Sofa hèt luchtige e-zine voor de binnenvaart
Gemaakt door: Henriette, Lilian, Ingrid, tante Lourentia, Kris en enkele bewust anoniem gebleven inzenders.
Volgende SOFA ± 18 februari 2004
De uitslag van onze
peiling onder de SOFA-lezers voor onze "Vervoer"-SOFA:
Wij vroegen jullie: "Welke
vervoermiddelen gebruik jij?"
Drieënnegentig procent neemt de auto. Zeven procent rijdt op de motor. Zesendertig procent springt wel eens op de fiets. Drieënveertig procent waagt zich af en toe in het openbaar
vervoer.
"Naar de Internaatsdemonstratie-dag zijn
we met de tram en trein gegaan.., kwam er toen achter dat de tram met
een strippenkaart betaald moet worden (die ik niet had..hahaha), oja
en voor kinderen zijn er speciale roze strippenkaarten..."
"Auto, met -20 tot -30 ºC (Canada) laat
je het fietsen wel uit je hoofd. Toch heb ik gisteren nog twee mensen
gezien op de fiets, zelfs een in een korte broek."
Fiets, maar dan alleen in de zomermaanden.
Openbaar Vervoer, is hier in het dorp niet. Omdat treinen en bussen
niet zo intensief rijden als in
Nederland kan je niet buiten een auto. Zeker niet als je in een plaats
woont verwijderd van een verkeersader."
"Auto, deze vooral.
Fiets, toch een stuk gezonder dan de auto.
Openbaar Vervoer: een stuk minder sinds een bepaalde Koninginnedag.
Zie elders deze SOFA"
Reis jij wel eens met het openbaar
vervoer?
Zeven procent bevalt het prima. Zesendertig procent soms, als het makkelijker is dan met de
auto. Vijftien procent soms als het echt niet anders kan. Zeven procent gaat nog liever lopen. Dertig procent niet, omdat het niet nodig is.
"Anders nl...in heel zeldzame gevallen
en om de kinderen te vermaken hebben we eens een retourtje Utrecht
gedaan (lekker soft-ijs op CS)."
"Ja, en dat bevalt prima,als ik in
Nederland ben maak ik altijd gebruik van trein en bus."
"Enkel de metro in Rotterdam omdat het
dan makkelijker is en veiliger voor de auto dat hij op de roef
staat."
"Mijn mening: openbaar vervoer is niet
geschikt voor schippers. Ik had ooit van Algermissen naar Zwolle,
internaat, en dan terug naar Anderten met openbaar vervoer gereisd en
het duurt meer dan 12 uren. Met de auto 8 uren ongeveer."
"Soms, als het makkelijker is dan met de
auto.----> bijvoorbeeld naar de stad, dan zet ik de auto bij het
metrostation. Anders moet je weer vreselijk duur parkeren en het duurt
een eeuw voor je een plekje gevonden hebt."
"Soms krijgen wij de auto niet eraf en
dan breng ik onze dochter, met de trein naar het internaat. Heen gaat
wel, maar terug is vaak een crime.
Havengebieden zijn vaak afgelegen, zeker waar wij liggen. Soms sta ik
dan een uur in het donker te wachten tot het schip komt. Dan verzin ik
altijd een verhaal met heksen, spoken, geesten, platgereden
spinnen die b.v. mensen opeten en andere onzin. Zodat ik de tijd
doorkom en wat te vertellen heb als mijn oudste dochter weer aan boord
komt.
Ook als wij vrij zijn en een van ons gaat eerder naar boord terug of
komt later naar de wal, dan gaat diegene met de trein, zodat de ander
de auto aan de wal heeft."
Hoe vind jij het reizen?
Zeven procent reist voor haar plezier. Vijftien procent heeft een hekel aan lange ritten om de
kinderen van internaat te halen. Zesendertig procent vindt het niet erg om veel op de weg te
zitten om de kinderen te halen. Vijftig procent ergert zich aan de files.
"Over het algemeen is autorijden leuk en
als de kinderen vanaf de achterbank mee gaan "zaniken" over
andere auto's en hun rijgedrag wordt het extra grappig
binnenboord...(heejoo rij niet voor ons met je rare
bus....kijk daar rijd een multiplee...etc)"
"Toen onze kinderen op het internaat
waren was er de luxe van een auto niet en bleven zij daar dus tot wij
in Rotterdam waren."
"Ik rijd het liefst zelf en het maakt me
niet zo veel uit hoe ver het is.
Bij erg lange ritten vraag ik me af of ik nu werkelijk zal gaan, maar
wanneer je eenmaal rijdt bij goed weer is het "rijden maar".
Voorop gesteld dat je met een veilige auto en goede banden onderweg
bent."
"Ik ben gek op auto's, vroeger was het
nog veel erger en lag de stuurhut vol met automagazines maar die
hebben plaats moeten maken voor de computermagazines.
Ik heb altijd met sportieve auto's gereden, eerst als een jonge idioot
in van die GTI-tjes en de laatste negen jaar met BMW.
Echt veel kilometers rijden wij niet aangezien onze kinderen vier
voeten hebben en daardoor niet schoolplichtig zijn, maar toch vind ik
het autorijden een fijne bezigheid.
Pascale (de grote baas hier beneden) had graag tegen de lente een
motor gehad, maar tot mijn groot geluk zag ze in het voorbijrijden een
nieuwe Z4 staan bij een BMW-dealer en na en bezoekje hebben we hem
maar besteld en word onze huidige Z3 Coupé met spijt in het hart
binnenkort ingeruild, liever had ik hem gehouden maar ja dan zal ik
een ander beroep moeten kiezen."
"Ik reis voor mijn plezier, ik reis veel
naar Frankrijk voor mijn familie en anders.
Ik vind het niet erg om veel op de weg te zitten om de kinderen te
halen, ik vind juist leuk, mag van boord en het is anders.
Wij hebben ons auto ingericht voor dat soort problemen (files en
vertragingen), DVD, water, etenswaren, kussen, deken enz"
"Ik ben genoodzaakt om met het openbaar
vervoer te gaan, maar ondervind er geen hinder van want de kinderen ervaren
het als een uitje en vragen onderweg van alles en nog wat en kunnen
lekker heen en weer lopen en in de auto is het op de plaats blijven
zitten met altijd een gordel om de lichaampjes heen.
Maar er komt binnenkort verandering in en reizen ze, als we ergens
naar toe moeten lekker met moeders in de auto mee want wees eens
eerlijk daar kom je in de gekste uithoeken toch het snelst of zie ik
het nu verkeerd?"
"Ik vind het niet erg om veel op de weg
te zitten om de kinderen te halen.----> Maar dan wel het liefst
onder de ideale omstandigheden: geen sneeuw en regen en overdag!
Ik erger me aan de files. ------> Wie niet???"
"Oh ik waardeer onze auto heel erg. Wij
hebben jaren zonder auto gevaren, omdat we er geen 'direct' geld voor
hadden. Als ik zwanger van de tweede vanaf de Botleksteiger met de
taxi naar Slinge ging, met de metro naar Rotterdam cs. Daarna in de
trein naar Breda en vervolgens met de bus naar Oosterhout om naar
familie te gaan; of in Dordt met kind en autostoel uitstapte, dan weer
op de bus en naar het verhuurbedrijf waar we een auto
huurden...
Dan dacht ik weleens, wat zou het toch heerlijk zijn als we een eigen
auto hadden...
En nu hebben we hem alweer een tijdje, maar de eerste twee maanden,
zat er van ons bijna continu eentje op de weg. Dan zaten we echt zo,
wat zou ik nu eens met de auto kunnen doen of halen."
Kris vaart op de 'Mistral' een tankschip van 53.60m bij 6.60m. 'Een rare maat' mailt hij zelf, 'maar het schip is in 1990 met 3.60m verlengd en past nu precies in sluis 17 en 18 van de Zuid-Willemsvaart'.
De 'Mistral' is gebouwd als 'Hans Larsen', bij de overname van het schip in 1996 door Navitank, veranderde de naam in 'Mistral'. In 1999 kwam het schip in het bezit van Kris en zijn vrouw Pascalle, de naam beviel ze wel, daarom lieten ze hem staan. Al hadden ze vroeger zelf 'Mythos' in gedachten, voor als ze ooit zelf een schip zouden kopen. 'Mythos' is een Ferrari waarvan er maar twee gebouwd zijn. Deze naam, geeft gelijk een andere passie van Kris weer. Die van bijzondere snelle auto's.
Crossfiets.
De passie begon al vroeg. Kris mailt hierover: "Mijn vader zei altijd: 'Als je zoveel van je les
zou kennen als van auto's zou je de beste van de klas zijn.' Als kind voelde ik al de behoefte om me te onderscheiden. Al mijn vriendjes hadden een BMX, dat vond ik te gewoon, dus ik bouwde mijn crossfiets zelf. Tegenwoordig koop je ze zo in de winkel en heet het ineens een mountainbike", relativeert hij.
Eerste auto.
Op zijn 21e kocht hij zijn eerste auto. Al zijn vrienden reden al een eigen wagen, maar Kris wilde wat meer en moest wat langer sparen. Het was de tijd van de Golf GTI, Kadett Gsi en de Escort RS Turbo. In die tijd las Kris al automagazines en volgens die bladen ging er kwa prestaties en wegligging, niks boven een Peugeot 309 Gti 16V. Dat werd dus zijn eerste auto, verliefd was hij er niet op, maar mooi vond hij hem wel.
BMW.
Momenteel rijden Kris en Pascalle een BMW Z3 2.8 Coupé. Kris zag de auto het eerst, als 4cm groot schaalmodel, in een modelautowinkel. Hij was gelijk verkocht en dacht: 'Als m'n portemonnee hem kan betalen, wil ik hem hebben.' Bij de dealer waren er nog geen folders van het model beschikbaar. In de 5 jaar dat Kris en Pascalle met deze auto rijden, zijn ze er van de coupé versie nog maar 15 tegengekomen. In april krijgen ze hun nieuwe auto, een BMW Z4 2.5 Cabrio.
Cilinder en inhoud.
Het aantal cilinders en in de inhoud zijn best belangrijk, vindt Kris. Zo rijdt hij het liefste een 6-cilinder met een inhoud van rond de 3 liter. "Onze Z3 is een 6-cilinder met een inhoud van 2.8 liter. De bestelde Z4 is een 6-cilinder met een inhoud van 2.5 liter. Het aantal PK's is gelijk gebleven, maar een 2.8 liter is in de Z4 serie niet verkrijgbaar en het prijsverschil tussen een 2.5 liter en een 3 liter is me te gortig", aldus Kris.
Flitsende hondenkar.
De hondenkar van Kris en Pascalle is een flitsend rijtuig, waarmee ze zonder het zelf te weten, de aandacht trokken van een Nederlands automagazine.
De trailer voor de honden is gebouwd als een koelcel. Op het dak staat een zonnepaneel met 4 ventilatoren. De vloer bestaat uit een 35 cm hoge dubbele bodem, hierin wordt de lucht koel gehouden, voordat ze naar boven gezogen wordt. De trailer rust op 4 wielen, die elk voorzien zijn van een onafhankelijke ophanging, met veren en schokdempers die speciaal voor deze trailer gemaakt zijn.
"Onze honden zijn een andere passie van ons", mailt Kris verder. "Toen wij nog veel met de honden trainden en aan wedstrijden meededen, ergerde ik me rot aan die mensen die zelf airco in de auto hebben, maar hun honden vervoerden in een gammele rotkar. Ik zou het mezelf nooit vergeven, als onze honden door bijvoorbeeld een lekke band iets zou overkomen."
Autogids, oldtimer en droomauto.
Zo'n 15 jaar lang was Kris geabonneerd op de Autogids. De favoriete oldtimers van Kris zijn een Porsche 356, een Jag of een Lotus Seven. Op de vraag welke auto Kris zou kopen met alle geld van de wereld, kwam een kort en bondig antwoord: "Dat is niet zo moeilijk een Porsche 911."
Blitse motor.
Pascalle deelt de passie voor mooie auto's van Kris. Ze koopt bij voorkeur een auto die ze mooi vindt, of de auto nu praktisch is of niet, dat doet voor haar minder terzake. Ze heeft ook een enorme voorliefde voor motorfietsen, uiteraard het liefst zo blits mogelijk.
Met deze vraag ging een onderzoeksteam op pad en selecteerde de volgende eventueel in aanmerking komende modellen.
Rolls-Roye Corniche
Allereerst werd de Rolls-Roye Corniche grondig onder de loep genomen.
Deze nieuwe Convertible is een indrukwekkende auto, de klasse druipt er van af. Voordat je het stoffen dak kan laten verzinken achter achterbank moet eerst de V8 motor gestart worden. Dit om te voorkomen dat de accu in één klap uitgeput is. Maar dan kun je er ook met z'n vieren van genieten. De achterbank is net zo ruim als bij een dichte Rolls. Mits je je houdt aan een snelheid van 80 km per uur, anders waaien je medepassagiers er geheid uit.
Het onderstel van de auto is computergestuurd. Dit betekent b.v dat de demping van je schokbrekers voortdurend worden afgestemd op je rijstijl en de toestand van het wegdek. Van verkeersdrempels merk je verbazingwekkend weinig. Onherbergzaam gebied vriendelijk dus, en dat kan van pas komen. De inhoud van de kofferbak is ruim 185 liter. Met z'n lengte van 5.41 m en hoogte van 1.48 zal hij op menig roefdek niet misstaan. Het opnieuw afstellen van je autokraan is misschien geen overbodige luxe. Met een gewicht van 2100 kg hijs je een flinke jongen aan boord.
Rover Streetwise
Vervolgens stuitte ons onderzoeksteam op de Rover.
De Britten doen al heel lang verwoede pogingen om hippe modellen te maken en dat is ze met de Rover Streetwise aardig gelukt. Deze auto staat hoog op de wielen en er zijn forse bumperpartijen aangebracht. Niet een auto om over het hoofd te zien, en duidelijk gemaakt voor het ruigere werk. De Streetwise kan tegen een stootje, je kunt met die dikke bumpers wel een tikje uitdelen in het drukke stadsverkeer. Over parkeerschades hoef je je geen zorgen te maken. Het is de vraag of je medeparkeerders hier gelukkig mee zullen zijn.
Bently Continental T
Wat te denken van de Bently Continental T, een niet onaardig plaatje voor op je roefdek. Dit imposante geheel beschikt over een V8 motor van 420 PK! Hij weegt schoon aan de haak maar liefst 2450 kg. En dat merk je aan alles, vooral aan je autokraan. Of neem de motorkap. Die is zo zwaar dat je hem in je eentje niet open kunt krijgen. Gelukkig is hij hiervoor uitgerust met hydraulische telescooparmen! Het interieur is onvoorstelbaar mooi. Het leer zit werkelijk overal. Zelfs het complete dak is er mee bekleed. Geweldig kinder wagenziek vriendelijk dus, de Febreze hoeft er deze keer niet aan te pas te komen. En dat levert deze auto een dikke plus op.
De ruimte achterin valt een beetje tegen, zeg maar gerust dat je niet met goed fatsoen achterin kunt zitten. Ook de kofferbak met een inhoud van 200 liter houdt niet over. De neus daarentegen is weer zo superlang dat je het gevoel hebt dat je op de achterbank zit te sturen.
De hele auto heeft een lengte van 5.22 m en een hoogte van 1.47 m. Nog een bijkomend nadeel is dat de benzinemeter wel heel erg snel van links naar rechts zwiept. We zijn er niet achter gekomen wat deze auto kost. De importeur durfde dit niet te vertellen.
De Austin Martin Vanquish.
Alleen de naam al klinkt zo supersjiek dat onze verwachtingen hoog gespannen waren. De neus van deze fantastische auto ziet er bepaald niet vriendelijk uit en lijkt op een aanvallende haai met z'n bek wijd opengesperd. Uiteraard van binnen bekleed met leer, en je zou het bijna niet geloven, met hoogpolig Wilton-tapijt! Als je al niet het gevoel hebt zo nu en dan in je auto te wonen dan krijg je het nu wel. Met een lengte van 4.67 m is hij lekker kort en een hoogte van 1.32 m lager als vele andere potentiële kanshebbers. Met zijn minimale gewicht van slechts 1820 kg kun je toch spreken van een lichtgewicht in deze klasse.
De V12 motor van 457 PK doet je adrenaline omhoog schieten. Je waant je vlak voor de start van de Grand Prix. In minder dan 10 seconden zit je op de 160 km per uur. Schakelen doe je bijna met één vinger. Aan het stuur zitten hiervoor 2 hendels. Voor deze beauty van de weg is wel een goedgevulde portemonnee wenselijk. Prijs: 320.000,- euro. Maar dan heb je ook wat.
Cadillac Business-Limousine
Met een kofferbak inhoud van ruim 420 liter is de Cadillac Business-Limousine de ideale boodschappenwagen, daar kun je tenminste wat kratjes in kwijt. Geheel volgens de laatste mode en afgestemd op de Europese smaak lijkt deze auto een beetje op een bokser die aangevallen wordt. Volgens de makers een design- model, waar bijna 3 jaar over nagedacht is. Van binnen is alles prachtig verlicht. Via stemherkenning kun je het navigatie-systeem oproepen. En dat is erg handig. Wat een besparing van kostbare tijd. Gewoon zeggen waar je wezen moet en karren maar. Niks te maken met intoetsen van land, stad, straatnaam, huisnummer of postcode. Ook de radio kun je van zender laten verwisselen en er kunnen 10 ingesproken memo's opgeslagen worden.
Minpuntje is weer dat bij Autobahnsnelheid, -voor iedereen zelf in te vullen-, het windgeruis nadrukkelijk aanwezig is.
En dat maakt de keuze er niet gemakkelijker op. Al met al geweldige auto's, maar of ze geschikt zijn voor aan boord...
Ze zijn in ieder geval mooi genoeg voor de foto's op je Duitse snelheidsbekeuringen, en ja, het oog wil ook wat.
De Nederlandse Spoorwegen hebben helemaal afgedaan bij Chris en dit is allemaal te danken aan een memorabele Koninginnedag in 2001.
Mijn broer werkte die dag op een bootje in de grachten van Amsterdam en dat is
met Koninginnedag toch dé 'place to be'. Met de auto onderweg naar Amsterdam
kregen wij echter een dringend telefoontje toch vooral niét te proberen de stad
binnen te komen met de auto, want alles zat vast en vol. Wij besloten toen de
auto op het transferium bij het nieuwe stadion neer te zetten, maar de bordjes
Schiphol deden ons anders besluiten. "Waarom zetten we hier de auto niet neer en
gaan verder met de trein?" Zo gezegd, zo gedaan.
De auto voor een abominabel
hoog parkeergeld ergens gestald en op naar de trein. Op het perron bleek er al
vertraging, een paar treinen vielen uit; kortom vertrouwde beelden. De treinen
zaten dan ook overvol. Maar het is feest vandaag dus iedereen is goedgemutst en
schuift desnoods nog een stukje dichter op elkaar om nòg meer feestgangers in
het coupé te proppen. Allemaal niet erg als de trein dan ook vertrekt! Maar
nee... in een overvolle trein laat met ons gewoon een kwartiertje staan op
Schiphol. Zweetdruppels beginnen zich al bij diverse mensen op het voorhoofd te
vormen; is het niet vanwege de warmte, dan wel vanwege claustrofobische
neigingen. Uiteindelijk gaan we dan toch rijden! Maar station Amsterdam Centraal
halen we nooit. Ergens schijnen er een paar helden over het spoor te lopen en nu
vindt men het niet verantwoord verder te rijden. Met als gevolg dat alle treinen
een paar kilometer voor het station stoppen, iedereen verzocht wordt uit te
stappen en wij de laatste kilometers te voet af kunnen leggen. Maar het is feest
vandaag dus iedereen is goedgemutst.....
Wij kijken echter een paar keer benauwd op onze horloges, want onze boot wacht
niet. Uiteindelijk zijn we toch op tijd, varen gezellig de hele dag over de
Amsterdamse grachten en hebben een heerlijke dag.
Maar we moeten ook nog Amsterdam uit!!!!
Dat is zorg voor later; eerst gaan we maar eens gezellig een lekker hapje
eten. Voor het centraal station is het al een drukte van belang en blij merken
wij op
dat dat gunstig is; want als iedereen nu al vertrekt, hebben wij straks de trein
voor ons alleen. Na het eten echter is het nog steeds even druk voor het
centraal station met dit verschil dat nu iedereen ván het station vandaan loopt in
plaats van ernaartoe. En voor we het weten staan we oog in oog met een kordon
ME-ers. Oeps! Wij proberen nog vriendelijk aan een van de ME-ers te vragen wat
er aan de hand is, maar een grimmig zwijgen is het enigste antwoord. Langzaam
trekken wij ons terug en proberen met een omtrekkende beweging alsnog bij het
station te komen. Daar krijgen wij van een medewerker van de NS te horen dat het
station hermetisch afgesloten is, omdat het zó druk werd op het station dat men
vreesde dat er mensen verdrukt zouden worden. Wij krijgen dan ook de raad om via de
metro en station Sloterdijk Amsterdam te proberen te verlaten.
Dit lukt goed en gelukkig was het vandaag feest en iedereen is
goedgemutst..... Wij komen uiteindelijk veilig bij onze auto aan, maar iedereen heeft
de beelden op het journaal gezien en weet dat later op de avond niet iedereen zo
goedgemutst meer was.
Koninginnedag 2001 heeft ons in ieder geval één lesje geleerd; Vervoer over water, de juiste weg!
Fijn dat het gesneeuwd heeft, vind je niet?
Het voelt zo lekker aan je neus en handen. Wanneer je sneeuw een poosje in je handen houd smelt het als water weg doordat jouw huid zo lekker warm is. Wanneer je een heleboel sneeuw bij elkaar duwt kun je sneeuwballen maken en als er echt veel sneeuw ligt een sneeuwpop. Een hoed of muts op de sneeuwpop zijn hoofd zetten, een winterwortel als neus in zijn hoofd drukken en een paar kolen als ogen gebruiken. Van takjes kun je een bezem binden en jij weet vast nog wel meer.
De bulldozer
Toen ik klein was woonde ik in een flatgebouw met nog 2 buurkinderen. De buurkinderen hun vader was aannemer in de bouw en heeft ons op een winterdag toen het erg hard gesneeuwd had met iets unieks verrast. Hij liet van zijn werk een bulldozer komen die het pleintje achter onze flat "sneeuwvrij" kwam schuiven. Al de sneeuw moest natuurlijk ergens blijven, maar waar naar toe?
Een Iglo
Onze buurman had een super goed idee. Al het sneeuw werd op een hoop geschoven en met de schop werd er een deur uit geschept. Binnen kwam ook nog wat ruimte en we hadden een............? Wat denk jij? Een echte IGLO hadden we. Zo`n echt huisje als de eskimo`s hebben. Daar in de IGLO hebben we de hele week gespeeld want daarna ging het dooien en was de sneeuwpret voorbij.
Het schip in de haven
Wat heb jij voor leuks met sneeuw gedaan? Of ga je straks op wintersportvakantie naar een land waar veel meer sneeuw ligt dan in Nederland?
Tamar is vorig jaar wel geweest.
Papa had het schip aangelegd in de stad waar opa en oma ook wonen. Dat was voor Tamar al een feest. Want wanneer ze daar lagen mocht ze bij opa en oma logeren. Ze ging dan overdag naar school en `s avonds mocht ze bij oma slapen in haar eigen kamertje. Oma had een groot huis met een hoop slaapkamers waar niemand meer in woonde, omdat oma haar kinderen allemaal al getrouwd waren en dus hun eigen huis of schip hadden.
Bij opa en oma
Op een keer mocht Tamar een kamer uitzoeken. De keuze was niet moeilijk, want het kamertje aan de kant van de straat vond ze het mooist. Vanuit het raam kon ze dan de hele straat doorkijken. Ze zag kinderen spelen, auto`s rijden van vaders die naar hun werk gingen en de bus reed 2x per uur langs. Op die bus reed oom Henk als chauffeur. Dus wanneer Tamar bij opa en oma aan het logeren was toeterde hij altijd als groet. Hierdoor wisten de buurkinderen ook al gauw dat Tamar er was en kwamen ze aan de deur van oma vragen of Tamar naar buiten kwam.
Geheimzinnige papa
Vorig jaar toen papa het schip in de haven gelegd had deed papa erg geheimzinnig. Mama wist ook niet waarom hij geen reisje aan nam. Natuurlijk wist mama wel dat papa een geheimpje had maar het juiste wist ze er ook niet van. Op een avond stond er een grote auto voor het schip. Zo èèn waar je met wel 7 mensen in kan. Van wie zou die auto zijn? Er lag geen ander schip in de haven, dus het kon niet van een buurman zijn. Tamar had ook niet begrepen waarom ze niet in haar kamertje bij oma thuis mocht slapen. En ze moest ook nog vroeg naar bed. Ze was best een beetje boos.
's Morgens vroeg
De andere morgen lag ze nog zo heerlijk warm in haar bed te slapen toen papa aan haar bed stond en zei dat ze direct onder de douche moest gaan. Nou daar had ze nu net geen zin in. Daarna kwam mama al zenuwachtig voorbij en stond bijna op Tamar te mopperen dat ze nu nog niet aangekleed was. Wat een drukte allemaal! Ze ging uit haar bed en schoof de gordijnen open. Daar zag ze nog steeds die grote auto staan vlak voor hun schip. En zag ze het nu goed? Opa en oma liepen om die auto heen en ze hadden ook een koffer bij zich.
Papa's verrassing
Uiteindelijk zat de hele familie gezellig aan het ontbijt toen papa ging staan en iets belangrijks had te melden. "Lieve allemaal, jullie snappen er lekker niets van, maar omdat mama en ik deze maand 5 jaar getrouwd zijn nodig ik jullie allemaal uit met me mee te gaan naar Oostenrijk om te skiën!" Oma gaf een gilletje en mama begon te huilen van blijdschap toen ze dit hoorden. En opa heeft alles vastgelegd op de film. Razend snel zat iedereen in de auto en daar hebben ze een week lang van de sneeuw genoten. Heb jij ook zo`n papa vol met verrassingen?
Lieve kinderen tot de volgende keer,
het duurt misschien 2 weken,
dan e-mailen we elkaar weer.
Groetjes van tante Lourentia
In 1961 zijn wij voor de eerste maal naar Canada geëmigreerd. Ons laatste
schip was toen de "Hanna" van Hulsman uit Duisburg met Willy Top als
kapitein. Het schip vaart nog steeds maar nu als de "Helena" en is verlengd.
Het was een 67 meter schip met een strangenlier achter de roef.
In 1964 zijn wij weer naar Nederland gekomen, vanwege familie omstandigheden
en zijn toen aan boord gekomen op de "Intertank III" in Frankfurt bij Arie
Meeuwsen.
In 1972 zijn wij van uit Stein weer naar Canada geëmigreerd, wij hadden
toen vier kinderen. De jongste was aan boord van de "Myosotis" geboren. Wij
lagen toen met fosfaat bij Hoechst in de Sloehaven.
Een van de reden van de tweede emigratie was, dat mijn ouders al sinds 1954
daar woonden.
Mij vader is in 1991 overleden en mijn moeder vierde haar 90e verjaardag in
November.
Mijn vrouw is in april 2000 overleden na een tweede herseninfart.
Wat is u connectie met de binnenvaart?
Nu, eigenlijk niets meer, alleen dan dat ik met mijn gezin voor dat wij
emigreerden op de binnenvaart hebben gevaren. Mijn vrouw vond er niets aan
toen zij aan de wal ging in Stein, maar onze oudste zoon moest naar het
internaat, de oudste dochter was al op het internaat "Prinses Irene", -toen
nog de ark in de Coolhaven achter de Parksluizen-.
Hij had twee jaar daarvoor met zijn rechter hand tussen 'schip en de wal'
gezeten en had daar nog altijd last van. (Nu nog en is nu 41). Wij vonden
het toen maar beter voor hem als wij aan de wal gingen.
Ik ben toen nog twee jaar blijven varen, het laatste op de duwvaart.
Daarna is de binnenvaart mijn hobby en liefhebberij geworden en nu dank zij
de computer kan ik iedere dag het forum lezen en al die andere dingen die ik
nog allemaal interessant vind. Ook maak ik als het kan nog twee maal per
jaar een Rijnreis.
Hebt u in Canada gevaren?
Nee,ik heb niet in Canada gevaren. Wel de oudste zoon, die heeft een paar
jaar als roerganger gevaren en de jongste een korte tijd op een sleepboot.
Ik heb als botenbaas gewerkt bij een graanelevator, dus was wel regelmatig
op schepen, meren schepen en ook zeeboten.
Hebt u wel eens heimwee naar Nederland?
Nee, eigenlijk niet, maar als ik
hier mijn kinderen (twee jongens en twee meisjes en 9 kleinkinderen) niet
had, kon je mij wel vinden aan de waterkant in Dordt, Wijk bij Duurstede om er
maar een paar te noemen.
Bestaat er in Canada binnenvaart?
De binnenvaart hier bestaat voornamelijk uit de vaart op de grote meren. De
schepen zou je kunnen vergelijken met de vroegere sleepschepen, dan wel met
eigen voortstuwing. De schepen kunnen n.l. vanwege de bouw niet op open
water, en zijn veel groter, zo tussen de 25- en 28000 ton.
In Alberta en de North-West Territories is er wel binnenvaart op de 'Mc.
Kenzie River'. Maar dan alleen duwvaart en alleen in de zomer. De meren
liggen nu ook dicht en is er alleen nog maar vaart mogelijk met ijsbrekers.
Er vaart er zelfs een met 10.000 PK de "Mackinaw".
Het vervoer over de meren is vooral erts en kolen westwaarts en granen naar
de oostkust. Eindproducten worden meestal of liever gezegd altijd per trein
en per vrachtauto vervoerd. (Beide zonen zijn nu al jaren
vrachtwagenchauffeur.)
De Sofa gaat deze keer over het vervoer, kunt u iets vertellen over het vervoer in Canada?
Het personenvervoer is hier lang niet zo intensief als in Nederland. In de
grote steden zoals Toronto, Vancouver en Montreal; is er in de stad zelf een
goede busdienst of ondergrondse (Metro).
Hier in Ontario, rijdt er een forensentrein tussen de plaatsen om Toronto
en daar wordt veel gebruik van gemaakt. Daarbuiten ben je aangewezen op
Via Rail, wat een overheidsbedrijf is en is opgericht omdat de beide grote
treinondernemingen, de CP (Canadian Pacific) en CN (Canadian National)
stopten met personenvervoer vanwege de hoge verliezen. Het rijk, -de
overheid- huurt nu de rails en het materiaal van deze bedrijven voor het
personenvervoer. Het forensenvervoer is van het gouvernement van Ontario.
Er is met vracht veel meer te verdienen en de meeste mensen nemen de auto.
Vracht vraagt ook geen verzorging tijdens het vervoer.
Er rijdt wel regelmatig, -ongeveer 6 maal per dag-, een trein tussen Toronto,
Ottawa en Montreal wat een reis is van ongeveer 6 uur; en ook 6 maal per dag
tussen Toronto en Windsor wat een reis van 4 uren is.
Maar b.v. van Guelph (70 km ten oosten van Toronto) naar Windsor kan je maar
twee maal per dag met een overstap. Dan kan het als je het niet goed
bekijkt en plannen maakt, wel 6 uur duren.
Je kan wel met de trein ook van Halifax naar Vancouver, maar dat duurt
bijna 5 dagen en van Toronto is het 3 dagen. De trein gaat ook maar een
paar maal per week. Jaren terug was het nog 2 maal per dag. Ik heb het
zelf nooit gedaan, niet verder als Winnipeg, maar dat was al erg mooi,door
het Noorden van Ontario. Bossen en meren en af en toe een stop.
De treinen zijn erg comfortabel en voorzien van alle gemakken. Je kan het
vergelijken met een vliegtuig, maar dan veel meer ruimte. In de treinen van
kust tot kust (ongeveer 6000KM) zijn de treinen uitgerust met hutten en
speciale slaaprijtuigen. De meeste mensen die deze route nemen doen het
vooral omdat er zoveel te zien is aan natuurschoon en er de tijd voor
hebben. Dan zijn er nog de zijlijnen waar maar twee maal per week een trein
rijdt.
Een ander middel van vervoer behalve je auto en vliegtuig is de bus. Een
busmaatschappij de "Greyhound" rijdt je van Oost naar West en weer terug,
met ongeveer dezelfde tijdsduur en goedkoper. De bus wordt veel gebruikt,
want die stopt op alle plaatsen tussen de grotere steden. De bussen zijn ook
comfortabel, te vergelijken met een tourbus in Nederland. Ook rijden ze
meermalen per dag, maar om 72 uur in een bus te zitten is ook niet alles.
Daarom wordt er zo om de 4 uren een stop gemaakt voor koffie en wat te
eten. Slapen moet je natuurlijk doen in je stoel want het gaat dag en nacht
door.
Je bent dan ook wel blij, als je een beetje water in je gezicht kan smijten.
Streekvervoer zo als in Nederland is er bijna niet.
Ik woon in Fergus, 100 km ten NW van Toronto en daar komt de bus twee maal
per dag, maar als je toevallig niet langs een belangrijke verkeersader
woont moet je het zelf maar doen. Vandaar, dat een auto ook zo belangrijk is.
Ook het weer speelt je nog parten. Vooral in de winter. Vandaag b.v. reden
er weer geen schoolbussen. Die rijden voor de kinderen die buiten de stad of
het dorp wonen. Ze halen ze op en brengen ze weer thuis. Ik heb dat 5 jaar na mijn
pensionering gedaan. En zo is het ook met de bussen en treinen. Dan is het
heel normaal dat er vertragingen zijn van soms wel enkele uren.
Over het algemeen rijden ze allemaal wel op tijd. En dat geldt ook voor het
vliegverkeer.
Het is een groot land met enorme afstanden en nu, na ruim 31 jaar hier, kan
ik er nóg moeite mee hebben. Dan kan je het je nog niet voorstellen, dat als
je naar Vancouver wilt, -en alleen met daglicht rijden-, je 5 dagen nodig hebt
en naar Halifax 2 dagen. Dan ben je er nog niet, want dan moet je nog 8-10
uren met de boot van North Sydney naar Port-aux-Basques in New Foundland.
Vanaf daar naar St.John is het ook nog bijna 800 km. Daar rijdt geen trein
meer, dus ben je wel op eigen vervoer aangewezen of de bus.
Zijn er grote verschillen tussen het wonen en werken in Canada of hier in
Nederland en merkt u iets van een mentaliteitsverschil tussen Nederlanders
en Canadezen?
Na ruim 30 jaar hier in Canada, is je levenswijze natuurlijk wel aangepast
aan de gewoontes van dit land.
Dit gaat nog vlugger als de kinderen vriendjes en vriendinnen mee brengen en
als zij dan ook nog met Canadezen trouwen. De Nederlandse gewoonten zijn dan
over het algemeen wel verdwenen bij de kleinkinderen.
Er zijn zeker verschillen tussen het wonen en werken in Nederland en hier.
Werken is hier over het algemeen harder en langer, maar er is een betere
relatie tussen werknemer en werkgever. Daar staat dan weer tegenover dat je er nooit zeker van bent dat je de andere dag nog werk hebt. Daarom zijn de bonden hier ook zo sterk, in sommige gevallen te sterk en zorgen er voor dat een bedrijf sluit vanwege de hoge eisen.
De sociale regeling is in Nederland dan weer beter en beloningen lopen
natuurlijk ook uiteen.
Hier is de vakantie twee weken en geen vakantiegeld en als je dan hoort
hoeveel vakantie in Nederland wordt gegeven, duizel je soms wel even.
Er is hier wel een betere verstandhouding van de collega’s onder elkaar.
Minder jaloezie en afgunst van een Canadees, meer behulpzaam.
Wat het wonen betreft, hier zijn de huizen comfortabeler en
gerieflijker. In Nederland daartegen zijn de huizen gezelliger ingericht.
Hier zijn de huizen ook weer praktischer wat betreft de inrichting. Geen
deuren waar ze niet nodig zijn, geen drempels en door het hele huis
verwarming.
De mentaliteit van de Canadees is vriendelijker, beleefder en meer
behulpzaam tegenover zijn buurman/collega.
Ook wordt er bijna geen probleem gemaakt van standsverschil of wat voor werk
je doet.
Hij zal je nooit nawijzen voor een fout maar je altijd aanmoedigen door te
zeggen 'You did a good job', of zeggen dat je goed Engels praat, alhoewel je
steenkolen Engels gebruikt en fouten maakt in uitspraak en zinsbouw.
Uitlachen over een fout is er niet bij, of aflatend commentaar geven.
Als je iets wil beginnen, zal zijn antwoord altijd zijn, 'good for you'
of 'more power to you'. En als het niet zou lukken, wel dan heb je pech
gehad, maar even goede vrienden 'that’s to bad', zal zijn reactie zijn.
Het ligt er natuurlijk ook aan waar je woont. In een grote stad is de
mentaliteit altijd weer anders dan in een kleinere plaats of op het platte
land.
Het weer kan de mentaliteit van de mens ook beïnvloeden. Vooral in de
lange wintermaanden Op het ogenblik, zondagmorgen is het -27 C. maar toch
blijft de mens vriendelijk en glimlacht over het weer. 'Klagen helpt dan toch
niet en je kan het toch niet veranderen,' is de Canadese gedachte.
J. v/d Doe mailde wat foto's naar een redactielid over de scheepvaart in Canada. De plaatjes wekten onze nieuwsgierigheid op en bij navraag bleken ze afkomstig te zijn van de site
www.boatnerd.com.
Boatnerd.com
Boatnerd.com is een site die een enorme hoeveelheid gegevens huisvest over de scheepvaart op de Canadese meren. Onder gegevens wordt bij deze site verstaan; foto's en aanvullende achtergrondinformatie over alles, wat maar te maken heeft, met de scheepvaart op de Canadese meren.
Nieuwsberichten
Op deze site vind je bijvoorbeeld nieuwsberichten. Die momenteel hoofdzakelijk als thema hebben, 'de problemen met de enorme ijsgang'. Dit levert ook diverse schitterende plaatjes op o.a. 'een zeeschip wat vastzit in het ijs' (ca. 70 K)
Fotogalerie
De site herbergt ook een fotogalerie, die is, hoewel minder geschikt voor GSM-GPRS werkelijk indrukwekkend! Er is een schat aan beeldmateriaal te vinden over de schepen en sleepboten die de meren bevaren, de vuurtorens op de wal en de geografische ligging van de meren en kanalen. Onder iedere foto staan ontzettend veel wetenswaardigheden over het betreffende schip of de vuurtoren op de foto. Vaak wordt het geheel aangevuld met andere kleinere plaatjes die nog meer informatie geven over het schip. Ik kon online de stuurhut van diverse schepen bewonderen. De schepen staan gerangschikt in een alfabetische lijst onder de foto van de week.
Luchtfoto's
Een andere aanrader zijn de luchtfoto's van Boatnerd.com. Op deze index vind je nauwelijks plaatjes, alleen links met omschrijving, zodat je, aan boord, zelf goedkoop een foto uit kan zoeken. Leuke foto's vond ik de luchtfoto van 'een Canadees schip dat op het Livingstone kanaal in het ijs vaart' (ca. 80 K) en de luchtfoto van 'een ijsbreker op een ruim vaarwater, waarvan nog net een stukje invaart van het Livingstone Kanaal te zien is' (ca. 60 K )
Merengebied.
Het hele merengebied is bij 'Vessel Passage' in kaart gebracht en laat zich door een simpele muisklik uitvergroten. Een ontzettend leuke functie voor aan de wal, maar normaal gesproken wel af te raden via GSM-GPRS.
Zoek je scheepsnaam
Wie wil kijken of zijn scheepsnaam ook op de Canadese meren voorkomt, kan dat doen op de zoekfunctie van boatnerd.com. Ik heb er een hoop ingetikt, maar kennelijk zijn de scheepsnamen in Canada anders dan in Nederland. Scheepsnamen als 'New Vista', 'Primo' en 'Montignac', kwamen niet voor. Er is een schip dat 'Clipper Cheyenne' heet, maar daar was geen foto van. Wel vond ik een driemaster met de naam Concordia. Ook de moderne Engelse scheepsnamen als 'Sensation' en 'Solution' komen in Canada kennelijk niet voor.
Geschikt voor de maritieme liefhebber
Op mij maakt de site een grootste indruk. Ik vond de enorme hoeveelheid foto's en onderstaande gegevens, bijzonder indrukwekkend. De site is volledig Engelstalig, maar plaatjes kijken kunnen de meesten zonder tekst. Boatnerd.com is m.i. een gigantische aanrader voor iedere maritieme liefhebber, die over een goedkope internet verbinding beschikt.
GSM-GPRS
De site is goed werkbaar zonder afbeeldingen, de tekst onder de links is ingevuld. De nieuwsberichten zijn voor de schippers, die zonder afbeeldingen surfen prima te lezen. De uitgebreide teksten onder de foto's in de fotogalerie, geven zeer veel informatie over het schip op de afbeelding. De foto's zijn ongeveer tussen de 40 en 80 KB per stuk en dus vrij licht, zeker gezien de afmetingen.
Als je selectief! klikt en het graag! wil zien, is deze site met GPRS wel te bekijken aan boord. Pas wel op! Voor de verleiding, die is met zoveel nautische foto's groot!
Vrijdag heb ik Robin naar school gebracht en ben toen boodschappen wezen
doen. 's Middags weer teruggereden naar Duisburg waar de kade aan de
Hafenmond onder water stond en dus moesten we een ander plekje zoeken om de
auto aan boord te zetten. Dat lukte in de Ruhrmonding. Maar de vraag was hoe
ikzelf en de kids aan boord moesten, want we konden niet tegen de kant aan
komen en de plank was niet lang genoeg. Rinus riep: 'Blijf maar in de auto
zitten!'. Ik schrok me werkelijk het apezuur, want DAT was ik dus niet van
plan!! Maar ja, hoe dan wel..... Ten lange leste en na zevenentachtig
schietgebedjes ben ik toch maar weer in de auto gaan zitten en heeft Rinus
ons zo aan boord gekregen. Ik had nog net niet in mijn broek gepiest!!
Zaterdag hebben we een rustige dag gehad. Dat mag ook wel na zo'n hachelijk
avontuur van de vorige dag!
Zondag hebben we uitgeslapen, en na een uitgebreid ontbijtje met
croissantjes, sinaasappelsap en een gekookt eitje, zijn we in de auto
gestapt in Keulen en naar Holland gereden, want we moesten op ziekenbezoek
bij een neef. Daarna nog even een bakkie leut gedaan bij schoonouders en
daarna Caroline naar het internaat gebracht. Om 23.00 uur waren we weer aan
boord in Keulen en zijn we de week weer begonnen: varen......
Wat ga je doen het aankomende weekend?
Dat weet ik nog niet helemaal. Misschien kan ik Caroline vrijdag zelf halen,
maar als we nog te ver weg zijn dan kan ze waarschijnlijk meerijden met mijn
ouders, want die gaan op wintersport en rijden toch over de A 61 door
Duitsland!
Zaterdag zullen we gewoon varen denk ik, en zondag kunnen we eventueel op
bezoek bij vrienden in Kampen. Met ook twee kinders, dus dat zou wel leuk
zijn voor onze koters! En dan 's avonds gaan we Caroline weer terugbrengen
naar het internaat.
Je kunt een ander evenveel leesplezier bezorgen als je nu zelf ervaart!
Stuur deze SOFA door naar een goede bekende en nodig hem/haar uit zich te
abonneren met een e-mail naar: majordomo@vaart.nl met de tekst: subscribe
vaart-sofa
Je kunt ook deze link als leestip doorsturen: www.vaart.nl/familie
UITETEN TIPS:
Door: Lilian
Don Camillo
Heb je op een winterse dag heimwee naar het zonnige Spanje met zijn paella en sangria en lig je toevallig in Duisburg; breng dan eens
een bezoekje aan restaurant Don Camillo. Onze GPS praatte ons zonder aarzelen recht voor de deur, maar volgens zeggen ligt Don Camillo
slechts drie minuten lopen van het centrum. Het kleine restaurantje is gezellig ingericht met antiek,
heiligenbeelden en andere prullaria.
Als hoofdgerecht kozen wij natuurlijk paella, maar vooral de knoflooksoep vonden wij overheerlijk (Niet geschikt voor jongverliefden!!!)
Don Camillo
Fuldastrasse 20
47051 Duisburg
telefoon: 0203-330330 www.doncam.de
Wij zaten er op een stille
maandagavond, maar het restaurant schijnt populair te zijn, dus misschien is
reserveren in het weekend niet overbodig.
Openingstijden: van 12.00 tot 14.00 uur en van 18.00 tot 23.00 uur. Zondags gesloten.
Op de bodem van de Donau staat, op een voor mensen geheimgehouden
plaats, een indrukwekkend onderwaterkasteel, dat helemaal van glas
gemaakt is. De gewelfde zalen van dit kasteel staan vol met
zwaargebouwde rechthoekige tafels. Op deze tafels staan vele,
rommelige, omvergegooide aarden potten. In al deze potten worden de
zielen van de in de Donau verdronken schippers, vissers en passanten
gevangen gehouden.
De bewoners van dit glazen kasteel zijn, de onderwaterkoning van de
Donau, 'koning Donau genaamd', de onderwaterkoningin en hun kinderen, de 'waternimfen'
genaamd. Deze bijzondere familie leeft vredig op de bodem van de Donau. Eigenlijk
heeft niemand last van ze, behalve... als ze naar de oppervlakte komen
om arme schippers, vissers en passanten in de val te lokken, om zo hun
zielen aan hun collectie toe te voegen.
Koning Donau.
Het was volle maan. Koning Donau voelde een verlangen in zijn lichaam
opkomen. Hij voelde aan zijn water dat het weer tijd was om een zieltje
te verzamelen. Hij vermomde zich als jager en wandelde langs zijn
water. Hij genoot van het spiegelende maanlicht op zijn water, de rust
en de stilte om hem heen. In de verte zag hij een wandelaar aankomen.
'Als hij tegen me praat, dan heb ik hem', wist koning Donau. De
wandelaar was nietsvermoedend. Koning Donau deed zich voor als een
echte jager en keek onderzoekend of hij nog wild zag. De
nietsvermoedende man naderde koning Donau. Hij kwam dichter en
dichterbij, op het moment dat hij vlak bij was, zei hij argeloos: "Nog niks
geschoten zeker, met volle maan laten de dieren zich niet zien."
Koning Donau omsloot de argeloze passant met heel zijn lichaam; en
sleurde hem geruisloos mee, de diepte van de Donau in.
Zijn ziel eindigde in een aarden pot, op een van de rommelige tafels, in een van de grote
gewelfde zalen, van het onderwaterkasteel.
De waternimfen.
Koning Donau had vele dochters. De meisjes woonden allemaal in het
kasteel. Het waren sierlijke, heerlijk ruikende meisjes, in dunne,
witte jurkjes, die de gangen en zalen, van het onderwaterkasteel
vulden, met de klanken van hun welklinkende, hoge stemmetjes. Een enkele
keer kwamen de meisjes aan de oppervlakte. Dan zongen ze zo mooi en
zuiver, dat de schippers of vissers alles om zich heen vergaten. De
meisjes lokten de mannen weg, van de vaargeul of hun veilige visplaats en
omsloten ze, gezamenlijk met hun lichaampjes. De mannen verloren zichzelf volledig in hun heerlijke geuren en hun welvoelende, zachte lichaampjes.
Ongemerkt verdwenen de mannen in de diepten van de Donau. Hun schip,
boot of vistuig werd nadien onbeheerd teruggevonden.
Hun zielen eindigden in de aarden potten, op een van de rommelige tafels, in een
van de grote gewelfde zalen, van het onderwaterkasteel.
Dorpse meisjes en schippersjongens.
Het was lege maan. De oudste vier dochters van koning Donau voelden
diepe verlangens in hun sierlijke lichamen opkomen. Zij voelden aan hun water
dat hun tijd was gekomen om een eigen zieltje te verzamelen. De jongere
meisjes probeerden hun oudere zusters tegen te houden met argumenten
als: "Als je iets te laat terug bent, krijg je een pak slaag van vader"
en "Als je veel te laat terug bent, slaat vader je dood." De argumenten
boeiden de vier, oudere zusters niet, hun verlangen naar een eigen ziel
was te groot. Ze zouden gaan.
De vier oudere zusters verkleedden zich als vier dorpse meisjes.
Niemand zou ze van echte meisjes kunnen onderscheiden, alleen de natte
zomen van hun goedvallende jurken, zouden hun afkomst kunnen verraden. De meisjes
begaven zich naar een dorpskroeg, waar veel schippersjongens kwamen.
Spoedig hadden ze alle vier contact met een jongen, die hun
verwachtingen leek waar te maken. Het werd een gezellige avond en de
meisjes amuseerden zich kostelijk. Ze hielden de klok goed in de gaten en
voor de haan ook maar dacht te kunnen kraaien verdwenen de meisjes
onzichtbaar en geruisloos in het water van de Donau.
Koning Donau had niks gemerkt.
De volgende morgen zag het water van de Donau helder.
Verliefde zusters.
De vier oudste zusters liepen heel de dag te neuriën en te
zingen. Hun hoofden waren gevuld met tedere gedachten, aan de
schippersjongens. Ze hoopten dat het schip van de jongen, -die hun
hoofd vervulde-, niet aan de reis was. In dat geval zouden ze de ziel van
die schippersjongen direct bij moeten zetten, in een aarden pot, op
een rommelige tafel, in een van de hoge gewelfde zalen, van het onderwaterkasteel. Om hem zo voor
eeuwig te bezitten.
Weer ongehoorzaam.
Het werd avond. Weer kwamen de verlangens naar een eigen ziel bij de
vier oudere zusters bovendrijven. Ondanks de argumenten van hun jongere
zusters, besloten de vier oudere waternimfen weer naar de kroeg in het
dorp te gaan. De jongens stonden al op ze te wachten en het werd een
gezellige avond, die afgesloten werd met een gezellige wandeling langs
de Donau. Hand in hand liep de waternimf, met de schippersjongen van
haar dromen, langs het water van de Donau, waarin de sterren zilver
weerspiegelden. Opeens herinnerden de meisjes zich hun vader. Met het kraaien van de
haan waren ze weer terug in het kasteel.
Koning Donau stond ze al op te wachten...
Een flink pak slaag was het gevolg voor hun ongehoorzame
gedrag.
De volgende morgen zag het water van de Donau troebel.
'Onzedige' waternimfen.
De vier oudste zusters vroegen zich heel de dag af of een pak slaag
opwoog tegen de liefde van een schippersjongen.
De jongere zusters smeekten ze om binnen te blijven.
De gevoelens voor de schippersjongens waren te heftig voor het verstand van de oudste waternimfen...
Die avond verkleedden de waternimfen zich weer als dorpse meisjes. De
schippersjongens stonden ze weer op te wachten. Het werd een
romantische avond. De lege maan weerspiegelde flauwtjes in de ogen van de
schippersjongens en samen keken ze hand in hand naar de sterrenhemel.
De waternimfen genoten intens van de liefdevolle aandacht van de
schippersjongens, de rust van de natuur en het zacht kabbelende water van de
Donau. Het was het zachte kabbelen van het water van de Donau, dat de
waternimfen weer een beetje bij hun positieven bracht. De haan begon te
kraaien. 'Vader', dachten de vier waternimfen tegelijk...
Koning Donau stond zijn dochters al op te wachten.
Woest was hij op zijn onzedige dochters.
Eén voor één sloeg hij ze alle vier dood, als straf
voor hun onzedige gedrag én als waarschuwing voor hun jongere zusters.
De volgende morgen kleurde het water van de Donau rood.
De zielen van
'onzedige' waternimfen blijven eeuwig dolen, ze zijn eeuwig te horen als het
kabbelen van het water van de Donau.
Ik vraag me af of jullie misschien geïnteresseerd zijn in een hond.
Mijn buurman zoekt namelijk een goed baasje voor zijn hond.
Hij zei dat het een lieve, rustige hond is en goed met kinderen.
Zijn vrouw voelt zich alleen een beetje ongemakkelijk met het dier.
Vooral als 'ie haar aan zit te staren.
En dat doet 'ie veel. Hij komt ook vaak kijken als zij staat te douchen, aankleden, etc......
Zij wil hem dus zo snel mogelijk weg doen.
Als je hem zelf wil hebben, of je weet iemand, laat het dan maar even weten.
Jenny Klein was voorzitter van de LOVT, zat in het actiecomité "Redt het internaat" en is bestuurslid van Censis.
Hoe ziet jouw gezin eruit?
Ik heb al bijna 27 jaar een echtgenoot, genaamd Sander, wij hebben drie dochters. Leeftijden, 23 zij is freelance grondstewardess en de volgende is 20 zij zit op de KMA in opleiding voor luchtmacht officier en dan een dochter van bijna 18 en zij is bezig met de opleiding SPW. Ook hebben wij een viervoetertje, type Roteb-terriër. Een lief maar fanatiek bruin hondje. Die, al zeg ik het zelf, erg goed luistert."
Hoelang heb je in het bestuur van LOVT gezeten en hoelang als voorzitter?
Bijna zeven jaar en daarvan drieëneenhalf jaar als voorzitter.
Wat doet het LOVT precies?
Het LOVT is een landelijke oudervereniging die de belangen van schippers- en kermisouders behartigt, zowel op gebied van onderwijs als huisvesting. Tevens is zij het enige aanspreekpunt namens de ouders naar de overheid. Tevens is er vanuit het LOVT een ouderafvaardiging die in het Censis bestuur zitten. Ook ik neem daar aan deel."
Wat waren jouw taken als voorzitter?
Het gezicht zijn voor het LOVT. Het eerste aanspreekpunt. Vergaderingen voorbereiden en bezoeken. De standpunten van de ouders verdedigen.
Open staan voor meningen van anderen. Een luisterend oor hebben. Zorgen dat de bestuurlijke zaken goed gecoördineerd worden.
Kortom manusje van alles.
Was het voorzitterschap altijd te combineren met je gezin en je bedrijf?
Ik heb het gered, maar zonder steun van mijn gezin had ik het nooit gered. Het is bijna een full time baan en wil je die goed uitvoeren valt het naast het binnenvaartondernemer zijn niet mee. Je hebt bijna een relatie met je telefoon. De auto is je tweede huis. En de rest van het gezin moet bijna altijd voor je klaar staan om jou je werk te laten doen of om weg te kunnen. Wij hebben geen personeel en dat is soms echt moeilijk te combineren. Onze oudste dochter heeft echt ongelooflijk veel voor mij gedaan. 's Nachts naar boord komen rijden vanuit haar werk, ik er weer af en de volgende dag zij weer terug want dan had ze bijvoorbeeld nachtdienst.
Samenvattend: ik heb het gecombineerd, maar eigenlijk was het bijna niet te doen.
Was de samenwerking met de andere LOVT-leden goed of waren er ook wel eens heftige meningsverschillen of conflicten?
De samenwerking in het bestuur is heel goed. Ik heb altijd gezegd dat ik trots was op mijn bestuur. Je hebt te maken met heel diverse mensen.
Vind je het jammer dat je de hamer hebt neergelegd of is het wel genoeg geweest?
Enerzijds vind ik het heerlijk om tijd voor andere dingen te hebben, bijvoorbeeld mijn hobby's. Anderzijds zal ik de contacten en de uitdagingen missen.
Hoe kijk je terug op de acties van afgelopen najaar?
Het was een hele hectische tijd. Ik kijk er met een heel goed gevoel op terug. De actiedag zelf heb ik als zeer positief ervaren en ik vond de sfeer en de saamhorigheid fantastisch. Het eindresultaat geeft natuurlijk een goed gevoel.
Had je van te voren vertrouwen in een goede afloop?
Enerzijds vond ik dat de gemaakte afspraken van nog geen 3 jaar terug niet zomaar ongedaan gemaakt konden worden, anderzijds moet landelijk gezien zoveel bezuinigd worden dat ik dacht dat we er niet ongeschonden vanaf kwamen.
Hadden jullie ervaring als werkgroep met het organiseren van een demonstratie? (vergunningen aanvragen, contact met de politie, afspraak maken met de politici etc.)
Een aantal mensen van de werkgroep wel, maar een aantal ook terdege niet.
Vond je dat collega's wel genoeg waren doordrongen van de ernst van de zaak?
Nee, ik vind inderdaad dat we best wel veel moeite hebben moeten doen om de mensen te laten realiseren hoe groot de ernst van de zaak was.
Je kwam heel zelfverzekerd over met de megafoon en het koffertje in je hand als aanvoerder van de manifestatie. Voelde je je ook zo of was je nerveus?
Ik was op dat moment niet erg nerveus, dit doordat ik me gesterkt voelde door de grote opkomst. Nu zijn er mensen die denken dat ik altijd zo zelfverzekerd ben, dit is echt niet zo.
Blijf je nog actief in het LOVT, ga je iets anders in een andere organisatie doen of stop je er helemaal mee?
Voorlopig zal ik het LOVT nog wat blijven adviseren, wanneer men dat nodig vind. Tevens zal ik nog enige tijd bestuurslid blijven van Censis en daardoor ook nog betrokken blijven bij het LOVT. Wie weet komt er ooit een nieuwe uitdaging op mijn pad en ga ik die aan.
Bergen van Chocolade is een boek wat het vooral moet hebben van zijn schitterende proza.
Het vertelt het verhaal van Josephine en haar vader Theobald Moon. Theobald is een wat zonderlinge man die na de dood van zijn moeder verhuist naar de woestijn van Arizona waar
hij een eenzaam bestaan leidt, te midden van zijn cactussen. Na de geboorte van
Josephine, die hij altijd mijn Snoepje of Suikerbeestje noemt, draait zijn hele
leven om haar. Theo houdt zijn Snoepje geïsoleerd van de 'echte' wereld en
creëert een soort sprookjeswereld voor haar.
Maar als Josephine naar school moet en kennis maakt met de 'echte' wereld, merkt
zij dat Theo veel voor haar verzwegen heeft en begint zij vragen te stellen over
haar moeder. Lang blijft onduidelijk hoe het zit met de moeder van Josephine,
maar in ieder geval spelen een Franse ijscoman en een Slowaakse schoenmaakster
een grote rol.
Let op!!!
Dit soort rubrieken danken hun bestaansrecht, aan de inzendingen van onze lezers!
Voor deze rubriek zijn we dus op zoek naar stukjes waarin jij één of meerdere boek(en) beschrijft, waarop je anderen wilt attenderen.
Ook reacties op eerder behandelde boeken zijn van harte welkom. Alle bijdragen voor 'de boekenwurm' kunnen gemailed worden aan Lilian.
We stonden bij onze aflosauto.
Voordat we in de auto stapten hoorde ik mijn collega nog vragen: "Wil jij soms rijden?"
Het leek me op dat moment
niet direct nodig...
Beheerst reden we weg vanuit de haven. Op de snelweg gingen alle remmen los. Het was aan het motregenen en beredruk, maar wij reden 160 km/h met een gehuurde Opel Corsa, midden in de spits. We haalden met een enorme snelheid links, rechts, over de vluchtstrook en
over de verdrijvingsvlakken in. De max. afstand tot onze voorganger was
gemiddeld 3 m. Dus ik hoopte, dat ik ooit mijn familie weer terug zou
zien...
Links en rechts flitsten de waarschuwingsborden, met 'wegwerkzaamheden' voorbij.
Op de voorbijflitsende borden stond '80' en 'radar'. In een poging mijn
collega wat te temperen, las ik expliciet voor: "80 - Radar".
"HMMM," was het antwoord van mijn collega.
Met 130 km/h reden we langs de wegwerkzaamheden. Ik draaide mij hoofd
naar rechts en keek uit het raampje. Het beeld wat ik zag, deed me nog het
meest, aan een slechtgemaakte, psychedelische houseclip denken.
Het werd nog wat drukker en de tweebaansweg raakte verstopt. Wij reden
op de linkerbaan en moesten vaart minderen. Onze snelheid zakte terug
naar hooguit 50 km/h.
De man op de rechterbaan hield een normale
afstand tot zijn voorganger aan. Mijn collega drukte hem vakkundig van de weg. Dat ging zo goed, dat ik veronderstelde dat hij dit vaker gedaan moest
hebben.
De bestuurder op de rechterbaan ging speciaal voor hem, zonder morren
bovenop zijn rem staan. Hij wekte totaal niet de indruk zich te ergeren aan de wild seinende vrachtwagen achter hem.
Op de rechterbaan reed
mijn collega geroutineerd, tot bovenop de bumper van zijn
voorganger.
De winst was precies die ene auto, die
eerst op de linkerbaan voor ons reed en onze hele inhaalmanoeuvre
vanaf de eerste rang gevolgd had. Deze bestuurder weigerde eerst medewerking
te verlenen, maar na flink wat drukken, remmen en gas geven, liet hij ons
noodgedwongen voor.
Vanaf dat moment hing onze 'linke' achterbuurman
geïrriteerd op onze achterbumper. Als ik achterom keek, zag ik hem agressief
op zijn voorhoofd tikken en met zijn middelvinger wuiven.
De drukte loste een beetje op en
het gaspedaal kon 'eindelijk' weer onderin.
De 'linke' bestuurder bleef aan onze bumper kleven, op zijn voorhoofd
wijzen, met zijn middelvinger zwaaien en ons snijden.
"Hiervoor heb ik nou altijd pepperspray bij me," vertrouwde mijn collega
me geruststellend toe.
Om tot een betrouwbaar onderzoeksresultaat te komen is het belangrijk dat de test juist wordt uitgevoerd.
Handleiding voor de test:
Pak een pen en papier, schenk jezelf een bakje koffie in en ga er eens rustig voor zitten.
Bekijk of de onderstaande stellingen op jou van toepassing zijn. Is een stelling op jou van toepassing, dan beantwoord je de stelling met -Ja- en je noteert dat op het papiertje.
Na afloop tel je alle -Ja's- bij elkaar op en vergelijk je je uitslag met de conclusie onder de stellingen.
Ik heb ook wel eens dat ik:
-In mijn skivakantie te daal ga.
-Stiekem een infuus met rivierwater in de vakantie EHBO trommel verstopt heb.
-In privégesprekken spontaan mijn scheepsnaam noem.
-De verkeerspolitie aanspreek met 'Wasserschutz'.
-Als ik mijn mond open doe om te boeren... een anker opboer.
-In de dierentuin vind dat mijn gezin 'stuurboord uit' moet.
-Een auto 'voorbij wil lopen'.
-Op een parkeerplaats havengeld wil betalen.
-Bij de benzinepomp wil bunkeren.
-'s Avonds op het vakantieadres een anker uit het raam probeer te werpen.
-Bij een aardbeving vind dat ik uit mijn touwen gevaren ben.
-Bij een overstroming veronderstel dat mijn vakantiehuisje wel blijft drijven.
-Als ik in de rij sta bij de bioscoop uitreken hoeveel verlette tijd dit wachten kost.
-Denk dat de balken in het plafond van de kroeg de spanten zijn.
-Bij de eerste kennismaking vraag of mijn schoonmoeder wel een Rijnpatent heeft.
-Een wrijfhout in de open haard wil gooien.
-Mijn schoenveters wil splitsen.
-In de supermarkt begin te zeuren over provisie.
-Vind dat mijn auto 120 km per uur loopt.
-Als mijn vrouw vraagt of 'er nog was is', dat ik automatisch de waterstanden opvraag.
Conclusie.
Heb je 0 tot 5 zinnen met 'ja' beantwoord:
Je houdt van varen, maar je ziet het deels als werk.
Een gezonde instelling, met houden van je werk is niks mis. Een nautische hobby moet geen gevaar opleveren. Zorg wel voor voldoende tijd voor ontspanning.
Heb je 5 tot 10 vragen met 'ja' beantwoord:
Varen is je lust en leven, je geest wordt er aardig door in bezit genomen. Je omgeving begint nog net niet te klagen, maar stelt weleens kritische vragen bij je bestaan.
Iets meer relativeren is aangeraden. Probeer een niet nautische hobby te vinden. Tuinieren, fietsen en karten zijn goede ontspannende bezigheden.
Heb je 10 tot 15 vragen met 'ja' beantwoord:
'I LOVE VAREN', hangt er in de stuurhut. Je vrouw begint te klagen en de kinderen worden onrustig als je beneden komt. De stuurhut ligt bezaaid met nautische lectuur en als jullie stilliggen bouw je van 5 uur 's morgens tot 11 uur 's avonds dwangmatig aan modelbouw scheepjes. Op vakantie heb je last van afkickverschijnselen, die zich moeizaam laten onderdrukken, door veelvuldig naar de riviercentrale te bellen.
Het begint tijd te worden voor specialistische hulp, neem contact op met een emaildokter of zoek elders therapeutische hulp.
Heb je 15 tot 20 vragen met 'ja' beantwoord:
Door je aderen stroomt zuiver rivierwater. Je vrouw en kinderen zijn vertrokken. In bed slaap je naast een anker en overal in de roef liggen wrijfhouten. De koelkast is gevuld met flessen rivierwater en wanneer je 'in de wacht' ligt, draai je cd's met motorgeluiden. Als je in de spiegel kijkt zie je dat je haren langzaam in staaldraden veranderen en liefkozend noem je jezelf af en toe 'Roerkoning'.
In dit stadium is specialistische hulp zeer noodzakelijk. De therapie zal bestaan uit langdurige eenzame opsluiting, die wordt aangevuld met diverse therapeutische vraaggesprekken. Er is onlangs een Europees subsidieverzoek ingediend, om dit soort schrijnende gevallen aan boord, via email en marifoon, de eerste specifieke specialistische hulp, op maat te kunnen geven.
Je kunt een ander evenveel leesplezier bezorgen als je nu zelf ervaart!
Stuur deze SOFA door naar een goede bekende en nodig hem/haar uit zich te
abonneren met een e-mail naar: majordomo@vaart.nl met de tekst: subscribe
vaart-sofa
Je kunt ook deze link als leestip doorsturen: www.vaart.nl/familie
iN DE BLADEN:
Prins Floris blunderde bij studentenvereniging!
Dat niet iedereen in ons land de eerste twee coupletten van ons nationale volkslied kent, is tot daar aan toe, maar dat zelfs de leden van ons koninklijk huis het Wilhelmus niet uit het hoofd kennen is echter wel verontrustend! In het begin van zijn studententijd in Leiden, waar prins FLORIS lid was van de roemruchte studentenvereniging Minerva, viel de zoon van PRINSES MARGRIET en mr. PIETER VAN VOLLENHOVEN keihard door de mand. Tijdens de beruchte ontgroening van eerstejaars studenten werd de prins de meest zware opdrachten bespaard, maar moest hij gezien zijn koninklijke status zijn medegroentjes wél trakteren op een mooie vertolking van het Wilhelmus. Het mag een klein wondertje heten dat FLORIS uiteindelijk toch nog werd toegelaten tot de studentenvereniging, want ons volkslied bleek niet tot zijn repertoire te behoren…
KEMPhanen veroorzaken rel bij songfestival!
Duurde het vorig jaar nog tot de nationale finale van het songfestival totdat er ruzie uitbrak, dit jaar is het in de landelijke voorrondes al raak! Ditmaal gaat het echter niet om een muzikaal geschil, maar om twee bekvechtende ex-geliefden! De organisatie had namelijk MANUËLA KEMP en haar ex-geliefde EMIEL PIJNAKER in dezelfde ‘groep’ ingedeeld. Kennelijk zijn de voormalige tortelduifjes niet volwassen genoeg om normaal met elkaar om te gaan, want beide deelnemers gingen op hoge poten naar de organisatie om daar te eisen dat Emiel’s formatie Yellow Pearl het niet tegen Manuëla’s bandje op zou hoeven nemen. De grote bazen van het songfestival gaven Manuëla vlot haar zin. Wéér een relletje, zoals vorig jaar met verliezend finalist GORDON, kan men immers missen als kiespijn…
Isabelle verloor hartsvriendin!
Hoewel het leven Show van Nederland-presentatrice ISABELLE BRINKMAN naar eigen zeggen momenteel weer volop toelacht, heeft zij een gitzwarte periode achter de rug. Niet al te lang geleden moest ISABELLE namelijk afscheid nemen van haar hartsvriendin MARTINE. ‘Ze had botkanker. Ik kon niet geloven dat die sprankelende persoonlijkheid, die geweldige vrouw er straks niet meer zou zijn. De ene dag spraken we over vriendjes, kleding en andere vrouwendingen en de volgende dag lag ze in een ziekenhuisbed te creperen van de pijn,’ vertelt ze in een interview met weekblad Vriendin. ‘De botkanker putte haar lichaam uit en uiteindelijk verloor ze het van de ziekte. Haar dood was een enorme schok voor mij en haar andere vrienden.’
De nieuwste Story ligt iedere woensdag in de winkel. Voor EUR 1,70 weet u alles!
AMSTERDAM - Meer dan 12.100 personen hebben tot vrijdagmiddag het condoleanceregister www.condoleance.nl getekend voor de donderdag overleden actrice Guusje Nederhorst (34). Door de massale belangstelling liep de site diverse keren vast. Bij het register op internet kwamen talloze blijken van medeleven binnen. Veel mensen lieten weten geschokt, aangeslagen en ontdaan te zijn.
[...] www2.telegraaf.nl/prive
Alsnog online het condoleanceregister voor Guusje Nederhorst tekenen?
Waarvoor dient het vierde pedaal in de Lada?
Om de airbag op te pompen.
Er wordt een man aangehouden door een agent waarop de man vraagt hoezo wilt u mij arresteren?
Zegt de agent u rijdt te hard. U moet alcoholtest ondergaan.
"Oké," zegt de man, "in welk restaurant beginnen we?"
Wat die je liever, met je auto heen of terug rijden naar Amsterdam?
Ik denk heen, want als je terug rijdt heb je geen autoradio meer.
Hoe krijg je 20 Hollanders in een kevertje?
Door er vijf eurocent in te gooien
Mop: De Oost-Europeaan en de westerse auto's
Een Oost-Europeaan komt in West-Europa en vindt het allemaal maar 'zozo'. Hij is alleen ontzettend jaloers op die snelle auto's die daar allemaal rijden. Hij gaat naar een garage en vraagt of ze misschien ook zijn auto zo snel kunnen maken.
"Natuurlijk," zegt de monteur, "kom over drie uur maar terug."
Drie uur later is de man weer terug. Hij start zijn auto, geeft gas én schiet ineens naar voren. 'Wouw', denkt hij, 'dat gaat snel'. Ineens staat hij ook met een schok stil. Een paar seconden later schiet hij weer hard vooruit. Daarna staat hij weer stil. 'Niet te bevatten', denkt hij.
Hij gaat terug naar de garage en vertelt het hele voorval.
"HMMM," zegt de monteur,"Eens kijken, OHOHOHOH ik zie het al. Ik had er een
ruitenwissermotortje van een Mercedes in gedaan en die staat nog op de interval!"
Mop: Wegenwacht nodig?!
Ze waren ontwikkeld in de "anti auto tijd".
Zo ging dat wanneer je student was. Maar het was nu toch wel meer van deze tijd om een auto en dus rijbewijs te hebben. Vrouw lief moest op haar 40e toch maar rijlessen nemen. Vader die al bejaard was en zelf niet meer zo goed kon rijden had een leuke auto in de garage staan die haar beloofd was. Eindelijk kwam er het roze papiertje en de auto van pa werd ingeruild voor een fonkel nieuwe.
De eerste ritjes waren toch wel eng, want het ging veel sneller dan op de fiets. Ze vroeg zich dan ook af of de auto met haar aan de loop ging.
Op een morgen moest ze voor een afspraak op stap met de auto.
Alles wat er ook lief tegen de auto gezegd werd, het kreng ging niet rijden. Manlief met wel een titel voor zijn naam maar verder A-technisch wist ook niet waar het aan lag. Hij liet zich door de familieleden rijden. De wegenwacht werd gebeld maar zij pakte toch gauw de fiets om op tijd op haar afspraak te zijn.
Toen ze terug thuis kwam zag ze de gele herkenbare auto van de wegenwacht voor haar deur staan.
Gelukkig!
"En meneer, scheelde er veel aan?"
De man vertelde met een grijns dat er niets aan haar auto mankeerde.
"U had alleen het stuurslot er op staan, mevrouw".
Stuurslot? Daar had ze nog nooit van gehoord en nu zal ze het nooit meer vergeten!
De volgende SOFA die rond 18 februari verschijnt heeft als thema: Geld of vrije tijd?
Hoe belangrijk is geld voor je?
Wat heb je liever geld of vrije tijd?
Erger je je aan je systeem varende collega's?
Vind je de systeemvaart de teloorgang van het gezinsbedrijf?
Een thema waar ieder varende schipper wel een mening over heeft!
Die mening zouden we graag willen zien in de vorm van een bijdrage.
En zoals altijd zitten wij te springen om bijdragen voor de rubrieken:
Reacties: Heb jij een reactie op de vorige SOFA of op SOFA in het algemeen, dan is dit dus een bijdrage voor deze rubriek.
Komkommertips: Denk hierbij aan ellenlange lijsten of lange moppen.
Op de hak: Hiervoor zijn we op zoek naar korte moppen.
Techies: Hiervoor zijn alle computervragen ontzettend welkom!
Recept: Alle recepten zijn welkom!
Alle bijdragen voor bovenstaande rubrieken kunnen gemailed worden aan SOFA.
Boekenwurm: Hiervoor zijn we op zoek naar stukjes waarin jij één of meerdere boek(en) beschrijft, waarop je anderen wilt attenderen.
Ook reacties op eerder behandelde boeken zijn van harte welkom. Alle bijdragen voor 'de boekenwurm' kunnen gemailed worden aan
Lilian.
SOFA Panel: Wil je meedoen in het SOFA panel en lees je niet mee op vaart-familie. Als het niet teveel moeite is om 15 min. per 14 dagen aan het invullen van de panel vragen te besteden, dan lijkt het ons leuk als jij je opgeeft. Opgeven voor het 'SOFA panel' kan bij Ingrid.
What's in a name: Voor onze rubriek over scheepsnamen, zijn we op zoek naar mensen die wat willen vertellen over de betekenis van hun scheepsnaam of een leuke anekdote hebben over hun scheepsnaam. Opgeven voor 'What's in a name' kan bij Jeanine.
Wat heb jij gedaan dit weekend: Wil jij in max. 2 x 40 woorden vertellen wat je dit
weekend hebt gedaan en komend weekend gaat doen? Opgeven voor 'Wat heb jij gedaan dit weekend' kan bij Korina
Huishoudmand: Voor deze rubriek zijn wij op zoek naar allerhande huishoudtips!
Denk hierbij aan eierkook tips, besparingstips, schoonmaaktips of
persoonlijke ervaringen met nieuwe producten die op de
markt komen,bv nieuwe drankjes,kant en klare groentesausjes,
magnetronmaaltijden, huishoudelijke apparaten,
nieuwe schoonmaak en poetsmiddelen enz. enz.. Al je tips kun je mailen naar Korina
Let wel, bovenstaande rubrieken kunnen alleen bestaan als men zich hiervoor opgeeft!
Schroom dus niet en geef je nu op!!!
Contact:
Heeft u een reactie?
Ook een reactie? Mail naar Henriette.
of maak gebruik van het formulier:
Je kunt een ander evenveel leesplezier bezorgen als je nu zelf ervaart!
Stuur deze SOFA door naar een goede bekende en nodig hem/haar uit zich te
abonneren met een e-mail naar: majordomo@vaart.nl met de tekst: subscribe
vaart-sofa
Je kunt ook deze link als leestip doorsturen: www.vaart.nl/familie
