De wekelijkse VAART! Column van Dirk van der Meulen. 

Aflevering 96/34: SCHEPJE MEER OF MINDER
--------------------------------------------------------------

Aan bijscheppen heeft menig schipper een broertje dood. Hij levert
zijn vervoersprestatie door een schoon laadruim ter beschikking te 
stellen, en van A naar B te varen. Buiten het vakkundig afmeren aan 
laad- of losplaats, het open- en dichtleggen van de luikenkap en de 
zorg voor de lading die hem tijdens het vervoer is toevertrouwd, 
moet je van een varend vervoerder dan ook weinig méér verwachten. 
Natuurlijk, elke schipper heeft z'n eigen opvatting over service, 
maar daar lees je in de vervoersvoorwaarden niets over.

Het verschil tussen een schopschoon en bezemschoon opgeleverd ruim 
is een ladingrestant, waar je door strenge milieuregels nauwelijks 
nog een kant mee op kunt. Schipper Johan van der Poel van de Anbar 
eiste daarom van Zeehavenbedrijf Dordrecht in Moerdijk een 
bezemschoon ruim. En dat is hem slecht bekomen, meldt Weekblad 
Schuttevaer. Het overslagbedrijf paste ervoor te vegen als Van der 
Poel daar niet bij hielp. Veel discussie, veel getreiter was het 
gevolg.

De te hulp geroepen waterpolitie bemoeide zich er niet mee. Een 
voorschrift of 'wet' om de ontvanger tot vegen te dwingen is er 
namelijk niet, nog niet. Wel kreeg Van der Poel te verstaan dat 
hij een bekeuring zou krijgen als hij wegging en de restlading 
aluminiumhydroxide overboord zou zetten. De Praktijkrichtlijn 
Ladingrestanten is in 1993 weliswaar breed aanvaard, maar dat 
wil nog niet zeggen dat iedereen zich aan die afspraak houdt. 
Het wachten is op internationale regels, die op 9 september a.s. 
worden ondertekend. 

Of het verstandig was van Van der Poel om het zo hoog te spelen,
doet hier weinig terzake. Principieel heeft hij alle argumenten 
aan zijn kant. Probleem is het ontbreken van duidelijke afspraken.
Daar zullen partijen snel uit moeten komen.