren worden geverfd, een beetje
botox in de wangen en het voorhoofd (misschien neem ik de lippen ook
gelijk mee!!); het teveel aan vet kan afgezogen worden en met het
teveel aan vel weten ze ook wel raad. Nee, gewoon een paar bezoekjes
aan de diverse "schoonheidsdokters" en ik zie er weer zo goed uit dat
zelfs mijn eigen moeder me niet meer herkent.
Ik hoef echter maar één keer een programma over
cosmetische operaties te zien en van mij hoeft het allemaal niet. Laat
mij maar lekker 'normaal' oud worden. Het schijnt echter de trend te
zijn om zo gauw het eerste babyvet verdwenen is, in de weer te gaan met
botox, silicone en ander goed. Wie van Neerlands celebrities is nog
onbespoten en wie niet??
Het is echter helemaal niet vreemd dat wij zo bezeten zijn van
schoonheid. Tenslotte wordt het ons met de paplepel ingegeven! Neem er
maar eens een willekeurig sprookje bij; Assepoester was beeldschoon,
Doornroosje moet een beauty geweest zijn en Sneeuwwitje was zo mooi dat
haar schoonmoeder haar uit jaloezie wilde vermoorden. Wie kan het ons
dan nog kwalijk nemen er perfect uit te willen zien?? We willen toch
allemaal wakker gekust worden door de prins op het witte paard??
Spiegeltje, spiegeltje aan de wand.... Wie is het mooiste in het land?
Ik ben dolblij dat mijn spiegel geen antwoord geeft.
'Ports of Call' is een computerspel met als doel een zo groot mogelijk
zeeschip te verdienen.
Je begint op een goedkoop schip en als je de goede beslissingen neemt,
kun je een duurder zeeschip of meer schepen kopen.
De beslissingen die je moet nemen zijn o.a. neem je wel een sleepboot
of vaar je zelf. Je moet manoeuvreren in de havens, de schade die je
vaart gaat net als in het echt van je budget af. Welke reizen neem je
aan? Hoe vaar je tussen de ijsschotsen door als je een reis aanneemt
naar een koude bestemming? Je speelt zeg maar
zeereder/ondernemer/kapitein in je eigen stuurstoel.
Er is een 3D versie dan zie je de haven waarin je manoeuvreert vanuit
je stuurhutraam en heb je zicht op de containers, en een 2D versie. De
3D versie geeft je echt het idee dat je zelf het schip bestuurt, maar
je grafische kaart moet dat wel aankunnen. Ik vind de 3D versie het
leukst. Bij de 2D versie kijk je namelijk vanaf de bovenkant op het
schip.
Er zijn een paar verschillende havens waarin je moet manoeuvreren.
Het is een erg verslavend spel, met leuke plaatjes. Ik en het personeel
doen in onze vrije uren bijna niks anders meer. Maar ik kan weer
overnieuw beginnen, ik had na een dag spelen meer dan acht miljoen
dollar en status zes, maar onze matroos heeft verkeerd gesaved. Toen
was mijn thuishaven ineens 'Kingston Jamaica' en nu heb ik weer status
1. Met status 1 kan je geen geld lenen.
Ook belangrijk is dat je het speelt op je eigen computer. Ik was in het
spel net naar de werf geweest om wat bij te spijkeren. Wou mijn vrouw
PERSÉ op mijn computer, want die van haar is kapot. Ik moest
tussen de ijsschotsen doorvaren. Mijn vrouw kijkt op de containers die
in 3D 9 breed staan en ziet de ijsschotsen aan de zijen van het schip.
Zij zegt 'daar past hij toch niet tussen.' Ik laat haar op het
overzichtkaartje zien dat dat de enige weg is. Zegt mijn vrouw: 'Waarom
doe je zo moeilijk en vaar je er niet gewoon omheen?' Ze had nogal
haast om achter de computer te komen, want ik was heel de avond al
geweest en zij had 500km gereden. Ik zei dat dit mijn computer was, dan
krijg je hier zo'n verhandeling die ik jullie ga besparen, dus ik trek
het schip achteruit, ga bakboord uit en probeer om de ijsschotsen heen
te varen. Dan komt er een sleepboot aan en die zegt 'U bent het spoor
bijster kosten een half miljoen dollar.' Dan krijg ik te horen dat dat
niet zo vreselijk belangrijk is omdat het toch maar een spelletje is.
Vandaar dat je moet zorgen dat je een eigen computer hebt.
Nu heb ik 15 miljoen dollar en ben ik eigenaar van een schip uit 1995,
waarvan ik 40% kon financieren. Ik hoefde nu geen Low-Cost schip meer
te kopen, want ik wou een nieuwere. Ik ga voor een high-tech schip,
maar dat hoeft dus niet.
De echte schipper ken niet zonder 'Ports of Call'
'Ports of Call' is 'het beste door een van je kennissen aan de wal te
downloaden en daarna te branden' vanaf www.portsofcall.de en na
de betaling ontvang je een licentiecode.
Het thema in deze sofa is schoonheidsoperaties.
Persoonlijk vind ik dit een heel delicaat onderwerp, waarover de
meningen altijd verschillend zullen blijven.
Door ziekte of ongevallen zou ik het eventueel kunnen overwegen om het
te laten uitvoeren, want dat zijn in mijn ogen grondige redens om te
laten uitvoeren. Of bij dames bijvoorbeeld de gevolgen van
zwangerschappen, indien ze er zelf onder lijden.
Maar enkel om mooier te worden, zoals onze mediafreaken in de States,
daar ben ik eigenlijk niet voor te vinden. Want dat is niet alleen de
natuur willen veranderen, maar ook de aard van het beestje. Want als ze
zich mooier voelen, dan gedragen ze zich ook anders in de meeste
gevallen. Dat is meestal niet in de positieve zin, dat ze zich
veranderen.
Ben afgelopen vrijdag 16 april van Heilbronn naar Antwerpen gereden,
waren donderdagnamiddag leeg aan het Kraftwerk en hadden aan kantoor
een vrij weekend opgegeven, wat we dan ook gekregen hebben, mits
inlevering van enkele overuren.
We kwamen rond 22 uur aan in dat apart cafeetje in Stabroek, waar we
hebben afgesproken om onze 5e chatmeeting te houden. Na de nodige
handen geschud te hebben en felecitatiezoentjes te hebben mogen
ontvangen, hebben we er een gezellige avond van gemaakt.
Enkele vrienden hadden wat geschenken meegebracht, die m'n vriendin
stiekem had doorgegeven. Om 00.00 uur was er een hele mooie verrassing
in de vorm van een blonde stripster, maar daarover ga ik niet te veel
uitbreiden, vanwege het feit dat dit e-zine ook door minderjarigen
wordt gelezen. Dit was echter een zeer smaakvolle, maar aparte strip,
waarbij ik nie veel kon doen, want mijn handen waren aan de
stoelleuning vastgemaakt met handboeikes.
We hebben ons daar tot 5 uur goed geamuseerd, waarbij nog enkele
prijzen te winnen waren, tijdens een klein wedstrijdje tussen de dames,
waarbij ik dus uiteraard, als jarige, mee in de jury zat.
Samen met enkelen hadden we echter vorige maand afgesproken, dat we om
5 uur spek met eieren wensten als ontbijt.
De ene had dus het spek bij, de andere ganzeneieren, ik had ajuin,
knoflook, paprika's, champignons en een elektrisch vuurtje meegebracht.
Eén van m'n vrienden ging effe naar den bakker om vers brood te
gaan afhalen, was afgesproken dat hij langs de achteringang brood kon
afhalen.
Was dus een zeeeeeer geslaagde verjaardag/meeting.
Maar de mooiste verrassing kreeg ik echter enkele dagen ervoor, toen
m'n vriendin Monique, die ik op één van de vorige
meetings had leren kennen, besloot om haar 2 weekjes vakantie te
verlengen tot wie weet wanneer. Ze is dus vandaag 18 april, terug
meegereden naar Heilbronn.
Hierdoor echter ben ik nu geen vrijgezel meer en zullen we voor dit
rubriekje van mij een andere naam moeten zoeken. Want ik vrees dat
jullie van mij niet meer verlost geraken.
wat viel je op in het nieuws de afgelopen week/tijd
Dat Lilian weggaat bij Schuttevaer
Waarom heeft het je aandacht getrokken
Geen flauw idee, zo belangrijk is het nu ook weer niet. Ik bedoel de
wereld draait heus wel door. Misschien omdat ik al anderhalve week
computerloos ben en veel andere berichten mis. Maar zij hoorde gewoon
bij Schuttevaer. Het was ook de enige die ik persoonlijk een beetje
kende.
Wat is je mening hierover
Heel erg jammer. Zij was wel heel erg goed in de berichtgeving over de
gezinsbinnenvaart en alles wat ermee samenhing.
positief/negatief
Ik ben bang dat het negatief uit gaat pakken, als ze dat gat bij
Schuttevaer niet op weten te vullen. Ik vind het uiterst discutabel als
we als binnenvaartsector compleet afhankelijk worden van
advertentiekrantjes voor onze nieuwsvoorziening.
Waarbij ik dus niet wil zeggen dat het slechte krantjes zijn.
'In een geheim laboratorium in Europa
zijn wetenschappers erin geslaagd een kunstmatige baby te
creëren', kopte de website 'blotebille.nl'.
'Hoogst actueel!, in tijden waarin een kunstmatig uiterlijk hoger wordt
aangeslagen dan een natuurlijk', dacht de verslaggeefster en ze reisde
af naar het plaatsje De-biel, waar wetenschapper en schepper C.H.F. Ren
haar te woord stond.
"De handsome-baby is een uiterst vernuftig stukje techniek met een zeer
hoge aaibaarheidsfactor, het is echt dè ideale oplossing voor
drukbezette ouders," demonstreerde de trotse schepper zijn creatie. Het
idee ontstond volgens zijn zeggen op vakantie. Hij zag al die vermoeide
ouders achter hun kroost aanrennen en 's avonds afgetobd op het terras
zitten, terwijl kindlief boven het hele hotel bij elkaar krijste. De
kinderen hadden last van de warmte, van het veranderde eten, van de
vliegreis, eigenlijk van alles. 'Daar moet de wetenschap eens wat aan
doen,' dacht hij. "Een hoop moderne ouders willen wel een kind maar
geen sores. Op je zeventiende de eerste siliconeïmplantaten, vanaf
veertig aan de Botox, waarom dan niet vanaf twintig een kunstbaby?",
verklaarde hij de reden van zijn schepping.
Hij trok zich negen maanden terug in zijn privé-laboratorium in
De-biel. Het grootste probleem was om de huid strak om het
roestvrijstalen robotlijfje te spannen. Net als tamagotchi moest de
'baby' groeien bij een goede verzorging, spande hij de huid te strak
dan kreeg de 'baby' in een groeistadium striae, spande hij het te los
dan zou het gaan lubberen. Om dit probleem op te vangen nam hij contact
op met de gerenommeerde flexibele koppelingfabrikant 'Flexibele kop',
aan wie hij bij zijn vorige creatie warme herinneringen bewaarde. Deze
adviseerde hem een mengsel van teflon, silicone en huideigen
stofdeeltjes te gebruiken. Het resultaat was gelijk fantastisch, blikt
hij tevreden terug.
Vanwege vergaande Internationale ambities gaf hij zijn schepping de
naam 'Handsome-baby'.
Standaard wordt de handsome-baby geleverd met een vierstanden
schroefknopje op het voorhoofd, waarmee de baby zichzelf reinigt, lief
is, ondernemend wordt en in de slaapstand gezet kan worden. Het mondje
is vervangen door een grote aan- en uitschakelaar, waarmee de baby
desgewenst op non-actief gezet kan worden.
De uitgebreide versie omvat de basisversie plus een set silicone
spuiten, waarmee veeleisende ouders het gezichtje van de baby naar
eigen believen aan kunnen passen.
Een extra basisverzorgingssetje in de vorm van een schroevendraaier,
oplader en reserve-chip wordt bij de eerste vijfhonderd bestellingen
gratis bijgeleverd.
Dag varende en aan de wal wonende matroosjes. Welkom bij "Kleine
Gastjes" van SOFA. Is het niet heerlijk dat de Lente er is?
Alles is weer aan het bloeien en krijgt weer kleur. En ik weet niet of
je het al opgevallen is, maar de buitenboxen heb ik ook weer bij
verschillende schepen op het roefdak zien staan. Heb jij ook zo`n mooie
buitenbox om te spelen?
Sommige kinderen hebben er een schommel in, anderen weer een fiets met
zijwieltjes, en er zijn kinderen die er een plastic speelhuis in
hebben. Om heerlijk buiten te kunnen spelen. Daar heb je vast al wel
zin in. Als kind woonde ik in een flat en speelden we op het pleintje
achter de flat. Later waren er auto`s geparkeerd. Maar toen ik zo oud
als jij was, waren er nog niet zo veel auto`s en hadden de kinderen
meer ruimte om te spelen. Wanneer het slecht weer was mochten we in het
schuurtje van de buurkinderen spelen. En toen die een garage kregen
mochten we daar spelen, want de auto stond er zelden in. Zo`n schuur en
garage was best spannend om in te spelen.
In het schuurtje stond een kast waarin je je precies in kon verstoppen.
Vreemde kinderen konden je met verstoppertje spelen vaak niet vinden.
Tja, en in de garage deden we net of dat ons paleis was. We hadden de
trouwjurk van mijn zus en daar mee speelden we dat we of een bruidje
waren of een prinses. Verder hadden we nog andere grote mensen kleren
gekregen, zodat we ons ook nooit verveelden. Er kwamen dan ook veel
kinderen uit de buurt bij ons spelen. Mijn moeder vond het wel
makkelijk, want ze had haast nooit spelende kinderen in huis, dus bleef
alles netjes op zijn plaats staan. Ik had n.l. wel eens een
vriendinnetje te spelen die met alles 2 minuten ging spelen en nooit
weer iets opruimde. Het gemene was dat bij haar thuis wel alles
opgeruimd werd voor je naar huis kon.
Misschien heb je zelf ook wel eens zo iets meegemaakt?
Wat speel jij in de box wanneer er net geen kinderen of mama in de
buurt is om mee te spelen? Kort geleden heb ik je verteld van Astrid
uit Winschoten die een broertje of zusje zou krijgen. Nou vandaag 16
april is er een zusje geboren. De teletubies op de televisie vond ze
niet meer interessant want ze was als grote zus geen moment bij de baby
weg te slaan.
Geen wonder ook, want baby's zijn zo bijzonder. Ze hebben van die hele
kleine vingertjes, zo groot als garnalen. Ze eten heel vaak per dag en
sommigen zelfs ook `s nachts. En de luiers die ze vuil poepen stinken
toch zo!
Iedereen heeft aandacht voor de baby en mama. Zelfs papa is een beetje
jaloers dat hij niet zo veel aandacht krijgt. Maar over een tijdje gaat
papa met Astrid en de baby wandelen in de Lente zon. Misschien heeft
Astrid wel een wandelwagentje voor haar pop en speelt ze ook dat ze
mama is en een kindje gekregen heeft. Wanneer je zelf een baby aan
boord of thuis hebt weet je wel wat ik bedoel. Wanneer er nu toevallig
bij jou ook een baby geboren is of die binnenkort geboren wordt, laat
mama dan een e-mail naar SOFA sturen om ons alles er van te vertellen.
En het liefst in jouw woorden.
Lieve kinderen , tot de volgende keer, het duurt misschien 2 weken, dan
e-mailen we elkaar weer.
Spelers: Ellen Vogel, Thekla Reuten, Gudrun Okras....
Het is een Nederlandse film. Na de dood van hun ouders wordt de kleine
tweeling op abrupte wijze gescheiden. Lotte groeit op in Nederland bij
een rijke familie en Anna in Duitsland bij een boerenfamilie. Twee
geheel verschillende werelden.
Lotte wordt met liefde opgegroeid en Anna wordt constant mishandeld.
Kort voor de Tweede Wereldoorlog vinden zij elkaar in Duitsland terug.
Het weer zien loopt op een teleurstelling uit. Door hun verschillende
ervaringen, groeien zij verder uit elkaar. Anna trouwt een SS-er en
Lotte's Joodse verloofde wordt afgevoerd naar Auschwitz. Later
overlijdt de SS-er ook.
Als Anna en Lotte elkaar na de oorlog weer zien is de breuk definitief.
50 Jaar later probeert Anna zich met haar zus te verzoenen. Het is een
prachtige film met veel emoties.
The perfect storm
Spelers: George Clooney, Mark Wahlberg, Diane Lane....
George Clooney is kapitein aan boord van een viskotter. Als hij terug
komt van zijn visserij op zee, is zijn vangst minimaal vergeleken met
zijn collega Diane. Hij besluit na twee dagen weer terug te gaan naar
zee. Zijn bemanning van 6 koppen gaat mee. Zij varen en zij vissen maar
vangen weinig tonijn. Na enige tegenslagen, besluit de kapitein toch
verder te varen. En ja hoor, veel vissen,de één na de
andere komt aan boord. De ruimen worden vol gepropt, tot de ijs machine
de geest geeft. Dik tevreden gaan zij terug. Maar een zware orkaan is
op komst. Toch om de lading niet te verliezen, varen zij door........
Ik vond het een geweldig, spannend verhaal. Het blijft boeiend vanaf
het begin tot het eind.Op een paar kleine détails na, heeft de
regisseur toch zijn best gedaan om het leven aan boord te laten zien.
De macho's wereld met een klein hartje....
Met alternatieve geneeswijzen kom je in contact als de reguliere
geneeskunde je niet echt beter kan maken en bij mij is het op de
volgende manier gebeurd:
Ik kreeg als meisje van een jaar of vijftien eczeem. Niet een beetje of
zo. Nee, meteen echt heel erg want rond een jaar of 20 werd ik zelfs
een maand in het ziekenhuis daarvoor opgenomen. Al snel smeerde ik
potten vol zalven met hormonen er in. Toen ik vooraan in de dertig was
kwam ik voor het zoveelste herhalings recept bij mijn nieuwe huisarts
terecht. Hij schrok van de hoeveelheid die ik door de jaren heen
gesmeerd had en zei me daar acuut mee te stoppen. Maar eczeem is niet
echt leuk. Vooral als het ook nog in je gezicht zit. Hij constateerde
dat daar alleen maar die zalf voor hielp die ik dus al smeerde. Omdat
ik nu wist dat dit niet goed voor mij was zei ik hem op de alternatieve
tour te gaan. Hij had hier alle begrip voor. Om nu een heel erg lang
verhaal korter te maken: Ik kwam bij een magnetiseur terecht die
allereerst vaststelde dat ik wel erg gespannen was. Hij had zijn handen
vol om mij op dat gebied weer op orde te brengen en daarna ging de
eczeem geleidelijk a!
an over. Dit is al heel erg lang geleden en inmiddels weet ik dat ik
heel erg allergisch reageer. Lichamelijk maar ook geestelijk. Helaas
heb ik er een lichte vorm van astma bijgekregen. Ik blijf de
paranormale behandelingen er bij houden want anders komen de
gezondheidsklachten terug. Mijn ervaringen zijn natuurlijk geen echt
bewijs hiervoor. Maar ik weet inmiddels dat dit heel erg goed werkt. Op
diverse gebieden.
Emma heeft, zoals alle jonge vrouwen ter wereld, een paar geheimpjes.
Voor haar ouders, haar vriend, haar collega's. En sommige geheimen wil
ze met niemand op de hele wereld delen. Ze heeft maat 40 en niet 36,
zoals haar vriend Connor denkt. Ze vindt Connor een beetje op Ken
lijken, die van Barbie en Ken. Ze heeft geen idee wat NAVO betekent,
van moeilijke boeken leest ze alleen de achterflap en doet alsof ze ze
gelezen heeft. Ze geeft de plant van een irritante collega
sinaasappelsap en haar string doet pijn.
Deze en nog veel meer geheimen biecht ze in doodsangst, tijdens een
turbulente vliegreis, op aan een wildvreemde Amerikaan. Maandag op haar
werk blijkt de wildvreemde man de oprichter van het bedrijf te zijn,
die een bezoek brengt aan het Engelse filiaal.
Het is een heerlijk boek dat je een ruk uit wilt lezen. Het verhaal
heeft wel iets weg van een Bouquet reeks maar door haar taalgebruik,
humor en scherpzinnige beschrijvingen van de menselijke eigenschappen
stijgt het daar ver boven uit.
Voor de liefhebbers van het Dagboek van Bridget Jones is dit boek zeker
een aanrader.
Vol herkenning, is het niet van je zelf, dan wel de (slechte)
eigenschappen van anderen in je omgeving. 2003 ISBN 90-443-0990-0
Het Bruidsbed Mireille Calmel
Het boek begint op 16 mei 1133; dan wordt Hendrik, de toekomstige
koning van Engeland geboren. Op dat moment is er een machtsstrijd bezig
tussen zijn moeder Mathilde - Hertogin van Normandië, gravin van
Anjou, Maine en Touraine, kleindochter van Willem de Veroveraar en
rechtmatig pretendent van de Engelse Kroon - en Steven van Blois, een
neef van Mathilde, gesteund door de Franse Koning, Lodewijk VI de Dikke.
Om het Engelse Koninkrijk voor de kleine Hendrik te bemachtigen komt
het tot een verbond tussen Anjou en Aquitanië. Er zal een
verbintenis komen tussen Eleonora, dochter van de hertog van
Aquitanië en Hendrik, de toekomstige koning van Engeland. Echter
voor dat deze afspraak officieel bekrachtigd is, wordt de Hertog van
Aquitanië door tegenstanders vermoord en wordt Eleonora
uitgehuwelijkt aan de toekomstige koning van Frankrijk, Lodewijk VII de
Jongere.
Loanna van Grimwald, afstammelinge van Merlijn de Tovenaar, half fee,
half heks, wordt naar Eleonora gestuurd om haar vriendin en
raadgeefster te worden. Zo beginnen 15 jaar van intriges aan het franse
hof met als doel Eleonora alsnog, als de tijd er rijp voor is, te laten
trouwen met Hendrik. Calmel is een rasvertelster: In enkele zinnen
roept ze de pracht van de tuinen van Eleonora's paleis op of laat ze je
de adem inhouden vanwege de stank in de straten van Parijs.
We lagen in Godorf, samen met een twaalf jaar jongere vrouwelijke
collega en een gedeelte van de bemanning bekeken we de tv. Het was de
tijd van de TMF awards. De presentatrice had een kunstmatig uiterlijk
en leek regelrecht weggelopen uit een manga strip, populistisch kwaakte
ze het programma aan elkaar. Het populaire gekwetter en het 'kijk mij
eens mooi kijken' begon te storen. We zapten verder naar MTV. We vielen
met onze neus in de boter, een schaars gekleed zangeresje met
opgespoten borsten schreeuwde in een onrustig clipje om onze aandacht.
"Jij maar even niet moppie," was het commentaar van de matroos en hij
zapte verder naar de volgende zender. Het journaal was bezig, vlug werd
er overheen gezapt, aan geestelijke inhoud was die avond geen behoefte.
De volgende zender werd bevolkt door een legertje pin-ups. Ze leken
uiterlijk allemaal op elkaar; kogelronde borsten, ultravolle lippen,
goed gekapt schaamhaar en een flinke bos blond of bruin hoofdhaar.
Verwoed poogden ze een aantal vooroordelen weg te poetsen. Een pin-up
was juist niet dom... Nee, ze had haar hersencellen langdurig gebruikt
om te bedenken, 'dat ze met het etaleren van haar lichaam in
ondernemende posities geld kon verdienen'. De presentatrice met precies
hetzelfde model voorgevel en een kruiwagen vol plamuur op haar gezicht
speelde 'dit is de gewoonste zaak van de wereld' tussen al het werkende
naakt.
"Die valt wel een beetje uit de toon," zei de matroos.
"Ja," zei mijn vrouwelijke collega, "Wat een lelijke borsten heeft zij.
Ik snap niet dat zij daarmee pin-up kan zijn."
Geboeid wachtten we met de rest van de toeschouwers tot de 'lelijke
pin-up' weer in beeld kwam. 'Lelijk' bleek in dit geval, (nog) niet
zichtbaar te zijn geopereerd.
Café-Restaurant De Grootte Gans - Pelgrom -
Antwerpen
Moe en hongerig, na een dagje Zoo in Antwerpen, belandden wij bij
toeval in Café-Restaurant Pelgrom, gelegen in een sfeervol oud
straatje, geplaveid met kasseien, op 100 meter van de O.L.V.-Kathedraal.
Binnengekomen daalden we af in de authentieke 15de eeuwse kelders, waar
het restaurant zich bevindt. Onze ogen moesten even wennen aan de
duisternis, de kelders worden alleen door kaarslicht verlicht. Het
meubilair bestaat uit houten tafels en banken.
De menukaart is niet bijzonder (steak, entrecote met frites etc.) maar
het eten was goed, vooral de huisgemaakte garnalenkroketten, en de
kelders zijn heel sfeervol en apart.
Bij het restaurant hoort ook het middeleeuwse restaurant De Grootte
Ganz (maar dat las ik pas later in de folder), in dit Breugeliaans
restaurant worden de middeleeuwse gerechten met lepel en handen
gegeten. Wijn, bier en water worden uit kannen in kroezen geschonken.
Parkeren kun je aan de Schelde of in de vele parkeergarages in de
omgeving van de Kathedraal.
Waar:Café-Restaurant De Grootte Gans -
Pelgrom, Pelgrimsstraat 15, 2000 Antwerpen Info: tel. (+32)(0)3/2340809 of www.pelgrom.be
Ooit leefde op kasteel Sooneck een kasteelheer, die in onmin leefde met
de graaf van een nabijgelegen burcht Fürstenberg.
De graaf van Fürstenberg was 'wijd en zijd' geliefd en beroemd,
hij was al een paar jaar de ongeslagen kampioen in kruisboogschieten en
een meester in de jacht.
De kasteelheer van Sooneck was een grijze muis tussen de
kasteeleigenaren, men eerde hem niet om zijn daden noch om zijn
persoonlijkheid. De kasteelheer van Sooneck besloot 'overmand door
jaloezie' zich te wreken en hij zon op een wreed plan...
Een vuistgevecht
Op een mooie zomerdag daagde de kasteelheer van Sooneck, de graaf van
Fürstenberg uit voor een vuistgevecht. Het gevecht ging er hard
aan toe, het ene moment leek de graaf van Fürstenberg in het
voordeel, het volgende moment de kasteelheer van Sooneck. De knechten
van Sooneck juichten het vechtende tweetal uitzinnig toe. Plotseling
gaf de kasteelheer van Sooneck zijn knechten een teken. Onmiddellijk
sprongen ze bovenop de graaf van Fürstenberg, overmeesterden hem
en staken op het commando van hun werkgever zijn ogen uit. De graaf van
Fürstenberg werd meegenomen naar de kerker van Sooneck, waar hij
verpleegd werd en zijn dagen in eenzaamheid en duisternis sleet.
Het uitzinnige feest
De tijd van de herfstfeesten brak aan, ook de kasteelheer van Sooneck
wilde zich niet onbesproken laten. Alle burchteigenaren,
hooggeplaatsten en hun vrouwen werden uitgenodigd voor een groots
gemaskerd bal. Op de bewuste feestavond was de stemming meeslepend en
losbandig, de muziek speelde als een uitzinnige, de ingehuurde
danseresjes zwiepten hun heupen heen en weer en de genodigden dronken
als beesten. Toen de feestvreugde rond het kookpunt zinderde, riep de
kasteelheer van Sooneck: "Nu heb ik nog één grote
verrassing!" Op hetzelfde moment duwden de knechten van de kasteelheer,
de blinde graaf van Fürstenberg naar binnen. De menigte in de zaal
verstomde en de blinde graaf strompelde op de tast door de zaal.
"Vanavond daag ik je uit voor een kruisbooggevecht!," riep de
kasteelheer van Sooneck. De knechten drukten de graaf zijn kruisboog in
de hand. De graaf van Füstenberg hief zijn kin op, rechtte zijn
rug en spande op het gevoel zijn boog.
De kasteelheer van Sooneck liep langzaam naar de andere kant van de
zaal, daar sprak hij, "Deze appel werp ik in de lucht. Klief hem
doormidden en je bent een vrij man." Hierop gooide hij de appel hoog in
de lucht.
De macabere afloop
Het gezicht van de graaf van Fürstenberg vertrok heel even, toen
liet hij de pal los... Een rochelend geluid weerklonk aan de andere
kant van de zaal. De kasteelheer van Sooneck zakte met de pijl in zijn
nek in elkaar, direct ontstond er een enorme chaos, gasten zochten zich
hysterisch een uitweg, de danseresjes gilden en tafels werden omver
geworpen. De graaf van Fürstenberg bleef onbeweeglijk temidden van
het tumult staan, in zijn lege oogkassen blonken even tranen, tranen
van trots of tranen van verdriet, toen rolde zijn hoofd door de zaal...
Toen de eerste rimpels kwamen was ik nogal in paniek,
Ik heb mijn face toen laten liften in een prijzige kliniek
Nou, mijn man vond het fantastisch
mijn gezicht was weer elastisch
Niks geen rimpels, niks geen vouwen,net zo glad als bij ons trouwen
tot mijn vriendin zei" het is gek, maar jouw kop past niet meer bij je
nek".
Ach, het was een kleine ingreep, want ze trekken dit dus strak
en ze geven hier een sneetje, anders krijg je daar een zak.
Nou, mijn man was heel tevreden
over wat ze met me deden,
maar de plastisch chirurg zat nog met
mijn borsten in zijn maag,
want die zaten volgens hem veel te laag.
Toen ze waren opgehesen, leken ze een beetje klein,
maar met siliconenvulling mochten ze er best weer zijn!
Nou, ik zag mijn man ontvlammen,
want ik had dus zulke prammen
toen op een avond na het vrijen
keek hij peinzend naar mijn dijen
en al had hij geen duidelijke kritiek
ik ging toch weer terug naar de kliniek
Ik had trouwens ook een buikje, dus na enig overleg
liet ik dat meteen ontvetten, ze zuigen dat in no-time weg.
Om tegelijkertijd mijn billen zooooo'n stuk op te tillen.
Ik was op ieder feestje weer in tel,
maar zat onderhand wel heel strak in mijn vel.
Mijn man voelde zich naast mij niet meer zo op zijn gemak,
want op straat riepen jongens" ga je lekker, ouwe zak?"
Nou, toen kocht hij een toupetje
en een veel te strak korsetje.
Hij ging wandelen en trimmen
en in het fitnisscentrum gymmen.
En maandenlang deed hij een rigoreus dieet
tot hij zomaar in de sauna overleed!!!!
Nou, daar stond ik op het kerkhof mooi te wezen aan het graf.
maar nu hij me niet meer zien kan, is de aardigheid eraf.
Ik laat nu de kwabben zwellen en ik zal U wat vertellen....
Dames laat je niet verlakken, laat de boel toch rustig zakken.
want met gladgestreken nekken valt het leven niet te rekken!
Koester buik en onderkinnen, want uw schoonheid zit van binnen!
Vertelt U dat maar aan uw man, anders komen er maar ongelukken van !!!!
Mijnheer en Mevrouw kijken televisie, wanneer Mevrouw plots zegt :
"Ik ben moe en het wordt laat, ik denk dat ik maar eens ga slapen."
Zij gaat naar de keuken om het ontbijt voor morgenvroeg voor te
bereiden, spoelt alle popcorn bowls uit, neemt vlees uit de diepvries
voor het avondeten morgen, controleert of er nog cornflakes zijn, vult
de
suikerpot, legt lepels en bowls op de tafel en maakt koffie klaar voor
morgenvroeg.
Dan steekt ze de was in de droogkast, steekt een andere was in, strijkt
een hemd en naait er een knoop aan.
Ze ruimt de kranten en het kaartspel dat nog op tafel ligt op en legt
het telefoonboek op zijn plaats.
Ze geeft de planten water, maakt de wasmanden leeg en legt de
handdoeken
gespreid om te drogen.
Ze geeuwt, rekt zich uit, en wanneer ze richting badkamer gaat, stopt
ze
in het bureau, schrijft een briefje voor de leraar van haar zoon, legt
er geld bij en neemt een boek op dat op een stoel lag.
Ze tekent een feestkaartje voor een vriend, schrijft er het adres op en
kleeft er een postzegel op.
Daarna schrijft ze ook nog haar boodschappenlijstje. Ze legt de omslag
en het briefje naast haar tas en schrijft nog 3 dingen op het briefje
die ze morgen nog moet doen.
Ze gaat naar de badkamer, brengt een nachtcrème op haar gezicht
aan,
poetst haar tanden en doet haar nagels.
Haar man zegt : "Ik dacht dat je ging slapen!"
"Ik kom", antwoordt ze.
Ze vult de bak met water voor de hond en zet de kat buiten, dan
controleert ze of alle deuren dicht zijn.
Ze gaat nog eens door de kamers van de kinderen, geeft een
hoestpastille
aan het kind dat hoest, vervangt een lamp, legt de sokken in de wasmand
en praat nog even met een van de grotere kinderen dat nog zijn huiswerk
maakt.
Eenmaal in de slaapkamer stelt ze de wekker in, legt haar kleding voor
morgen klaar.
Terwijl ze dit doet, zet haar man de televisie af en zegt doodleuk :
"Ik ga ook slapen", Hij gaat naar de slaapkamer en gaat slapen ...
Doet dit alles je denken aan iemand die je kent ???
Bovendien moet ze altijd mooi en sexy zijn, altijd lachen en goedgezind
zijn en zeker niet, niet gemeen!
Zo zie je maar wat voor een SUPERRAS wij zijn!
Stuur dit door naar 5 uitzonderlijke vrouwen, dit zal hen doen
glimlachen.
Stuur dit ook naar de mannen zodat zij het beseffen !!!!!!!
I.v.m. de meivakantie en hemelvaart verschijnt de
volgende SOFA met als thema internet op 28 mei!
Voor deze SOFA willen wij ingaan op:
Welke invloed heeft internet op je sociale leven aan boord? En ervaar
je dat als positief of negatief?
In hoeverre ga jij mee in de nieuwste ontwikkelingen en vind je dat
leuk?
Heb je grappige helpdesk of computerblunders gemaakt?
Hoeveel internet jij van boord?
Hoe zit het met spam?
Wat verwacht je van de toekomst?
Het is een thema waarin iedere varende schipper die dit
leest zich wel in vast kan bijten. Wij willen daarom ook iedereen
vragen om in korte! bewoordingen! zijn of haar visie te mailen.
Alle bijdragen die ook maar iets met internet van doen hebben kunnen
gemailed worden naar SOFA
En zoals altijd zitten wij te springen om bijdragen
voor de rubrieken:
Reacties: Heb jij een reactie op de vorige SOFA of
op SOFA in het algemeen, dan is dit dus een bijdrage voor deze rubriek.
Komkommertips: Denk hierbij aan ellenlange lijsten
of lange moppen.
Op de hak: Hiervoor zijn we op zoek naar korte
moppen.
Techies: Hiervoor zijn alle computervragen
ontzettend welkom!
Recept: Alle recepten zijn welkom!
Alle bijdragen voor bovenstaande rubrieken kunnen
gemailed worden aan SOFA.
Boekenwurm: Hiervoor zijn we op zoek naar stukjes
waarin jij één of meerdere boek(en) beschrijft, waarop je
anderen wilt attenderen.
Ook reacties op eerder behandelde boeken zijn van harte welkom. Alle bijdragen voor 'de boekenwurm' kunnen gemailed
worden aan Lilian.
SOFA Panel: Wil je meedoen in het SOFA panel en lees
je niet mee op vaart-familie. Als het niet teveel moeite is om 15 min.
per 14 dagen aan het invullen van de panel vragen te besteden, dan
lijkt het ons leuk als jij je opgeeft. Opgeven voor het 'SOFA panel' kan bij Ingrid.
What's in a name: Voor onze rubriek over
scheepsnamen, zijn we op zoek naar mensen die wat willen vertellen over
de betekenis van hun scheepsnaam of een leuke anekdote hebben over hun
scheepsnaam. Opgeven voor 'What's in a name' kan bij Jeanine.
Huishoudmand: Voor deze rubriek zijn wij op zoek
naar allerhande huishoudtips!
Denk hierbij aan eierkook tips, besparingstips, schoonmaaktips of
persoonlijke ervaringen met nieuwe producten die op de
markt komen,bv nieuwe drankjes,kant en klare groentesausjes,
magnetronmaaltijden, huishoudelijke apparaten,
nieuwe schoonmaak en poetsmiddelen enz. enz.. Al je tips kun je mailen naar Korina
In het nieuws: Vind je het leuk om te vertellen welk
nieuwsbericht deze week de meeste indruk op je maakte. Dan lijkt het
ons leuk als jij je meest indrukwekkendste nieuwsbericht naar ons mailt. Inzendingen voor 'in het nieuws' kunnen ingestuurd
worden aan Petra.
Let wel, bovenstaande rubrieken kunnen alleen bestaan
als men zich hiervoor opgeeft!
Schroom dus niet en geef je nu op!!!
Contact:
Heeft u een reactie?
Ook een reactie? Mail naar Henriette.
of maak gebruik van het formulier:
Je kunt een ander evenveel leesplezier bezorgen als je nu zelf ervaart!
Stuur deze SOFA door naar een goede bekende en nodig hem/haar uit zich te
abonneren met een e-mail naar: majordomo@vaart.nl met de tekst: subscribe
vaart-sofa
Je kunt ook deze link als leestip doorsturen: www.vaart.nl/familie